Աստվածաշնչի ուսումնասիրության լրացուցիչ նյութեր
Աստվածաշնչի ուսումնասիրությունը հավիտենական օգուտներ է բերում
1. «Ամբողջ Գրքի» ուսումնասիրությունը ի՞նչ փառահեղ պատկեր բացեց մեր առջև։
ՔՆՆԵԼՈՎ «ամբողջ Գիրքը», որը ներշնչված է Աստծուց՝ մենք տեսանք Եհովայի գերիշխանության փառահեղ պատկերը և հասկացանք Թագավորության առնչությամբ նրա նպատակը։ Նկատեցինք, որ Աստվածաշունչը ամբողջական Գիրք է, որի մեջ ամփոփված է մեկ թեմա, այն է՝ Եհովայի գերիշխանության արդարացումը և երկրի առնչությամբ նրա նպատակի իրագործումը Թագավորության միջոցով, որի Թագավորը խոստացված Սերունդն է՝ Քրիստոսը։ Այս թեման սկիզբ է առնում Աստվածաշնչի հենց առաջին էջերից և ողջ գրքով զարգանում է, մինչև որ վերջին էջերում հստակ է դառնում, թե ինչպես է իրագործվելու Աստծու փառահեղ նպատակը։ Ի՜նչ զարմանահրաշ գիրք է Աստվածաշունչը։ Այն սկսվում է երկնքի ու երկրի և բոլոր կենդանի արարածների՝ ակնածանք ներշնչող ստեղծագործության նկարագրումով, այնուհետև ներկայացվում է մարդկանց հետ Աստծու վարվելակերպը ընդհուպ մեր օրերը և ամփոփվում նրանով, թե ինչպես է կատարվելու Եհովայի նպատակը, որի համաձայն՝ «մի նոր երկինք ու մի նոր երկիր» պետք է հաստատվի (Հայտն. 21։1)։ Երբ իրագործվի Աստծու նպատակը խոստացված Սերնդի միջոցով, երջանիկ ու միավորված մարդկային ընտանիքը երկնային արարածների հետ կփառավորի Աստծուն ու կսրբացնի նրա սուրբ անունը։
2, 3. Ինչպե՞ս է Սերնդի մասին թեման զարգանում ողջ Աստվածաշնչում։
2 Որքա՜ն հրաշալի կերպով է ողջ Գրքում զարգանում Սերնդի մասին թեման։ Տալով առաջին մարգարեությունը՝ Աստված խոստանում է, որ «կնոջ սերունդը» կջախջախի օձի գլուխը (Ծննդ. 3։15)։ Անցնում է ավելի քան 2 000 տարի, և Աստված հավատարիմ Աբրահամին ասում է. «Քո սերնդով երկրի բոլոր ազգերը պիտի օրհնվեն»։ Ավելի քան 800 տարի հետո Եհովան նմանատիպ խոստում է տալիս Աբրահամի սերնդից սերած Դավիթ թագավորին՝ այդպիսով ցույց տալով, որ Սերունդը գալու է թագավորական շառավղից։ Ժամանակի ընթացքում Եհովայի մարգարեները մարգարեություններ են գրում այն օրհնությունների մասին, որոնք բերելու է Թագավորությունը (Ծննդ. 22։18; 2 Սամ. 7։12, 16; Ես. 9։6, 7; Դան. 2։44; 7։13, 14)։ Ավելի քան 4000 տարի է անցնում Եդեմում տրված խոստումից, և ահա հայտնվում է Սերունդը։ Նա Հիսուս Քրիստոսն է՝ Աբրահամի սերունդը՝ «Բարձրյալի Որդին», որին Եհովան տալու է «նրա հոր՝ Դավթի գահը» (Գաղ. 3։16; Ղուկ. 1։31–33)։
