Հեղինակութեան շուրջ քրիստոնէական տեսակէտը
«Չկայ իշխանութիւն [հեղինակութիւն (ՆԱ)] մը որ Աստուծմէ չըլլայ»։—ՀՌՈՎՄԱՅԵՑԻՍ 13։1
1. Հեղինակութիւնը ի՞նչ բանի կցուած է, հետեւաբար ինչո՞ւ կարելի է ըսել թէ Եհովա Գերագոյն Հեղինակութիւնն է։
ՀԵՂԻՆԱԿՈՒԹԻՒՆԸ կցուած է արարչութեան հետ։ «Հեղինակութիւն» բառին արմատն է «հեղինակ» որ կը նշանակէ «բանի մը ծագում տուող, բան մը յղացող, հնարող»։ Գերագոյն Էութիւնը, որ բոլոր ստեղծուածներուն՝ կենդանի թէ անկենդան՝ գոյութիւն տուաւ, Եհովա Աստուած է։ Ան անուրանալիօրէն Գերագոյն Հեղինակութիւնն է։ Ճշմարիտ Քրիստոնեաները բաժնեկից կ’ըլլային երկնային արարածներուն զգացումներուն որոնք կը յայտարարեն. «Արժանի ես, Տէ՛ր, փառք ու պատիւ եւ զօրութիւն առնելու, վասնզի ամէն բան դուն ստեղծեցիր եւ քու կամքովդ եղան ու ստեղծուեցան»։—Յայտնութիւն 4։10
2. Վաղեմի մարդկային կառավարիչները կերպով մը ինչպէ՞ս ընդունեցին որ իրենց ընկերակիցներուն վրայ տիրապետելու բնածին իրաւունք չունէին, եւ Յիսուս ի՞նչ ըսաւ Պոնտացի Պիղատոսին։
2 Այն պարզ իրողութիւնը թէ վաղեմի մարդկային կառավարիչներէն շատեր փորձեցին օրինականացնել իրենց հեղինակութիւնը, աստուած մը կամ աստուծոյ մը ներկայացուցիչը ըլլալ դաւանելով, լռելեայն ճանաչում էր թէ ո՛չ մէկ մարդ բնածին իրաւունք ունի ուրիշ մարդոց վրայ տիրապետելու։ (Երեմեայ 10։23) Հեղինակութեան միակ օրինական աղբիւրը Եհովա Աստուած է։ Քրիստոս Հրէաստանի Հռովմէացի կուսակալին՝ Պոնտացի Պիղատոսին՝ ըսաւ. «Դուն իմ վրաս իշխանութիւն [հեղինակութիւն (ՆԱ)] մըն ալ չէիր ունենար, եթէ քեզի վերէն տրուած չըլլար»։—Յովհաննու 19։11
«Չկայ Իշխանութիւն [Հեղինակութիւն] մը որ Աստուծմէ Չըլլայ»
3. Պօղոս առաքեալ ի՞նչ ըսաւ մարդոց «վրայ եղած իշխանութիւններուն» մասին, եւ Յիսուսի ու Պօղոսի արտայայտութիւնները ի՞նչ հարցումներ կը յարուցանեն։
3 Պօղոս առաքեալ Հռովմէական Կայսրութեան տիրապետութեան ներքեւ ապրող Քրիստոնեաներուն գրեց. «Ամէն մարդ իր վրայ եղած իշխանութիւններուն [հեղինակութիւններուն (ՆԱ)] թող հնազանդի. վասնզի չկայ իշխանութիւն [հեղինակութիւն (ՆԱ)] մը որ Աստուծմէ չըլլայ եւ անոնք որ կան՝ Աստուծմէ կարգուած են»։ (Հռովմայեցիս 13։1) Յիսուս ի՞նչ ըսել ուզեց, երբ ըսաւ որ Պիղատոսի հեղինակութիւնը «վերէն տրուած» էր իրեն։ Իսկ Պօղոս ի՞նչ կերպով սեպեց որ իր օրուան քաղաքական հեղինակութիւնները Աստուծմէ կարգուած են։ Անոնք ըսել ուզեցին թէ Եհովա անձա՞մբ պատասխանատու է այս աշխարհի իւրաքանչիւր քաղաքական կառավարիչի նշանակումին։
