Տաղաւարահարաց տօնին ժամանակ՝ Երուսաղէմի մէջ

Յիսուսին մկրտութեան վրայ տարիներ անցած են եւ արդէն շատեր լաւ կը ճանչնան զինք։ Հազարաւոր հրեաներ իր հրաշքները տեսած են եւ իր ըրածներուն մասին լուրեր տարածուած են ամբողջ երկրին մէջ։ Հիմա, Տաղաւարահարաց տօնին ժամանակ Երուսաղէմի մէջ, շատեր Յիսուսը կը փնտռեն։

Յիսուսին մասին տարբեր կարծիքներ կան։ Ոմանք կ’ըսեն. «Աղէկ մարդ է»։ Իսկ ուրիշներ կ’ըսեն. «Ոչ, հապա ժողովուրդը կը մոլորեցնէ» (Յովհաննէս 7։12)։ Յիսուսին մասին այս բաները կը խօսուին տօնին առաջին օրերուն ընթացքին։ Բայց մէ՛կը համարձակութիւն չունի բացէ ի բաց դրականօրէն խօսելու իր մասին, քանի որ բոլորը կը վախնան հրեայ առաջնորդներուն հակազդեցութենէն։

Տօնին ընթացքին, Յիսուս տաճար կ’երթայ։ Շատեր կը հիանան երբ կը տեսնեն, թէ ի՜նչ հոյակապ կերպով կը սորվեցնէ։ Եւ քանի՛ որ ան բնաւ չէ յաճախած ռաբունական դպրոցներ, հրեաները հարց կու տան. «Ի՞նչպէս ասիկա գրքերը գիտէ, որ սորված չէ» (Յովհաննէս 7։15)։

Յիսուս կը բացատրէ. «Իմ վարդապետութիւնս իմս չէ, հապա զիս ղրկողինն է։ Եթէ մէկը կ’ուզէ անոր կամքը ընել, պիտի գիտնայ այս վարդապետութեան համար թէ արդեօք Աստուծմէ՞ է՝ թէ ես ինքնիրմէս կը խօսիմ» (Յովհաննէս 7։16, 17)։ Յիսուսին սորվեցուցածները ներդաշնակ են Աստուծոյ Օրէնքին հետ, ուրեմն յստակ է որ ոչ թէ իր փառքը կը փնտռէ, հապա՝ Աստուծոյ։

Ետքը Յիսուս կ’ըսէ. «Մովսէս չտուա՞ւ ձեզի օրէնքը ու ձեզմէ մէ՛կն ալ չի պահեր օրէնքը։ Ինչո՞ւ կ’ուզէք զիս սպաննել»։ Ոմանք, որոնք թերեւս ուրիշ շրջաններէ եկած են Երուսաղէմ, լուր չունին որ կարգ մը հրեաներ ատանկ բան կը մտածեն։ Իրենց համար բնաւ տրամաբանական չի թուիր, որ մէկը պիտի ուզէ Յիսուսին պէս ուսուցիչ մը սպաննել։ Անոր համար, անոնք կ’եզրակացնեն որ Յիսուս սխալ բան մը ունի, որ ատանկ բան կ’ըսէ։ «Դեւ կայ քու ներսդ», անոնք կ’ըսեն։ «Ո՞վ կ’ուզէ քեզ սպաննել» (Յովհաննէս 7։19, 20)։

Իրականութեան մէջ, մէկուկէս տարի առաջ, հրեայ առաջնորդները ուզեցին Յիսուսը սպաննել, քանի որ Շաբաթ օրով մարդ մը բժշկեց։ Իսկ հիմա, Յիսուս միտք գրգռող կէտ մը կ’ըսէ, ցոյց տալու համար որ անոնք տրամաբանօրէն չեն դատեր։ Ան անոնց ուշադրութեան կը յանձնէ որ ըստ Օրէնքին, անոնք նորածին տղաքը կը թլփատեն ութերորդ օրը, նոյնիսկ եթէ այդ օրը Շաբաթ ըլլայ։ Ետքը կը հարցնէ. «Եթէ շաբաթ օրը մարդ կը թլփատէք որպէս զի Մովսէսին օրէնքը չքակուի, ինծի կը բարկանա՞ք որ ես շաբաթ օրը ամբողջ մարդ մը բժշկեցի։ Աչքի երեւցածին պէս դատաստան մի՛ ընէք, հապա արդար դատաստան ըրէք» (Յովհաննէս 7։23, 24)։

Երուսաղէմի բնակիչները, որոնք տեղեակ են թէ հրեայ առաջնորդները կ’ուզեն Յիսուսը սպաննել, կ’ըսեն. «Ասիկա ան չէ՞, որ [իշխանները] կը փնտռեն սպաննելու համար։ Ահա յայտնի կը խօսի ու բան մը չեն ըսեր անոր. միթէ իշխանները հասկցա՞ն թէ ասիկա ճշմարտապէս Քրիստոսն է»։ Անոնք ինչո՞ւ չեն հաւատար որ Յիսուս Քրիստոսն է։ Կ’ըսեն. «Մենք գիտենք թէ ուրկէ՛ է. բայց Քրիստոս երբ գայ, մէ՛կը պիտի չգիտնայ ուրկէ՛ ըլլալը» (Յովհաննէս 7։25-27)։

Յիսուս կը պատասխանէ. «Զի՛ս ալ կը ճանչնաք եւ ուրկէ՛ ըլլալս ալ գիտէք։ Ես ինքնիրմէս եկած չեմ, հապա ան որ զիս ղրկեց՝ ճշմարիտ է, որ դուք չէք ճանչնար։ Բայց ես կը ճանչնամ զանիկա, վասն զի ես անկէ եմ եւ անիկա զիս ղրկեց» (Յովհաննէս 7։28, 29)։ Առ ի արդիւնք, ոմանք կը փորձեն Յիսուսը բռնել, որ բանտարկեն կամ սպաննեն։ Բայց չեն յաջողիր, քանի որ Յիսուսին մեռնելու ժամանակը չէ եկած։

Բայց շատեր Յիսուսին կը հաւատան եւ անոր հաւատալու շատ պատճառներ ունին։ Ան ծովու ջուրերուն վրայ քալեց, հովը հանդարտեցուց, հրաշալիօրէն հազարաւորներ կերակրեց քանի մը հացով ու ձուկով, հիւանդները բժշկեց, կաղերը եւ կոյրերն ու բորոտները առողջացուց եւ նոյնիսկ մեռելներուն յարութիւն տուաւ։ Այո, անոնք ամէն պատճառ ունին հարց տալու. «Երբ Քրիստոս գայ, միթէ աւելի՞ նշաններ պիտի ընէ՝ քան անոնք որ ասիկա ըրաւ» (Յովհաննէս 7։31, ԱԾ)։

Երբ փարիսեցիները կը լսեն ժողովուրդին ըսածները, անոնք եւ քահանայապետները սպասաւորներ կը ղրկեն որ Յիսուսը բռնեն։