Հաղթահարենք տնետուն ծառայության դժվարությունները

«Մեր Աստծու շնորհիվ մենք համարձակությամբ լցվեցինք Աստծու բարի լուրը մեծ պայքարով ձեզ հայտնելու համար» (1 ԹԵՍԱՂ. 2։2)։

1. Ի՞նչ դժվարությունների բախվեց Երեմիան և ինչպե՞ս դիմագրավեց դրանք։

ԵՐԵՄԻԱՆ մեզ պես մարդ էր, մեր պես զգացմունքներ ուներ։ Երբ Եհովան նրան հանձնարարեց լինել «ազգերի մարգարէ», նա բացականչեց. «Ոհ, ով Տէր Եհովայ, ահա ես խօսել չ’գիտեմ, որովհետեւ ես մանուկ եմ»։ Այնուամենայնիվ, նա, վստահելով Եհովային, ընդունեց իր նշանակումը (Երեմ. 1։4–10)։ Ավելի քան 40 տարի շարունակ Երեմիան բախվում էր անտարբերության, մերժողական վերաբերմունքի, ծաղրանքի և նույնիսկ բռնության էր ենթարկվում (Երեմ. 20։1, 2)։ Երբեմն այնքան էր վհատվում, որ ուզում էր հրաժարվել իր նշանակումից։ Սակայն նա շարունակեց հռչակել մի պատգամ, որը հիմնականում չէր ընդունվում մարդկանց կողմից։ Աստծու զորությամբ Երեմիան կարողացավ անել այն, ինչը երբեք չէր կարող անել սեփական ուժերով (կարդա՛ Երեմիա 20։7–9)։

2, 3. Ինչպե՞ս են Աստծու ծառաները հաղթահարում այն դժվարությունները, որոնք նման են Երեմիայի դժվարություններին։

² Աստծու ծառաներից շատերը այսօր նման զգացումներ են ունենում։ Մեզնից շատերի մտքով գոնե մեկ անգամ անցել է. «Ես երբեք չեմ կարողանա ծառայել տնետուն»։ Բայց երբ գիտակցել ենք, որ Եհովայի կամքն է՝ հռչակել բարի լուրը, մենք հաղթահարել ենք վախը կամ անհանգստությունը և գնացել տնետուն։ Այդուհանդերձ, շատերիս կյանքում եղել են այնպիսի հանգամանքներ, որոնց պատճառով մեզ համար, թեկուզ մի որոշ ժամանակ, դժվար է եղել քարոզելը։ Անխոս, հեշտ չէ սկսել տնից տուն քարոզել և դա անել շարունակ՝ մինչև վերջ (Մատթ. 24։13)։

³ Հապաղո՞ւմ ես տնից տուն քարոզել, թեև արդեն որոշ ժամանակ է, ինչ Աստվածաշունչ ես ուսումնասիրում Եհովայի վկաների հետ և հաճախում ես ժողովի հանդիպումներին։ Կամ գուցե արդեն մկրտված Եհովայի վկա ես, բայց դժվարանում ես տնետուն ծառայել, թեև առողջությունդ թույլ է տալիս։ Վստահ եղիր, որ ամենատարբեր ծագում ունեցող մարդիկ դժվարություններ ունեն տնետուն ծառայության հետ կապված։ Եհովայի օգնությամբ դու կարո՛ղ ես հաղթահարել դրանք։

