Ճշմարիտ երկրպագությունը միավորում է մարդկանց
Թեպետև կրոնը հիմնականում պառակտող դեր է կատարում, սակայն միակ ճշմարիտ Աստծո երկրպագությունն ի զորու է միավորելու մարդկանց։ Այն ժամանակներում, երբ Իսրայելը դեռ Աստծո ընտրյալ ազգն էր, անկեղծ սիրտ ունեցող շատ հեթանոսներ ճշմարիտ երկրպագությունն ընդունեցին։ Օրինակ՝ Հռութը թողեց Մովաբի աստվածներին և ասաց Նոեմիին. «Քո ժողովուրդն իմ ժողովուրդն է, եւ քո Աստվածն իմ Աստուածն է» (Հռութ 1։16)։ Մեր թվարկության առաջին դարում մեծ թվով հեթանոսներ դարձան ճշմարիտ Աստծո երկրպագուները (Գործք Առաքելոց 13։48; 17։4)։ Հետագայում, երբ Հիսուսի առաքյալները սկսեցին բարի լուրը տարածել հեռավոր վայրերում, ուրիշ անկեղծ անհատներ էլ միացան ճշմարիտ Աստծո երկրպագությանը։ «Կուռքերից դարձաք առ Աստուած՝ ծառայելու համար կենդանի եւ ճշմարիտ Աստծուն»,— գրում է Պողոս առաքյալը (Ա Թեսաղոնիկեցիս 1։9)։ Իսկ այսօր ճշմարիտ Աստծո երկրպագությունն այսպիսի միավորիչ ուժ ունի՞ արդյոք։
Սկեպտիկները պնդում են, որ սխալ է «ճիշտ երկրպագուների» կամ «ճշմարիտ Աստծո» մասին խոսելը։ Նրանք այս կարծիքին են, քանի որ անտեղյակ են այն աղբյուրներից, որոնցից կարելի է իմանալ ճշմարտությունը։ Բայց ճշմարտությունը փնտրող մարդիկ, որտեղ էլ որ նրանք ապրելիս լինեն, հասկացել են, որ երկրպագությունն անձնական ընտրության առարկա չէ։ Երկրպագության արժանի է միայն բոլոր բաների Արարիչը՝ Եհովա Աստված (Յայտնութիւն 4։11)։ Նա է ճշմարիտ Աստված, ուստի և նա է որոշում, թե երկրպագության որ ձևն է իրեն հաճելի։
Իր պահանջները մարդկանց տեղեկացնելու համար Եհովան նրանց հետ հաղորդակցվել է իր Խոսքի՝ Աստվածաշնչի միջոցով։ Այսօր ամբողջ աշխարհում գրեթե յուրաքանչյուր ոք ունի կա՛մ Աստվածաշունչն ամբողջությամբ, կա՛մ նրանից ինչ–որ հատվածներ։ Աստծո Որդին ասել է. «Եթէ դուք իմ ուսուցմանը հաւատարիմ մնաք...., կը ճանաչէք ճշմարտութիւնը» (Յովհաննէս 8։31, 32)։ Հետևաբար, ճշմարտությունը կարելի է իմանալ։ Տարբեր կրոններին պատկանող անկեղծ սիրտ ունեցող միլիոնավոր մարդիկ անվախորեն ընդունում են ճշմարտությունը և միանում ճշմարիտ երկրպագությանը (Մատթէոս 28։19, 20; Յայտնութիւն 7։9, 10)։
Միավորված այսօր ամբողջ աշխարհում
Աստվածաշնչի «Սոփոնիա» գրքում արձանագրված հրաշալի մի մարգարեության մեջ խոսվում է տարբեր ազգերի մարդկանց միավորման մասին։ Այնտեղ կարդում ենք. «Այն ժամանակ [ես՝ Եհովաս,] ժողովուրդների շրթունքները մաքուր շրթունքներ պիտի դարձնեմ, որ ամենքը կանչեն Տիրոջ անունը նորան համամտաբար ծառայելու համար» (Սոփոնիա 3։9)։ Ինչպիսի՜ հիանալի նկարագրություն. մարդիկ փոխում են իրենց հայացքները և միասնականորեն ծառայում Աստծուն։
Ե՞րբ է տեղի ունենալու այդ փոփոխությունը։ Սոփոնիա 3։8–ում կարդում ենք. «Ինձ սպասեցէք, ասում է Տէրը, մինչեւ իմ որսի վեր կենալու օրը. որովհետեւ իմ իրաւունքն է ազգերը ժողովել, թագաւորութիւնները հաւաքել, որ նորանց վերայ թափեմ իմ ցասումը՝ իմ բարկութեան բոլոր բորբոքումը. որովհետեւ իմ նախանձի կրակովը պիտի սպառուի բոլոր երկիրը»։ Ազգերի վրա իր կրակոտ բարկությունը թափելուց առաջ Եհովան խոնարհ անհատներին մաքուր լեզու սովորելու հնարավորություն է տալիս։ Այդ ժամանակն այսօր է, քանի որ Ամենակարող Աստծո մեծ օրվա պատերազմի՝ Արմագեդոնի համար ազգերին հավաքելու գործն ընթացքի մեջ է (Յայտնութիւն 16։14, 16)։
