Դուք Աստուծոյ բարեկա՞մն էք. ձեր աղօթքները ի՛նչ կը յայտնեն
ԵՐԿՈՒ հոգիի միջեւ եղած խօսակցութիւն մը պատահմամբ լսա՞ծ էք։ Անկասկած, շուտով նկատեցիք անոնց յարաբերութեան բնոյթը. անոնք մտերիմ ընկերներ են թէ՝ անծանօթ, պարզապէս ծանօթներ են թէ՝ սերտ ու վստահելի բարեկամներ։ Նմանապէս, մեր աղօթքները Աստուծոյ հետ մեր յարաբերութեան բնոյթը կը յայտնեն։
Աստուածաշունչը կը վստահեցնէ մեզ թէ Աստուած «մեր ամէն մէկէն ալ հեռու չէ»։ (Գործք 17։27) Արդարեւ, ան կը հրաւիրէ մեզ որ զինք ճանչնանք։ Կրնանք նոյնիսկ իր բարեկամները ըլլալ։ (Սաղմոս 34։8. Յակոբու 2։23) Կրնանք իր հետ իսկական մտերմութիւն վայելել։ (Սաղմոս 25։14) Բացայայտօրէն, Աստուծոյ հետ մեր յարաբերութիւնը ամենաթանկագին բանն է, զոր մենք՝ անկատար մարդկայիններս՝ կրնանք ձեռք ձգել։ Իսկ Եհովա կ’արժեւորէ մեր բարեկամութիւնը։ Ասիկա բացայայտ է, քանի որ իր հետ մեր բարեկամութիւնը հիմնուած է իր միածին Որդւոյն հանդէպ մեր հաւատքին վրայ, որ իր կեանքը մեզի համար տուաւ։—Կողոսացիս 1։19, 20
Հետեւաբար, մեր աղօթքները Եհովայի հանդէպ խոր սէր ու գնահատութիւն պէտք է յայտնեն։ Սակայն, բնաւ զգացա՞ծ էք որ ձեր աղօթքները, յարգալից ըլլալով հանդերձ, խոր զգացումներ չեն պարունակեր։ Ասիկա անսովոր չէ։ Ի՞նչ է զանոնք բարելաւելու բանալին։ Եհովա Աստուծոյ հետ ձեր բարեկամութեան խնամք տանիլ։
Աղօթելու Համար Ժամանակ Տրամադրել
Նախ եւ առաջ, բարեկամութիւն մը խնամելը ու մշակելը ժամանակի կը կարօտի։ Թերեւս ամէն օր բազմաթիւ մարդոց կը բարեւէք կամ անոնց հետ կը խօսակցիք, ինչպէս՝ դրացիներու, գործակիցներու, հանրակառքի վարորդներու եւ վաճառորդներու։ Սակայն, ասիկա բնաւ չի նշանակեր թէ դուք անոնց հետ իսկական բարեկամներ էք։ Բարեկամութիւնը կ’աճի, մինչ ընդլայնօրէն կը խօսակցիք մէկու մը հետ, հակիրճ խօսակցութիւններէն անդին երթալով եւ ձեր ներքին զգացումներն ու մտածումները արտայայտելով։
Նմանապէս, աղօթքը կ’օգնէ մեզի որ Եհովայի մօտենանք։ Սակայն, բաւարար ժամանակ պէտք է տրամադրուի անոր. ճաշի ժամանակ շնորհակալութիւն յայտնելը չի բաւեր։ Եհովայի որքան աւելի խօսիք, այնքան աւելի կարող պիտի ըլլաք ձեր զգացումները, մղումները եւ արարքները քննել։ Դժուար խնդիրներ կը սկսին լուծումներ գտնել, մինչ Աստուծոյ հոգին Իր Խօսքէն կարգ մը սկզբունքներ ձեր միտքը կը բերէ։ (Սաղմոս 143։10. Յովհաննու 14։26) Ասկէ զատ, մինչ կ’աղօթէք, Եհովան ձեզի համար աւելի իրական կը դառնայ եւ ձեզի հանդէպ անոր սիրալիր հետաքրքրութիւնը ա՛լ աւելի կը զգաք։
