Եհովա կը լսէ օգնութեան համար մեր շտապ աղաղակները
ՕԳՆՈՒԹԵԱՆ շտապ կարիք մը կար։ Ատիկա բացայայտ էր թագաւորին մատրուակին դէմքին մեծ տխրութենէն։ Երբ իրեն հարցուեցաւ պատճառը, մատրուակը իր վիշտը արտայայտեց Երուսաղէմի եւ անոր պարիսպներուն աւերակ վիճակին շուրջ։ Ապա իրեն հարցուեցաւ. ‘Ի՞նչ է խնդրանքդ’։ «Այն ատեն երկնքի Աստուծոյն աղօթք ըրի», գրեց հետագային մատրուակը՝ Նէեմիան։ Ատիկա Եհովայի օգնութեան համար արագ, լռելեայն, շտապ աղաղակ մըն էր։ Ի՞նչ եղաւ արդիւնքը։ Պարսիկ Արտաշէս Թագաւորը անմիջապէս արտօնութիւն տուաւ Նէեմիայի որ Երուսաղէմի պարիսպները վերաշինէր։—Նէեմեայ 2։1–6
Այո, Աստուած կը լսէ զինք սիրողներուն շտապ պաղատանքները։ (Սաղմոս 65։2) Ուստի երբ այնպէս կը թուի թէ փորձութիւն մը մեր կրելիք կարողութենէն աւելի մեծ է, դուք ալ կրնաք սաղմոսերգու Դաւիթի նման աղօթել, Սաղմոս 70–ին մէջ երբ աստուածային օգնութեան շտապ կարիքը ունէր։ Այս սաղմոսին վերնագիրը ցոյց կու տայ թէ անոր նպատակը «յիշատակի համար» էր։ Շատ քիչ տարբերութեամբ, ան կը կրկնէ Սաղմոս 40։13–17–ի խօսքերը։ Սակայն 70–րդ Սաղմոսը ինչպէ՞ս կրնայ օգնել մեզի՝ Եհովայի ժողովուրդս։
Արագ Ազատագրման Համար Պաղատանք
Դաւիթ հետեւեալ պաղատանքով կը սկսի. «Ո՛վ Աստուած, զիս փրկելու կամք ըրէ. Ո՛վ Տէր, ինծի օգնելու արտորացիր»։ (Սաղմոս 70։1) Երբ նեղութեան մէջ ըլլանք, կրնանք աղօթել որ Աստուած շուտով մեզի օգնէ։ Եհովա չար բաներով մեզ չի փորձեր եւ ան «գիտէ բարեպաշտները փորձութենէ ազատել»։ (Բ. Պետրոս 2։9. Յակոբու 1։13) Բայց ի՞նչ կրնանք ընել երբ Եհովա թոյլ տայ որ փորձութիւն մը շարունակուի, մեզի բան մը սորվեցնելու համար։ Այդ պարագային իրմէ իմաստութիւն կրնանք խնդրել, անոր հետ գլուխ ելլելու համար։ Եթէ հաւատքով խնդրենք, ան մեզի իմաստութիւն կը շնորհէ։ (Յակոբու 1։5–8) Աստուած մեզի պէտք եղած զօրութիւնն ալ կու տայ մեր փորձութիւններուն տոկալու։ Օրինակի համար, ան ‘մեզի ոյժ կու տայ տկարութեան անկողնին մէջ’։—Սաղմոս 41։1–3. Եբրայեցիս 10։36
Մեր ժառանգական մեղանչականութեան պատճառով, ինչպէս նաեւ յարատեւ փորձութիւններու եւ Եհովայի հետ մեր յարաբերութիւնը բեկանելու Բանսարկուին ջանքերուն հետ դէմ յանդիման գալով, պէտք է մղուինք ամէն օր Աստուծոյ օգնութեան համար աղօթելու։ (Սաղմոս 51։1–5. Հռովմայեցիս 5։12. 12։12) Յիշատակութեան արժանի են տիպար աղօթքին մէջ Յիսուսի խօսքերը. «Մեզ փորձութեան մի տանիր, հապա չարէն մեզ ազատէ»։ (Մատթէոս 6։13) Այո, Աստուծմէ կրնանք խնդրել որ երբ իրեն անհնազանդ գտնուելու փորձութիւն մը դիմագրաւենք տեղի չտանք, նաեւ՝ որ արգելք հանդիսանայ որ Սատանան՝ «չար»ը՝ մեզ խաբէ։ Բայց ազատագրումի մեր աղաղակներուն միացնենք անտեղիօրէն մենք մեզ փորձութիւններու եւ Սատանայի որոգայթներուն մէջ իյնալու վիճակներէ խուսափելու քայլերը։—Բ. Կորնթացիս 2։11