3 Թեև օձի երկրային սերունդը խայթեց Սերնդի՝ Աստծու նշանակված Թագավորի գարշապարը, բայց Աստված հարություն տվեց նրան ու բարձրացրեց իր աջ կողմը, որտեղ նա սպասում է Աստծու նշանակած ժամին, որպեսզի ջախջախի Սատանայի գլուխը (Ծննդ. 3։15; Եբր. 10։13; Հռոմ. 16։20)։ «Հայտնություն» գիրքը այս գլխավոր թեման հասցնում է իր գագաթնակետին։ Քրիստոսը ստանում է Թագավորական իշխանությունը և երկնքից ցած է գցում երկրի վրա «առաջին օձին, որ Բանսարկու և Սատանա է կոչվում»։ Մի որոշ ժամանակով Սատանան վայեր է բերում երկրի վրա և պատերազմ է մղում Աստծու կնոջ «սերնդից մնացածների դեմ»։ Սակայն Քրիստոսը՝ «Թագավորների Թագավորը», կործանում է ազգերին։ Առաջին օձը՝ Սատանան, գցվում է անդունդը, որը ի վերջո ընդմիշտ ոչնչացվելու է։ Իսկ այն ընթացքում, երբ Սատանան անդունդում լինի, Նոր Երուսաղեմի՝ Գառան հարսի միջոցով մարդկության վրա կկիրառվի Քրիստոսի զոհի արժեքը, և օրհնություններ կթափվեն երկրի վրա ապրող մարդկային ընտանիքի վրա։ Այո՛, Աստվածաշնչի փառահեղ թեման բացվում է մեր առջև իր ողջ շքեղությամբ (Հայտն. 11։15; 12։1–12, 17; 19։11–16; 20։1–3, 7–10; 21։1–5, 9; 22։3–5)։
ՕԳՈՒՏՆԵՐ ՔԱՂԵՆՔ ԱՅՍ ՆԵՐՇՆՉՎԱԾ ԳՐՔԻՑ
4. Ինչպե՞ս կարող ենք օգուտներ քաղել Սուրբ Գրքից և ինչո՞ւ։
4 Ինչպե՞ս կարող ենք օգուտներ քաղել Սուրբ Գրքից։ Թույլ տալով, որ այն ազդեցություն գործի մեր կյանքի վրա։ Ամեն օր ուսումնասիրելով Աստվածաշունչը ու ապրելով այդ սկզբունքների համաձայն՝ մենք առաջնորդություն կստանանք Աստծուց։ «Աստծու խոսքը կենդանի է ու զորեղ» և օգնում է մեզ վարվելու արդարությամբ (Եբր. 4։12)։ Եթե շարունակ քննենք Աստվածաշունչը ու հետևենք նրա առաջնորդությանը, «կհագնենք նոր անձնավորությունը, որը ստեղծվել է Աստծու կամքի համաձայն՝ ճշմարիտ արդարությամբ ու նվիրվածությամբ»։ Մենք կնորոգենք մեր միտքը խթանող ուժը ու կվերափոխվենք՝ նորոգելով մեր միտքը, որպեսզի հավաստիանանք, «թե որն է Աստծու բարի, ընդունելի և կատարյալ կամքը» (Եփես. 4։23, 24; Հռոմ. 12։2)։
5. Ի՞նչ կարող ենք սովորել Մովսեսի մտավիճակից ու օրինակից։
5 Մենք արժեքավոր դասեր կսովորենք՝ իմանալով, թե ինչպես հնում ապրած Աստծու հավատարիմ ծառաները օգուտներ քաղեցին նրա Խոսքի ուսումնասիրությունից և դրա շուրջ խորհրդածելուց։ Օրինակ՝ Մովսեսը «բոլոր մարդկանցից ամենահեզ» անձնավորությունը, միշտ պատրաստ էր սովորելու (Թվեր 12։3)։ Մենք էլ պետք է նրա նման գիտակցենք, թե որքան մեծ է Եհովան։ Մովսեսն ասաց. «Ո՛վ Եհովա, դու մեզ համար ապաստարան ես սերնդից սերունդ։ Դեռ որ լեռները չէին ծնվել, և դու, ասես երկունքի ցավերի մեջ, դեռ ծնունդ չէիր տվել երկրին ու աշխարհին, հավիտենից մինչև հավիտյան դո՛ւ ես Աստված»։ Նա, ով գրել էր