Լիովին պատրաստված ենք՝ որպես Աստծո Խոսքի ուսուցիչներ

«[Աստված] ....մեզ բաւական էլ արաւ.... [ծառայողներ] լինելու» (Բ ԿՈՐՆԹԱՑԻՍ 3։5, 6, ԱԹ)։

1, 2. Ի՞նչ ջանքեր են ժամանակ առ ժամանակ գործադրվել, բայց ինչո՞ւ են դրանք սովորաբար անհաջողության մատնվել։

ԻՆՉՊԵ՞Ս կզգայիք, եթե ձեզ հանձնարարեին մի գործ, որն անելու համար անհրաժեշտ պատրաստվածություն չունենայիք։ Պատկերացրեք. ամեն ինչ կա այդ գործն անելու համար՝ թե՛ նյութերը և թե՛ գործիքները։ Բայց դուք գաղափար անգամ չունեք, թե ինչպես կատարել առաջադրանքը։ Իրավիճակը բարդանում է նրանով, որ հնարավոր չէ այդ գործը հետաձգել։ Մարդիկ հույսները ձեզ վրա են դրել։ Ինչպիսի՜ անելանելի դրություն։

² Նման դժվարին կացությունը լոկ երևակայության պտուղ չէ։ Օրինակ. ժամանակ առ ժամանակ քրիստոնեական աշխարհի եկեղեցիներից որևէ մեկը փորձել է կազմակերպել ու կատարել տնից տուն ծառայություն։ Սովորաբար նման ջանքերը մի քանի շաբաթ կամ մի քանի ամիս անց անհաջողության են մատնվել։ Ինչո՞ւ։ Քրիստոնեական աշխարհը չի պատրաստում իր հետևորդներին նման գործ անելու համար։ Նույնիսկ հոգևորականները չունեն այդ քարոզչական գործն անելու համար անհրաժեշտ որակավորումը՝ չնայած այն բանին, որ միջնակարգ դպրոց և սեմինարիա են ավարտել։ Ինչո՞ւ կարելի է այսպես ասել։

3. Բ Կորնթացիս 3։5, 6–ում ի՞նչ բառ է երեք անգամ օգտագործված, և ի՞նչ է նշանակում։

³ Աստծո Խոսքը բացատրում է, թե ինչն է որակյալ դարձնում քրիստոնեական բարի լուրի իսկական քարոզչին։ Պողոս առաքյալը Աստծո ներշնչմամբ գրեց. «Ոչ թէ մենք մեզանից բաւական ենք մի բան միտք անելու ինչպէս մեզանից, այլ մեր բաւական լինելն Աստուածանից է. որ մեզ բաւական էլ արաւ.... [ծառայողներ] լինելու» (Բ Կորնթացիս 3։5, 6, ԱԹ)։ Ուշադրություն դարձրեք այստեղ երեք անգամ օգտագործված «բաւական» բառին։ Ի՞նչ է դա նշանակում։ Աստվածաշնչյան բառերի մի բացատրական բառարանում ասվում է. «Երբ խոսքն իրերի մասին է, [բնագրի հունարեն բառը] նշանակում է «բավականաչափ».... իսկ երբ խոսքը անձանց մասին է, այդ բառը նշանակում է «ձեռնհաս», «արժանի»», այլ խոսքով՝ այս բառը կարելի է թարգմանել նաև «որակյալ» («Vine’s Expository Dictionary of Biblical Words»)։ Այսպիսով՝ նա, ով որակյալ է, ձեռնհաս ու արժանի է տրված հանձնարարությունն իրագործելու։ Այո՛, բարի լուրի ճշմարիտ ծառաները ունեն համապատասխան պատրաստվածություն այդ գործն անելու համար։ Նրանք ձեռնհաս, պատրաստ ու արժանի են, որպեսզի քարոզեն։

4. ա) Ինչպե՞ս է Պողոսի օրինակից երևում, որ քրիստոնեական ծառայությունը մի քանի մարդկանց մենաշնորհը չէ։ բ) Որո՞նք են այն երեք միջոցները, որոնցով Եհովան որակավորում է մեզ՝ որպես իր ծառաների։