«Վա՛շ» Ըսողները
Կրնանք խստօրէն փորձուիլ մեր հաւատքին համար թշնամիներուն բերած նախատինքէն։ Եթէ ատիկա պատահի ձեզի, խորհեցէք Դաւիթի խօսքերուն վրայ. «Թող ամչնան ու խայտառակ ըլլան իմ անձս փնտռողները։ Ետ դառնան ու ամօթով ըլլան ինծի չարիք ուզողները։ Թող ամչնալով ետ դառնան անոնք որ ինծի ‘Վա՛շ, վա՛շ’ կ’ըսեն»։ (Սաղմոս 70։2, 3) Դաւիթի թշնամիները իր մահը կ’ուզէին. անոնք ‘իր անձը [կամ կեանքը] կը փնտռէին’։ Փոխանակ ջանալ փոխադարձելու, սակայն, ան հաւատք կը գործադրէր որ Աստուած ամչցնէր զանոնք։ Դաւիթ աղօթեց որ իր թշնամիները «ամչնան ու խայտառակ ըլլան». իրենց ամբարիշտ ծրագիրները կատարելու մէջ շփոթին, պարտութեան մատնուին, ձախողին, արգիլուին։ Այո, իր վնասը փնտռողները եւ իր վրայ եկած չարիքէն հաճոյք առնողները թող շփոթին եւ անպատուուին։
Եթէ մեր թշնամիի մը վրայ եկած աղետին համար այդպէս կոչուած չարաբաղձ ուրախութիւն մը ունենանք, այս մեղքին համար Աստուծոյ հաշիւ պիտի տանք։ (Առակաց 17։5. 24։17, 18) Բայց, երբ թշնամիները Աստուած եւ իր ժողովուրդը կը նախատեն, կրնանք աղօթել որ իր սուրբ անուան համար Եհովա զանոնք ‘ետ դարձնէ ու ամօթով ընէ’ այն մարդոց առջեւ, որոնց կողմէ կ’ուզէին փառաբանուիլ։ (Սաղմոս 106։8) Վրէժխնդրութիւնը Աստուծոյ կը պատկանի եւ ան կրնայ իր եւ մեր թշնամիները շփոթեցնել եւ ամչցնել։ (Բ. Օրինաց 32։35) Նացի առաջնորդ Ատոլֆ Հիթլէր, զոր օրինակ, ջանաց Եհովայի Վկաները Գերմանիայէն բնաջինջ ընել։ Ան ողորմելիօրէն ձախողեցաւ, քանի որ հազարաւոր Վկաներ ներկայիս Թագաւորութեան պատգամը կը ծանուցանեն հոն։
Արհամարհական ծաղրանքով, մեր թշնամիները կրնան «Վա՛շ, վա՛շ» ըսել։ Քանի որ Աստուած եւ իր ժողովուրդը կը կշտամբեն, այդ մեղաւորները «թող ամչնալով ետ դառնան», խայտառակ ըլլան։ Մինչ այս մասին կ’աղօթենք, մեր ուղղամտութիւնը պահենք եւ Եհովայի սիրտը ուրախացնենք, որպէսզի ան Սատանայի կամ ոեւէ ուրիշ Զինք անարգողի պատասխան տայ։ (Առակաց 27։11) Իսկ բնաւ պէտք չէ վախնանք մեր սնապարծ թշնամիներէն, քանի որ «Տէրոջը ապաւինողը ամուր ապաստանարան կ’ունենայ»։ (Առակաց 29։25) Բաբելոնի ամբարտաւան Նաբուգոդոնոսոր Թագաւորը, որ Աստուծոյ ժողովուրդը գերի բռնեց, նախատինք կրեց եւ ստիպուած եղաւ ընդունիլ որ ‘երկնքի Թագաւորը կարող է ամբարտաւանութեամբ քալողները ցածցնել’։—Դանիէլ 4։37
