Թագաւորութեան Քարոզչութիւնը կ’Օգնէ Կեանքեր Փրկելու

¹ Ներկայիս անիկա աշխարհի մէջ կատարուող ամենակարեւոր գործն է։ Եհովա Աստուած, Յիսուս Քրիստոս, եւ բիւրաւոր հրեշտակներ իրենց ուշադրութիւնը անոր վրայ կեդրոնացուցած են։ Ի՞նչ է անիկա, եւ ինչո՛ւ կենսական է։ Անիկա Թագաւորութեան քարոզչութիւնն է եւ կ’օգնէ կեանքեր փրկելու։—Հռովմ. 1։16. 10։13, 14

² Ոմանք կրնան խորհիլ թէ ուրիշներուն աւելի օգտակար կ’ըլլանք եթէ ջանանք մեր շուրջի աշխարհը բարելաւել։ Շատեր լիովին կլանուած են խաղաղութիւն բերելու, հիւանդութիւններ բուժելու, կամ տնտեսութիւնը բարելաւելու ջանքերով։ Սակայն ի՞նչ բան մարդոց լաւագոյնս պիտի օգնէ։

³ Գերակայ Գործ մը. Միայն Թագաւորութեան պատգամը կը բացատրէ կեանքին իմաստը, մարդկային տառապանքին պատճառը, եւ ապագայի համար միակ վստահելի յոյսը։ Բարի լուրը մարդիկը կարող կը դարձնէ որ Եհովայի բարեկամը ըլլան եւ ‘ամէն մտքէ վեր եղող Աստուծոյ խաղաղութիւնը’ ստանան։ (Փիլ. 4։7) Միայն Թագաւորութեան պատգամը գործնական առաջնորդութիւն կը հայթայթէ, մարդոց օգնելով որ կեանքի խնդիրներուն հետ գլուխ ելլեն, եւ կը բացատրէ ի՛նչպէս վերապրիլ երբ ամբարիշտ աշխարհը կործանի ապագային։ (Ա. Յովհ. 2։17) Չ’արժե՞ր որ այս բոլորին ի տես ջանք թափենք Թագաւորութեան քարոզչութեան մէջ։

⁴ Օրինակ մը տանք. Ի՞նչ է լաւագոյն կերպը օգնելու գիւղի մը քնացող բնակիչներուն, որոնց կեանքը վտանգի տակ է ամբարտակի մը պատճառաւ, որ շուտով պիտի խորտակուի։ Տկարացող ամբարտակին ետեւի կողմէն դոյլով ջուր պարպելո՞վ։ Կործանումի դատապարտուած գիւղը գեղեցկացնելո՞վ։ Ո՛չ։ Պէտք է գիւղացիները արթնցնել, մօտալուտ աղէտին մասին զանոնք ազդարարել, եւ անոնց օգնել որ փախչին։ Ներկայիս հոգեւորապէս քնացողները շատ լուրջ վտանգի մը առջեւ կը գտնուին։ (Ղուկ. 21։34-36) Քանի որ իրերու այս դրութիւնը շուտով պիտի անցնի, ջանանք ստիպողական հոգիով մը քարոզել բոլոր անոնց որ կրնանք։—Բ. Տիմ. 4։2. Բ. Պետ. 3։11, 12

⁵ Անոր Մէջ Յարատեւեցէք. Թող որ կերպեր փնտռենք աւելի մեծ թիւով անկեղծ անհատներու բարի լուրը հասցնելու. իրենց տան մէջ, փողոցը, հեռաձայնով, եւ անպաշտօն կերպով։ Եհովայի կողմէ մեզի տրուած գործը ամենակարեւոր գործն է որ կրնանք ընել։ Եթէ զայն նախանձախնդրաբար կատարենք, մենք ‘մեզ ալ պիտի ապրեցնենք ու զանոնք ալ, որոնք մեզի մտիկ կ’ընեն’։—Ա. Տիմ. 4։16