⁴ Սակայն ինչի՞ հիման վրա է տրվում այդ որակավորումը. շնորհալի լինելո՞ւ, փայլուն միտք ունենալո՞ւ, թե՞ հեղինակավոր դպրոցներում հատուկ կրթություն ստանալու։ Պողոս առաքյալն ակներևաբար այս բոլորն ուներ (Գործք 22։3; Փիլիպպեցիս 3։4, 5)։ Բայց նա խոնարհաբար ընդունում էր, որ իր՝ որպես ծառայողի, որակյալ լինելը բխում էր ոչ թե բարձրագույն կրթությունից, այլ Եհովա Աստծուց։ Արդյո՞ք այդ ունակությունները միայն մի քանի ընտրյալներ ունեին։ Պողոսը Կորնթոսի ժողովին գրելիս խոսեց ‘մեր բավական [կամ որակյալ] լինելու’ մասին։ Հետևաբար կարելի է եզրակացնել. Եհովան ամեն ինչ անում է, որ իր բոլոր հավատարիմ ծառաները ձեռնհաս և ընդունակ լինեն կատարելու իրենց հանձնարարված գործը։ Ինչպե՞ս է նա այսօր որակավորում ճշմարիտ քրիստոնյաներին։ Եկեք քննարկենք երեք միջոցներ, որոնք նա օգտագործում է այդ նպատակով. իր՝ 1) Խոսքը, 2) սուրբ ոգին և 3) երկրային կազմակերպությունը։

Եհովայի Խոսքը որակավորում է մեզ

5, 6. Ի՞նչ ազդեցություն են թողնում Սուրբ գրությունները ճշմարիտ քրիստոնյաների վրա։

⁵ Առաջին՝ ինչպե՞ս է Աստծո Խոսքն օգնում մեզ, որպեսզի որակյալ ծառայողներ լինենք։ Պողոսը գրեց. «Աստծու շնչով գրուած ամէն գիրք օգտակար է ուսուցման, յանդիմանութեան, ուղղելու եւ արդարութեան մէջ խրատելու համար, որպէսզի կատարեալ լինի Աստծու մարդը եւ պատրաստ [«պատրաստուած», ԱԹ]՝ բոլոր բարի գործերի համար» (Բ Տիմոթէոս 3։16, 17)։ Ուրեմն Սուրբ գրությունների օգնությամբ մենք դառնում ենք կատարելապես, այսինքն՝ լիովին «պատրաստուած»՝ կատարելու Աստծո Խոսքը մարդկանց սովորեցնելու ‘բարի գործը’։ Իսկ ի՞նչ կարելի է ասել քրիստոնեական աշխարհի եկեղեցիների՝ վերևում հիշված անդամների մասին։ Նրանք նույնպես ունեն Աստվածաշունչ։ Բայց ինչպե՞ս կարող է մի գիրք օգնել ոմանց և միևնույն ժամանակ չօգնել մյուսներին՝ դառնալու ձեռնհաս ծառայողներ։ Դա կախված է նրանից, թե ինչ վերաբերմունք ունենք Աստվածաշնչի հանդեպ։

⁶ Ցավոք, եկեղեցի հաճախող շատ մարդիկ չեն ընդունում Աստվածաշնչի լուրը «ճշմարտապէս, որպէս Աստծու խօսք» (Ա Թեսաղոնիկեցիս 2։13)։ Քրիստոնեական աշխարհն այս առումով ամոթալի համբավ է ձեռք բերել։ Օրինակ՝ հոգևորականները, որ տարիներ շարունակ աստվածաբանական կրթություն են ստանում, հասնո՞ւմ են այն աստիճանին, որ կարողանան ուսուցանել Աստծո Խոսքը։ Հազիվ թե։ Միայն պատկերացրեք. որոշ ուսանողներ սեմինարիաներում իրենց դասընթացները սկսելու պահին հավատում են Աստվածաշնչի խոսքին, բայց երբ ավարտում են ուսումը, նրանք արդեն լցված են լինում թերահավատությամբ։ Դրանից հետո, փոխանակ Աստծո Խոսքը քարոզելու, որին նրանցից շատերն այլևս չեն էլ հավատում, նրանք իրենց ծառայությունը համատեղում են ուրիշ հետաքրքրությունների հետ. սկսում են քաղաքական բանավեճերի մասնակցել, փորձում են քրիստոնեական սկզբունքների միջոցով սոցիալական խնդիրներ լուծել, իրենց քարոզներում շեշտում են մարդկային փիլիսոփայության դերը (Բ Տիմոթէոս 4։3)։ Ի տարբերություն այս ամենի՝ իսկական քրիստոնյաները Հիսուս Քրիստոսի օրինակին են հետևում։

