Ռահվիրայի կյանքը

Երբ արևն է ծագում, քունը մեր աչքերին

Ճանապարհ ենք ընկնում,

աղոթում ենք Յահին, ծառայում։

Հանդիպում ենք մարդկանց, ողջունում ու ժպտում.

Զրուցում են մեզ հետ

կամ անցնում ու գնում, չենք տխրում։

Երբ արևն է հանգչում, օրն է մեր ավարտվում,

Մեր ուժերն են սպառվում,

բայց կրակ է վառվում սրտերում։

Լավագույնն ենք տալիս և քեզ ուրախացնում,

Շնորհակալ ենք, Աստվա՛ծ,

որ դու միշտ ես օրհնում, աջակցում։