Հարցնելով ծանօթանալու մեթոտը կը գործածե՞ս

Եթէ ներկայիս Աստուածաշունչի ուսումնասիրութիւն մը կը վարես, ինչո՞ւ աշակերտին չհարցնես թէ իր բարեկամներէն, ազգականներէն կամ ծանօթներէն մէկը կը փափաքի՞ գիտնալ թէ Աստուածաշունչը ի՛նչ կը սորվեցնէ։ Յաճախ քանի մը անուններ կը տրուին։ Աշակերտին արտօնութեամբ կրնաս իր անունը յիշել, երբ այս անհատներուն կ’այցելես, Աստուածաշունչի ուսումնասիրութիւն մը առաջարկելու համար։ Կրնաս ըսել. «[Աշակերտին անունը] հաճոյքով Աստուածաշունչը կը սերտէ, եւ խորհեցաւ որ թերեւս դուն ալ փափաքիս Աստուածաշունչը ձրիօրէն ուսումնասիրելու մեր յայտագրէն օգտուիլ»։ Ապա համառօտաբար ցուցադրէ ուսումնասիրութիւնը վարելու կերպը, գործածելով Աստուածաշունչը կը սորվեցնէ գիրքը։

Եթէ լաւ յառաջդիմող աշակերտ մը ունիս, կրնաս զինք քաջալերել որ ուսումնասիրութեան կարգադրութիւնը բացատրէ հետաքրքրուած բարեկամներու եւ ընտանիքի անդամներու։ Ան կրնայ զանոնք հրաւիրել իր ուսումնասիրութեան ներկայ գտնուելու։ Իսկ եթէ ասիկա յարմար չէ, ան կրնայ կարգադրել որ անոնց հանդիպիս, ուսումնասիրութեան կարգադրութիւնը ցուցադրելու համար։ Այսպէս աշակերտը կը քաջալերուի որ սկսի իր աստուածաշնչական գիտութիւնը ուրիշներու հաղորդել։

Այն անհատներն ալ որոնց կանոնաւորաբար կը վերայցելես, թերեւս քեզի անուններ տան, թէեւ տակաւին Աստուածաշունչի կանոնաւոր ուսումնասիրութիւն մը չեն ընդունած։ Երբ Աստուածաշունչը կը սորվեցնէ գիրքը անոնց կը ներկայացնես, պարզապէս հարցուր. «Ուրիշ մէկը գիտե՞ս որ կը փափաքի այս գիրքը ունենալ»։

Ժամանակներուն ստիպողականութեան ի տես, կ’ուզենք ամէն միջոց գործածել՝ մարդոց օգնելու որ բարի լուրը լսեն եւ ընդունին։ Հարցնելով ծանօթանալու մեթոտը կը գործածե՞ս։