Լցվիր համարձակությամբ

4. Ի՞նչ պետք է աներ Պողոս առաքյալը, որպեսզի համարձակությամբ հայտներ բարի լուրը։

⁴ Անկասկած, համաձայն ես, որ մեր համաշխարհային քարոզչական գործը կատարվում է ոչ թե մարդկային զորությամբ կամ իմաստությամբ, այլ Աստծու ոգով (Զաք. 4։6)։ Առանձին քրիստոնյաների ծառայությունը նույնպես կատարվում է Աստծու ոգով (2 Կորնթ. 4։7)։ Քննենք Պողոս առաքյալի օրինակը։ Հիշելով այն ժամանակները, երբ իրեն և իր ուղեկցին վատ վերաբերվեցին՝ Պողոսը գրեց. «Սկզբում Փիլիպպեում չարչարանքներ կրելուց և անարգվելուց հետո.... մեր Աստծու շնորհիվ մենք համարձակությամբ լցվեցինք Աստծու բարի լուրը մեծ պայքարով ձեզ հայտնելու համար» (1 Թեսաղ. 2։2; Գործ. 16։22–24)։ Գուցե դժվար է պատկերացնել, որ Պողոսի պես եռանդուն ծառայողի համար քարոզելը երբեմն նման է եղել պայքարի։ Առաքյալը պետք է ապավիներ Եհովային, որպեսզի համարձակությամբ հայտներ բարի լուրը, ինչպես որ մենք այսօր պետք է ապավինենք Եհովային (կարդա՛ Եփեսացիներ 6։18–20)։ Ինչպե՞ս կարող ենք ընդօրինակել Պողոսին։

5. Ի՞նչը կարող է օգնել մեզ, որ համարձակությամբ քարոզենք։

⁵ Աղոթքը կարող է մեզ համարձակությամբ լցնել, որ քարոզենք։ Մի ռահվիրա ասաց. «Ես աղոթում եմ, որ կարողանամ վստահ խոսել, աղոթում եմ, որ կարողանամ հասնել մարդկանց սրտին, աղոթում եմ, որ կարողանամ ուրախություն գտնել ծառայության մեջ։ Ի վերջո, սա Եհովայի գործն է և ոչ թե մեր, ուստի առանց նրա օգնության ոչինչ չենք կարող անել» (1 Թեսաղ. 5։17)։ Համարձակությամբ քարոզելու համար մեզնից յուրաքանչյուրը պետք է շարունակ աղոթի Աստծուն՝ նրանից խնդրելով սուրբ ոգին (Ղուկ. 11։9–13)։

6, 7. ա) Ի՞նչ տեսիլք տրվեց Եզեկիելին և ի՞նչ էր այն նշանակում։ բ) Ի՞նչ են սովորում Աստծու ծառաները Եզեկիելի տեսիլքից։

⁶ «Եզեկիէլ» գիրքը բացահայտում է մի բան, որը նույնպես կարող է օգնել մեզ խոսելու համարձակությամբ։ Տեսիլքում Եհովան Եզեկիելին տվեց «մի գրքի տոմս», որի երկու կողմերում գրված էր՝ «ողբեր եւ հառաչանք ու վայ», և պատվիրեց ուտել՝ ասելով. «Մարդի որդի, փորդ կերակրիր եւ ստամոքսդ լցրու այս տոմսովը որ ես քեզ եմ տալիս»։ Ի՞նչ էր նշանակում այս տեսիլքը։ Եզեկիելը պետք է ամբողջությամբ յուրացներ այն պատգամը, որ հայտնելու էր։ Այն կարծես նրա մի մասն էր լինելու՝ անդրադառնալով նրա ամենախոր զգացումների վրա։ Մարգարեն ասաց. «Ես կերայ նորան. եւ նա մեղրի պէս քաղցր էր իմ բերանումը»։ Աստծու պատգամը հրապարակավ հռչակելը մեղրի պես հաճելի էր Եզեկիելին։ Նա մեծ պատիվ էր համարում Եհովային ներկայացնելը և նրանից ստացած հանձնարարությունը կատարելը, չնայած որ դա նշանակում էր խիստ պատգամ հայտնել անընկալունակ մարդկանց (կարդա՛ Եզեկիէլ 2։8–3։4, 7–9)։

⁷ Աստծու ժամանակակից ծառաները այս տեսիլքից կարևոր բան ունեն սովորելու։ Մենք նույնպես խիստ պատգամ ենք հաղորդում մարդկանց, որոնք, սակայն, միշտ չէ, որ գնահատում են մեր ջանքերը։ Որպեսզի շարունակենք մեր քրիստոնեական ծառայությունը դիտել որպես աստվածատուր առանձնաշնորհում, պետք է հոգևորապես լավ սնվենք։ Եթե սովորություն ունենք Աստծու Խոսքը մակերեսորեն կամ անկանոն կերպով ուսումնասիրելու, ապա չենք կարող այն լիովին յուրացնել։ Կարո՞ղ ես որակյալ և կանոնավոր դարձնել Աստվածաշնչի քո անձնական ընթերցանությունը և ուսումնասիրությունը։ Կարո՞ղ ես ավելի հաճախ խորհրդածել կարդացածիդ շուրջ (Սաղ. 1։2, 3)։