Աստվածաշնչի առաջին հինգ գրքերը, լավ էր հասկանում, թե որքան իմաստուն է Աստված։ Այդ պատճառով կարևոր էր համարում ամեն օր Եհովայից իմաստություն խնդրել։ Նա աղոթեց. «Սովորեցրո՛ւ մեզ, թե ինչպես հաշվենք մեր օրերը, որպեսզի իմաստուն սիրտ ձեռք բերենք»։ Քանի որ «մեր կյանքի օրերը» շատ քիչ են, ընդամենը 70 տարի կամ «ավելի մեծ ուժով»՝ 80 տարի, իմաստուն կլինի, եթե ամեն օր սնվենք Աստծու Խոսքից։ Այդ ժամանակ «Եհովայի՝ մեր Աստծու հաճությունը մեզ վրա կլինի», ինչպես որ հավատարիմ ծառա Մովսեսի վրա էր (Սաղ. 90։1, 2, 10, 12, 17)։
6. Հեսուի նման՝ ինչպե՞ս կարող ենք մեր ճանապարհը հաջողակ դարձնել։
6 Որքա՜ն կարևոր է ամեն օր խորհրդածել Աստծու Խոսքի շուրջ։ Դա Եհովան հստակ ցույց տվեց Մովսեսին հաջորդած Հեսուին՝ ասելով. «Միայն թե քա՛ջ եղիր և շատ զորացի՛ր, որ ամեն ինչ անես այն ամբողջ օրենքի համաձայն, որն իմ ծառա Մովսեսը քեզ պատվիրեց։ Դրանից չշեղվես աջ կամ ձախ, որպեսզի իմաստությամբ վարվես ամեն տեղ, ուր էլ որ գնաս։ Օրենքի այս գիրքը թող չհեռանա քո բերանից, այլ օր ու գիշեր այն կարդա, որպեսզի ճշգրտորեն կատարես այն ամենը, ինչ որ գրված է այնտեղ. այդ ժամանակ քո ճանապարհի մեջ դու հաջողակ կլինես և իմաստությամբ կգործես»։ Հետևելով այս պատվերին՝ Հեսուն շարունակ կարդում էր Եհովայի Օրենքը։ Արդյո՞ք նա հաջողակ էր իր ճանապարհի մեջ։ Անկասկա՛ծ։ Քանի որ Եհովան օրհնում էր Քանանի դեմ նրա արշավանքները (Հեսու 1։7, 8; 12։7–24)։
7. Ինչպե՞ս Դավիթը իր հիացմունքը արտահայտեց Աստծու իմաստության հանդեպ, և ինչպե՞ս է այդ նույն վերաբերմունքը արտացոլված 119-րդ սաղմոսում։
7 Այժմ քննենք Դավթի օրինակը, որը հիանում էր Եհովայի իմաստությամբ։ Նա սրտանց երախտապարտ էր Եհովային նրա օրենքների, հիշեցումների, կանոնների, պատվիրանների և դատավճիռների համար։ Դավիթը գրել է. «Դրանք ավելի ցանկալի են, քան ոսկին և նույնիսկ շատ զտված ոսկին, և ավելի քաղցր են, քան մեղրը և մեղրախորսխից ծորացող մեղրը» (Սաղ. 19։7–10)։ Այս մասին գրել է նաև մեկ ուրիշ սաղմոսերգու 119-րդ սաղմոսում, որում հուզիչ խոսքերով նկարագրում է իր վերաբերմունքը Աստծու Խոսքի հանդեպ։ Ամեն օր քննելով Աստվածաշունչը և հետևելով նրա իմաստուն խորհուրդներին՝ մենք էլ կասենք. «Քո խոսքը ճրագ է իմ ոտքերի համար և լույս՝ իմ ճանապարհի համար։ Սքանչելի են քո հիշեցումները, դրա համար էլ իմ հոգին պահում է դրանք» (Սաղ. 119։105, 129)։
8. Սողոմոնի ո՞ր խոսքերը մեր սրտին մոտ պետք է ընդունենք։