4. Յիսուս եւ Պօղոս Սատանան ի՞նչ կոչեցին, եւ Յիսուս Սատանային ո՞ր դաւանութիւնը չուրացաւ։
4 Ասիկա ինչպէ՞ս կրնար ըլլալ, քանի որ Յիսուս Սատանան «այս աշխարհին իշխանը» կոչեց, իսկ Պօղոս առաքեալ զայն «այս աշխարհի աստուածը» անուանեց։ (Յովհաննու 12։31. 16։11. Բ. Կորնթացիս 4։4) Ասկէ զատ, Յիսուսը փորձելու ատեն, Սատանան «աշխարհի բոլոր թագաւորութիւններ»ուն վրայ «հեղինակութիւն (ՆԱ)» հրամցուց Յիսուսի, դաւանելով որ այս հեղինակութիւնը իրեն յանձնուած էր։ Յիսուս անոր առաջարկը մերժեց, բայց չուրացաւ որ այսպիսի հեղինակութիւն մը Սատանային կը պատկանէր, զոր ան կրնար տալ։—Ղուկաս 4։5-8
5. (ա) Մարդկային հեղինակութեան մասին Յիսուսի ու Պօղոսի խօսքերը ինչպէ՞ս պէտք է հասկնանք։ (բ) Ի՞նչ առումով մարդոց վրայ եղած հեղինակութիւնները «Աստուծմէ կարգուած են»։
5 Եհովա այս աշխարհի իշխանութիւնը Սատանային տուաւ թոյլատրելով որ ան ապրի իր ըմբոստութենէն եւ Ադամն ու Եւան փորձելէ եւ պատճառ ըլլալէ ետք որ անոնք Իր գերիշխանութեան դէմ ըմբոստանան։ (Ծննդոց 3։1-6. բաղդատել Ելից 9։15, 16։) Հետեւաբար, Յիսուսի ու Պօղոսի խօսքերը պէտք է նշանակեն որ մարդկային առաջին զոյգը Եդեմի մէջ աստուածպետութիւնը՝ կամ Աստուծոյ իշխանութիւնը՝ մերժելէ ետք, Եհովա թոյլ տուաւ որ իրմէ հեռացած մարդիկը հեղինակութեան կառոյցներ մէջտեղ բերեն, որոնք իրենց պիտի թոյլատրէին կարգապահ համայնքի մը մէջ ապրելու։ Իր նպատակը կատարելու համար, երբեմն, Եհովա պատճառ եղաւ որ որոշ կառավարիչներ կամ կառավարութիւններ տապալին։ (Դանիէլ 2։19-21) Ան թոյլատրեց ուրիշներու որ մնան իրենց հեղինակութեան մէջ։ Այն կառավարիչները որոնց գոյութիւնը Եհովա կը հանդուրժէ, կարելի է ըսել որ անոնք «Աստուծմէ կարգուած են»։
Նախկին Քրիստոնեաները եւ Հռովմէական Հեղինակութիւնները
6. Նախկին Քրիստոնեաները ինչպէ՞ս կը նկատէին Հռովմէական հեղինակութիւնները եւ ինչո՞ւ։
6 Նախկին Քրիստոնեաները Հրէական աղանդներուն չմիացան, որոնք Իսրայէլը գրաւած Հռովմէացիներուն դէմ կը դաւադրէին ու կը պայքարէին։ Այնքան ատեն որ Հռովմէական հեղինակութիւնները, իրենց կանոնագրուած օրինական դրութեամբ, ցամաքին ու ծովուն վրայ կարգուկանոնը կը պահպանէին, շատ մը պիտանի ջրուղիներ, ճամբաներ ու կամուրջներ կը կառուցանէին եւ ընդհանուր առմամբ համայնքին բարօրութեանը համար կը գործէին, Քրիստոնեաները զանոնք կը նկատէին որպէս ‘Աստուծոյ սպասաւորը իրենց բարիի համար’։ (Հռովմայեցիս 13։3, 