Ինչպես սկսել սուրբգրային քննարկում

8. Ո՞ր մեթոդն է օգնել որոշ քարոզիչների սուրբգրային քննարկում սկսելու տնետուն ծառայության ժամանակ։

⁸ Շատ քարոզիչների համար տնետուն ծառայելիս ամենադժվար բանը տանտիրոջ հետ զրույց սկսելն է։ Ինչ խոսք, կան տարածքներ, որտեղ զրույց սկսելը հեշտ չէ։ Որոշ քարոզիչներ իրենց ավելի վստահ են զգում, երբ մատուցումը սկսում են նախապես ընտրված բառերով, այնուհետև առաջարկում են թերթիկ (տե՛ս ստորև բերված շրջանակը)։ Թերթիկի վերնագիրը կամ նրա գունավոր պատկերազարդումը կարող է գրավել տանտիրոջ ուշադրությունը. դա հնարավորություն կտա հակիրճ նշելու մեր այցի նպատակը և որևէ հարց տալու։ Կամ կարող ենք առաջարկել երեք կամ չորս թերթիկ, որպեսզի նա ընտրի դրանցից մեկը։ Անշուշտ, մեր նպատակը պարզապես թերթիկներ տարածելը կամ յուրաքանչյուր դռան մոտ դրանցով զրույց սկսելը չէ։ Մեր նպատակն է սուրբգրային քննարկում սկսել, որի արդյունքում անհատը գուցե ցանկանա Աստվածաշունչ ուսումնասիրել։

9. Լավ նախապատրաստվելն ինչո՞ւ է կարևոր։

⁹ Ինչ մեթոդ էլ որ օգտագործես տնետուն ծառայության ժամանակ, լավ նախապատրաստվելը կօգնի քեզ խոսելու վստահությամբ և խանդավառությամբ։ Մի ռահվիրա ասաց. «Երբ լավ եմ պատրաստվում, ավելի մեծ ուրախություն եմ ստանում։ Պատրաստվելն իմ մեջ ցանկություն է առաջացնում օգտագործելու մատուցումս»։ Մեկ ուրիշ ռահվիրա ասաց. «Երբ գիտեմ գրականության բովանդակությունը, իմ մեջ ցանկություն է առաջանում այն օգտագործելու ծառայության ժամանակ»։ Ճիշտ է՝ ասելիքը մտքում կրկնելը ինչ–որ չափով օգտակար է, սակայն, շատերի կարծիքով, մատուցումը բարձրաձայն կրկնելն ավելի արդյունավետ է։ Այդպես անելով՝ նրանք կարողանում են Եհովային տալ լավագույնը (Կող. 3։23; 2 Տիմոթ. 2։15)։

10. Ի՞նչ կարելի է անել, որ քարոզչական ծառայության հանդիպումները լինեն գործնական և օգտակար։

¹⁰ Եթե քարոզչական ծառայության հանդիպումը գործնական է և օգտակար, ապա նպաստում է, որ տնետուն ծառայությունը արդյունավետ լինի և ուրախություն պարգևի։ Երբ օրվա խոսքը ուղղակիորեն առնչվում է քարոզչությանը, կարելի է կարդալ և հակիրճ քննարկել։ Սակայն քարոզչական ծառայության հանդիպումն անցկացնող եղբայրը պետք է բավականաչափ ժամանակ հատկացնի այն բանին, որ քննարկի կամ ցուցադրի տարածքին համապատասխանող մի պարզ մատուցում։ Կամ էլ նա կարող է քննարկել գործնական այլ նյութ, որը քարոզիչները կկիրառեն այդ օրը ծառայության մեջ։ Այս ամենը կնպաստի, որ քարոզչությունն արդյունավետ լինի։ Լավ նախապատրաստվելով՝ երեցները և այս հանդիպումն անցկացնող մյուս եղբայրները կկարողանան իրագործել նշված խորհուրդները՝ ընդ որում չգերազանցելով այն ժամանակը, որը սահմանված է քարոզչական ծառայության հանդիպումն անցկացնելու համար (Հռոմ. 12։8)։

