Ընթերցողները կը հարցնեն
Աստուած բազմակնութեան հաւանութիւն կու տա՞յ
Ո՛չ։ Եդեմի մէջ առաջին ամուսնութեան ատեն, միակնութիւնը Աստուծոյ չափանիշն էր։ Յետագային, Յիսուս Քրիստոս իր հետեւորդներուն համար այդ չափանիշը վերահաստատեց (Ծննդոց 2։18-24. Մատթէոս 19։4-6)։
Սակայն նախաքրիստոնէական ժամանակներուն, անհատներ ինչպէս՝ Աբրահամ, Յակոբ, Դաւիթ եւ Սողոմոն, մէկէ աւելի կիներ չունէի՞ն։ Ունէին, բայց Աստուածաշունչը այդ կարգադրութիւնը ի՞նչպէս կը նկարագրէ։ Անիկա կը յայտնէ Աբրահամի ու Յակոբի ընտանիքներուն մէջ բազմակնութեան պատճառած վէճերն ու խնդիրները (Ծննդոց 16։1-4. 29։18–30։24)։ Յետագային, մովսիսական օրէնքը իւրաքանչիւր թագաւորի տուաւ սա ցուցմունքը. «Անիկա իր կիները թող չշատցնէ, որպէս զի սիրտը չխոտորի» (Բ. Օրինաց 17։15, 17)։ Սողոմոն այս հրահանգը անտեսեց եւ աւելի քան 700 կիներու հետ ամուսնացաւ։ Արդարեւ անոր սիրտը Եհովայէ հեռացաւ, իր բազմաթիւ կիներուն բանեցուցած գէշ ազդեցութեան պատճառաւ (Գ. Թագաւորաց 11։1-4)։ Բացորոշ է որ Աստուածաշունչը բազմակնութիւնը բացասական լոյսի տակ կը դնէ։
Ոմանք կրնան հարց տալ, թէ Աստուած ինչո՛ւ իր ժողովուրդին մէջ բազմակնութիւնը հանդուրժեց։ Խորհրդածէ. երբեք տանդ մէջ կարասի մը առժամապէս հանդուրժա՞ծ ես,– հակառակ անոր որ պէտք է փոխարինուի,– թերեւս խորհելով թէ հիմա զայն վերցնելը անգործնական է կամ խանգարում կը պատճառէ։ Անշուշտ Աստուծոյ ճամբաներն ու խորհուրդները մերիններէն շա՜տ վեհ են (Եսայի 55։8, 9)։ Բայց եւ այնպէս, կրնանք կարգ մը գործնական պատճառներ զատորոշել, թէ ան ինչո՛ւ որոշ ժամանակ բազմակնութիւնը հանդուրժեց։
Մտաբերէ թէ Եդեմի մէջ Եհովա խոստացաւ «սերունդ» մը, որ ի վերջոյ պիտի բնաջնջէր Սատանան։ Յետագային, Աբրահամի ըսուեցաւ թէ մեծ ազգի մը հայրը պիտի ըլլար եւ թէ նախագուշակուած Սերունդը իր զարմէն պիտի գար (Ծննդոց 3։15. 22։18)։ Սատանան վճռած էր այդ Սերունդին գալուն արգելք հանդիսանալ։ Ուստի ան հակամէտ էր վաղեմի իսրայէլ ազգը կործանելու։ Ան յաճախ մղեց իսրայէլը որ մեղանչէ, որպէսզի Աստուծոյ հաճութիւնն ու պաշտպանութիւնը կորսնցնէ։
Յարձակումները ի դերեւ հանելու համար, Եհովա բազմիցս իր մարգարէները ղրկեց՝ իր ժողովուրդը ազդարարելու երբ սկսէր արդար չափանիշներուն չհետեւիլ։ Սակայն ան նախապէս գիտէր, թէ իր ժողովուրդը յաճախ պիտի չհնազանդէր նոյնիսկ ամէնէն տարրական պատուիրաններուն, ինչպէս՝ կռապաշտութենէն հեռու կենալ (Ելից 32։9)։ Եթէ անոնք հիմնական օրէնքի մը դժուարաւ պիտի հնազանդէին, ի՞նչպէս բազմակնութեան դէմ եղած օրէնք մը պիտի յարգէին։ Մարդկային բնոյթը կատարելապէս ըմբռնելով, Եհովա տեսաւ որ տակաւին ժամանակը չէր այդ սովորութիւնը արգիլելու, որ արդէն հինուց հաստատուած էր։ Եթէ ան բազմակնութիւնը արգիլէր, Սատանան իսրայէլը մեղքի մէջ ձգելու շատ դիւրին միջոց մը պիտի ունենար։
Աստուծոյ ժամանակաւոր հանդուրժումը յաւելեալ առաւելութիւններ ունէր։ Անիկա նպաստեց որ ազգը արագօրէն բազմանայ։ Բնակչութեան շատութիւնը ապահովեց ազգին գոյատեւումը մինչեւ Մեսիային գալը։ Բազմակնութիւնը նաեւ որոշ չափով պաշտպանեց կարգ մը կիներ, վտանգաւոր ժամանակներուն մէջ անոնց տալով պատսպարան ու տնեցիք։
Սակայն մի՛ մոռնար թէ Եհովա այս սովորութեան ծագում չտուաւ։ Ան սահմանափակ ժամանակի մը համար զայն հանդուրժեց, մինչ խստիւ զայն կարգաւորեց, որպէսզի չարաչար չօգտագործուի (Ելից 21։10, 11. Բ. Օրինաց 21։15-17)։ Երբ Եհովա որոշեց իր երկրպագուներուն մէջ բազմակնութեան սովորութեան վերջ դնել, ան իր Որդին գործածեց՝ Եդեմի մէջ դրուած ամուսնական չափանիշը վերահաստատելու։ Ուստի Յիսուս իր հետեւորդներուն մէջ բազմակնութիւնը արգիլեց (Մարկոս 10։8)։ Այսպէս աւելի բացայայտ դարձաւ սա ճշմարտութիւնը. մովսիսական օրէնքը իր ատենին լաւ էր, բայց «Քրիստոսին օրէնքը» ա՛լ աւելի լաւ է (Գաղատացիս 6։2)։