Իր ժողովրդին միավորելու նպատակով Եհովան մաքուր լեզու է տալիս նրանց։ Այս նոր լեզվի իմացության մեջ մտնում է Աստծո և նրա նպատակների մասին Աստվածաշնչում արձանագրված ճշմարտությունն իմանալը։ Մաքուր լեզվով խոսել նշանակում է հավատալ ճշմարտությանը, այն ուրիշներին պատմել և Աստծո օրենքների ու սկզբունքների հետ ներդաշնակ ապրել։ Այն կոչ է անում հեռու մնալ քայքայիչ քաղաքականությունից և սրտերից արմատախիլ անել այնպիսի եսասիրական հատկություններ, ինչպիսիք ռասայականությունն ու ազգայնամոլությունն են. հատկություններ, որոնք բնորոշ են այս աշխարհին (Յովհաննէս 17։14; Գործք 10։34, 35)։ Բոլոր անկեղծ անհատները, որոնք սիրում են ճշմարտությունը, կարող են սովորել այս լեզուն։ Անդրադառնանք այն հինգ անձնավորությունների օրինակներին, որոնք բերված էին նախորդ հոդվածում։ Նրանք, որ մի ժամանակ դավանում էին տարբեր կրոններ, այսօր միավորված են միակ ճշմարիտ Աստծո՝ Եհովայի երկրպագության մեջ։
Միավորված՝ ճշմարիտ երկրպագության մեջ
Երբ Ֆիդելիան՝ հռոմեական կաթոլիկ եկեղեցու այդ ջերմեռանդ երկրպագուն, իր դստեր դպրոցական պարապմունքների համար Աստվածաշունչ գնեց, քահանային խնդրեց այդ Աստվածաշնչի հիման վրա բացատրել, թե ինչ է պատահել իր հինգ մահացած երեխաներին։ «Ինչպիսի՜ հիասթափություն ապրեցի»,— ասում է նա։ Եվ երբ նրան այցելեցին Եհովայի վկաները, նույն հարցը նրանց ուղղեց։ Վկաների օգնությամբ՝ Ֆիդելիան իր Աստվածաշնչում կարդաց մահացածների վիճակի մասին ճշմարտությունը և հասկացավ, թե ինչպես էր եկեղեցին մոլորեցրել իրեն։ Նա իմացավ, որ մահացածներն անգիտակից վիճակում են, ուստի և չեն չարչարվում լիմբոյում կամ որևէ այլ վայրում (Սաղմոս 146։4; Ժողովող 9։5)։ Ֆիդելիան ոչնչացրեց իր բոլոր կուռքերը, հեռացավ եկեղեցուց և սկսեց ուսումնասիրել Աստվածաշունչը (Ա Յովհաննէս 5։21)։ Արդեն տասը տարի է, ինչ Ֆիդելիան Աստվածաշնչի ճշմարտությունն ուսուցանում է ուրիշներին և դրանից ուրախություն ստանում։
Կատմանդույում բնակվող Թարան տեղափոխվել էր մի երկիր, որտեղ հնդուական տաճարներ քիչ կային։ Ուստի նա սկսեց հաճախել մեթոդիստական եկեղեցի՝ հուսալով բավարարել իր հոգևոր կարիքները։ Բայց նա չէր գտնում մարդկային տառապանքի վերաբերյալ իրեն հուզող հարցերի պատասխանը։ Ավելի ուշ Թարան հանդիպեց Եհովայի վկաներին, որոնք առաջարկեցին նրան ուսումնասիրել Աստվածաշունչը։ Թարան պատմում է. «Ես հասկացա, որ սիրո Աստված պատասխանատու չէ աշխարհում գոյություն ունեցող տառապանքի համար։ ....Սիրտս ջերմությամբ լցվեց, երբ իմացա խաղաղ ու ներդաշնակ աշխարհում ապրելու հեռանկարի մասին» (Յայտնութիւն 21։3, 4)։ Թարան ոչնչացրեց իր հնդուական կուռքերը, դադարեց հետևել իր հայրենի երկրում ընդունված կրոնական սովորույթներին, դարձավ Եհովայի վկա և այժմ իսկական ուրախություն է վայելում՝ օգնելով մարդկանց բավարարել իրենց հոգևոր կարիքները։