4) Օրէնքն ու կարգապահութիւնը միջավայր մը յառաջ բերին, որու մէջ Քրիստոնեաները կրնային բարի լուրը ամէնուրեք քարոզել, ինչպէս Յիսուս պատուիրած էր։ (Մատթէոս 28։19, 20) Հանգիստ խղճմտանքով, անոնք կրնային Հռովմէացիներուն պարտադրած տուրքերը վճարել, եթէ նոյնիսկ գումարին մէկ մասը կը գործածուէր Աստուծոյ հաճելի չեղած նպատակներու համար։—Հռովմայեցիս 13։5-7
7, 8. (ա) Հռովմայեցիս 13։1-7–ին ուշադիր ընթերցումը ի՞նչ կը յայտնէ, եւ ընդհանուր բովանդակութիւնը ի՞նչ ցոյց կու տայ։ (բ) Ո՞ր պարագաներուն ներքեւ Հռովմէական հեղինակութիւնները չգործեցին որպէս «Աստուծոյ սպասաւոր»ը, եւ այս պարագային նախկին Քրիստոնեաները ի՞նչ կեցուածք որդեգրեցին։
7 Հռովմայեցիս 13–րդ գլուխին առաջին եօթը համարներուն ուշադիր ընթերցումը կը յայտնէ որ մարդոց վրայ եղած քաղաքական «հեղինակութիւններ»ը «Աստուծոյ սպասաւորն» էին բարիք գործողները գովելու եւ չարիք գործողները պատժելու համար։ Ընդհանուր բովանդակութիւնը ցոյց կու տայ որ Աստուա՛ծ կ’որոշէ թէ ի՛նչը բարի եւ ի՛նչը չար է, ոչ թէ՝ հեղինակութիւնները։ Հետեւաբար, եթէ Հռովմէացի Կայսրը կամ որեւէ ուրիշ քաղաքական հեղինակութիւն բաներ պահանջէր զորս Աստուած կ’արգիլէր, կամ հակառակը՝ բաներ կ’արգիլէր զորս Աստուած կը պահանջէր, ան այլեւս չէր գործեր որպէս Աստուծոյ սպասաւորը։ Յիսուս նշեց. «Զայն որ Կայսրինն է՝ Կայսրին տուէք եւ զայն որ Աստուծոյն է՝ Աստուծոյ տուէք»։ (Մատթէոս 22։21) Եթէ Հռովմէական Պետութիւնը պահանջէր բաներ որոնք Աստուծոյ կը պատկանէին, ինչպէս՝ պաշտամունք կամ անհատի մը կեանքը, ճշմարիտ Քրիստոնեաները առաքելական խրատին կը հետեւէին. «Առաւել Աստուծոյ հնազանդիլ պէտք է, քան թէ՝ մարդոց»։—Գործք 5։29
8 Կայսրը պաշտելը եւ կռապաշտութիւն գործադրելը, իրենց Քրիստոնէական ժողովները անտեսելը եւ բարի լուրի քարոզչութիւնը դադրեցնել մերժելը հալածանք բերին նախկին Քրիստոնեաներուն վրայ։ Ընդհանրապէս կը կարծուի որ Պօղոս առաքեալ մահապատիժի ենթարկուեցաւ Ներոն Կայսրին հրամանով։ Ուրիշ կայսրեր ալ հալածեցին նախկին Քրիստոնեաները, մանաւանդ Դոմետիանոսը, Մարկոս Աւրեղիանոսը, Սեփտիմիոս Սեւերոսը, Դեկիոսը եւ Դիոկղետիանոսը։ Երբ այս կայսրերը եւ անոնց ստորակարգեալ հեղինակութիւնները Քրիստոնեաները կը հալածէին, վստահաբար անոնք չէին գործեր որպէս «Աստուծոյ սպասաւոր»ը։
9. (ա) Ի՞նչ բան ճշմարիտ կը մնայ մարդոց վրայ եղած քաղաքական հեղինակութիւններուն նկատմամբ, եւ քաղաքական գազանը որմէ՞ կը ստանայ զօրութիւն եւ հեղինակութիւն։ (բ) Տրամաբանօրէն ի՞նչ կարելի է ըսել հեղինակութիւններու հանդէպ Քրիստոնէական հպատակութեան մասին։
