Նրանք այլևս չեն վախենում աշխարհի վերջից
ԳԱՐԻՆ և Քերընը 1970-ականներին համոզված էին, որ աշխարհի վերջը մոտ է։ Ուստի նրանք քաղաքից տեղափոխվեցին հեռավոր մի վայր, որպեսզի սովորեն ապրել բոլորից անկախ։ Նրանք ուզում էին այդ կործանումից վերապրել։
Նրանք բազում գրքեր ուսումնասիրեցին, զանազան դասընթացներ անցան և տարբեր փորձառու մարդկանցից խորհուրդներ հարցրին, որպեսզի բոլորից անկախ ապրելու համար սովորեին անել ամեն անհրաժեշտ բան։ Նրանք այգի տնկեցին, որտեղ աճեցնում էին բանջարեղեն և 50 փոքր մրգատու ծառեր։ Սերմերի պաշար հավաքեցին, նաև ձեռք բերեցին անհրաժեշտ գործիքներ։ Սովորեցին իրենք իրենց ապահովել սննդով, ինչպես նաև պահպանել այդ սնունդը հնարավորինս երկար ժամանակ։ Նրանք մի ընկեր ունեին, որը նրանց սովորեցրեց անասուն մորթել և միսը չորացնել։ Քերընը սովորեց բնորոշել տարբեր տեսակի բույսեր և արմատներ, որպեսզի եթե նրանց ուտելիքի պաշարը սպառվեր՝ իմանային, թե ինչը կարելի է ուտել և ինչը՝ ոչ։ Իսկ Գարին սովորեց, թե ինչպես կարելի է եգիպտացորենից վառելանյութ ստանալ, մետաղից վառարան պատրաստել, որը կարելի էր տաքացնել փայտով և վրան ճաշ եփել, և ինչպես կառուցել այնպիսի տուն, որը կունենար կոմունալ պայմաններ և միևնույն ժամանակ կապ չէր ունենա արտաքին աշխարհի հետ։
Քերընը ասում է. «Քանի որ այդ ժամանակ աշխարհում սոսկալի իրադարձություններ էին տեղի ունենում, ինձ թվում էր, թե մարդկությունը շուտով ոչնչանալու է»։ Իսկ Գարին ասում է. «Շատ երիտասարդների պես՝ ես էլ էի ձգտում ամեն ինչ անել, որ վերջ գտնեն ազգային խտրականությունը, Վիետնամի պատերազմը և համատարած խարդախությունը։ Սակայն շուտով մեծ հիասթափություն ապրեցի։ Ինձ թվում էր, թե մարդկային ցեղը գնում է դեպի ինքնակործանման»։
«Մի գիշեր,— պատմում է Գարին,— ես ազատ ժամանակ ունեի։ Բացեցի Աստվածաշունչը և «Մատթեոս» գրքից մինչև «Հայտնություն» կարդացի։ Հաջորդ չորս գիշերների ընթացքում այդքանը նորից կարդացի։ Առավոտյան Քերընին ասացի. «Մենք վերջին օրերում ենք ապրում։ Աստված շուտով մաքրելու է երկիրը։ Պետք է գտնենք այն մարդկանց, ովքեր վերապրելու են այդ կործանումից»»։ Ապա Գարին ու Քերընը սկսեցին ուսումնասիրել տարբեր կրոններ, որպեսզի գտնեն այն անձանց, ովքեր քայլեր են ձեռնարկում աշխարհի վերջին պատրաստ լինելու համար։
Շատ չանցած՝ մի Եհովայի վկա թակեց նրանց դուռը։ Գարին և Քերընը համաձայնվեցին, որ իրենց հետ Աստվածաշունչ ուսումնասիրեն։ Քերընը պատմում է. «Ես շատ էի ոգևորվել, որովհետև ինձ համար պարզ էր դառնում Աստվածաշունչը։ Շատ էի ուզում իմանալ ճշմարտությունը աշխարհի վերջի մասին և ահա այն գտա։ Տեսա, որ իրական հույս կա ապագայի համար։ Եվ ամենակարևորը, սկսեցի մտերիմ փոխհարաբերություններ զարգացնել իմ երկնային Հոր՝ Աստծու հետ, որը ստեղծել է ամբողջ տիեզերքը»։
Գարին ասում է. «Իմ կյանքն իմաստավորվեց։ Անհագ կերպով էի Աստվածաշունչն ուսումնասիրում։ Երբ կարդում էի այնտեղ գրված մարգարեությունները և տեսնում, որ դրանք իրականություն են դառնում, համոզվում էի, որ Աստված շուտով միջամտելու է։ Ես հասկացա, որ մարդիկ քայլեր պետք է ձեռնարկեն ոչ թե ինչ-որ մեծ աղետից վերապրելու համար, այլ Աստծուն հաճելի կյանք վարելու համար»։ Գարիի և Քերընի տեսակետը ապագայի վերաբերյալ փոխվեց։ Նրանց այլևս չէր վախեցնում աշխարհի վերջը։ Այժմ վստահ էին, որ Աստված կմիջամտի, իսպառ կվերացնի մարդկանց տառապանքը և երկիրը դրախտի կվերածի։
Իսկ ինչո՞վ են զբաղված Գարին և Քերընը այսօր՝ մոտ 25 տարի անց։ Քերընը ասում է. «Ես շարունակում եմ զորացնել իմ սերն ու հավատը Եհովա Աստծու հանդեպ։ Նաև օգնում եմ ուրիշներին, որ նրանք էլ նույն բանն անեն։ Ես և Գարին իրար թիկունք ենք կանգնում։ Մեր ընտանիքը ամուր է, և մենք միավորված ենք Աստծուն երկրպագելու մեջ։ Ջանում ենք կազմակերպված և պարզ կյանք վարել, որպեսզի կենտրոնանանք ուրիշներին օգնելու վրա»։
Գարին ավելացնում է. «Ես միշտ աղոթում եմ, որ Աստծու Թագավորությունը գա և փրկություն բերի միլիոնավոր մարդկանց։ Ամեն անգամ, երբ պատրաստվում եմ մարդկանց հետ Աստծու Թագավորության մասին խոսել, աղոթում եմ, որ կարողանամ Աստվածաշնչի հուսադրող պատգամը գոնե մի հոգու փոխանցել։ 25 տարի է՝ Եհովան լսում է իմ խնդրանքը և օրհնում։ Ես և Քերընը հավատում ենք, որ Եհովան շուտով մեծ փոփոխություններ է անելու երկրի վրա, և այլևս չենք վախենում աշխարհի վերջից» (Մատթեոս 6։9, 10; 2 Պետրոս 3։11, 12)։
[Նկար 9–րդ էջի վրա]
Գարին և Քերընը այժմ ուրախություն են ստանում՝ օգնելով ուրիշներին հասկանալու Աստվածաշունչը և ապագայի հրաշալի հույսն ունենալու