Փանյան բուդդայական էր։ Նա բախտագուշակությամբ էր զբաղվում։ Բանգկոկում Եհովայի վկաների առաջին այցելության ժամանակ նրան հրապուրեցին Աստվածաշնչում արձանագրված մարգարեությունները։ Փանյան պատմում է. «Երբ իմացա, թե ինչու են աշխարհում տիրող իրավիճակներն այդքան տարբերվում երկրի առնչությամբ Արարչի նախնական նպատակից, և թե ինչպես է նա պատրաստվում իրեն և իր գերիշխանությունը մերժողների հասցրած վնասները վերացնել, կարծես աչքերս բացվեցին։ Աստվածաշնչի պատգամը ամեն հարցում տրամաբանական էր։ Սկսեցի սիրել Եհովային որպես իրական անձնավորություն. դա ինձ մղում էր անել այն, ինչը որ ճիշտ է։ Ես ցանկանում էի օգնել մարդկանց՝ տեսնելու մարդկային իմաստության և աստվածային իմաստության միջև եղած տարբերությունը։ Իսկական իմաստությունն ամբողջությամբ փոխել է կյանքս»։
Եկավ մի պահ, երբ Վիրջիլի սրտում կասկածներ առաջացան՝ կապված իր կրոնական հավատալիքների հետ։ Նա Աստծուն չէր աղոթում օգնելու սևամորթներին, ինչպես նաև այն կազմակերպությանը, որը, ինչպես նա հասկացավ, ռասիստական էր և ատելություն էր բորբոքում սպիտակամորթների նկատմամբ։ Փոխարենը՝ նա խնդրում էր Աստծուն ցույց տալ ճշմարտությունը՝ ինչպիսին էլ և որտեղ էլ որ լիներ այն։ «Երբ սրտաբուխ աղոթքից հետո հաջորդ օրն արթնացա,— պատմում է Վիրջիլը,— բնակարանումս «Դիտարան» պարբերագրի մի համար գտա։ ....Թերևս ինչ–որ մեկը մտցրել էր դռան տակ»։ Շուտով նա սկսեց եռանդորեն ուսումնասիրել Աստվածաշունչը Եհովայի վկաների հետ։ «Կյանքում առաջին անգամ բավարարվածության զգացում ապրեցի,— շարունակում է պատմել Վիրջիլը։— ....Հույսի մի շող սկսեց թափանցել հոգուս մեջ»։ Շուտով Վիրջիլը միացավ այն անհատներին, ովքեր մարդկանց պատմում են միակ ճշմարիտ հույսի մասին՝ արձանագրված Աստծո Խոսքում՝ Աստվածաշնչում։
Լատինական Ամերիկայում բնակվող Չարոյին տպավորել էր Գլադիս անունով մի Վկայի վարքը։ Գլադիսը նկատել էր, որ Չարոն դժվարություններ է կրում իր փոքրահասակ երեխաների մասին հոգ տանելիս։ Ուստի նա նրան ավտոմեքենայով շուկա էր տանում։ Ժամանակի ընթացքում Չարոն ընդունեց Գլադիսի առաջարկը՝ Աստվածաշնչի անվճար տնային ուսումնասիրություն սկսել։ Նա շատ զարմացավ, երբ իմացավ, որ բոլոր բարի մարդիկ երկինք չեն գնալու, այլ Եհովան օրհնելու է նաև երկրի վրա ապրող մարդկանց՝ նրանց հավիտյան կյանք շնորհելով (Սաղմոս 37։11, 29)։ Արդեն 15 տարի է, ինչ Չարոն իր այդ հույսի մասին պատմում է ուրիշներին։
Պատկերացրեք, որ ողջ երկիրը բնակեցված է անկեղծ մարդկանցով, որոնք միավորված են Եհովայի՝ միակ ճշմարիտ Աստծո երկրպագության մեջ։ Սա երևակայություն չէ, այլ Եհովայի խոստումն է։ Իր Սոփոնիա մարգարեի միջոցով Աստված հայտնում է. «Քո միջումը պիտի մնացորդ թողեմ մի խոնարհ եւ աղքատ ժողովուրդ, եւ նորանք պիտի յուսան Տիրոջ անուանը։ ....Անօրէնութիւն չեն անելու, եւ սուտ չեն խօսելու, եւ նորանց բերանումը խաբեբայութեան լեզու չի գտնուելու ....եւ վախեցնող չի լինիլ» (Սոփոնիա 3։12, 13)։ Եթե ձեզ հրապուրում է այս խոստումը, կարող եք ուշադրություն ընծայել Աստվածաշնչի հորդորին. «Խնդրեցէք [«փնտռեցէ՛ք», Արևմտ. Աստ.] Տիրոջը, ով երկրի բոլոր խոնարհներ, որ կատարում էք նորա իրաւունքը, որոնեցէք արդարութիւն, որոնեցէք խոնարհութիւն, գուցէ ծածկուած պահուիք Տիրոջ բարկութեան օրը» (Սոփոնիա 2։3)։