7, 8. Ինչպե՞ս էր Հիսուսը Աստծո Խոսքի հանդեպ ունեցած իր վերաբերմունքով տարբերվում կրոնական առաջնորդներից։

⁷ Հիսուսը թույլ չտվեց իր օրերի կրոնական առաջնորդներին՝ ձևավորելու իր մտածելակերպը։ Նա բազմիցս օգտվում էր սուրբ գրվածքներից՝ անկախ այն բանից, թե ում էր սովորեցնում՝ հոծ բազմության, թե փոքր խմբի, ինչպես ասենք, աշակերտներին (Մատթէոս 13։10–17; 15։1–11)։ Սրանով նա տարբերվում էր ժամանակի կրոնական առաջնորդներից, որոնք հասարակ ժողովրդին բոլորովին չէին օգնում՝ ավելի լավ հասկանալու Աստծո խորունկ մտքերը։ Այն օրերի ուսուցիչների շրջանում տարածված էր այնպիսի համոզմունք, թե Աստվածաշնչի որոշ հատվածներ այնքան բարդ են, որ այդ մասին կարելի է միայն ամենասիրելի աշակերտի հետ խոսել և այն էլ՝ ցածրաձայն ու գլխաշոր կապած։ Կրոնական այդ առաջնորդները, ինչպես որ սնահավատորեն էին վերաբերվում Աստծո անունը արտասանելուն, գրեթե նույնպիսի սնահավատությամբ էլ վերաբերվում էին աստվածաշնչյան որոշ հատվածներ քննարկելուն։

⁸ Իսկ Քրիստոսը նման չէր նրանց։ Նա համոզված էր, որ ոչ թե պարզապես ընտրյալ փոքրամասնությունը, այլ ողջ ժողովուրդը կարիք ունի իմանալու «այն ամեն խոսքը, որ դուրս է գալիս Աստծո բերանից»։ Հիսուսը մտադիր չէր աստվածային գիտության բանալին տալ կրթված մարդկանց ինչ–​որ ընտրյալ խավի։ Նա ասաց իր աշակերտներին. «Ինչ ձեզ ասում եմ խաւարի մէջ, դուք ասացէք լոյսի՛ մէջ. եւ ինչ լսում էք ականջի մէջ փսփսուքով, հրապարակեցէ՛ք տանիքների վրայից» (Մատթէոս 4։4; 10։27)։ Հիսուսը փափագում էր հնարավորին չափ շատ մարդկանց տալ Աստծո գիտությունը։

9. Ինչպե՞ս են ճշմարիտ քրիստոնյաներն օգտագործում Աստվածաշունչը։

⁹ Մարդկանց ուսուցանելիս մեր խոսքը պետք է հիմնված լինի Աստվածաշնչի վրա։ Երբ Եհովայի վկաների Թագավորության սրահում ելույթ ենք ունենում, սովորաբար բավական չէ Աստվածաշնչից համարներ կարդալը։ Գուցե, ըստ համատեքստի, հարկավոր է բացատրել համարը, օրինակ բերել և ցույց տալ, թե այն ինչպես կարելի է կիրառել կյանքում։ Մեր նպատակն է վերցնել Աստվածաշնչի խոսքը տպագիր էջից ու դրոշմել այն մեր ունկնդիրների սրտերին (Նէեմիա 8։8, 12)։ Հարկավոր է Աստվածաշունչ օգտագործել նաև այն դեպքում, երբ անհրաժեշտ է որևէ մեկին խորհուրդ տալ կամ ուղղել։ Չնայած այն բանին, որ Եհովայի ծառաները տարբեր լեզուներով են խոսում և տարբեր սոցիալական ծագում ունեն՝ նրանք բոլորն էլ հարգանք են տածում գրքերի Գրքի՝ Աստվածաշնչի հանդեպ։