Լսելու ուժը

11, 12. Կարեկցանքով լսելն ինչպե՞ս է նպաստում, որ բարի լուրը գրավի մարդկանց։ Բեր օրինակներ։

¹¹ Մարդկանց հետ աստվածաշնչային քննարկումներ սկսելուն և նրանց սրտին հասնելուն նպաստում է ոչ միայն լավ պատրաստվածությունը, այլև անկեղծ հետաքրքրությունը։ Այդպիսի հետաքրքրություն դրսևորելու ձևերից մեկը նրանց լսելն է։ Մի շրջանային վերակացու նկատել էր հետևյալը. «Համբերատար լինելը և լսելու պատրաստակամություն դրսևորելը դիմացինին գրավելու մեծ զորություն ունեն և անձնական հետաքրքրության ջերմ դրսևորումներ են»։ Կարեկցանքով լսելը կարող է լինել այն բանալին, որը բացում է տանտիրոջ սիրտը։ Ստորև բերված օրինակը դա է փաստում։

¹² Ֆրանսիական Սենտ էտիեն քաղաքի «Պրոգրե» թերթում տպագրվեց մի կնոջ բաց նամակը։ Նա պատմում է, որ իր երեք ամսական դստեր ողբերգական մահից կարճ ժամանակ անց երկու հոգի թակեցին իր տան դուռը։ «Ես իսկույն հասկացա, որ նրանք Եհովայի վկաներ են,— գրում է կինը։— Պատրաստվում էի քաղաքավարի կերպով մերժել նրանց, բայց հանկարծ աչքովս ընկավ գրքույկը, որ ուզում էին առաջարկել ինձ։ Գրքույկը այն մասին էր, թե ինչու է Աստված թույլ տալիս տառապանքի գոյությունը։ Ես միտքս փոխեցի ու նրանց ներս հրավիրեցի, բայց մի մտադրությամբ՝ ապացուցելու, որ նրանց ասածները սխալ են.... Վկաները մեկ ժամից ավելի մնացին մեր տանը։ Նրանք ինձ լսում էին մեծ կարեկցանքով ու երբ արդեն պատրաստվում էին գնալ, ես ինձ այնքան լավ էի զգում, որ համաձայնվեցի՝ ինձ դարձյալ այցելեն» (Հռոմ. 12։15)։ Ժամանակի ընթացքում այս կինը սկսեց Աստվածաշունչ ուսումնասիրել։ Այս դեպքից երևում է, որ առաջին այցելությունից այդ կինը հիշում էր ոչ թե այն, թե ինչ էին ասել Վկաները, այլ այն, թե ինչպես էին նրանք լսել իրեն։

13. Ինչպե՞ս կարող ենք հարմարեցնել բարի լուրի մատուցումը դիմացինին։

¹³ Երբ կարեկցանքով ենք լսում մարդկանց, մենք, փաստորեն, հնարավորություն ենք տալիս նրանց մեզ ասելու, թե ինչու իրենք Թագավորության կարիքն ունեն։ Այդպիսով ավելի նպաստավոր պայմաններ ենք ստեղծում, որ նրանք բարի լուրը ընդունեն։ Երևի նկատած կլինես, որ արդյունավետ քարոզիչները սովորաբար հմուտ ունկնդիրներ են (Առակ. 20։5)։ Նրանք իսկապես հետաքրքրվում են ծառայության ժամանակ հանդիպած մարդկանցով։ Այդ եղբայրներն ու քույրերը իրենց մոտ նշում են ոչ միայն այդ մարդկանց անունն ու հասցեն, այլև հետաքրքրություններն ու կարիքները։ Եթե տեսնում են, որ տանտիրոջը ինչ–որ հարց խիստ անհանգստացնում է, նրանք փնտրտուքներ են կատարում և կարճ ժամանակ անց կրկին այցելում են և ավելի հանգամանորեն խոսում այդ հարցի շուրջ։ Պողոս առաքյալի պես՝ նրանք Թագավորության լուրի մատուցումը հարմարեցնում են դիմացինին (կարդա՛ 1 Կորնթացիներ 9։19–23)։ Նման անկեղծ հետաքրքրությունը գրավիչ է դարձնում բարի լուրը և հրաշալի կերպով արտացոլում է «մեր Աստծու ջերմ կարեկցանքը» (Ղուկ. 1։78)։