8 Դավթի որդին՝ Սողոմոնը, իր հավատարմության տարիներին նույնպես ապրել է Աստծու Խոսքի համաձայն, և նրա գրած խոսքերում էլ կան երախտագիտության տպավորիչ արտահայտություններ, որոնք մեր սրտին մոտ պետք է ընդունենք։ Եթե ամեն օր կարդանք Աստվածաշունչը և կիրառենք մեր կարդացածը, ապա ժամանակի ընթացքում լիարժեքորեն կհասկանանք Սողոմոնի գրած խոսքերի խոր իմաստը. «Երջանիկ է այն մարդը, որը իմաստություն է գտել, և այն մարդը, որը խորաթափանցություն է ձեռք բերել, նրա աջ ձեռքում երկար օրեր են, իսկ ձախ ձեռքում՝ հարստություն ու փառք։ Նրա ճանապարհները հաճելի ճանապարհներ են, և նրա բոլոր ուղիները խաղաղություն են։ Այն կյանքի ծառ է նրանց համար, ովքեր բռնում են նրան, և նրան ամուր բռնողները երջանիկ կկոչվեն» (Առակ. 3։13, 16–18)։ Աստծու Խոսքն ուսումնասիրելը և դրան հնազանդվելը մեծ երջանկություն կպարգևեն անհատին, իսկ ապագայում «երկար օրեր»՝ հավիտենական կյանք Եհովայի նոր աշխարհում։
9. Ի՞նչ քաջալերություն ենք ստանում Երեմիայի օրինակից։
9 Տեղին է նաև խոսել հավատարիմ մարգարեների մասին, ովքեր թանկ են գնահատել ներշնչված Գիրքը և հնազանդվել Աստծուն։ Օրինակ՝ Երեմիան դժվար հանձնարարություն էր ստացել (Երեմ. 6։28)։ Նա գրեց. «Եհովայի խոսքը ինձ համար ամեն օր նախատինքի ու ծաղրուծանակի պատճառ է դարձել»։ Բայց Աստծու Խոսքի ուսումնասիրությամբ նա ուժ ստացավ։ Անգամ չորս գիրք գրեց, որոնք Աստվածաշնչի կանոնի մեջ մտան՝ «1 Թագավորներ», «2 Թագավորներ», «Երեմիա» և «Ողբ»։ Մի անգամ նա ընկավ խոր վհատության գիրկը ու որոշեց այլևս չքարոզել «Եհովայի խոսքը»։ Իսկ ի՞նչ պատահեց հետո։ Երեմիան գրեց. «Իմ սրտում նրա խոսքը վառվող կրակի պես դարձավ՝ ոսկորներիս մեջ պահված. ես հոգնեցի իմ մեջ պահելուց ու էլ չկարողացա դիմանալ»։ Նա չկարողացավ չխոսել Եհովայի խոսքը ու հետո հասկացավ, որ Եհովան իր հետ էր «ինչպես ուժեղ և ահարկու ռազմիկ»։ Եթե անդադար ուսումնասիրենք Աստծու Խոսքը, այնպես որ այն դառնա մեր մի մասը, ինչպես որ Երեմիայի պարագայում էր, ապա Եհովայի անհաղթելի զորությունը մեզ հետ կլինի, ու մենք էլ կկարողանանք հաջողությամբ հաղթահարել ցանկացած խոչընդոտ, որ խանգարում է մեզ շարունակ խոսել Թագավորության վերաբերյալ Եհովայի մեծ նպատակի մասին (Երեմ. 20։8, 9, 11)։
10. Ի՞նչ դեր է ունեցել Հիսուսի կյանքում Աստծու Խոսքը, և ի՞նչ նա աղոթեց իր աշակերտների համար։
