Կենտրոնական Ամերիկայի գանձերը՝ ամենամեծ լիճը

ԹԵՊԵՏ Նիկարագուան փոքր երկիր է, սակայն Կենտրոնական Ամերիկայի ամենամեծ լիճը, որը կոչվում է Նիկարագուա, գտնվում է հենց այս երկրում։ Ամենայն հավանականությամբ, այն միակ քաղցրահամ լիճն է, որում կան բազմատեսակ օվկիանոսային ձկներ՝ շնաձուկ, թրաձուկ, թառափ։ Գիտնականները կարծում են, որ մի ժամանակ այս լիճը եղել է ծովածոց, որը բացվել է դեպի Խաղաղ օվկիանոս, սակայն հրաբխային ժայթքման արդյունքում այն առանձնացել է օվկիանոսից։ Քանի որ լիճը աղի չէ, ձկները հարմարվել են նոր միջավայրին։

Նիկարագուա լիճը ունի մոտ 160 կմ երկարություն, 70 կմ լայնություն, իսկ ծովի մակարդակից բարձր է 30 մ։ Լճում կան ավելի քան 400 կղզիներ, որոնցից մոտավորապես 300–ն ասես հավաքված է լճի հյուսիսում գտնվող Ասասա թերակղզու մոտ՝ Գրանադա քաղաքից ոչ հեռու։ Այդ կղզեխումբը կոչվում է Գրանադայի կղզյակներ։

Ամենամեծը Օմետեպե կղզին է, որը գտնվում է լճի կենտրոնական մասում։ Այն ունի մոտ 25 կմ երկարություն և 13 կմ լայնություն։ Կղզում կան երկու հրաբուխներ, որոնք իրար միացած են պարանոցով։ Կոնսեպսիոն կոչվող հրաբխի կոնը լճի մակարդակից բարձր է 1 610 մ։ Այն գործող հրաբուխ է և կղզու հյուսիսային մասի ամենագեղեցիկ տեսարանն է։ Մյուս հրաբուխը՝ Մադերան, հանգած է և ունի 1 394 մ բարձրություն։ Այն հարուստ է բուսականությամբ։ Հրաբխի խառնարանում գտնվում է միգապատ մի ծովածոց։

Նիկարագուա լիճը անչափ գրավում է զբոսաշրջիկներին, որոնք զմայլվում են արևադարձային գեղեցիկ բուսականությամբ։ Նրանց հետաքրքրում են նաև հին քաղաքակրթությունների հնագիտական մնացորդները։ Սակայն լիճն այլ գանձեր էլ ունի, որոնք դեռ բացահայտված չեն։

Համայնք ջրի վրա

Գրանադայի կղզյակները հարուստ են արևադարձային բուսականությամբ և վայրի կենդանական աշխարհով։ Կղզիների մեծ մասը ծածկված է էկզոտիկ ծաղիկներով, որոնք ծաղկում են սաղարթախիտ անտառներում։ Ափին կարելի է տեսնել գեղեցիկ ջրային թռչուններ, օրինակ՝ ձկնկուլներ, մեծ սպիտակ տառեղներ, ջրարծիվներ, օձաթռչուններ։ Ջունգլիներում վիթխարի ծառերից կախված են շագանակագույն թռչունների հյուսած բները, որոնք օրորվում են լճից փչող մեղմ քամիներից։

Կղզյակներից մի քանիսը բնակեցված են։ Այստեղ են գտնվում տեղի ձկնորսների տներն ու հարուստ մարդկանց հանգստյան կոտեջները։ Կղզյակներում կան նաև դպրոցներ, ռեստորաններ, բարեր, ինչպես նաև գերեզմանոց։ Այս կղզեխումբը ասես մի գյուղ լինի՝ համայնք ջրի վրա։

Ամեն առավոտ կապույտ և սպիտակ նավակը անցնում է մի կղզուց մյուսը և երեխաներին դպրոց է տանում։ Իսկ լողացող մակույկ–խանութը մրգեր ու բանջարեղեն է բերում և վաճառում կղզիների բնակիչներին։ Տղամարդիկ իրենց ցանցերն են նետում լիճը, իսկ կանայք լվացք են անում ափին։