10. Ի՞նչ ազդեցություն կարող է թողնել մեզ վրա Աստվածաշունչը։

¹⁰ Երբ Աստվածաշնչի հանդեպ նման մոտեցում են ցուցաբերում, նրա խոսքը ուժ է ստանում (Եբրայեցիս 4։12)։ Այն մղում է մարդկանց փոփոխություններ կատարել կյանքում, ինչպես օրինակ, թողնել ոչ սուրբգրային այնպիսի գործեր, ինչպիսիք են՝ պոռնկությունը, շնությունը, կռապաշտությունը, հարբեցողությունը և գողությունը։ Աստվածաշունչն օգնել է շատ շատերին՝ հանելու հին մարդը և հագնելու նոր մարդը (Եփեսացիս 4։20–24)։ Այո՛, եթե մենք Աստվածաշնչի խոսքը գերադասում ենք մարդկային տեսակետներից կամ ավանդություններից և հավատարիմ ենք մնում այնտեղ գրվածին, ապա այդ գիրքը կարող է նպաստել, որ մենք Աստծո Խոսքի ձեռնհաս, լիովին պատրաստված ուսուցիչներ դառնանք։

Եհովայի ոգին որակավորում է մեզ

11. Ինչո՞ւ է Եհովայի սուրբ ոգին տեղին կերպով «օգնական» համարվում։

¹¹ Երկրորդ՝ եկեք քննարկենք, թե ինչպես է Եհովայի սուրբ ոգին, այսինքն՝ գործուն ուժը, նպաստում, որ լիովին պատրաստված ծառայողներ դառնանք։ Մենք երբեք չպետք է մոռանանք, որ Եհովայի ոգին գոյություն ունեցող ուժերից ամենամեծն է։ Եհովան լիազորել է իր սիրելի Որդուն, որ նա այդ հզոր ուժն օգտագործի հօգուտ բոլոր ճշմարիտ քրիստոնյաների։ Այդ իսկ պատճառով Հիսուսը սուրբ ոգու մասին խոսելիս այն «օգնական» (ՆԱ) անվանեց (Յովհաննէս 16։7)։ Նա իր հետևորդներին քաջալերեց խնդրել Եհովայից սուրբ ոգին՝ հավաստիացնելով, որ Աստված այն առատորեն կտա (Ղուկաս 11։10–12, [13, ԱԹ]; Յակոբոս 1։17)։

12, 13. ա) Ինչո՞ւ է կարևոր աղոթել, որ սուրբ ոգին մեզ ծառայության մեջ աջակցի։ բ) Ինչպե՞ս փարիսեցիները ցույց տվեցին, որ սուրբ ոգին չէր ներգործում իրենց վրա։

¹² Մենք պետք է ամեն օր աղոթենք սուրբ ոգին ստանալու համար, հատկապես ծառայության մեջ օգնություն ստանալու նպատակով։ Ի՞նչ ազդեցություն կարող է այդ գործուն ուժը թողնել մեզ վրա։ Այն կարող է ներգործել մեր մտքի ու սրտի վրա՝ օգնելով մեզ փոխվել, հոգևորապես աճել ու հին մարդը փոխարինել նորով (Կողոսացիս 3։9, 10)։ Սուրբ ոգին կարող է օգնել մեզ, որ մեր մեջ զարգացնենք գեղեցիկ՝ Քրիստոսին բնորոշ հատկություններ։ Մեզանից շատերն անգիր գիտեն Գաղատացիս 5։22, 23–ը։ Այդ համարներում թվարկված են Աստծո սուրբ ոգու պտուղները, որոնցից առաջինը սերն է։ Այս հատկությունը շատ կարևոր տեղ ունի մեր ծառայության մեջ։ Ինչո՞ւ։

¹³ Սերը մեծ ուժ է, որ մարդուն մղում է գործերի։ Եհովայի ու մարդկանց հանդեպ ունեցած սերը մղում է ճշմարիտ քրիստոնյաներին տարածելու բարի լուրը (Մարկոս 12։28–31)։ Առանց այդ սիրո մենք չէինք կարող լինել Աստծո Խոսքի իսկական ուսուցիչներ։ Տեսնենք, թե ինչպիսի հակադրություն կար Հիսուսի ու փարիսեցիների միջև։ Մատթէոս 9։36–ում Հիսուսի մասին ասվում է. «Տեսնելով ժողովրդի բազմութիւնը՝ Յիսուս գթաց նրանց, որովհետեւ յոգնած էին եւ ցրուած, ինչպէս ոչխարներ, որոնք հովիւ չունեն»։ Իսկ ինչ զգացումներ էին տածում փարիսեցիները հասարակ մարդկանց հանդեպ։ Նրանք ասացին. «Այդ ռամիկ ժողովուրդը, որ օրէնքը չ’գիտէ, անիծուած [է]» (Յովհաննէս 7։49, ԱԹ)։ Փարիսեցիների սրտում սիրո նշույլ անգամ չկար ժողովրդի հանդեպ, բայց արհամարհանք՝ ինչքան ասես։ Հստակ է, որ Եհովայի ոգին չէ՛ր ներգործում նրանց վրա։

