Ըլլաք քաղաքացի թէ օտարական, Աստուած ձեզ սիրով կ’ընդունի

«Բոլոր ազգերը մէկ արիւնէ ըրաւ, որպէսզի բոլոր երկրի երեսին վրայ բնակին»։—ԳՈՐԾՔ 17։26

1. Օտար մշակոյթներով մարդիկ ընդունելու նկատմամբ, շատ մը տեղեր ի՞նչ կացութիւն գոյութիւն ունի այսօր։

ՄԱՄՈՒԼԻ տեղեկագրութիւններ ցոյց կու տան որ շատ մը երկիրներու մէջ օտարականներու, գաղթականներու եւ ապաստանեալներու մասին մտահոգութիւնը երթալով կ’աւելնայ։ Միլիոնաւորներ յուսահատ կը ջանան Ասիոյ, Ափրիկէի, Եւրոպայի եւ Ամերիկաներու որոշ մասերէ հեռանալ։ Թերեւս անոնք ջախջախիչ անօթութենէ, քաղաքացիական պատերազմէ կամ հալածանքէ ամոքում կը փնտռեն։ Բայց այլուր անոնք սիրով կ’ընդունուի՞ն։ Թայմ պարբերաթերթը (Անգլ.) նշեց. «Մինչ Եւրոպայի ազգագրական բաղադրութիւնը կը սկսի փոխուիլ, կարգ մը երկիրներ կ’անդրադառնան որ օտար մշակոյթներու այդքան հանդուրժող չեն որքան ատենօք կը կարծէին ըլլալ»։ 18,000,000 «անփափաքելի» ապաստանեալներուն մասին, Թայմը ըսաւ. «Կայուն ազգերուն անոնց սպառնալիքը զոր կը ներկայացնեն պիտի չհեռանայ»։

2, 3. (ա) Ընդունելութեան կապակցաբար, Աստուածաշունչը ի՞նչ կազդուրիչ հաւաստիք կու տայ։ (բ) Ինչո՞ւ կրնաք օգուտ քաղել ժողովուրդներուն հետ Աստուծոյ վարուած կերպին մասին Սուրբ Գրութիւններուն ներկայացուցածը քննելէն։

² Այս առնչութեամբ ի՛նչ փոփոխութիւններ ալ ըլլան, Աստուածաշունչը ցոյց կու տայ թէ Աստուած ամէն ազգի մարդիկ սիրով կ’ընդունի. ըլլան անոնք ծնունդով քաղաքացիներ, գաղթականներ, թէ ապաստանեալներ։ (Գործք 10։34, 35) ‘Բայց’, կրնան հարցնել ոմանք, ‘ինչպէ՞ս կրնաք այսպիսի բան մը ըսել։ Աստուած միւս բոլոր ազգերէն միայն վաղեմի Իսրայէլը չընտրե՞ց որպէս իր ժողովուրդը’։

³ Լաւ, տեսնենք թէ Աստուած ի՛նչպէս վարուեցաւ անցեալի ժողովուրդներուն հետ։ Նաեւ կրնանք կարգ մը մարգարէութիւններ քննել, հաստատելու թէ ի՛նչ առանձնաշնորհումներ կը սպասեն այժմու ճշմարիտ երկրպագուներուն։ Այս մարգարէական նիւթերը վերաքննելը կրնայ աւելի լման հասկացողութիւն մը տալ զոր թերեւս շատ քաջալերական գտնէք։ Այս մարգարէութիւնները նաեւ կը մատնանշեն թէ Աստուած ի՛նչպէս «բոլոր ազգերէն ու ցեղերէն եւ ժողովուրդներէն ու լեզուներէն» անհատներուն հետ թերեւս վարուի մեծ նեղութենէն ետք։—Յայտնութիւն 7։9, 14–17

‘Բոլոր Ազգերը Իրենք Զիրենք Պիտի Օրհնեն’

4. Ազգութեան հարցը ինչպէ՞ս զարգացաւ, բայց Աստուած ի՞նչ քայլեր առաւ։

⁴ Ջրհեղեղէն ետք, Նոյի անմիջական ընտանիքը կը կազմէր ամբողջ մարդկութիւնը, իսկ ամէնքն ալ ճշմարիտ երկրպագուներ էին։ Բայց այդ միութիւնը շուտով փոխուեցաւ։ Շատ չանցած, Աստուծոյ կամքը անտեսելով, կարգ մը անհատներ սկսան աշտարակ մը շինել։ Ասիկա մարդկութիւնը լեզուական խումբերու բաժնուելուն առաջնորդեց, որոնք ցրուած ժողովուրդներ եւ ազգեր եղան։ (Ծննդոց 11։1–9) Այսուհանդերձ, ճշմարիտ պաշտամունքը շարունակուեցաւ Աբրահամին հասցնող շառաւիղով։ Աստուած օրհնեց հաւատարիմ Աբրահամը եւ խոստացաւ անոր թէ իր սերունդը մեծ ազգ մը պիտի ըլլար։ (Ծննդոց 12։1–3) Այդ ազգը վաղեմի Իսրայէլը եղաւ։

5. Բոլորս ալ ինչո՞ւ կրնանք տոգորուիլ Աբրահամին հետ Աստուծոյ վարուած կերպէն։

⁵ Սակայն Եհովա Իսրայելի ի նպաստ միւս ժողովուրդները չէր մերժեր, քանի որ իր նպատակը ամբողջ մարդկութեան համար էր։ Ասիկա յստակօրէն կը տեսնենք Աբրահամի ըրած Աստուծոյ խոստումէն. «Երկրի բոլոր ազգերը քու սերունդովդ պիտի օրհնուին [իրենք զիրենք պիտի օրհնեն (ՆԱ)], որովհետեւ իմ ձայնիս ականջ դրիր»։ (Ծննդոց 22։18) Սակայն, դարեր շարունակ, Աստուած մասնայատուկ կերպով մը վարուեցաւ Իսրայէլի հետ, ազգային Օրինագրութիւն մը տալով, իր տաճարին մէջ զոհեր մատուցանելու համար քահանաներ կարգադրելով եւ բնակելու համար Խոստացեալ Երկիր մը հայթայթելով։

6. Իսրայէլի ի նպաստ Աստուծոյ ըրած կարգադրութիւնները ինչպէ՞ս բոլոր ազգերուն օգուտ պիտի բերէին։

⁶ Իսրայէլի տրուած Աստուծոյ Օրէնքը ամէն ազգի մարդոց համար պիտանի էր, քանի որ անիկա մարդոց մեղաւոր վիճակը ցցուն կ’ընէր եւ կատարեալ զոհի մը կարիքը ցոյց կու տար մի անգամ ընդ միշտ մարդկային մեղքը սրբելու համար։ (Գաղատացիս 3։19. Եբրայեցիս 7։26–28. 9։9. 10։1–12) Սակայն, ի՞նչ հաւաստիք կար թէ Աբրահամի Սերունդը—որու շնորհիւ բոլոր ազգերը իրենք զիրենք պիտի օրհնէին—պիտի գար եւ հարկ եղած պայմանները պիտի լեցնէր։ Ասոր մէջ ալ Իսրայէլի Օրէնքը կարեւոր էր։ Անիկա կ’արգիլէր ամուսնանալ Քանանացիներուն հետ, որոնք տխռահռչակ էին իրենց անբարոյ սովորութիւններուն եւ ծէսերուն համար, ինչպէս՝ երախաներ ողջակէզ ընելու սովորութիւնը։ (Ղեւտացւոց 18։6–24. 20։2, 3. Բ. Օրինաց 12։29–31. 18։9–12) Աստուած վճռեց որ անոնք եւ անոնց սովորութիւնները պէտք էր բնաջնջուէին։ Ատիկա բոլորին, մէջը ըլլալով՝ պանդխտացած օտարականը, երկարատեւ օգուտ պիտի բերէր, քանի որ անիկա Սերունդին շառաւիղը ապականուելէ պահելու պիտի ծառայէր։—Ղեւտացւոց 18։24–28. Բ. Օրինաց 7։1–5. 9։5. 20։15–18

7. Նախկին ի՞նչ մատնանշում ցոյց տուաւ որ Աստուած օտար մարդիկը սիրով կ’ընդունէր։

⁷ Նոյնիսկ երբ Օրէնքը ի զօրու էր եւ Աստուած Իսրայէլը մասնայատուկ կը նկատէր, ան ոչ–Իսրայելացիներուն ողորմեցաւ։ Ան ասիկա ընելու Իր յօժարակամութիւնը ցոյց տուած էր երբ Իսրայէլ Եգիպտոսի գերութենէն ելլելով դէպի իր երկիրը կ’երթար։ «Անոնց հետ խառն բազմութիւն ալ ելաւ»։ (Ելից 12։38) Ուսուցչապետ Գ. Ֆ. Գէյլ զանոնք կը բնորոշէ որպէս «օտարականներու բազմութիւն մը, ... տարբեր ազգերէ մարդոց խառնիճաղանճ մը, կամ ամբոխ մը»։ (Ղեւտացւոց 24։10. Թուոց 11։4) Հաւանաբար շատեր Եգիպտացիներ էին, որոնք կ’ընդունէին ճշմարիտ Աստուածը։

Սիրալիր Ընդունելութիւն՝ Օտարականներուն

8. Գաբաւոնացիները ինչպէ՞ս տեղ գրաւեցին Աստուծոյ ժողովուրդին մէջ։

⁸ Մինչ Իսրայէլ Խոստացեալ Երկիրը խենէշ ազգերէն մաքրելու Աստուծոյ պատուէրը կը գործադրէր, ան պահպանեց օտարականներու խումբ մը՝ Գաբաւոնացիները որոնք Երուսաղէմի հիւսիսը կը բնակէին։ Անոնք ծպտուած դեսպաններ ղրկած էին Յեսուի, խաղաղութիւն խնդրելու համար եւ զայն ձեռք ձգած էին։ Երբ անոնց խորամանկութիւնը երեւան ելաւ, Յեսու կանոն դրաւ որ Գաբաւոնացիները «ժողովուրդին ու Տէրոջը սեղանին համար» որպէս «փայտահատ ու ջրկիր» պիտի ծառայէին։ (Յեսուայ 9։3–27) Այսօր, որպէսզի նոր ժողովուրդի մը մաս կազմեն, շատ մը գաղթականներ ալ խոնարհ սպասարկութեան դիրքեր կ’ընդունին։

9. Իսրայէլի մէջ օտարականներուն առնչութեամբ, Ռախաբի եւ իր ընտանիքին օրինակը ինչպէ՞ս քաջալերական է։

⁹ Թերեւս քաջալերուիք գիտնալով որ Աստուած այն ատեն ոչ միայն օտարականներու խումբեր սիրով ընդունեց, այլ՝ մեկուսի անհատներ ալ։ Այսօր, կարգ մը ազգեր կ’ընդունին միայն այն գաղթականները որոնք ընկերային մակարդակ, ներդրելիք հարստութիւն, կամ բարձր ուսում ունին։ Եհովայի հետ պարագան նոյնը չէ, ինչպէս կը տեսնենք Գաբաւոնացիները ներփակած դէպքէն առաջ տեղի ունեցած դրուագէն։ Ասիկա Քանանացիի մը պարագան էր, որ ընկերային բարձր մակարդակ բնաւ չունէր։ Աստուածաշունչը զինք կը կոչէ «Ռախաբ պոռնիկը»։ Ճշմարիտ Աստուծոյ հանդէպ իր հաւատքին պատճառաւ, ան եւ իր ընտանիքը ազատագրուեցան երբ Երիքովը ինկաւ։ Թէեւ Ռախաբ օտարական մըն էր, սակայն Իսրայելացիները ընդունեցին զինք։ Ան հաւատքի տիպար մը եղաւ, որ ընդօրինակուելու արժանի է։ (Եբրայեցիս 11։30, 31, 39, 40. Յեսուայ 2։1–21. 6։1–25) Ան նոյնիսկ Մեսիային նախամայրերէն մէկը եղաւ։—Մատթէոս 1։5, 16

10. Իսրայէլի մէջ, օտարականներու ընդունուիլը ի՞նչ բանէ կախեալ էր։

¹⁰ Ոչ–Իսրայելացիները ճշմարիտ Աստուածը հաճեցնելու իրենց ջանքին համեմատ ընդունուած էին Խոստացեալ Երկրին մէջ։ Իսրայելացիներուն ըսուած էր չընկերակցիլ, մանաւանդ կրօնական գետնի վրայ, անոնց հետ՝ որոնք Եհովայի չէին ծառայեր։ (Յեսուայ 23։6, 7, 12, 13. Գ. Թագաւորաց 11։1–8. Առակաց 6։23–28) Այսուհանդերձ, շատ մը ոչ–Իսրայելացի պանդուխտներ հիմնական օրէնքներուն կը հնազանդէին։ Ուրիշներ նոյնիսկ թլփատուած նորահաւատներ եղան, իսկ Եհովա գրկաբաց սիրով ընդունեց զանոնք իր ժողովքին որպէս անդամները։—Ղեւտացւոց 20։2. 24։22. Թուոց 15։14–16. Գործք 8։27a

11, 12. (ա) Իսրայելացիները ինչպէ՞ս պէտք էր վարուէին օտար երկրպագուներուն հետ։ (բ) Ինչո՞ւ թերեւս բարելաւումներ ընելու կարիքը ունինք Եհովայի օրինակին հետեւելով։

¹¹ Աստուած հրամայեց Իսրայելացիներուն որ օտար երկրպագուներուն հանդէպ իր կեցուածքը ընդօրինակեն։ Ան ըսաւ. «Ձեր քով պանդխտացող օտարականը ձեր երկրին բնիկին պէս թող ըլլայ ձեզի եւ քու անձիդ պէս սիրէ՛ զանիկա, վասնզի դուք ալ Եգիպտոսի երկրին մէջ օտարական էիք»։ (Ղեւտացւոց 19։33, 34. Բ. Օրինաց 1։16. 10։12–19) Ասիկա մեզի դաս մը կը հայթայթէ, նոյնիսկ եթէ մենք Օրէնքին տակ չենք։ Դիւրին է ուրիշ ցեղէ, ազգէ կամ մշակոյթէ եղողներու հանդէպ նախապաշարումներու եւ թշնամութեան որոգայթին մէջ իյնալ։ Ուստի մենք մեզի հարց տանք. ‘Արդեօք կը ջանա՞մ այսպիսի նախապաշարումներէ ձերբազատուիլ Եհովայի օրինակին հետեւելով’։

¹² Իսրայելացիները տեսանելի ապացոյց ունէին Աստուծոյ լաւ ընդունելութեան մասին։ Սողոմոն Թագաւոր աղօթեց. «Քու ժողովուրդէդ Իսրայէլէն չեղող եւ հեռաւոր երկրէ մը քու անուանդ համար եկող օտարականն ալ ... եթէ գայ ու այս տանը մէջ աղօթք ընէ, դուն երկնքէն, ... լսէ՛ ... որպէսզի երկրի ամէն ժողովուրդները քու անունդ ճանչնան ու ... քեզմէ վախնան»։—Գ. Թագաւորաց 8։41–43. Բ. Մնացորդաց 6։32, 33

13. Աստուած ինչո՞ւ կարգադրութիւն ըրաւ Իսրայէլի հետ իր վարուած կերպը փոխելու համար։

¹³ Մինչ Եհովա տակաւին Իսրայէլ ազգը կը գործածէր որպէս իր ժողովուրդը եւ այս կերպով պաշտպանելով Մեսիային տանող շառաւիղը, Աստուած կարեւոր փոփոխութիւններ նախագուշակեց։ Նախապէս, երբ Իսրայէլ համաձայնած էր Օրէնքի ուխտին մէջ ըլլալ, Աստուած անոնց շնորհած էր «քահանաներու թագաւորութիւն ու սուրբ ազգ մը» ըլլալու կարելիութիւնը։ (Ելից 19։5, 6) Բայց Իսրայէլ դարեր անհաւատարիմ գտնուեցաւ։ Ուստի Եհովա նախագուշակեց որ նոր ուխտ մը պիտի հաստատէր, որու ներքեւ ‘Իսրայէլի տունը’ կազմողներուն անօրէնութիւնը եւ մեղքը պիտի ներուէին։ (Երեմեայ 31։33, 34) Այդ նոր ուխտը Մեսիային կը սպասէր, որու զոհը շատերու մեղքը իրապէս պիտի սրբէր։—Եսայեայ 53։5–7, 10–12

Իսրայելացիներ Երկնքին մէջ

14. Եհովա ո՞ր նոր «Իսրայէլ»ը ընդունեց եւ ինչպէ՞ս։

¹⁴ Քրիստոնէական Յունարէն Գրութիւնները մեզի կ’օգնեն հասկնալու թէ այս բոլորը ի՛նչպէս կատարուեցաւ։ Յիսուսն էր Մեսիան որու մահը Օրէնքը կատարեց եւ մեղքի լման ներումի համար հիմը դրաւ։ Ատկէ օգտուելու համար, կարիքը չկար մարմնի մէջ թլփատուած Հրեայ մը ըլլալու։ Պօղոս առաքեալ գրեց որ նոր ուխտին մէջ, «ա՛ն Հրեայ է որ ներսէն է եւ իսկական թլփատութիւնը՝ սրտին թլփատութիւնն է հոգիով ու ո՛չ թէ գրով»։ (Հռովմայեցիս 2։28, 29. 7։6) Անոնք որոնք Յիսուսի զոհագործութեան հաւատք ընծայեցին, ներում ստացան եւ Աստուած անոնց հաճեցաւ որպէս ‘հոգիով Հրեաներ’ որոնք «Աստուծոյ Իսրայէլ»ը կոչուած հոգեւոր ազգ մը կը կազմէին։—Գաղատացիս 6։16

15. Ինչո՞ւ մարմնաւոր ազգութիւնը հոգեւոր Իսրայէլին անդամ ըլլալու նպաստող ազդակ մը չէ։

¹⁵ Այո, հոգեւոր Իսրայէլի մէջ ընդունուիլը կախեալ չէր որոշ ազգի մը կամ ցեղի մը պատկանիլէն։ Ոմանք՝ ինչպէս Յիսուսի առաքեալները՝ ծնունդով Հրեաներ էին։ Ուրիշներ, ինչպէս Հռովմէացի բանակի պաշտօնեայ Կոռնելիոսը՝ անթլփատներ՝ հեթանոսներ՝ էին։ (Գործք 10։34, 35, 44–48) Հոգեւոր Իսրայէլի առնչութեամբ Պօղոս տեղին ըլլալով ըսաւ. «Յոյն ու Հրեայ, թլփատութիւն ու անթլփատութիւն, բարբարոս, Սկիւթացի, ծառայ կամ ազատ չկայ»։ (Կողոսացիս 3։11) Աստուծոյ հոգիով օծուածները ‘ընտիր ցեղ մը, թագաւորական քահանայութիւն, սուրբ ազգ, սեփական ժողովուրդ մը’ եղան։—Ա. Պետրոս 2։9. բաղդատել Ելից 19։5, 6։

16, 17. (ա) Հոգեւոր Իսրայելացիները ի՞նչ դեր կը խաղան Աստուծոյ նպատակին մէջ։ (բ) Ինչո՞ւ պատշաճ է Աստուծոյ Իսրայէլին չպատկանողներուն մասին հարց տալ։

¹⁶ Աստուծոյ նպատակին մէջ հոգեւոր Իսրայելացիներուն ի՞նչ ապագայ կը սպասէ։ Յիսուս պատասխանեց. «Մի՛ վախնար, պզտիկ հօտ, վասնզի ձեր Հայրը հաճեցաւ, որ թագաւորութիւնը ձեզի տայ»։ (Ղուկաս 12։32) Օծեալները, որոնց «քաղաքականութիւնը երկինքն է», Գառնուկին հետ ժառանգակիցներ պիտի ըլլան եւ իր Թագաւորութեան մէջ պիտի իշխեն։ (Փիլիպպեցիս 3։20. Յովհաննու 14։2, 3. Յայտնութիւն 5։9, 10) Աստուածաշունչը կը նշէ թէ անոնք ‘Իսրայէլի որդիներուն ցեղերէն կնքուած’ են եւ «մարդոց մէջէն գնուեցան Աստուծոյ ու Գառնուկին երախայրի ըլլալու»։ Անոնց թիւն է՝ 144,000։ Սակայն, այս կնքուածներուն համրանքը տալէ ետք, Յովհաննէս տարբեր խումբ մը կը ներկայացնէ՝ «մեծ բազմութիւն մը, որ մէ՛կը չէր կրնար համրել, բոլոր ազգերէն ու ցեղերէն եւ ժողովուրդներէն ու լեզուներէն»։—Յայտնութիւն 7։4, 9. 14։1–4

¹⁷ Ոմանք կրնան հարցնել. ‘Ի՞նչ կրնանք ըսել հոգեւոր Իսրայէլէն չեղող միլիոնաւոր անհատներուն մասին, որոնք թերեւս մեծ նեղութենէն պիտի անցնին, ինչպէս այս մեծ բազմութիւնը։ Հոգեւոր Իսրայէլիb ստուար մնացորդին առնչութեամբ, անոնք ի՞նչ դեր ունին այսօր։