9 Այս բոլորը կը ծառայեն լուսաբանելու թէ մինչ մարդոց վրայ եղած քաղաքական հեղինակութիւնները կարգ մը մարզերու մէջ «Աստուծոյ հրաման»ով կը ծառայեն կարգապահ մարդկային ընկերութիւն մը պահպանելու համար, սակայն տակաւին անոնք կը մնան իրերու աշխարհային դրութեան մէկ մասը, որու աստուածը Սատանան է։ (Ա. Յովհաննու 5։19) Անոնք կը պատկանին համաշխարհային քաղաքական կազմակերպութեան որ Յայտնութիւն 13։1, 2–ի «գազան»ովը խորհրդանշուած է։ Այդ գազանը իր զօրութիւնն ու հեղինակութիւնը կը ստանայ «մեծ վիշապ»էն՝ Բանսարկու Սատանայէն։ (Յայտնութիւն 12։9) Ուրեմն, տրամաբանօրէն, այսպիսի հեղինակութիւններու հանդէպ Քրիստոնէական հպատականութիւնը յարաբերական է, ոչ թէ՝ բացարձակ։—Բաղդատել Դանիէլ 3։16-18։
Հեղինակութեան Հանդէպ Պատշաճ Յարգանք
10, 11. (ա) Պօղոս ինչպէ՞ս ցոյց տուաւ որ մենք յարգանքով պէտք է վարուինք հեղինակութիւն ունեցող մարդոց հետ։ (բ) Ինչպէ՞ս եւ ինչո՞ւ կարելի է աղօթքներ մատուցանել «թագաւորներուն եւ իշխաններուն համար»։
10 Սակայն, ասիկա չի նշանակեր որ Քրիստոնեաները լիրբ, յանդուգն վերաբերմունք մը պէտք է որդեգրեն մարդոց վրայ եղած քաղաքական հեղինակութիւններուն հանդէպ։ Ճիշդ է որ այս մարդոցմէ շատեր մասնայատուկ յարգանքի արժանի չեն իրենց անձնական, կամ նոյնիսկ հանրային, կեանքին մէջ։ Այսուհանդերձ, առաքեալները թէ՛ իրենց օրինակով եւ թէ իրենց խրատով ցոյց տուին որ յարգանքով պէտք է վարուիլ հեղինակութիւն ունեցող մարդոց հետ։ Երբ ազգապիղծ Հերովդէս Ագրիպպաս Բ. Թագաւորին դիմաց ներկայացաւ, Պօղոս անոր հետ պատշաճ ակնածութեամբ խօսեցաւ։—Գործք 26։2, 3, 25
11 Պօղոս նոյնիսկ նշեց որ յարմար է աշխարհային հեղինակութիւնները մեր աղօթքներուն մէջ յիշել, մանաւանդ երբ անոնց կը դիմենք մեր կեանքին ու Քրիստոնէական գործունէութիւններուն ազդող որոշումներու համար։ Ան գրեց. «Արդ՝ կ’աղաչեմ ամէն բանէ առաջ աղօթք ընել, խնդրել, աղաչել, գոհութիւն մատուցանել բոլոր մարդոց համար, մանաւանդ թագաւորներուն եւ իշխաններուն համար, որպէսզի խաղաղ ու հանդարտ կեանք վարենք կատարեալ աստուածպաշտութիւնով ու պարկեշտութիւնով։ Վասնզի այն է աղէկը ու ընդունելին մեր Փրկիչ Աստուծոյն առջեւ։ Աստուած կ’ուզէ որ բոլոր մարդիկ փրկուին ու ճշմարտութիւնը ճանչնան»։ (Ա. Տիմոթէոս 2։1-4) Այսպիսի հեղինակութիւններու հանդէպ մեր յարգալից վերաբերմունքը կրնայ զանոնք մղել որ ‘ամէն տեսակ մարդիկ’ փրկելու մեր գործունէութիւնը աւելի ազատօրէն կատարելու համար թոյլատուութիւն տան մեզի։