Յատկապէս այս է պարագան, երբ ձեր աղօթքներուն պատասխան մը կը ստանաք։ Եհովա նոյնիսկ կրնայ «աւելի առատացնել ամէն բան քան որ մենք կը խնդրենք կամ կը խորհինք»։ (Եփեսացիս 3։20) Ասիկա չի նշանակեր որ Աստուած ձեզի ի նպաստ հրաշքներ կը գործէ։ Սակայն, իր գրաւոր Խօսքին, հաւատարիմ ծառայ դասակարգին գրականութեանց, կամ սիրալիր եղբայրներու ու քոյրերու միջոցաւ, ան կրնայ ձեզի պէտք եղած խրատը կամ առաջնորդութիւնը հայթայթել։ Կամ, ան կրնայ ձեզի տալ պէտք եղած զօրութիւնը, որպէսզի փորձութեան մը տոկաք կամ դէմ դնէք։ (Մատթէոս 24։45. Բ. Տիմոթէոս 4։17) Այսպիսի փորձառութիւններ մեր երկնաւոր Բարեկամին հանդէպ մեր սրտերը գնահատութեամբ կը լեցնեն։
Ուստի, անհատ մը աղօթքին համար ժամանակ պէտք է տրամադրէ։ Շիտակ է որ դժուար է ժամանակ գտնել այս ճնշիչ օրերուն, սակայն, երբ իրապէս կը սիրէք մէկը, սովորաբար ժամանակ կը գտնէք անոր հետ անցընելու։ Նկատի առէք թէ սաղմոսերգուն ի՛նչպէս արտայայտուեցաւ. «Ինչպէս եղջերուն ջուրի վտակներու կը փափաքի, այնպէս ալ իմ անձս քեզի կը փափաքի, ո՛վ Աստուած։ Հոգիս ծարաւի է Աստուծոյ, կենդանի Աստուծոյն, ե՞րբ պիտի գամ ու երեւնամ Աստուծոյ առջեւ»։ (Սաղմոս 42։1, 2) Դուք ալ նմանապէս կը կարօտնա՞ք Աստուծոյ հետ խօսելու։ Ուրեմն, ժամանակը ծախու առէք ասիկա ընելու համար։—Բաղդատել՝ Եփեսացիս 5։16։
Օրինակի համար, կրնաք փորձել առտու կանուխ արթննալ, որպէսզի առանձին աղօթելու ժամանակ ունենաք։ (Սաղմոս 119։147) Երբեմն անքուն գիշերներ կ’անցընէ՞ք։ Ուրեմն, սաղմոսերգուին նման, այսպիսի նեղացուցիչ ժամանակներ ձեր մտահոգութիւնները Աստուծոյ արտայայտելու պատեհութիւններ սեպեցէք։ (Սաղմոս 63։6) Կամ, կրնաք օրուան ընթացքին մի քանի հակիրճ աղօթքներ մատուցանել։ Սաղմոսերգուն Աստուծոյ ըսաւ. «Քեզի կը կանչեմ ամէն օր [«օրն ի բուն», ՆԱ]»։—Սաղմոս 86։3
Մեր Աղօթքներուն Որակը Բարելաւենք
Երբեմն, կրնաք օգտուիլ ձեր աղօթքները երկար պահելով։ Հակիրճ աղօթքի մը ընթացքին, թերեւս հակում ունենաք խօսելու մակերեսային հարցերու շուրջ։ Սակայն, երբ երկար ու խորունկ աղօթքներ կ’ընէք, աւելի դիւրին կ’ըլլայ որ ձեր մտածումներն ու ներքին զգացումները արտայայտէք։ Յիսուս առնուազն մէկ անգամ ամբողջ գիշերը աղօթք ընելով անցուց։ (Ղուկաս 6։12) Անկասկած, պիտի նկատէք որ ձեր անձնական աղօթքները աւելի մտերիմ ու իմաստալից կը դառնան, երբ աճապարանօք չէք աղօթեր։
Ասիկա չի նշանակեր որ ձեր մի քանի ըսելիքները երկարէք, կամ՝ անիմաստօրէն զանոնք կրկնէք։ Յիսուս զգուշացուց. «Երբ աղօթք կ’ընէք, հեթանոսներուն պէս շատախօս մի՛ ըլլաք, վասն զի կը կարծեն թէ իրենց շատ խօսելուն համար պիտի լսուին։ Ուրեմն անոնց մի՛ նմանիք, վասն զի ձեր Հայրը ձեզի պէտք եղածը գիտէ՝ դեռ դուք իրմէ չխնդրած»։—Մատթէոս 6։7, 8
