Մեր ընթերցողները հարցնում են
Ինչո՞ւ օգտագործել Աստծու անունը, եթե ճիշտ արտասանությունը հայտնի չէ
Այսօր ոչ ոք ճշգրտորեն չգիտի, թե հին եբրայերենով Աստծու անունը ինչպես է արտասանվել։ Սակայն, ուշագրավ է, որ Աստվածաշնչում Աստծու անձնական անունը գրված է 7000 անգամ։ Հիսուսը երկրի վրա եղած ժամանակ Աստծու անունը հայտնի դարձրեց և իր աշակերտներին սովորեցրեց աղոթել այդ անվան սրբացման մասին (Մատթեոս 6։9; Հովհաննես 17։6)։ Ուստի մի բան պարզ է. Աստծու անունն օգտագործելը շատ կարևոր է քրիստոնյաների համար։ Այդ դեպքում ինչո՞ւ մեզ հայտնի չէ, թե ինչպես է բնագրի լեզվով արտասանվել Աստծու անունը։ Հիմնականում երկու պատճառ կա։
Առաջին՝ մոտավորապես 2000 տարի առաջ հրեաները սկսեցին հետևել մի սնոտիապաշտական ավանդույթի, ըստ որի՝ սխալ էր արտասանել Աստծու անունը։ Երբ ընթերցողը Աստվածաշնչում տեսնում էր այդ անունը, այն փոխարինում էր «Տեր» բառով։ Այդպես դարեր շարունակ Աստծու անունը չօգտագործելուց հետո, մարդիկ մոռացան, թե ինչպես էր արտասանվում այն։
Երկրորդ՝ հին եբրայերենը գրվել է առանց ձայնավորների՝ համառոտ, ի դեպ, շատ լեզուներում, ինչպես և հայերենում, համառոտագրությունը կիրառելի է։ Գրված տեքստը ընթերցելիս, ընթերցողը հիշելով ավելացնում էր բաց թողնված ձայնավորները։ Ժամանակի ընթացքում ստեղծվեց մի համակարգ, որպեսզի եբրայերեն բառերի արտասանությունը ամբողջությամբ չմոռացվի։ Եբրայերեն Աստվածաշնչում յուրաքանչյուր բառի վրա ձայնավորների փոխարեն նշաններ էին դրվում։ Սակայն Աստծու անվան համար ճիշտ ձայնավորների փոխարեն այնպիսի ձայնավոր նշաններ էին ավելացնում, որոնք հիշեցնում էին ընթերցողին, որ հարկավոր է արտասանել «Տեր», կամ էլ ոչինչ չէին ավելացնում։
Արդյունքում պահպանվեց չորս բաղաձայնով գիրը, որը կոչվում է քառագիր։ Ըստ մի բառարանի սահմանման՝ «եբրայերեն չորս տառերը սովորաբար թարգմանվում են ՅՀՎՀ կամ ՋՀՎՀ, որը Աստծու անվանը համապատասխանող ձևն է»։ Հեշտությամբ կարելի է կռահել, որ եթե ՅՀՎՀ–ին ավելացնենք ձայնավոր նշաններ և հնչյուններ, կկարդանք Եհովա. հայերենում այս անունն է ընդունված։
Որոշ աստվածաշնչագետներ, սակայն, առաջարկում են Աստծու անվան «Յահվե» արտասանության տարբերակը։ Արդյո՞ք այն մոտ է բնագրի արտասանությանը։ Ոչ ոք ճշգրտորեն չի կարող ասել։ Ուրիշ աստվածաշնչագետներ էլ պատճառներ են բերում արտասանության այս տարբերակը չօգտագործելու համար։ Ինչ խոսք, աստվածաշնչային անունները, որոնք արտասանում ենք ժամանակակից լեզվով, չեն հնչում այնպես, ինչպես արտասանվել են բնագիր եբրայերենով, և դժվար թե որևէ մեկը առարկի այս առնչությամբ։ Պատճառն այն է, որ այդ անունները մերվել են մեր լեզվին և հեշտությամբ են ընկալվում։ Նույնը կարելի է ասել Եհովայի անվան արտասանության մասին։
Առաջին դարի քրիստոնյաները ժողովուրդ էին Աստծու անվան համար։ Նրանք ուրիշներին հայտնում էին այդ անունը և հորդորում էին կանչել այն (Գործեր 2։21; 15։14; Հռոմեացիներ 10։13–15)։ Ուրեմն հստակ է՝ Աստծու համար կարևոր է, որ օգտագործենք իր անունը՝ անկախ այն բանից, թե ինչ լեզվով ենք խոսում, իմանանք այդ անվան նշանակությունը և ապրենք այնպես, որ անարգանք չբերենք այդ սուրբ անվանը։
[մեջբերում 31–րդ էջի վրա]
Ուշագրավ է, որ Աստվածաշնչում Աստծու անձնական անունը գրված է մոտ 7000 անգամ