12, 13. (ա) Հեղինակութեան մասին Պետրոս ի՞նչ հաւասարակշռուած խրատ տուաւ։ (բ) Եհովայի Վկաներուն դէմ նախապաշարում ստեղծող «անխելք մարդոց տգիտութիւնը» ինչպէ՞ս կրնանք խափանել։
12 Պետրոս առաքեալ գրեց. «Հնազանդ եղէ՛ք ամէն մարդկային հեղինակութեան Տէրոջը համար, թէ՛ թագաւորին՝ որ բարձրագոյն հեղինակութիւնն է, թէ՛ կուսակալներուն՝ անոր կողմէն ղրկուածներու պէս, չարագործները պատժելու եւ բարեգործները գովելու համար։ Վասնզի Աստուծոյ կամքը այսպէս է, որ բարեգործութեամբ անխելք մարդոց տգիտութիւնը պապանձեցնէք. ազատներու պէս ըլլալով եւ ոչ թէ ձեր ազատութիւնը չարութեան ծածկոցի մը պէս գործածելով, հապա Աստուծոյ ծառաներու պէս։ Ամէնքը պատուեցէ՛ք, եղբայրութիւնը սիրեցէ՛ք. Աստուծմէ վախցէ՛ք. թագաւորը յարգեցէ՛ք»։ (Ա. Պետրոս 2։13-17) Ի՜նչ հաւասարակշռուած խրատ։ Մենք Աստուծոյ ամբողջական հպատակութիւն կը պարտինք որպէս իր ծառաները, իսկ յարաբերական ու յարգալից հպատակութիւն կը ցուցաբերենք քաղաքական հեղինակութիւններուն որոնք ղրկուած են չարագործները պատժելու համար։
13 Նկատուած է որ աշխարհային հեղինակութիւններէն շատեր շատ արտակարգ սխալ կարծիքներ կազմած են Եհովայի Վկաներուն մասին, քանի որ ընդհանրապէս անոնք սխալ տեղեկութիւն ստացած են Աստուծոյ ժողովուրդին չարամիտ թշնամիներէն։ Կամ կրնայ ըլլալ որ անոնք մեր մասին իրենց գիտցածը տեղեկացած են մամուլէն որ միշտ անաչառ չէ իր ներկայացումին մէջ։ Երբեմն կրնանք այս նախապաշարումը բեկանել մեր յարգալից վերաբերմունքով եւ ուր որ կարելի է, Եհովայի Վկաներու գործունէութեան ու հաւատալիքներուն մասին ճշգրիտ պատկեր մը հայթայթելով հեղինակութիւններուն։ Քսաներորդ Դարու Եհովայի Վկաները գրքոյկը (Անգլ.) համառօտ բացատրութիւն մը կը մատուցանէ զբաղած պաշտօնեաներուն։ Եթէ աւելի լման տեղեկութիւն ուզեն, անոնք կրնան Եհովայի Վկաներ—Աստուծոյ Թագաւորութիւնը Հրատարակողներ գիրքը (Անգլ.) ստանալ, որ տեղական ու ազգային հանրային գրադարաններուն մէջ տեղ գրաւելու արժանի, ընտիր գիրք մըն է։
Հեղինակութիւն՝ Քրիստոնէական Տուներէն Ներս
14, 15. (ա) Քրիստոնէական ընտանիքէն ներս հեղինակութեան հիմը ի՞նչ է։ (բ) Իրենց ամուսիններուն հանդէպ Քրիստոնեայ կիներուն կեցուածքը ի՞նչ պէտք է ըլլայ, եւ ինչո՞ւ։