Աղօթքը աւելի իմաստալից կ’ըլլայ, երբ նախապէս մտածէք թէ ո՛ր նիւթերուն մասին կ’ուզէք խօսիլ։ Հաւանական նիւթերը անսահման են. ծառայութեան մէջ մեր ուրախութիւնը, մեր տկարութիւնները եւ թերութիւնները, մեր յուսախաբութիւնները, մեր տնտեսական մտահոգութիւնները, գործին կամ դպրոցին մէջ մեր դիմագրաւած ճնշումները, մեր ընտանիքին բարօրութիւնը, մեր ժողովքին հոգեւոր վիճակը, եւայլն։
Երբեմն ձեր միտքը կը թափառի՞ աղօթելու միջոցին։ Ուրեմն, աւելի ջանք ըրէք կեդրոնանալու։ Ի վերջոյ, Եհովա պատրաստ է ‘մեր աղաղակին մտիկ ընելու’։ (Սաղմոս 17։1) Մենք ալ պատրաստ պէտք չէ՞ ըլլանք սրտանց ջանք թափելու որ մեր անձնական աղօթքներուն ուշադիր ըլլանք։ Այո, ‘ձեր միտքը կեդրոնացուցէք հոգիին բաներուն վրայ’ եւ մերժեցէք թոյլ տալ որ թափառի։—Հռովմայեցիս 8։5
Եհովայի աղօթած մեր կերպն ալ կարեւոր է։ Թէեւ ան կ’ուզէ որ զինք որպէս բարեկամ նկատենք, սակայն բնաւ պէտք չէ մոռնանք որ տիեզերքի Գերիշխանին հետ կը խօսինք։ Յայտնութիւն 4 եւ 5–րդ գլուխներուն մէջ նկարագրուած ահարկու տեսարանին մասին կարդացէք ու խոկացէք։ Հոն, Յովհաննէս տեսիլքի մը մէջ տեսաւ անոր շքեղութիւնը, որու աղօթքով կը մօտենանք։ Ի՜նչ մենաշնորհ մըն է կարենալ «աթոռին վրայ նստողին» մօտենալ։ Բնաւ չենք ուզեր լեզու մը գործածել, որ յարգանքէ կամ ակնածութենէ զուրկ է։ Ընդհակառակը, շատ ջանք պէտք է թափենք, որպէսզի ‘մեր բերնին խօսքերը ու սրտին խորհուրդը անոր առջեւ ընդունելի ըլլան’։—Սաղմոս 19։14
Սակայն, պէտք է գիտակցինք որ չենք կրնար պոռոտախօսութեամբ Եհովան տպաւորել։ Ան կը հաճի երբ մենք յարգալից, սրտաբուխ արտայայտութիւններ կը գործածենք, որքան ալ պարզ ըլլան անոնք։—Սաղմոս 62։8
Մխիթարութիւն եւ Հասկացողութիւն Նեղութեան Ատեն
Երբ օգնութեան եւ մխիթարութեան կարիքը ունինք, յաճախ սերտ բարեկամի մը կը դիմենք, որ կրնայ օգնել ու կարեկցիլ։ Չկայ ընկեր մը որ Եհովայէ աւելի դիւրամատչելի է։ Ան «նեղութիւններու մէջ միշտ պատրաստ է օգնելու»։ (Սաղմոս 46։1) «Մխիթարութեան Աստուածը» ըլլալով, ան ուրիշներէն լաւ կը հասկնայ մեր վիճակը։ (Բ. Կորնթացիս 1։3, 4. Սաղմոս 5։1. 31։7) Ան սաստիկ նեղութեանց մէջ եղողներուն հանդէպ իսկական հասկացողութիւն եւ կարեկցութիւն ցոյց կու տայ։ (Եսայեայ 63։9. Ղուկաս 1։77, 78) Երբ գիտակցինք որ Եհովա հասկցող բարեկամ մըն է, ազատ պիտի զգանք ջերմեռանդօրէն իր հետ խօսելու։ Պիտի մղուինք մեր ամենախորունկ վախերն ու մտահոգութիւնները արտայայտելու։ Այսպիսով, ուղղակիօրէն պիտի զգանք թէ ի՛նչպէս Եհովայի ‘մխիթարութիւնները մեր անձը կ’ուրախացնեն’։—Սաղմոս 94։18, 19
