1 Տարեգրություն
21 Սատանան* Իսրայելի դեմ դուրս եկավ ու Դավթին դրդեց, որ հաշվի իսրայելացիներին:+ 2 Ուստի Դավիթը պատվիրեց Հովաբին+ և ժողովրդի գլխավորներին. «Գնացե՛ք ու հաշվե՛ք իսրայելացիներին Բերսաբեեից մինչև Դան,+ այնուհետև զեկուցե՛ք ինձ, որ իմանամ նրանց թիվը»: 3 Բայց Հովաբն ասաց. «Թող Եհովան ժողովրդի թիվը հարյուրապատկի: Տե՛ր իմ թագավոր, չէ՞ որ նրանք բոլորը իմ տիրոջ ծառաներն են: Ինչո՞ւ է իմ տերը ուզում այդ բանն անել, ինչո՞ւ նա Իսրայելին մեղքի տակ գցի»:
4 Սակայն թագավորն իր կամքը պարտադրեց Հովաբին: Ուստի Հովաբը դուրս գնաց և Իսրայելով մեկ շրջելուց հետո վերադարձավ Երուսաղեմ:+ 5 Հաշվառման տվյալները Հովաբը հանձնեց Դավթին. ամբողջ Իսրայելում սուր կրող 1 100 000 ռազմիկ կար, իսկ Հուդայում՝ 470 000:+ 6 Բայց Հովաբը Ղևիի ու Բենիամինի ցեղերին չէր հաշվառել,+ քանի որ թագավորի հրամանը տհաճ էր նրա համար:+
7 Տեղի ունեցածը բոլորովին դուր չեկավ ճշմարիտ Աստծուն, այդ պատճառով նա պատժեց Իսրայելին: 8 Դավիթն ասաց ճշմարիտ Աստծուն. «Ես ծանր մեղք եմ գործել՝+ այդ բանն անելով: Բայց հիմա, խնդրում եմ, ներիր քո ծառայի մեղքը,+ որովհետև մեծ հիմարություն եմ արել»:+ 9 Եհովան Դավթի տեսանողին՝* Գադին,+ ասաց. 10 «Գնա ու Դավթին ասա. «Ահա թե ինչ է ասում Եհովան. «Երեք պատիժ եմ դնում քո առաջ: Ընտրիր, թե դրանցից որ մեկով պատժեմ քեզ»»»: 11 Գադը գնաց Դավթի մոտ ու ասաց. «Ահա թե ինչ է ասում Եհովան. «Ընտրիր. 12 կա՛մ երեք տարի սով է լինելու,+ կա՛մ երեք ամիս շարունակ պարտություններ ես կրելու քո հակառակորդներից, և թշնամիներիդ սուրը հասնելու է քեզ,+ կա՛մ էլ երեք օր Եհովայի սուրը, այսինքն՝ համաճարակը, հարվածելու է երկրին,+ երբ Եհովայի հրեշտակը կոտորած անի Իսրայելի բոլոր տարածքներում»:+ Հիմա լավ մտածիր ու ասա, թե ինչ պատասխանեմ ինձ Ուղարկողին»: 13 Դավիթն ասաց Գադին. «Շատ ծանր դրության մեջ եմ: Բայց ավելի լավ է՝ Եհովայի ձեռքն ընկնեմ, քանի որ նա անչափ գթասիրտ է,+ քան ընկնեմ մարդկանց ձեռքը»:+
14 Դրանից հետո Եհովան Իսրայելին հարվածեց համաճարակով,+ և 70 000 իսրայելացի մահացավ:+ 15 Ճշմարիտ Աստված նաև մի հրեշտակ ուղարկեց Երուսաղեմ, որ կործանի այն: Բայց երբ հրեշտակը պատրաստվում էր դա անել, Եհովան տեսավ ու ափսոսաց,* որ աղետ է բերել,+ և ժողովրդին կործանող հրեշտակին ասաց. «Բավակա՛ն է:+ Ձեռքդ հե՛տ քաշիր»: Այդ ժամանակ Եհովայի հրեշտակը կանգնած էր հեբուսացի+ Օռնայի կալատեղի մոտ:+