14. Ի՞նչ անելու պետք է մեզ մղի Հիսուսի՝ ծառայության մեջ սեր ցուցաբերելու օրինակը։

¹⁴ Հիսուսը հասկանում էր մարդկանց։ Նա գիտեր, թե ինչ ցավեր են նրանք տանում։ Գիտեր, որ նրանք հարստահարված, հոգնած ու ցրված էին, ինչպես հովիվ չունեցող ոչխարներ։ Յովհաննէս 2։25–ում ասվում է, որ Հիսուսը «գիտէր, թէ ինչ կար մարդու հոգու մէջ»։ Արարչագործության ժամանակ Եհովայի ճարտարապետը լինելով՝ Հիսուսը խորապես հասկանում էր մարդու էությունը (Առակաց 8։30, 31)։ Հասկանալու այդ կարողությունն ավելի մեծ սիրով լցրեց նրան։ Թող որ նման սերը միշտ ուղեկցի մեզ մեր քարոզչական ծառայության ընթացքում։ Եթե զգում ենք, որ աշխատելու տեղ ունենք այս ուղղությամբ, ուրեմն եկեք Եհովայից աղոթքով խնդրենք իր սուրբ ոգին ու հետո մեր աղոթքների համաձայն գործենք։ Եհովան կպատասխանի մեզ։ Նա կուղարկի այս զորեղ ուժը, որպեսզի մենք կարողանանք է՛լ ավելի նմանվել Քրիստոսին, որը բարի լուրը քարոզելու համար գերազանց որակավորում էր ստացել։

15. Ինչպե՞ս են Եսայիա 61։1–3 խոսքերը վերագրվում Հիսուսին, և միևնույն ժամանակ բացահայտում դպիրների ու փարիսեցիների իսկական դեմքը։

¹⁵ Ո՞վ էր որակավորել Հիսուսին։ «Տիրոջ Հոգին իմ վրայ է»,— ասաց նա (Ղուկաս 4։17–21)։ Այո՛, Եհովան ինքն էր Հիսուսին նշանակում տվել իր սուրբ ոգու միջոցով։ Հիսուսին ուրիշ հանձնարարականներ պետք չէին։ Արդյո՞ք նրա օրերի կրոնական առաջնորդները սուրբ ոգով էին նշանակում ստացել։ Ոչ։ Նրանք ոչ էլ պատրաստված էին իրականացնելու Եսայիա 61։1–3 խոսքերը, որ Հիսուսը բարձրաձայն կարդաց ու իրեն վերագրեց։ Հաճեցեք կարդալ այս համարները ու կտեսնեք, որ կեղծավոր դպիրներն ու փարիսեցիները չէին համապատասխանում իրենց կոչումին։ Նրանք աղքատ մարդկանց ոչ մի ավետիք էլ չունեին տալու։ Եվ ինչպե՞ս նրանք պիտի գերիներին ազատություն ‘հրատարակեին’ և ‘կույրերի տեսողությունը’ (ԷԹ) վերադարձնեին։ Հոգևոր իմաստով՝ նրանք իրենք էին կույր ու մարդկային ավանդություններին՝ գերի։ Նրանք մարդկանց ուսուցանելու որակավորում չունեին։ Իսկ մենք ունե՞նք։

16. Ի՞նչ վստահություն կարող են ունենալ այսօր Եհովայի ծառաները՝ կապված իրենց որակավորման հետ։

¹⁶ Ճիշտ է, մենք չենք ուսուցանվել քրիստոնեական աշխարհի բարձրագույն կրթարաններում։ Մենք չենք սովորել աստվածաբանական սեմինարիաներում և ուսուցչի նշանակում ստացել։ Բայց մի՞թե մեր որակավորումը դրանից տուժում է։ Ամենևի՛ն։ Եհովան է տալիս մեր՝ որպես իր Վկաների, նշանակումը (Եսայիա 43։10–12)։ Եթե աղոթենք նրա ոգին ստանալու համար ու գործենք մեր աղոթքին համապատասխան, ապա բարձրագույն որակավորումը կունենանք։ Իհարկե, մենք անկատար ենք ու ճշգրտորեն չենք կարողանում հետևել Մեծ Ուսուցչի՝ Հիսուսի օրինակին։ Այնուամենայնիվ, մի՞թե երախտապարտ չենք, որ Եհովան օգտագործում է իր ոգին, որպեսզի մենք որակյալ ու պատրաստված լինենք որպես նրա Խոսքի ուսուցիչներ։