10 Իսկ ի՞նչ կարելի է ասել ամենամեծ օրինակի՝ «մեր հավատի Գլխավոր Առաջնորդի ու Կատարելագործողի՝ Հիսուսի» մասին։ Արդյոք նա, մարգարեների ու Աստծու մյուս հավատարիմ ծառաների նման, գիտե՞ր ներշնչված Գիրքը։ Անկասկա՛ծ, գիտեր։ Նա հաճախ էր մեջբերումներ անում այդ Խոսքից ու ապրում նրա համաձայն։ Աստծու Խոսքը լավ իմանալն էր պատճառը, որ երկրի վրա եղած ժամանակ Հիսուսը ներկայացրեց իրեն իր Հոր կամքը կատարելու համար. «Ահա ես եկել եմ, Գրքում գրված է իմ մասին։ Քո կամքը կատարելու մեջ ես ուրախություն գտա, ո՛վ իմ Աստված, և քո օրենքը իմ սրտում է» (Եբր. 12։2; Սաղ. 40։7, 8; Եբր. 10։5–7)։ Այն հարցում, որ Եհովան սրբացրեց իր Որդուն ու առանձնացրեց հատուկ ծառայություն կատարելու համար, մեծ դեր ունեցավ Աստծու Խոսքը։ Հիսուսը աղոթեց, որ իր հետևորդները նույնպես սրբացվեն. «Սրբացրու նրանց ճշմարտությամբ. քո խոսքը ճշմարտություն է։ Ինչպես դու ինձ ուղարկեցիր աշխարհ, ես էլ նրանց ուղարկեցի աշխարհ։ Եվ ես սրբացնում եմ իմ անձը հանուն նրանց, որպեսզի նրանք էլ ճշմարտությամբ սրբացվեն» (Հովհ. 17։17–19)։
11. ա) Ի՞նչ Պետրոսը շեշտեց Աստծու Խոսքի վերաբերյալ՝ դիմելով օծյալ քրիստոնյաներին։ բ) Ինչո՞ւ է Աստվածաշնչի ուսումնասիրությունը կարևոր նաև մեծ բազմության անդամների համար։
11 Հիսուսի օծյալ հետևորդները սրբացված են ճշմարտությամբ ու պետք է պահեն նրա խոսքը, որ իրոք կոչվեն նրա աշակերտները (Հովհ. 8։31)։ Դա է պատճառը, որ Պետրոսը գրեց նրանց, ովքեր «նույն հավատն ունենալու պատվին արժանացան», և շեշտեց, որ անհրաժեշտ է շարունակ ուսումնասիրել Աստծու Խոսքը և ուշադրություն դարձնել դրան. «Այդ իսկ պատճառով ես մտադիր եմ միշտ հիշեցնել ձեզ այս ամենի մասին, թեև դուք գիտեք դրանք և ամուր հաստատված եք ճշմարտության մեջ, որը դուք սովորել եք» (2 Պետ. 1։1, 12)։ Այն հիշեցումները, որ մենք շարունակ ստանում ենք Աստվածաշնչի ամենօրյա ընթերցանության և ուսումնասիրության միջոցով, կարևոր են նաև «մեծ բազմության» անդամների համար, որոնց Հովհաննեսը տեսավ տեսիլքում այն բանից հետո, երբ նկարագրեց հոգևոր Իսրայելի 144000 կնքվածներին։ Եթե մեծ բազմության անդամները չշարունակեն խմել ճշմարտության կենդանի ջրից, ապա ինչպե՞ս կարող են գիտակցաբար բարձր ձայնով բացականչել. «Փրկության համար պարտական ենք մեր Աստծուն, որ նստած է գահին, և Գառանը» (Հայտն. 7։9, 10; 22։17)։
12. Ինչո՞ւ պետք է անդադար խորհրդածենք Աստծու Խոսքի շուրջ։
12 Որպեսզի Աստվածաշունչը մեզ օգուտներ բերի և օգնի հասնելու հավիտենական կյանքին, անհրաժեշտ է ուսումնասիրել այն և ամեն օր առաջնորդվել դրանով։ Սա անհերքելի ճշմարտություն է։ Մենք պետք է անդադար խորհրդածենք Աստծու Խոսքի շուրջ՝ այն նույն մտավիճակը ունենալով, որ ուներ սաղմոսերգուն. «Պիտի հիշեմ Յահի գործերը։ Պիտի հիշեմ այն զարմանահրաշ բաները, որ արել ես դու վաղուց ի վեր։ Պիտի խորհրդածեմ քո բոլոր գործերի մասին և քո արածների մասին պիտի միտք անեմ» (Սաղ. 