14 Խոսքը մարմին դարձավ+ու բնակվեց մեր մեջ, և մենք նրա փառքը տեսանք, փառք, որը միածին որդին+է ունենում հորից։ Նա լի էր անզուգական բարությամբ*ու ճշմարտությամբ+։
14 Հետևաբար, քանի որ «երեխաները» արյան և մարմնի մասնակիցներ են, նույն ձևով էլ նա մասնակից եղավ միևնույն բաներին+, որ իր մահվան+միջոցով ոչնչի վերածի+նրան, ով կարող է մահ պատճառել+, այսինքն՝ Բանսարկուին+,