14 Բացայայտ է որ եթէ Աստուած պահանջած է որ Քրիստոնեաները պատշաճ յարգանք ցուցաբերեն աշխարհային հեղինակութիւններուն հանդէպ, անոնք նմանապէս պէտք է յարգեն այն հեղինակութեան կառոյցը զոր Աստուած հաստատած է Քրիստոնէական ընտանիքներէն ներս։ Պօղոս առաքեալ ամփոփ կերպով ուրուագծեց գլխաւորութեան սկզբունքը որ Եհովայի ժողովուրդին մէջ կը տիրէ. «Կ’ուզեմ որ գիտնաք թէ ամէն այր մարդու գլուխը? Քրիստոսն է ու կնոջ գլուխը՝ այր մարդը եւ Քրիստոսին գլուխը՝ Աստուած»։ (Ա. Կորնթացիս 11։3) Ասիկա աստուածպետութեան՝ կամ Աստուծոյ իշխանութեան՝ սկզբունքն է։ Անիկա ի՞նչ կը պարփակէ։
15 Աստուածպետութեան հանդէպ յարգանքը տան մէջ կը սկսի։ Իր ամուսնոյն հեղինակութեան հանդէպ—ըլլա՛յ ան հաւատակից մը կամ ոչ—հարկ եղած յարգանք չցուցաբերող Քրիստոնեայ կինը աստուածպետական չէ։ Պօղոս Քրիստոնեաները խրատեց. «Իրարու հնազանդ եղէ՛ք Աստուծոյ վախովը։ Կիները իրենց այրերուն հնազանդ ըլլան՝ որպէս թէ Տէրոջը. վասնզի այրը կնոջ գլուխն է, ինչպէս Քրիստոս ալ եկեղեցիին գլուխն է ու ինք մարմնին Փրկիչն է։ Ուստի ինչպէս եկեղեցին հնազանդ կ’ըլլայ Քրիստոսին, նոյնպէս ալ կիները՝ ամէն բանի մէջ իրենց այրերուն»։ (Եփեսացիս 5։21-24) Ճիշդ ինչպէս որ Քրիստոնեայ այրերը Քրիստոսին գլխաւորութեան պէտք է ենթարկուին, Քրիստոնեայ կիներն ալ պէտք է գիտակցին որ իմաստութիւն է իրենց ամուսիններուն աստուածատուր հեղինակութեան ենթարկուիլ։ Ասիկա անոնց ներքին խոր գոհունակութիւն եւ, աւելի կարեւորը, Եհովայի օրհնութիւնը պիտի բերէ։
16, 17. (ա) Քրիստոնէական տուներուն մէջ մեծցած զաւակները ինչպէ՞ս կրնան իրենք զիրենք զատորոշել շատ մը պատանիներէ այսօր, եւ ի՞նչ բան կը մղէ զիրենք այսպէս վարուելու։ (բ) Յիսուս ինչպէ՞ս ներկայ պատանիներուն համար ընտիր օրինակ մըն էր, եւ անոնք ի՞նչ ընելու քաջալերուած են։
16 Աստուածպետական զաւակները ուրախ են իրենց ծնողներուն հանդէպ պատշաճ յարգանք ցուցաբերելով։ Վերջին օրերու պատանի սերունդին մասին նախագուշակուած էր որ անոնք «ծնողներու անհնազանդ» պիտի ըլլային։ (Բ. Տիմոթէոս 3։1, 2) Բայց Աստուծոյ ներշնչուած Խօսքը Քրիստոնեայ զաւակներուն կ’ըսէ. «Ո՛րդիներ, ամէն բանի մէջ հնազանդ եղէք ձեր ծնողներուն, վասնզի այն է Տէրոջը առջեւ հաճելի»։ (Կողոսացիս 3։20) Ծնողական հեղինակութեան հանդէպ յարգանք ցուցաբերելը Եհովան կը հաճեցնէ ու իր օրհնութեան կ’արժանացնէ։