77։11, 12)։ Եհովայի զարմանահրաշ բաների մասին խորհրդածելը մեզ նույնպես կմղի ջանադրաբար բարի գործեր անելու՝ մեր մտքում պահելով հավիտենական կյանքի հեռանկարը։ «Ամբողջ Գիրքը ներշնչված է Աստծուց և օգտակար է» գրքի նպատակն է հորդորել բոլորին, ով սիրում է արդարություն, ձգտել հասնելու հավիտենական ու հրաշալի օրհնություններին, որոնք կարող ենք ստանալ, եթե միայն ուսումնասիրենք Աստծու Խոսքը և կիրառենք այն։
«ՉԱՓԱԶԱՆՑ ԴԺՎԱՐ ԺԱՄԱՆԱԿՆԵՐ»
13. Ի՞նչ «չափազանց դժվար ժամանակներում» ենք ապրում։
13 Կարելի է ասել, որ այսօր մենք ապրում ենք պատմության մեջ ամենադժվար ժամանակներում։ Աշխարհում իրավիճակը ծայրաստիճան լարված է։ Անգամ մարդկային ցեղի գոյությունն է վտանգի տակ։ Ուստի շատ ժամանակահարմար են Պողոս առաքյալի խոսքերը. «Բայց իմացիր, որ վերջին օրերում չափազանց դժվար ժամանակներ են լինելու, որովհետև մարդիկ կլինեն անձնասեր, փողասեր, մեծամիտ, գոռոզ, հայհոյող, ծնողներին անհնազանդ, անշնորհակալ, անհավատարիմ, բնական կապվածություն չունեցող, համաձայնության չեկող, զրպարտող, ինքնատիրապետում չունեցող, դաժան, առաքինություն չսիրող, մատնիչ, համառ, հպարտ, ավելի հաճոյասեր, քան աստվածասեր, որ Աստծու հանդեպ նվիրվածություն ունեցողի կերպարանք ունեն, բայց նրա զորությունն ուրանում են։ Այդպիսիներից հեռո՛ւ մնա» (2 Տիմոթ. 3։1–5)։
14. Ըստ Պողոսի խոսքերի՝ ի՞նչը մեզ կօգնի վերապրելու այս չափազանց դժվար ժամանակներից։
14 Իսկ ինչո՞ւ պետք է հեռու մնանք այդպիսիներից։ Որովհետև իրենց աստվածամերժ գործերի պատճառով այդ մարդիկ շուտով կործանվելու են։ Ուստի անչափ կարևոր է, որ մենք, ինչպես նաև բոլոր ազնվասիրտ մարդիկ ուշադրություն դարձնենք Սուրբ Գրքի առողջ ուսմունքին և ամեն օր ապրենք դրա համաձայն։ Եկեք հետևենք Պողոսի խոսքերին՝ ուղղված երիտասարդ Տիմոթեոսին. «Բայց դու հարատևիր այն բաներում, որ սովորեցիր և որոնցում հաստատ համոզվեցիր» (2 Տիմոթ. 3։14)։ Այո՛, Պողոսը շեշտեց՝ «հարատևիր»։ Այդպես վարվելով՝ մենք խոնարհաբար թույլ կտանք, որ Սուրբ Գիրքը սովորեցնի, ուղղի, հանդիմանի, արդարության մեջ խրատի մեզ։ Եհովան գիտի, թե ինչի կարիք ունենք, քանի որ նրա մտքերը բարձր են մեր մտքերից։ Իր Խոսքի միջոցով նա սովորեցնում է մեզ օգտակար բաները, որպեսզի ամբողջովին պատրաստված լինենք բարի գործեր անելու համար՝ վկայություն տանք նրա անվան ու Թագավորության մասին։ «Չափազանց դժվար ժամանակների» մասին խոսելիս, որոնք լինելու էին «վերջին օրերում», Պողոսը նշեց, թե որտեղից կարող ենք ուժ ստանալ՝ ասելով. «Ամբողջ Գիրքը ներշնչված է Աստծուց և օգտակար է սովորեցնելու, հանդիմանելու, ուղղելու, արդարությամբ խրատելու համար, որպեսզի Աստծու մարդը լիովին իրազեկ լինի, ամբողջովին պատրաստված՝ ամեն բարի գործի համար»։ Թող որ բոլորս վերապրենք այս չափազանց դժվար ժամանակներից՝ ուշադրություն դարձնելով այս ներշնչված խորհրդին (2 Տիմոթ. 3։16, 17; Ես. 55։8–11)։