Երբեմն, մեր յանցանքներուն պատճառաւ, Աստուծոյ մօտենալու արժանի չենք զգար։ Սակայն, ի՞նչ պիտի ընէիք եթէ ձեր մտերիմ մէկ բարեկամը ձեզի դէմ յանցանք մը գործէր ու ներում խնդրէր։ Պիտի չմղուէի՞ք զինք սփոփելու ու սրտապնդելու։ Ուստի, պէտք չէ ակնկալէք որ Եհովա նուազ կերպով ընդառաջէ։ Ան առատօրէն կը ներէ իր բարեկամներուն, որոնք մարդկային անկատարութեան պատճառաւ կը մեղանչեն։ (Սաղմոս 86։5. 103։3, 8-11) Այս մէկը գիտնալով, բնաւ ետ չենք կենար մեր սխալները ազատօրէն իրեն խոստովանելէ. կրնանք վստահ ըլլալ որ ան մեզ կը սիրէ ու կ’ողորմի։ (Սաղմոս 51։17) Եթէ մեր թերացումներուն պատճառաւ ընկճուած կը զգանք, կրնանք մխիթարուիլ Ա. Յովհաննու 3։19, 20–ի խօսքերով. «Ասով կը ճանչնանք թէ ճշմարտութենէն ենք։ Մեր սրտերուն համարձակութիւնովը անոր առջեւ պիտի երեւնանք։ Եթէ մեր սրտերը մեզ մեղադրեն, մենք գիտենք թէ Աստուած մեր սրտերէն մեծ է եւ ամէն բան գիտէ»։
Սակայն, Աստուծոյ սիրալիր հոգատարութիւնը վայելելու համար, պայման չէ որ խիստ նեղութեան մէջ ըլլանք։ Եհովա հետաքրքրուած է որեւէ բանով որ կրնայ մեր հոգեւոր եւ զգացական բարօրութեան ազդել։ Այո, բնաւ չխորհինք որ մեր զգացումները, խորհուրդները եւ մտահոգութիւնները անկարեւոր են ու մեր աղօթքներուն մէջ պէտք չէ յիշուին։ (Փիլիպպեցիս 4։6) Երբ սերտ բարեկամի մը հետ էք, ձեր կեանքի միա՞յն գլխաւոր անցուդարձերուն մասին կը խօսիք։ Անոր հետ յարաբերաբար նուազ կարեւոր բաներու մասին ալ չէ՞ք խօսիր։ Նմանապէս, Եհովայի հետ կրնաք ազատօրէն խօսիլ ձեր կեանքի բոլոր մարզերուն մասին, գիտնալով որ «անիկա ձեզի համար կը հոգայ»—Ա. Պետրոս 5։7
Անշուշտ, բարեկամութիւն մը երկար չի տեւեր, եթէ ձեր խօսակցութիւնը միմիայն ձեր անձին վրայ կը կեդրոնանայ։ Նմանապէս, մեր աղօթքներն ալ մեր անձին վրայ կեդրոնացած պէտք չէ ըլլան։ Եհովայի ու իր շահերուն հանդէպ մեր սէրն ու հետաքրքրութիւնը պէտք է արտայայտենք։ (Մատթէոս 6։9, 10) Աղօթքը միայն Աստուծմէ օգնութիւն խնդրելու պատեհութիւն մը չէ, այլեւ՝ շնորհակալութիւն ու փառաբանութիւն յայտնելու միջոց մը։ (Սաղմոս 34։1. 95։2) Կանոնաւոր անձնական ուսումնասիրութեամբ ‘գիտութիւն ստանալը’ պիտի օգնէ մեզի այս առնչութեամբ, Եհովայի ու իր ճամբաներուն աւելի ծանօթանալով։ (Յովհաննու 17։3, ՆԱ) Մասնաւորաբար օգտակար պիտի գտնենք Սաղմոսաց գիրքը կարդալ ու նկատի առնել թէ ուրիշ հաւատարիմ ծառաներ Եհովայի ի՛նչպէս արտայայտուած են։
Եհովայի հետ բարեկամութիւնը իրապէս թանկագին պարգեւ մըն է։ Ցոյց տանք որ զայն կը գնահատենք, մեր աղօթքները աւելի մտերիմ, սրտաբուխ եւ անձնական դարձնելով։ Այն ատեն մենք ալ պիտի վայելենք սաղմոսերգուին արտայայտած ուրախութիւնը, որ ըսաւ. «Երանի՜ անոր որ կ’ընտրես ու քեզի կը մօտեցնես»։—Սաղմոս 65։4