«Աստուած Թո՛ղ Մեծնայ»
Թէեւ թշնամիները կրնան մեզի նեղութիւն պատճառել, մենք շարունակենք Եհովան գովաբանել մեր հաւատակիցներուն հետ։ Փոխանակ կուլ տալու որ իր նեղութիւնները զինք պատելով չկարենայ Աստուած մեծցնել, Դաւիթ ըսաւ. «Ամէն քեզ փնտռող քեզմով թող ցնծայ եւ ուրախանայ եւ քու փրկութիւնդ սիրողները ամէն ժամանակ թող ըսեն. ‘Աստուած թո՛ղ մեծնայ’»։ (Սաղմոս 70։4) Եհովայի ժողովուրդը շատ ուրախ է, քանի որ անոնք իրմով ‘կը ցնծան եւ կ’ուրախանան’։ Որպէս իրեն նուիրուած եւ մկրտուած Վկաներ, անոնք մեծ ուրախութիւն մը ունին, որ Աստուծոյ հետ մտերիմ յարաբերութեան արդիւնքն է։ (Սաղմոս 25։14) Սակայն անոնք կրնան նկատուիլ որպէս Աստուած փնտռող հեզ անհատներ։ Հաւատացեալներ ըլլալով եւ Աստուծոյ պատուիրանքները պահելով, անոնք շարունակաբար յաւելեալ գիտութիւն կը փնտռեն Իր եւ իր Խօսքին մասին։—Ժողովողի 3։11. 12։13, 14. Եսայեայ 54։13
Երբ Եհովայի Վկաները բարի լուրը կը ծանուցանեն, իրականութեան մէջ, անոնք անդադար կ’ըսեն. «Աստուած թո՛ղ մեծնայ»։ Անոնք կը գովաբանեն Եհովան, մեծագոյն պատիւը տալով անոր։ Ուրախութեամբ, կ’օգնեն ճշմարտութիւնը փնտռողներուն որ Աստուծոյ մասին սորվին եւ իրենք ալ Աստուած փառաբանեն։ Հեշտասէր աշխարհայիններուն հակառակը, Եհովայի ժողովուրդը ‘կը սիրէ իր փրկութիւնը’։ (Բ. Տիմոթէոս 3։1–5) Իրենց ժառանգուած մեղանչականութեան գիտակցելով, անոնք խորապէս երախտապարտ են յաւիտենական կեանքի ակնկալութեամբ Եհովա Աստուծոյ սիրալիր փրկութեան կարգադրութեան համար, որ կարելի դարձուց Իր սիրելի Որդւոյն՝ Յիսուս Քրիստոսի քաւիչ զոհին միջոցաւ։ (Յովհաննու 3։16. Հռովմայեցիս 5։8. Ա. Յովհաննու 2։1, 2) Դուք ալ Աստուած կը մեծցնէ՞ք եւ ցոյց կու տա՞ք որ ‘կը սիրէք իր փրկութիւնը’ զինք փառաբանող ճշմարիտ պաշտամունքին մասնակցելով։—Յովհաննու 4։23, 24
Փախուստի Միջոց Հայթայթողին Վստահինք
Երբ Դաւիթ այս սաղմոսով իր զգացումները արտայայտեց, ան այդքան յուսահատ կարիք մը կը զգար որ ըսաւ. «Բայց ես աղքատ ու տնանկ եմ, ո՛վ Աստուած, շուտով հասի՛ր ինծի։ Իմ օգնականս ու փրկիչս [փախուստի միջոց հայթայթողը (ՆԱ)] դուն ես, ո՛վ Տէր, մի՛ ուշանար»։ (Սաղմոս 70։5) Հաւատացեալներուն վրայ եկած փորձութիւններէն՝ ինչպէս հալածանքէն, հրապոյրներէն եւ Սատանայի յարձակումներէն՝ տառապելով, կրնանք «աղքատ» երեւնալ։ Թերեւս լքուած չըլլանք, բայց անպաշտպան կը թուինք անխղճամիտ թշնամիներուն դէմ։ Բայց պէտք է վստահ ըլլանք որ Եհովա կրնայ եւ պի՛տի փրկէ մեզ որպէս իր հաւատարիմ ծառաները։—Սաղմոս 9։17–20