Եհովայի կազմակերպությունը որակավորում է մեզ

17–19. Եհովայի կազմակերպության տված շաբաթական հինգ հանդիպումներն ինչպե՞ս են որակավորում մեզ՝ որպես ծառայողների։

¹⁷ Իսկ հիմա եկեք քննարկենք երրորդ միջոցը, որով Եհովան մեզ պատրաստում է՝ որպես իր Խոսքի ուսուցիչների։ Դա նրա երկրային ժողովն է, կամ կազմակերպությունը, որը մեզ նախապատրաստում է ծառայողներ լինելու։ Ինչպե՞ս է դա արվում։ Միայն երևակայեցե՜ք, թե կրթական ինչպիսի ծրագիր ենք անցնում. ամեն շաբաթ հինգ քրիստոնեական հանդիպման ենք հաճախում (Եբրայեցիս 10։24, 25)։ Մենք, փոքր խմբերով, հավաքվում ենք ժողովի Գրքի ուսումնասիրության, որպեսզի Եհովայի կազմակերպության կողմից հրատարակված որևէ գրքի միջոցով Աստվածաշունչը խորությամբ ուսումնասիրենք։ Մեկնաբանություններ տալով և մյուսներին լսելով՝ մենք քաջալերում ենք միմյանց, ինչպես նաև իրարից սովորում։ Գրքի ուսումնասիրության խմբի վերակացուն յուրաքանչյուրիս հանդեպ ուշադրություն է ցուցաբերում ու խորհուրդներ է տալիս։ Հանրային հանդիպմանն ու «Դիտարանի» ուսումնասիրության ժամանակ նույնպես մենք առատ հոգևոր կերակուր ենք ստանում։

¹⁸ Մեր Աստվածապետական ծառայության դպրոցը նախատեսված է նրա համար, որ սովորենք, թե ինչպես ուսուցանել։ Ուսումնական ելույթների ժամանակ սովորում ենք Աստծո Խոսքի միջոցով ամենատարբեր թեմաների շուրջ խոսել և ուսուցանել (Ա Պետրոս 3։15)։ Չի՞ պատահել, որ ձեզ հանձնարարված բավական ծանոթ թեման պատրաստելու ընթացքում բոլորովին նոր բան հայտնաբերած լինեք այդ նյութի վերաբերյալ։ Շատերի հետ է նման բան պատահում։ Ոչինչ այնպես չի ավելացնում տվյալ նյութի մեր իմացությունը, որքան այդ նյութն ուրիշներին ուսուցանելը։ Բայց եթե նույնիսկ մեզ չեն հանձնարարել հանդես գալ հանդիպման ծրագրի շրջանակներում, այնուամենայնիվ կարող ենք սովորել ավելի լավ ուսուցիչներ լինել։ Մենք կնկատենք, որ Աստվածապետական ծառայության դպրոցում սովորող յուրաքանչյուր անհատ ինչ–​որ ունակություններ ունի, և կարող ենք խորհել, թե ինչպես ընդօրինակել դրանք։

¹⁹ Ծառայողական հանդիպումը նույնպես նախատեսված է նրա համար, որ մենք հմտանանք Աստծո Խոսքն ուսուցանելու մեջ։ Ամեն շաբաթ լսում ենք ծառայության վերաբերյալ հետաքրքիր ելույթներ, քննարկումներ և ցուցադրումներ։ Ի՞նչ մատուցում կօգտագործենք։ Ի՞նչ կարող ենք անել, երբ ծառայության ժամանակ առանձնակի դժվարությունների ենք հանդիպում։ Քարոզելու ի՞նչ նոր հնարավորություններ են բացվում, որոնց մեջ կարող էինք մասնակցություն ունենալ։ Ի՞նչը կօգնի մեզ ավելի հմտորեն ուսուցանել վերայցելությունների ու Աստվածաշնչի ուսումնասիրությունների ժամանակ (Ա Կորնթացիս 9։19–22)։ Այս հարցերը մանրամասնորեն քննարկվում են Ծառայողական հանդիպման ժամանակ։ Այս հանդիպման շատ մասեր հիմնված են «Մեր թագավորական ծառայությունը» թերթիկի վրա՝ մեկ ուրիշ գործիք, որն օգնում է մեզ պատրաստություն ստանալ մեր կենսական գործն անելու համար։