15. ա) Ինչի՞ հանգեցրեց առաջին մարդու անհնազանդությունը։ բ) Ի՞նչ մեծ հնարավորություն կբացվի մեր առաջ, եթե հնազանդվենք Քրիստոսին։
15 Աստվածաշնչին հնազանդվելը պետք է մեր գլխավոր նպատակը լինի։ Եհովայի պատվերին ու խոսքին չհնազանդվելու պատճառով էր, որ առաջին մարդը ընկավ մեղքի ու մահվան իշխանության տակ, ու այդպիսով «մահը տարածվեց բոլոր մարդկանց վրա»։ Ադամը զրկվեց այն հնարավորությունից, որը կունենար, եթե ապրեր Եդեմի պարտեզում, այն է՝ ուտել կյանքի ծառի պտղից ու ապրել հավիտյան (Հռոմ. 5։12; Ծննդ. 2։17; 3։6, 22–24)։ Սակայն եթե հնազանդվենք Քրիստոսին, «Աստծու Գառան» քավիչ զոհի հիման վրա Եհովան այնպես կանի, որ «կյանքի ջրի գետը՝ բյուրեղի պես մաքուր», հոսի ու օրհնություններ բերի բոլոր նրանց, ովքեր նվիրել են իրենց կյանքը Եհովային ու հնազանդվել նրան։ Ահա թե ինչպես Հովհաննես առաքյալը նկարագրեց իրեն տրված տեսիլքը. «Գետի այս կողմում և այն կողմում կյանքի ծառեր կային, որ բերք էին տալիս տասներկու անգամ՝ ամեն ամիս տալով իրենց պտուղը։ Եվ ծառերի տերևները ազգերին բուժելու համար էին» (Հովհ. 1։29; Հայտն. 22։1, 2; Հռոմ. 5։18, 19)։
16. Ի՞նչ հավիտենական օրհնությունների է առաջնորդում ներշնչված Գիրքը։
16 Մարդիկ կրկին անգամ հավիտյան ապրելու հնարավորություն են ստացել։ Երջանիկ են նրանք, ովքեր հետևում են Աստծու հրավերին. «Կյա՛նքը ընտրիր, որ ապրես դու և քո սերունդը՝ սիրելով քո Աստված Եհովային, լսելով նրա ձայնին և նրան կառչած լինելով։ Չէ՞ որ նա է քեզ կյանք ու երկար օրեր տալիս» (2 Օրենք 30։19, 20)։ Օրհնյալ լինի Եհովան՝ մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի Աստվածն ու Հայրը, որը իր Որդու զոհի և իր հավիտենական Թագավորության միջոցով մարդկանց հնարավորություն է տալիս ապրելու հավիտյա՛ն։ Կրկին ու կրկին ընթերցելով Աստծու Խոսքը, ուսումնասիրելով այն և խորհրդածելով նրա անգին ճշմարտությունների շուրջ՝ մենք մեծ ցնծություն ենք ապրում, քանի որ, իսկապես, «ամբողջ Գիրքը ներշնչված է Աստծուց և օգտակար է»։ Այն մեզ ցույց է տալիս հավիտենական կյանքի տանող ճանապարհը՝ կա՛մ երկնքում, կա՛մ դրախտային երկրի վրա, երբ ամբողջ ստեղծագործությունը կարտացոլի Եհովայի սրբությունը (Զաք. 14։20; Հովհ. 17։3; Եփես. 1։9–11; Հայտն. 4։8)։