16 Դավիթն աչքերը բարձրացրեց ու տեսավ Եհովայի հրեշտակին. նա կանգնած էր երկնքի և երկրի միջև ու ձեռքին մերկացրած սուր ուներ,+ որը Երուսաղեմի վրա էր մեկնել: Դավիթն ու երեցները, քրձեր հագած,+ իսկույն ծնկի եկան ու մինչև գետին խոնարհվեցին:+ 17 Դավիթն ասաց ճշմարիտ Աստծուն. «Չէ՞ որ ես եմ պատվիրել հաշվել ժողովրդին: Ե՛ս եմ մեղք գործել, ե՛ս եմ հանցավոր:+ Այս գառներն ի՞նչ են արել: Աստվա՛ծ իմ Եհովա, խնդրում եմ, ինձ ու իմ հոր տունը պատժիր, բայց այս պատուհասը քո ժողովրդի վրա մի՛ բեր»:+
18 Եհովայի հրեշտակն ասաց Գադին,+ որ նա Դավթին պատվիրի գնալ ու Եհովայի համար զոհասեղան կանգնեցնել հեբուսացի Օռնայի կալատեղում:+ 19 Եվ Դավիթը գնաց այնտեղ, ինչպես որ Գադը Եհովայի անունից պատվիրել էր իրեն: 20 Այդ ժամանակ Օռնան, որը ցորեն էր կալսում,* շրջվեց ու տեսավ հրեշտակին: Նրա չորս որդիները, որոնք իր հետ էին, թաքնվեցին: 21 Դավիթը եկավ Օռնայի մոտ, ու երբ Օռնան տեսավ նրան, իսկույն դուրս եկավ կալատեղից և ծնկի գալով՝ մինչև գետին խոնարհվեց նրա առաջ: 22 Դավիթն ասաց Օռնային. «Վաճառիր* ինձ այս կալատեղը, որ այստեղ Եհովայի համար զոհասեղան կառուցեմ, որպեսզի ժողովրդի կոտորածը դադարի. վաճառիր այն գնով, որքան որ արժե»:+ 23 Բայց Օռնան պատասխանեց Դավթին. «Վերցրու առանց վճարի, և թող իմ տեր թագավորն անի այն, ինչ ցանկանում է: Ահա ցլերը՝ ողջակեզի համար, կամնը՝*+ որպես վառելափայտ, ու ցորենը՝ հացի ընծայի համար: Այս բոլորը տալիս եմ քեզ»:
24 Սակայն թագավորն ասաց Օռնային. «Ո՛չ, ես պետք է քեզնից գնեմ այն գնով, որքան որ արժե: Ես չեմ վերցնի այն, ինչը քոնն է, և ձրի վերցրած կենդանիներ որպես ողջակեզ չեմ մատուցի Եհովային»:+ 25 Ուստի Դավիթն այդ տեղի համար 600 սիկղ* ոսկի տվեց Օռնային: 26 Դավիթն այնտեղ Եհովայի համար զոհասեղան կառուցեց,+ ողջակեզներ ու խաղաղության զոհեր մատուցեց և աղոթեց Եհովային: Աստված պատասխանեց Դավթին՝ երկնքից ողջակեզի զոհասեղանի վրա կրակ իջեցնելով:+ 27 Ապա Եհովան հրեշտակին հրամայեց,+ որ սուրը պատյանը դնի: 28 Երբ Դավիթը տեսավ, որ Եհովան պատասխանեց իրեն հեբուսացի Օռնայի կալատեղում, շարունակեց այնտեղ զոհեր մատուցել: 29 Սակայն Եհովայի խորանը, որը Մովսեսը պատրաստել էր անապատում, և ողջակեզի զոհասեղանը Գաբաոնի սրբավայրում էին:+ 30 Դավիթը չէր կարողացել գնալ այնտեղ, որպեսզի Աստծուց խորհուրդ հարցներ, որովհետև Եհովայի հրեշտակի սրից սաստիկ վախեցել էր: