6. (ա) Մարդկութիւնը մեղքի մէջ իյնալէն յետոյ Աստուած մխիթարական ի՞նչ խոստում տուաւ։ (բ) Ղամէք մխիթարութեան մասին ի՞նչ մարգարէացաւ։

⁶ Երբ մարդը ըմբոստութեան հրահրողը կը դատապարտէր, Եհովա փաստեց որ ինք «մխիթարութեան Աստուած» էր։ (Հռովմայեցիս 15։5) Ան ասիկա ըրաւ, խոստանալով «սերունդ» մը ղրկել, որ ի վերջոյ Ադամի սերունդը պիտի ազատագրէր անոր ըմբոստութեան աղիտալի ազդեցութիւններէն։ (Ծննդոց 3։15) Յարմար ժամանակին, Աստուած նաեւ այս ազատագրութեան նախաշողեր հայթայթեց։ Օրինակի համար, ան Ղամէքը՝ Սէթ որդիէն Ադամի հեռաւոր մէկ շառաւիղը՝ ներշնչեց, որ Ղամէքի որդւոյն ընելիքը մարգարէանար. «Ասիկա մեզ պիտի հանգստացնէ մեր գործերէն ու մեր ձեռքերուն աշխատութենէն, որ Տէրոջը անիծած երկրին պատճառով կը կրենք»։ (Ծննդոց 5։29) Այս խոստումին հետ ներդաշնակ ըլլալով, այդ որդին Նոյ կոչուեցաւ, որ կը նշանակէ «Հանգստութիւն» կամ «Մխիթարութիւն»։

⁸ Եհովա նպատակադրեց այդ ամբարիշտ աշխարհը կործանել երկրածաւալ ջրհեղեղով մը, սակայն նախ Նոյի պատուիրեց որ կեանքը պահպանելու համար տապան մը շինէ։ Այսպիսով, մարդկային ցեղը ու անասնական տեսակները փրկուեցան։ Ջրհեղեղէն ետք Նոյ ու իր ընտանիքը որքա՜ն ամոքուած ըլլալու էին տապանէն դուրս գալով մաքրուած երկրի մը վրայ։ Որքա՜ն մխիթարական էր տեսնել թէ անէծքը երկրէն վերցուած էր, երկրագործութիւնը շատ աւելի հեշտացնելով։ Իրապէս, Ղամէքի մարգարէութիւնը շիտակ ելաւ, ու Նոյ իր անուան իմաստին համաձայն ապրեցաւ։ (Ծննդոց 8։21) Աստուծոյ հաւատարիմ ծառան ըլլալով, Նոյ մարդկութեան որոշ չափով «մխիթարութիւն» բերելու միջոց մը եղաւ։ Սակայն, Սատանայի ու իր դիւային հրեշտակներուն ազդեցութիւնը Ջրհեղեղով վերջ չգտաւ, եւ մարդկութիւնը կը շարունակէ հառաչել մեղքի, հիւանդութեան ու մահուան բեռին ներքեւ։