20. Ինչպե՞ս կարող ենք առավելագույնս օգուտ քաղել հանդիպումներից ու համաժողովներից։

²⁰ Նախապատրաստվելով ու մասնակցելով հանդիպումներին, իսկ հետո կիրառելով սովորածը որպես ուսուցիչներ՝ մենք հիմնավոր պատրաստություն ենք անցնում։ Բայց մեր ուսուցումը դրանով չի սահմանափակվում։ Նաև ավելի մեծ հավաքույթներ ունենք՝ համաժողովները, որոնք նախատեսված են պատրաստելու մեզ՝ որպես Աստծո Խոսքի ուսուցիչների։ Մենք անհամբեր սպասում ենք համաժողովներին, որպեսզի մեծ ուշադրությամբ լսենք այնտեղ տրվող խորհուրդները ու կիրառենք դրանք կյանքում (Ղուկաս 8։18)։

21. Ի՞նչն է ցույց տալիս, որ մեր ստացած ուսուցումն արդյունավետ է, և ո՞ւմ է հարկավոր այդ հաջողությունը վերագրել։

²¹ Արդյունավե՞տ է Եհովայի տված ուսուցումը։ Թող այս հարցին փաստերը պատասխանեն։ Ամեն տարի հարյուր հազարավոր մարդկանց օգնություն է ցույց տրվում, որպեսզի սովորեն Աստվածաշնչի հիմնական ուսմունքները և ապրեն Աստծո կամքի համաձայն։ Մեր կազմակերպության անդամների թիվն աճում է, բայց մեզնից ոչ մեկը չի կարող դա անձամբ իրեն վերագրել։ Մենք պետք է իրատես լինենք։ Հիսուսն ասաց. «Ոչ ոք չի կարող գալ դէպի ինձ, եթէ նրան չձգի Հայրը, որ ինձ ուղարկեց»։ Առաքյալների նման մենք էլ հիմնականում «պարզ և անուս» մարդիկ ենք (Յովհաննէս 6։44; Գործք 4։13, ԱՆԹ)։ Մեր հաջողությունը կախված է Եհովայից, որն անկեղծ անհատներին ձգում է դեպի ճշմարտությունը։ Պողոսը լավ ասաց. «Ես տնկեցի, Ապողոսը ջուր տուեց, բայց Աստուա՛ծ աճեցրեց» (Ա Կորնթացիս 3։6)։

22. Ինչո՞ւ չպետք է երբևիցե չափազանց վհատվենք, եթե մեզ այնքան էլ պատրաստված չենք զգում։

²² Այո՛, Եհովա Աստված ակտիվ մասնակցություն է բերում է մեր գործին։ Մենք գուցե ոչ միշտ զգանք մեզ որպես պատրաստված ուսուցիչներ, բայց հիշենք, որ Եհովան է, որ մարդկանց ձգում է դեպի իրեն ու իր Որդուն։ Եհովան է մեզ որակավորում, որ նորեկներին ծառայենք իր Խոսքի, սուրբ ոգու և երկրային կազմակերպության միջոցով։ Եկեք ընդունենք Եհովայի տված ուսուցումը՝ կիրառելով այն բարի բաները, որ նա տալիս է մեզ, որպեսզի լիովին պատրաստված լինենք՝ որպես Աստծո Խոսքի ուսուցիչներ։

Ինչպե՞ս կպատասխանեիք

• Ինչպե՞ս է Աստվածաշունչը նախապատրաստում մեզ քարոզչական գործի համար։

• Ինչպե՞ս է սուրբ ոգին նպաստում, որ որակյալ ծառայողներ լինենք։

• Ինչպե՞ս է Եհովայի երկրային կազմակերպությունը օգնել ձեզ, որպեսզի կարողանաք բարի լուրի որակյալ քարոզիչ լինել։

• Ինչո՞ւ կարող ենք վստահ լինել ծառայության ժամանակ։

[նկար 25–րդ էջի վրա]

Որպես Աստծո Խոսքի ուսուցիչ՝ Հիսուսը սեր ցուցաբերեց մարդկանց հանդեպ