ՍԱՂՄՈՍ

42 Ինչպէս եղջերուն ջուրի վտակներու կը փափաքի,

Այնպէս ալ իմ անձս քեզի կը փափաքի, ո՛վ Աստուած։

 2 Հոգիս ծարաւի է Աստուծոյ, կենդանի Աստուծոյն,

Ե՞րբ պիտի գամ ու երեւնամ Աստուծոյ առջեւ։

 3 Ցորեկ ու գիշեր արցունքներս ինծի հաց եղան,

Որովհետեւ ամէն օր ինծի կ’ըսեն. «Ո՞ւր է քու Աստուածդ»։

 4 Այս բաները միտքս կը բերեմ

Ու հոգիս կը թափեմ իմ ներսիդիս,

Փափաքելով որ բազմութեան հետ երթամ,

Անոնց հետ հանդէսով Աստուծոյ տունը մտնեմ՝

Ուրախութեան ու օրհնութեան ձայնով,

Տօնախմբող բազմութեան հետ։

 5 Ինչո՞ւ կը ցածնաս, ո՛վ իմ հոգիս,

Եւ ինչո՞ւ իմ ներսիդիս անհանգիստ ես։

Աստուծո՛յ յուսա, վասն զի անգամ մըն ալ զանիկա պիտի գովեմ,

Իր երեսին փրկութեանը համար։

 6 Ո՛վ իմ Աստուածս, հոգիս իմ ներսիդիս կը ցածնայ.

Անոր համար քեզ կը յիշեմ Յորդանանի երկրէն

Ու Հերմոններէն ու Փոքր* լեռնէն։

 7 Անդունդը անդունդին կը կանչէ քու յորձանքներուդ ձայնովը.

Քու ամէն կոհակներդ ու ալիքներդ իմ վրայէս անցան։

 8 Ցորեկը Տէրը՝ պիտի պատուիրէ իր ողորմութեանը

Ու գիշերը իր երգը ինծի հետ պիտի ըլլայ

Ու աղօթք մը՝ իմ կեանքիս Աստուծոյն։

 9 Պիտի ըսեմ Աստուծոյ, իմ Վէմիս.

«Ինչո՞ւ զիս մոռցեր ես,

Ինչո՞ւ տրտում պտըտիմ

Թշնամիին հարստահարութենէն»։

10 Ոսկորներս կոտրտելու չափ՝ թշնամիներս զիս կը նախատեն՝

Ամէն օր ինծի ըսելով. «Ո՞ւր է քու Աստուածդ»։

11 Ինչո՞ւ կը ցածնաս, ո՛վ իմ հոգիս,

Եւ ինչո՞ւ իմ ներսիդիս անհանգիստ ես։

Աստուծո՛յ յուսա, վասն զի անգամ մըն ալ զանիկա պիտի գովեմ։

Ան է իմ երեսիս փրկութիւնը ու իմ Աստուածս։