Գլուխ 30
Պատասխանում է իրեն մեղադրողներին
ԵՐԲ հրեա կրոնական առաջնորդները մեղադրում են Հիսուսին շաբաթը խախտելու համար, նա պատասխանում է. «Իմ Հայրը մինչև հիմա գործում է, և ես նույնպես գործում եմ»։
Հակառակ փարիսեցիների պնդումներին՝ Հիսուսի կատարած գործը չի դասվում այն գործերի շարքին, որոնք Օրենքը արգելում է կատարել շաբաթ օրը։ Մարդկանց քարոզելու և բուժելու հանձնարարությունը Աստված է տվել Հիսուսին, և նա, հետևելով Աստծու օրինակին, ամեն օր է դա անում։ Սակայն Հիսուսի պատասխանը ավելի է զայրացնում հրեաներին, և նրանք առիթ են փնտրում նրան սպանելու։ Ինչո՞ւ։
Նրանց կարծիքով՝ Հիսուսը ոչ միայն խախտում է շաբաթը, այլև հայհոյում է Աստծուն՝ ասելով, թե Աստծու Որդին է։ Բայց Հիսուսը չի վախենում և շարունակում է խոսել Աստծու հետ ունեցած իր առանձնահատուկ փոխհարաբերությունների մասին։ «Հայրը սիրում է Որդուն,— ասում է նա,— և նրան ցույց է տալիս այն ամենը, ինչ որ ինքն է անում»։
«Ինչպես որ Հայրն է հարություն տալիս մահացածներին,— շարունակում է Հիսուսը,— այնպես էլ Որդին է կենդանացնում նրանց, ում որ ցանկանում է»։ Այո՛, Որդին հոգևոր առումով մահացածներին արդեն հարություն է տալիս։ «Ով որ լսում է իմ խոսքը և հավատում է ինձ ուղարկողին,— ասում է Հիսուսը,— մահից անցել է դեպի կյանք»։ Այնուհետև ավելացնում է. «Գալիս է ժամը և հիմա էլ է, երբ մահացածները կլսեն Աստծու Որդու ձայնը, և ովքեր ականջ դնեն, կապրեն»։
Թեպետ հիշատակում չկա այն մասին, որ Հիսուսն այդ ժամանակ ֆիզիկապես հարություն էր տվել որևէ մահացածի, այնուամենայնիվ, նա ասում է իրեն մեղադրողներին, որ ապագայում այդպիսի հարություն լինելու է։ «Սրա վրա մի՛ զարմացեք,— ասում է նա,— որովհետև գալիս է ժամը, երբ բոլոր նրանք, ովքեր գերեզմաններում են գտնվում, նրա ձայնը կլսեն և դուրս կգան»։
Մինչև այժմ Հիսուսը ոչ մի անգամ այսպես հստակ ու բացահայտ կերպով չի խոսել Աստծու նպատակի մեջ ունեցած իր կարևոր դերի մասին։ Բայց Հիսուսին մեղադրողները միայն նրա վկայությունը չէ, որ ունեն։ «Դուք մարդիկ ուղարկեցիք Հովհաննեսի մոտ,— հիշեցնում է նրանց Հիսուսը,— և նա ճշմարտության մասին վկայեց»։
Ընդամենը երկու տարի առաջ Հովհաննես Մկրտիչը հայտնել էր այս հրեա կրոնական առաջնորդներին այն Մեկի մասին, որը գալու էր իրենից հետո։ Հիշեցնելով, թե մի ժամանակ ինչ մեծ հարգանք էին նրանք տածում այժմ բանտարկության մեջ գտնվող Հովհաննեսի հանդեպ՝ Հիսուսն ասում է. «Դուք մի փոքր ժամանակ ուզեցիք ցնծալ նրա լույսով»։ Հիսուսը նրանց միտքն է բերում սա, որ օգնի և նույնիսկ փրկի այդ մարդկանց։ Սակայն, ինչ խոսք, ինքը Հովհաննեսի վկայության կարիքը չունի։
«Այն գործերը, որոնք ես անում եմ, հենց դրանք են վկայում իմ մասին, որ Հայրն է ուղարկել ինձ»։ Բայց սա դեռ բոլորը չէ։ Հիսուսը շարունակում է ասել. «Հայրը, որ ուղարկեց ինձ, ինքը վկայեց իմ մասին»։ Աստված վկայել էր Հիսուսի մասին նրա մկրտության ժամանակ։ Նա ասել էր. «Սա՛ է իմ սիրելի Որդին»։
Հիսուսին մեղադրողները իրոք որ արդարացում չունեն նրան չընդունելու համար։ Նրա մասին են վկայում նույնիսկ այն Գրությունները, որոնք փարիսեցիները պնդում են, թե հետազոտում են։ «Եթե դուք Մովսեսին հավատայիք, ինձ էլ կհավատայիք,— եզրակացնում է Հիսուսը,— քանի որ նա գրեց իմ մասին։ Բայց եթե նրա գրածներին չեք հավատում, էլ ինչպե՞ս կհավատաք իմ ասածներին»։ Հովհաննես 5։17–47; 1։19–27; Մատթեոս 3։17։
▪ Ինչո՞ւ Հիսուսի կատարած գործը չի խախտում շաբաթը։
▪ Ինչպե՞ս է Հիսուսը բացատրում Աստծու նպատակի մեջ ունեցած իր կարևոր դերը։
▪ Հիսուսը ո՞ւմ վկայության մասին է խոսում, որպեսզի ապացուցի, որ Աստծու Որդին է։