Աստուծոյ աչքին թանկագին եղող նուէր մը
Եհովայի Վկաներու Մոզամպիկի մասնաճիւղի գրասենեակը հետեւեալ նամակը ստացաւ.
«Եօթը տարեկան մանչուկ մըն եմ. նախակրթարան կը յաճախեմ։ Այս դրամը կը ղրկեմ, զոր շահեցայ ճուտիկ մը մեծցնելով։ Զանիկա ծախեցի 12,000 Մեթիքըս–ի փոխարէն [մէկ Ամերիկեան տոլար]։ Շնորհակալ եմ Եհովայի որ սնուցանած առաջին ճուտիկս մեծնալով աքաղաղ եղաւ։ Կը փափաքիմ որ նուէրս Եհովայի Թագաւորութեան գործին համար գործածուի։
«Յ.Գ. Հայրս օգնեց որ այս նամակը գրեմ»։
Ոմանք առատաձեռնութիւնը կը կապեն նիւթական առատութիւն վայելող անհատներու հետ։ Սակայն, երբ Աստուածաշունչի պատմութիւնը կարդանք որբեւայրի կնոջ մասին, որ «երկու լումայ» ձգեց գանձանակը, կրնանք գնահատել որ առատաձեռնութիւնը ո՛չ թէ քանակով կը չափուի, այլ՝ սրտի պատշաճ շարժառիթով։—Ղուկաս 21։1-4
Եհովա՝ սէրէ մղուած սրտաբուխ ամէն նուէր կը գնահատէ, հոգ չէ թէ ատիկա որքան չնչին է։ Իսկ առատօրէն կ’օրհնէ բոլոր անոնք, որոնք իր առատաձեռնութիւնը կ’ընդօրինակեն, իրենց ժամանակը, կորովը, կամ նիւթական բարիքները տալով, իր Թագաւորութեան ի նպաստ։—Մատթէոս 6։33. Եբրայեցիս 6։10