Եհովայի վկաներն էլ նավակով այցելում են կղզիների բնակիչներին և նրանց հետ խոսում Աստծու Թագավորության բարի լուրի մասին (Մատթեոս 24։14)։ Սակայն կղզիների աշխարհագրական դիրքը խոչընդոտ է. որտե՞ղ պետք է հավաքվել Աստծու Խոսքն ուսումնասիրելու համար։ Արձագանքելով «միասին հավաքվելը չթողնելու» պատվերին՝ Վկաները մի հնարամիտ լուծում գտան (Եբրայեցիներ 10։25)։

Լողացող Թագավորության սրահ

Եհովայի վկա լիաժամ ծառայող մի ամուսնական զույգ 2005 թ. նոյեմբերին տեղափոխվեց Գրանադայի կղզյակներ։ Մի քանի ամսից, երբ նրանք տեղի բնակիչներին հրավիրեցին Քրիստոսի մահվան հիշատակի երեկոյին, զարմացան՝ տեսնելով, որ 76 հոգի է եկել։ Նրանք հասկացան, որ պետք է կանոնավորաբար քրիստոնեական հանդիպումներ անցկացնել։ Հենց այդ պատճառով ամուսինները որոշեցին լողացող Թագավորության սրահ կառուցել, որով հնարավոր կլիներ այցելել տարբեր կղզիներ։

Թեև ամուսինները երբեք նման բան չէին կառուցել, այդուհանդերձ նախաձեռնություն վերցրին և վեց հոգու հետ գործի անցան։ Աշխատանքները տևեցին մեկ ամիս։ Հանդիպման նոր վայրը նման էր մի պարզ լաստանավի։ Հիմքը կառուցվեց պողպատյա խողովակներից, որոնց ամրացված էին մոտ 152 լիտրանոց 12 բալոններ՝ լցված սեղմված օդով, ինչի շնորհիվ նավը լողալու էր։ Հատակը ծածկեցին բարակ տախտակով, իսկ անջրանցիկ բրեզենտը ծառայեց որպես ծածկ։ Մեկ ամիս շարունակ շինարարներն աղոթում էին, որ նախագիծը հաջողվի, քանի որ վստահ չէին, թե արդյոք լաստանավը կմնա ջրի վրա.... և նավը լողաց։

2006 թ. հունիսի 10–ին առաջին անգամ այս նոր «Թագավորության սրահում» ներկայացվեց Հանրային հանդիպումը։ Հաջորդ օրը ուղևորվեցին կղզեխմբի մյուս կողմը՝ նույն հանդիպումը այնտեղ անցկացնելու համար։ Այս երկու հանդիպումներին ներկա գտնվեց 48 հոգի, չնայած որ այցելուներից մի քանիսը պետք է ավելի քան կես ժամ ոտքով քայլեին ջունգլիի միջով։ Բոլորը ուրախ էին, որ ունեն երկրպագության իրենց սեփական վայրը։

Ժողովի հանդիպումները տեղի կոլորիտին բնորոշ կերպով են անցնում։ Լսվում է և՛ ելույթ ունեցող հռետորի ձայնը, և՛ քարերին մեղմորեն զարկվող ալիքների ճողփյունը. երբեմն էլ հեռվից լսելի է կապիկի ճղճղոցը։ Տեղի բնակիչները արդեն ճանաչում են լաստանավը։ Նրանք ձեռքով ողջունում են, երբ տեսնում են, որ այն մի կղզուց մյուսն է գնում։ Ամեն շաբաթ ավելի քան 20 հոգի գալիս է լողացող Թագավորության սրահ՝ աստվածաշնչային կրթություն ստանալու և հավատակիցների ընկերակցությունը վայելելու համար։ Իսկապես, մեծ գանձ է այս նավակը։