Դրական տրամադրվածություն պահպանիր

14. Ինչպե՞ս կարող ենք արտացոլել Եհովայի հատկությունները ծառայության ժամանակ։

¹⁴ Եհովան մեզ օժտել է կամքի ազատությամբ, ինչով և փաստում է, որ գնահատում է մեզ։ Թեև Աստված Ամենակարող է, բայց նա ոչ ոքի չի ստիպում ծառայել իրեն։ Նա մարդկանց գրավում է նրանց հանդեպ ունեցած իր սիրով և օրհնում է նրա՛նց, ովքեր գնահատանքով են արձագանքում իր սիրո չքնաղ դրսևորումներին (Հռոմ. 2։4)։ Քանի որ նրա ծառաներն ենք, մենք պետք է պատրաստ լինենք ամեն անգամ, երբ վկայություն ենք տալիս, բարի լուրը մատուցելու մեր բարեգութ Աստծուն վայել ձևով (2 Կորնթ. 5։20, 21; 6։3–6)։ Այս նպատակին հասնելու համար պետք է դրական տրամադրվածություն ունենանք մեր տարածքի բնակիչների հանդեպ։ Ի՞նչը կարող է օգնել մեզ այս հարցում։

15. ա) Հիսուսը իր առաքյալներին սովորեցրեց ի՞նչ անել, եթե մարդիկ մերժեն պատգամը։ բ) Ի՞նչը կարող է օգնել մեզ կենտրոնանալու արժանիներին գտնելու վրա։

¹⁵ Հիսուսը իր հետևորդներին սովորեցրեց անտեղի չանհանգստանալ, երբ ինչ–որ մեկը մերժում է պատգամը։ Փոխարենը՝ նրանք պետք է կենտրոնանային արժանիներին գտնելու վրա (կարդա՛ Մատթեոս 10։11–15)։ Մենք կարող ենք դա անել, եթե մեր առջև դնենք փոքր՝ հասանելի նպատակներ։ Մի եղբայր իրեն նմանեցնում է ոսկի փնտրող մարդու։ Նրա նշանաբանն է՝ «Այսօր ես մի ոսկի կգտնեմ»։ Մեկ ուրիշ եղբայր նպատակ ունի «ամեն շաբաթ գտնելու մի լավ մարդու և մի քանի օրից կրկին այցելելու՝ նրա հետաքրքրությունը զարգացնելու համար»։ Որոշ քարոզիչներ ջանում են առնվազն մեկ սուրբգրային խոսք կարդալ յուրաքանչյուր տանտիրոջ համար, եթե, իհարկե, հնարավոր է։ Իսկ ի՞նչ իրատեսական նպատակ կարող ես դու դնել քո առջև։

16. Քարոզչությունը շարունակելու ի՞նչ պատճառներ ունենք։

¹⁶ Տնետուն ծառայության մեջ հաջողությունը կախված չէ զուտ մարդկանց արձագանքից։ Ճիշտ է, քարոզչական գործը կենսական նշանակություն ունի ազնվասիրտ մարդկանց փրկության համար, բայց այն նաև այլ կարևոր նպատակների է ծառայում։ Քրիստոնեական ծառայությունը հնարավորություն է տալիս դրսևորելու մեր սերը Եհովայի հանդեպ և խուսափելու արյունապարտությունից (1 Հովհ. 5։3; Գործ. 20։26, 27)։ Մեր ծառայության միջոցով անաստված մարդիկ ստանում են նախազգուշացում, որ Աստծու «դատաստանի ժամը եկել է» (Հայտն. 14։6, 7)։ Իսկ որ ամենակարևորն է, բարի լուրի քարոզչությամբ Եհովայի անունն է գովաբանվում ամբողջ աշխարհով մեկ (Սաղ. 113։3)։ Ուստի, կլսեն մարդիկ, թե՝ ոչ, մենք պետք է շարունակենք հնչեցնել Թագավորության պատգամը։ Այո՛, Եհովան հավանում է մեր բոլոր ջանքերը (Հռոմ. 10։13–15)։

