Մխիթարություն նեղության մեջ գտնվողներին
ԵՐԲ վաղեմի հավատարիմ տղամարդիկ ու կանայք նեղություններ էին կրում, նրանք առաջնորդության համար ջերմեռանդորեն աղոթում էին Աստծուն։ Սակայն նրանք նաև քայլեր էին ձեռնարկում նեղությունը թեթևացնելու նպատակով, ինչպես ասենք՝ հնարամտորեն ազատվում էին իրենց նեղություն պատճառողների ձեռքից։ Օրինակ՝ Դավիթ թագավորը, ապավինելով Աստծուն, ինչպես նաև ջանքեր գործադրելով, կարողացավ տոկալ դժվարություններին։ Ինչպե՞ս է այս ամենը կիրառելի մեր օրերում։
Երբ նեղության մեջ ես ընկնում, հավանաբար քայլեր ես ձեռնարկում խնդիրը լուծելու ուղղությամբ։ Օրինակ՝ աշխատանքդ կորցնելու դեպքում արդյոք ջանքեր չե՞ս գործադրի, որ ինչպես քո, այնպես էլ ընտանիքիդ անդամների կարիքները հոգալու համար հարմար աշխատանք գտնես (Ա Տիմոթէոս 5։8)։ Կամ հիվանդանալիս արդյոք համապատասխան բժշկական օգնության չե՞ս դիմի։ Հետաքրքիր է, որ Հիսուսը, ամեն տեսակի հիվանդություններ բուժելու աստվածատուր զորություն ունենալով հանդերձ, ընդգծեց, որ ‘հիվանդները բժշկի կարոտ են’ (Մատթէոս 9։12)։ Բայցևայնպես, քո դժվարությունները թերևս միշտ չէ, որ իսկույն կվերանան։ Գուցե որոշ ժամանակ շարունակես տոկալ դրանց։
Ինչո՞ւ մեզ մտահոգող խնդրի մասին չաղոթենք Եհովա Աստծուն։ Օրինակ՝ եթե աշխատանք փնտրելիս աղոթքով ապավինենք Աստծուն, ապա կկարողանանք դիմադրել աստվածաշնչյան սկզբունքներին չհամապատասխանող աշխատանքի ընդունվելու գայթակղությանը։ Մենք պետք է նաև զգույշ լինենք, որ ‘չմոլորվենք հավատից’ ագահության կամ փողասիրության պատճառով (Ա Տիմոթէոս 6։10)։ Իրոք որ, աշխատանքի, ընտանիքի կամ բուժման հետ կապված հարցերում որոշումներ կայացնելիս կարող ենք հետևել Դավիթ թագավորի հորդորին. «Քո հոգսն Աստուծոյ վերայ գցիր, եւ նա խնամք կ’անէ քեզ. նա թող չի տալ որ արդարը յաւիտեան շարժուի տեղիցը» (Սաղմոս 55։22)։
Սրտանց աղոթքը կարող է օգնել մեզ նաև մտային հավասարակշռություն պահպանել, որպեսզի մեր նեղությունները չկոտրեն մեզ։ Պողոս առաքյալը գրեց. «Ամեն բանում աղօթքով եւ աղաչանքով եւ գոհութիւնով՝ ձեր խնդրուածքները թող յայտնի լինեն Աստուծուն»։ Իսկ անկեղծ աղոթքը ինչպե՞ս կարող է մեզ մխիթարել։ «Աստուծոյ խաղաղութիւնը, որ ամեն մտքից վեր է, կ’պահպանէ ձեր սրտերն ու միտքերը Քրիստոս Յիսուսումը» (Փիլիպպեցիս 4։6, 7)։ Քանի որ Աստծո խաղաղությունը «ամեն մտքից վեր է», ուստի այն կարող է մեզ հանդարտեցնել, երբ մեզ ճնշեն մտահոգող հույզերը։ Այն ‘կպահպանի մեր սրտերն ու մտքերը’՝ օգնելով խուսափել հապճեպ ու անխոհեմ քայլերից, որոնք թերևս միայն ավելացնեն մեր նեղությունը։
Աղոթքը կարող է նույնիսկ փոխել իրավիճակը։ Երբ Պողոս առաքյալը Հռոմում բանտարկված էր, խոնարհ սրտով խնդրեց իր հավատակիցներին աղոթել իր համար։ Ինչո՞ւ։ «Առաւել եւս աղաչում եմ որ այս անէք,— գրեց առաքյալը,— որ շուտով դառնամ ձեզ մօտ» (Եբրայեցիս 13։19)։ Այսինքն՝ Պողոսը գիտեր, որ եթե իր հավատակիցները անդադար աղոթեն, ապա Եհովան, լսելով նրանց աղոթքները, կարող էր փոխել իրավիճակն այն առումով, թե նա երբ ազատ կարձակվեր (Փիլիմոն 22)։
Իսկ կփոխի՞ աղոթքը մեր իրավիճակը։ Կարո՛ղ է փոխել։ Սակայն հարկավոր է հիշել, որ Եհովա Աստված կարող է և մեր աղոթքներին չտալ այն պատասխանը, որը մենք ենք սպասում։ Պողոս առաքյալը մի քանի անգամ աղոթեց իր ‘մարմնի խայթի’՝ հավանաբար որևէ առողջական խնդրի կապակցությամբ։ Սակայն Աստված չվերացրեց Պողոսի կրած նեղությունը, այլ պատասխանեց. «Իմ շնորհը քեզ բաւ է, որովհետեւ իմ զօրութիւնը տկարութեան մէջ է ամբողջական դառնում» (Բ Կորնթացիս 12։7–9)։
Ուստի մեր նեղությունը թերևս միանգամից չանհետանա։ Բայց դա լավ հնարավորություն կարող է լինել՝ ապացուցելու, որ ապավինում ենք մեր երկնային Հորը (Յակոբոս 1։2–4)։ Եկեք համոզված լինենք, որ եթե նույնիսկ Եհովա Աստված վերջ չդնի մեր նեղությանը, նա կարող է ‘ելքը պատրաստել, որ կարողանանք համբերել’ (Ա Կորնթացիս 10։13)։ Ուշադրության է արժանի այն փաստը, որ Աստվածաշնչում Եհովան ներկայացված է որպես «ամեն մխիթարութեան Աստուածը, որ մխիթարում է մեզ մեր ամեն նեղութիւնումը» (Բ Կորնթացիս 1։3, 4)։ Աստված տալիս է այն ամենը, ինչը մեզ կօգնի տոկալ, ինչպես նաև տալիս է հավիտենական կյանքի հույս։
Աստծո Խոսքը՝ Աստվածաշունչը, հավաստիացնում է, որ Եհովան «կ’ջնջէ.... բոլոր արտասուքը նորանց աչքերիցը. եւ մահն այլեւս չի լինիլ, ոչ սուգ, եւ ոչ աղաղակ. եւ ոչ ցաւ այլեւս չի լինիլ» (Յայտնութիւն 21։3, 4)։ Անհավանակա՞ն է թվում արդյոք նեղությունից զերծ աշխարհը։ Կարող է այդպես թվալ, եթե նեղություններ կրելը քեզ համար սովորական բան է դարձել։ Այնուամենայնիվ, Աստվա՛ծ է խոստացել, որ կհաստատվի մի աշխարհ, որը զերծ կլինի վախից ու տառապանքից։ Իսկ նրա այդ նպատակը անպայման կիրականանա (Եսայիա 55։10, 11)։
[նկարներ 9–րդ էջի վրա]
Հիասթափությունից դեպի թեթևացում