29 Թող քո աչքերը գիշեր ու ցերեկ բաց լինեն+այս տան վրա, այն տեղի, որի համար ասացիր, թե՝ «այնտեղ պիտի լինի իմ անունը»+, որպեսզի լսես քո ծառայի աղոթքը, որ նա, շրջվելով դեպի այս վայրը, մատուցում է քեզ+։
27 Նրանք ասում են ծառին՝ «իմ հայրը դու ես»+և քարին՝ «դո՛ւ ծնեցիր ինձ»։ Նրանքիրենց թիկունքը դարձրին դեպի ինձ, ոչ թե երեսը+։ Բայց աղետի ժամանակ ասելու են. «Վե՛ր կաց ու փրկի՛ր մեզ»+։
33 Նրանք իրենց թիկունքը դարձրին դեպի ինձ, ոչ թե երեսը+, թեպետ ես սովորեցնում էի նրանց. կանուխ վեր էի կենում և սովորեցնում էի, բայց նրանցից ոչ մեկը չլսեց, որ խրատ*ընդունի+։