17. Մարդիկ ի՞նչ ստիպված կլինեն շուտով ընդունելու։

¹⁷ Չնայած այսօր շատերի համար ոչ մի արժեք չունի մեր քարոզչական գործունեությունը, նրանք շուտով այլ աչքերով կնայեն դրան (Մատթ. 24։37–39)։ Եհովան Եզեկիելին հավաստիացրեց, որ երբ վերջինիս ազդարարած դատաստանները իրականություն դառնան, Իսրայելի ապստամբ տունը «կիմանա, որ մարգարե է եղել իրենց մեջ» (Եզեկ. 2։5)։ Նմանապես, երբ Աստված իրականացնի ներկա համակարգի դեմ կայացրած իր դատավճիռները, մարդիկ ստիպված կլինեն ընդունելու, որ այն պատգամը, որ Եհովայի վկաները քարոզում էին մարդաշատ վայրերում և տնից տուն, իրականում բխում էր միակ ճշմարիտ Աստծուց՝ Եհովայից, և որ Վկաները իրականում ծառայել են որպես նրա ներկայացուցիչներ։ Ի՜նչ առանձնաշնորհում է այս նշանակալից ժամանակներում կրել Աստծու անունը և հռչակել նրա պատգամը։ Եհովայի զորությամբ՝ թող որ շարունակենք հաղթահարել տնետուն ծառայության դժվարությունները։

Ինչպե՞ս կպատասխանեք

• Ի՞նչը կարող է օգնել, որ համարձակորեն քարոզենք։

• Ի՞նչը կարող է օգնել մեզ սուրբգրային քննարկում սկսելու տնետուն ծառայության ժամանակ։

• Ինչպե՞ս կարող ենք անկեղծ հետաքրքրություն ցույց տալ մարդկանց հանդեպ։

• Ի՞նչը կարող է օգնել մեզ դրական տրամադրվածություն պահպանելու մեր տարածքի մարդկանց հանդեպ։

[շրջանակ/նկար 9–րդ էջի վրա]

Սուրբգրային քննարկում սկսելու մի ձև

Սկսիր այսպես

◼ Տանտիրոջը ողջունելուց հետո կարող ես տալ թերթիկ և ասել. «Իմ այցելության նպատակն է այս կարևոր թեմայի վերաբերյալ մի քաջալերական միտք հայտնել ձեզ»։

◼ Կամ կարող ես առաջարկել թերթիկ և ասել. «Իմ այս կարճ այցի նպատակն է իմանալ ձեր կարծիքը այս թեմայի վերաբերյալ»։

Եթե տանտերը վերցնում է թերթիկը

◼ Առանց երկար դադար տալու՝ թերթիկի վերնագրի հիման վրա տուր տեսակետ բացահայտող հարց։

◼ Ուշադիր լսիր՝ ջանալով հասկանալ նրա տեսակետը։ Շնորհակալություն հայտնիր իր կարծիքն արտահայտելու համար և այն հաշվի առ քննարկման ընթացքում։

Որպեսզի քննարկումը շարունակես

◼ Աստվածաշնչից կարդա մեկ կամ մի քանի համար, այնուհետև քննարկիր դրանք՝ ասելիքդ հարմարեցնելով անհատի հետաքրքրություններին և կարիքներին։

◼ Հետաքրքրություն նկատելու դեպքում առաջարկիր գրականություն և, եթե հնարավոր է, ցույց տուր Աստվածաշնչի ուսումնասիրություն անցկացնելու ձևը։ Պայմանավորվիր կրկին այցելելու մասին։