17 Ասիկա լուսաբանուած է Յիսուսի պարագայով։ Ղուկասի արձանագրութիւնը կը նշէ. «Իջաւ անոնց [իր ծնողքին] հետ ու գնաց Նազարէթ եւ անոնց հնազանդ էր։ ... Յիսուս կը զարգանար իմաստութիւնով ու հասակով եւ Աստուծմէ ու մարդոցմէ շնորհք գտնելով»։ (Ղուկաս 2։51, 52) Յիսուս այդ ատեն 12 տարեկան էր եւ հոս գործածուած Յունարէն բայի տեսակը կը շեշտէ թէ ան «շարունակեց հնազանդ»իլ իր ծնողքին։ Ուստի անոր հպատակութիւնը վերջ չգտաւ, երբ ան իր պատանեկութեան տարիքը մտաւ։ Ո՛վ պատանիներ, եթէ կ’ուզէք հոգեւորականութեան մէջ յառաջդիմել եւ Եհովայէ ու բարեպաշտ անհատներէ շնորհք գտնել, տունէն ներս եւ դուրս գտնուող հեղինակութեան հանդէպ յարգանք պէտք է ցուցաբերէք։
Հեղինակութիւն՝ Ժողովքէն Ներս
18. Քրիստոնէական ժողովքին Գլուխը ո՞վ է, եւ ան որո՞նց հեղինակութիւն տուած է։
18 Քրիստոնէական ժողովքէն ներս կարգուկանոնի կարիքին մասին խօսելով, Պօղոս գրեց. «Աստուած խռովութեան Աստուած չէ, հապա խաղաղութեան։ ... Ամէն բան վայելչութեամբ եւ կարգաւ թող ըլլայ»։ (Ա. Կորնթացիս 14։33, 40) Որպէսզի ամէն բան կարգապահօրէն ընթանայ, Քրիստոս՝ Քրիստոնէական ժողովքին Գլուխը՝ հաւատարիմ այրերու հեղինակութիւն տուած է։ Կը կարդանք. «Ինք մէկ քանին տուաւ առաքեալներ ըլլալու, մէկ քանին՝ մարգարէներ, մէկ քանին՝ աւետարանիչներ, մէկ քանին՝ հովիւներ ու վարդապետներ. սուրբերուն կատարելութեանը համար, պաշտօնին գործին համար։ ... Սիրով ճշմարտութեան հետեւելով՝ ամէն բան Անով աճեցնենք որ գլուխ է, այսինքն Քրիստոս»։—Եփեսացիս 4։11, 12, 15
19. (ա) Քրիստոս որո՞ւ նշանակած է իր երկրային բոլոր ունեցածին վրայ, եւ ան որո՞ւ մասնաւոր հեղինակութիւն տուած է։ (բ) Հեղինակութեան ի՞նչ փոխանցում տեղի կ’ունենայ Քրիստոնէական ժողովքին մէջ, եւ ասիկա մեզմէ ի՞նչ կը պահանջէ։
19 Այս վերջին ժամանակին, Քրիստոս «իր բոլոր ունեցածին», կամ՝ երկրի վրայ Թագաւորութեան շահերուն, վրայ հաւաքական «հաւատարիմ ու իմաստուն ծառան» դրած է։ (Մատթէոս 24։45-47) Ինչպէս առաջին դարուն, այս ծառան ներկայացուած է օծեալ Քրիստոնեայ այրերու կառավարիչ մարմինով մը, որու Քրիստոս հեղինակութիւն տուած է որոշումներ տալու եւ ուրիշ տեսուչներ նշանակելու։ (Գործք 6։2, 3. 15։2) Իր կարգին, Կառավարիչ Մարմինը հեղինակութիւն կու տայ Մասնաճիւղի Յանձնախումբին, նահանգային ու շրջանային տեսուչներուն եւ համայն աշխարհի մէջ Եհովայի Վկաներու աւելի քան 73,000 ժողովքներու իւրաքանչիւրին մէջ ծառայող երէցներուն։ Այս բոլոր նուիրուած Քրիստոնեայ այրերը մեր աջակցութեան ու յարգանքին արժանի են։—Ա. Տիմոթէոս 5։17
20. Ո՞ր օրինակը ցոյց կու տայ թէ Եհովա չի հաճիր անոնց որոնք հեղինակութիւն ունեցող Քրիստոնեայ ընկերակիցներուն հանդէպ յարգանք չունին։
20 Քրիստոնէական ժողովքին մէջ հեղինակութիւն ունեցողներուն հանդէպ հարկ եղած յարգանք ցուցաբերելու նկատմամբ կարելի է հետաքրքրական բաղդատութիւն մը ընել այն հպատակութեան հետ, զոր կը պարտինք աշխարհային հեղինակութիւններուն։ Երբ անհատ մը Աստուծոյ հաճած մարդկային օրէնք մը ոտնակոխէ, «իշխաններ»ուն կիրարկած պատիժը, իրականութեան մէջ, Աստուծոյ բարկութեան անուղղակի մէկ արտայայտութիւնն է «անոր վրայ որ չարիք կը գործէ»։ (Հռովմայեցիս 13։3, 4) Եթէ Եհովա կը բարկանայ, երբ անհատ մը բեկանէ մարդկային օրէնքները եւ պատշաճ յարգանք չցուցաբերէ աշխարհային հեղինակութիւններուն հանդէպ, ան ո՛րքան աւելի դժգոհ պիտի ըլլայ, եթէ նուիրուած Քրիստոնեայ մը Աստուածաշունչի սկզբունքները անարգէ եւ հեղինակութիւն ունեցող Քրիստոնեայ ընկերակիցներու հանդէպ անպատկառութիւն ցուցաբերէ։
21. Սուրբ գրային ո՞ր խրատին ուրախութեամբ մտիկ պիտի ընենք, եւ յաջորդ յօդուածին մէջ ի՞նչ նկատի պիտի առնուի։
21 Փոխանակ, ըմբոստ կամ անկախ կեցուածք մը որդեգրելով Աստուծոյ տհաճութեան արժանանալու, մենք Փիլիպպէի Քրիստոնեաներուն տուած Պօղոսի խրատին մտիկ պիտի ընենք. «Ուստի, իմ սիրելիներս, ինչպէս ամէն ատեն հնազանդ եղաք՝ ո՛չ միայն իմ ներկայութեանս, հապա ա՛լ աւելի հիմա, իմ բացակայութեանս ատեն, ահով ու դողով անձերնուդ փրկութիւնը գործեցէք. վասնզի Աստուած է որ ձեր մէջ կը ներգործէ կամենալը ու ընելը իր հաճութեանը համար։ Ամէն բան առանց տրտունջներու ու վիճաբանութիւններու ըրէք. որպէսզի ըլլաք անբիծ ու անարատ, Աստուծոյ որդիներ առանց մեղադրանքի, կամակոր ու խոտորեալ ազգին մէջ, որոնց մէջ դուք լուսաւորներու պէս կը փայլիք աշխարհի մէջ»։ (Փիլիպպեցիս 2։12-15) Ներկայ կամակոր ու խոտորեալ սերունդին հակառակը, որ իր վրայ հեղինակութեան տագնապ բերած է, Եհովայի ժողովուրդը պատրաստակամութիւն ունի հեղինակութեան հպատակելու։ Այսպիսով անոնք մեծ բարիքներ կը քաղեն, ինչպէս պիտի տեսնենք յաջորդ յօդուածին մէջ։
Վերաքաղ
◻ Ո՞վ է Գերագոյն Հեղինակութիւնը, եւ անոր հեղինակութիւնը ինչո՞ւ օրինական է։
◻ Ի՞նչ առումով հեղինակութիւնները «Աստուծմէ կարգուած են»։
◻ Հեղինակութիւնները ե՞րբ կը դադրին «Աստուծոյ սպասաւոր»ը ըլլալէ։
◻ Քրիստոնէական ընտանիքներէն ներս հեղինակութեան ի՞նչ կառոյց կը գտնուի։
◻ Քրիստոնէական ժողովքէն ներս հեղինակութեան ի՞նչ փոխանցում գոյութիւն ունի։
[Նկարներ՝ էջ 15]
Յիսուս ըսաւ. «Զայն որ Կայսրինն է՝ Կայսրին տուէք»