Երբ կարիքը ունենանք, Եհովան է «փախուստի միջոց Հայթայթող»ը։ Մեր անձնական թերութիւնները պատճառ կրնան ըլլալ որ փորձիչ վիճակի մէջ ըլլանք։ Իսկ եթէ ‘մեր յիմարութիւնը մեր ճամբան աւրած է’, ասոր համար մեր սիրտը ‘Եհովայի դէմ տրտունջ չընէ’։ (Առակաց 19։3) Ան այպանելի չէ եւ պատրաստ է մեզի օգնելու եթէ հաւատքով աղօթենք իրեն։ (Սաղմոս 37։5) Իսկ ի՞նչ պէտք է ընենք երբ մեղքէն խուսափելու համար կը պայքարինք։ Այդ պարագային այս ուղղութեամբ որոշակի աղօթենք, արդար ընթացք մը հետապնդելու համար աստուածային օգնութիւնը խնդրելով։ (Մատթէոս 5։6. Հռովմայեցիս 7։21–25) Աստուած պիտի պատասխանէ մեր սրտանց աղօթքին եւ հոգեւորապէս պիտի ուրճանանք, եթէ իր սուրբ հոգիին առաջնորդութեան ենթարկուինք։—Սաղմոս 51։17. Եփեսացիս 4։30
Երբ հաւատքի փորձութեան պայքարի մը մէջ ենք, կրնանք զգալ թէ այլեւս չենք կրնար տոկալ։ Քանի որ մեր մեղաւոր մարմինը տկար է, ան արագ ազատագրութիւն մը կրնայ տենչալ։ (Մարկոս 14։38) Ուստի կրնանք պաղատիլ. «Ո՛վ Տէր, մի՛ ուշանար’»։ Մանաւանդ երբ Աստուծոյ անուան վրայ եկած նախատինքով հետաքրքրուած ենք, կրնանք մղուիլ Դանիէլ մարգարէին նման աղօթելու. «Ո՛վ Տէր, լսէ՛, ո՛վ Տէր, ներէ՛, ո՛վ Տէր, մտիկ ըրէ՛ ու կատարէ՛. մի՛ ուշանար՝ քեզի համար, ո՛վ Աստուած իմ, քանզի ... քու ժողովուրդդ քու անունովդ կոչուած» է։ (Դանիէլ 9։19) Կրնանք հաւատալ որ մեր երկնաւոր Հայրը շատ պիտի չուշանայ, քանի որ Պօղոս առաքեալ հետեւեալ երաշխիքը տուաւ. «Ա՛լ համարձակութիւնով մօտենանք շնորհաց աթոռին, որպէսզի ողորմութիւն ընդունինք ու շնորհք գտնենք պէտք եղած ատեն մեզի օգնելու»։—Եբրայեցիս 4։16
Բնաւ մի՛ մոռնաք որ Եհովա փախուստի միջոց Հայթայթողն է։ Որպէս իր ծառաները, ասիկա եւ 70–րդ Սաղմոսին աղօթարար զգացումները յիշելը մեզ պիտի հանգստացնէ։ Երբեմն, պէտք ունինք յաճախակիօրէն աղօթել նիւթի մը մասին, որ խորապէս կը հետաքրքրէ մեզ։ (Ա. Թեսաղոնիկեցիս 5։17) Այնպէս կրնայ թուիլ որ մեր մասնայատուկ խնդրին համար լուծում մը չկայ, որ անել կացութեան մը մէջն ենք։ Այսու ամենայնիւ, մեր սիրալիր երկնաւոր Հայրը մեզ պիտի զօրացնէ եւ թոյլ պիտի չտայ որ մեր կարողութենէն աւելի փորձուինք։ Ուստի, բնաւ մի՛ ձանձրանաք սրտանց աղօթքով Յաւիտենական Թագաւորին գահին մօտենալու։ (Ա. Կորնթացիս 10։13. Փիլիպպեցիս 4։6, 7, 13. Յայտնութիւն 15։3) Հաւատքով աղօթեցէք, աներկբայելիօրէն իրեն վստահեցէք, քանի որ Եհովա կը լսէ օգնութեան համար մեր շտապ աղաղակները։