Օմետեպե կղզում

Գրանադայից մոտ 50 կմ դեպի հարավ Օմետեպե կղզին է։ Այս կղզում կյանքը հաճելի է, բնությունը՝ գեղեցիկ, հողը՝ բերրի։ Հենց այստեղ են հայտնաբերվել Նիկարագուայի գյուղատնտեսության ամենահին ապացույցները։ Այսօր կղզին ունի 42 000 բնակիչ։ Զարգացած է ձկնորսությունը, մշակում են եգիպտացորեն, բանան, սուրճ և այլ կուլտուրաներ։ Կենդանական աշխարհը բազմազան է. կան թութակներ, մեծ անտառային թռչուններ, որոնք ծառից ծառ թռչելիս իրենց կապույտ և սպիտակ փետուրներն են ցուցադրում, սպիտակադեմ դարչնագույն կապիկներ, որոնց մարդիկ շատ են սիրում։

Օմետեպե կղզու բնակիչներին նաև քարոզվում է Աստծու Թագավորության բարի լուրը։ 1966 թ.–ին այստեղ կար ութ Վկա, իսկ այսօր քարոզիչների թիվը հասնում է 183–ի, և գործում են չորս ժողովներ։ Յուրաքանչյուր ժողով ունի իր սեփական Սրահը։ Քարոզիչների և բնակչության հարաբերությունը 1։230 է։

Օմետեպեի Եհովայի վկաները բազում դժվարությունների միջով են անցել։ Օրինակ՝ 1980 թ.–ին թշնամաբար տրամադրված մարդիկ այրել են Մերիդայում գտնվող Թագավորության սրահը։ Սակայն 1984 թ.–ին կառուցվեց մեկ ուրիշ Սրահ, իսկ 2003 թ.–ին տեղի ժողովի 60 անդամները անչափ ուրախացան, քանի որ ունեցան մի նոր գեղեցիկ Սրահ։

Մոյոգալպա քաղաքում նույնպես կառուցվեց Թագավորության սրահ, որը նախատեսված էր նաև ավելի մեծ հանդիպումներ կազմակերպելու համար։ Այդպիսի դեպքերում Սրահի վերջից տանիքը երկարացնում են և դրա տակ տեղադրում բեմը։ Այնուհետև բեմի առաջ դրվում են նստարաններ, և որպեսզի հով լինի, ծածկ է շինվում։ Պարբերաբար տեղի Վկաները և լճի մոտակայքում ապրող նրանց ընկերները գալիս են համաժողովի։ Այսպիսի հավաքույթների ժամանակ Հիսուս Քրիստոսի նոր աշակերտները մկրտվում են հենց Նիկարագուա լճում (Մատթեոս 28։19)։

Գանձեր. կպահպանվե՞ն դրանք

Թվում է, թե Նիկարագուա լիճը իր ահռելի մեծության շնորհիվ անպարտելի է։ Սակայն որքան էլ զարմանալի է, այն այսօր պաշտպանության կարիք ունի։ Գյուղատնտեսական և արդյունաբերական թափոնների ու անտառահատված տարածքներից հավաքված տիղմի պատճառով ջուրը աղտոտվել է։

Հայտնի չէ, թե արդյոք կառավարությունը և բնակիչները կկարողանան կանգնեցնել այս աղետը։ Այդուհանդերձ, Ստեղծիչը վստահեցնում է, որ երկրի բոլոր գանձերը, այդ թվում նաև կապուտակ լճերը, գեղեցիկ կղզիները և զարմանահրաշ կենդանական աշխարհը կպահպանվեն ու որպես ժառանգություն կտրվեն հնազանդ մարդկությանը։ «Արդարները երկիրը կ’ժառանգեն,— ասում է Աստվածաշունչը,— եւ յաւիտեան կ’բնակուին նորանում» (Սաղմոս 37։29)։

[նկար 26–րդ էջի վրա]

Լողացող Թագավորության սրահը, որտեղ անցկացվում են ժողովի հանդիպումները