Օտարներու Որդիները Մարգարէութիւններու մէջ

18. Ի՞նչ բան պատճառ եղաւ որ Իսրայելացիները Բաբելոնի աքսորէն վերադառնան։

¹⁸ Վերադառնալով այն ժամանակուան, երբ Իսրայէլ Օրէնքի ուխտին տակ էր, բայց անոր՝ անհաւատարիմ, կը տեսնենք որ Աստուած վճռեց թոյլ տալ որ Բաբելոնացիները աւերեն Իսրայէլը։ Հ.Դ.Ա. 607–ին, Իսրայէլ 70 տարի գերութեան քշուեցաւ։ Ապա Աստուած վերագնեց այս ազգը։ Զօրաբաբէլ Կառավարիչին առաջնորդութեան ներքեւ, ծնունդով Իսրայէլի մնացորդ մը իր երկիրը վերադարձաւ։ Մարերու եւ Պարսիկներու կառավարիչները որոնք Բաբելոնը տապալած էին, նոյնիսկ օգնեցին աքսորեալներուն զանոնք պարենաւորելով։ Եսայեայ գիրքը նախագուշակեց այս դէպքերը։ (Եսայեայ 1։1–9. 3։1–26. 14։1–5. 44։21–28. 47։1–4) Իսկ Եզրաս մեզի պատմական մանրամասնութիւններ կու տայ այդ վերադարձին մասին։—Եզրասայ 1։1–11. 2։1, 2

19. Իսրայէլի վերադարձին կապակցաբար օտարներուն որդիներուն մասնակցութեան մասին մարգարէական ի՞նչ մատնանշում կար։

¹⁹ Սակայն, Աստուծոյ ժողովուրդին վերագնումը եւ վերադարձը նախագուշակելով, Եսային հետեւեալ ապշեցուցիչ մարգարէութիւնը ըրաւ. «Ազգերը քու լոյսիդ պիտի գան եւ թագաւորներ՝ քու վրադ ծագած պայծառութեանը»։ (Եսայեայ 59։20. 60։3) Ասիկա աւելի մեծ իմաստ մը կը կրէ քան Սողոմոնի աղօթքին հետ ներդաշնակ եղող մեկուսի օտարականներ ընդունիլը։ Եսային կացութեան անսովոր փոփոխութեան մը կը մատնանշէր։ «Ազգեր» Իսրայէլի որդիներուն հետ պիտի ծառայէին. «Օտարներուն որդիները քու պարիսպներդ պիտի շինեն ու անոնց թագաւորները քեզի ծառայութիւն պիտի ընեն, քանզի իմ բարկութիւնովս քեզ զարկի, բայց բարեհաճութիւնովս քեզի պիտի ողորմիմ»։—Եսայեայ 60։10

20, 21. (ա) Մեր օրերուն, գերութենէն Իսրայէլի վերադարձին հետ ի՞նչ զուգահեռ կը գտնենք։ (բ) Անկէ ետք ինչպէ՞ս ‘տղաքներ ու աղջիկներ’ աւելցան հոգեւոր Իսրայէլին։

²⁰ Իսրայէլի գերութեան երթալը ու անկէ վերադառնալը, շատ մը երեսակներով, հոգեւոր Իսրայէլին հետ զուգահեռ մը գտած են մեր օրերուն։ Ա. Աշխարհամարտէն առաջ, օծեալ Քրիստոնեաներու մնացորդը Աստուծոյ կամքին հետ լիովին ներդաշնակ չէր. ան Քրիստոնեայ Աշխարհի եկեղեցիներէն բերուած կարգ մը գաղափարներ եւ սովորութիւններ ունէր։ Յետոյ, պատերազմի լարուածութեան ընթացքին եւ մասամբ կղերներու սադրանքին վրայ, հոգեւոր Իսրայէլի մնացորդին պատկանող կարկառուններէն ոմանք անիրաւօրէն բանտարկուեցան։ Պատերազմէն ետք, Հ.Դ. 1919–ին, բառացիօրէն բանտարկուած այս օծեալները ազատ արձակուեցան ու անպարտ յայտարարուեցան։ Ասիկա կ’ապացուցանէր որ Աստուծոյ ժողովուրդը ազատագրուած էր Մեծն Բաբելոնի՝ սուտ կրօնքի համաշխարհային կայսրութեան՝ գերութենէն։ Իր ժողովուրդը հոգեւոր դրախտ մը կերտելու եւ անոր մէջ բնակելու ձեռնարկեց։—Եսայեայ 35։1–7. 65։13, 14

²¹ Ասոր մատնանշուած էր Եսայիի նկարագրութեան մէջ. «Ամէնքը կը հաւաքուին ու քեզի կու գան։ Քու տղաքներդ հեռուէն պիտի գան եւ քու աղջիկներդ գրկի մէջ մանուկներու պէս պիտի տարուին։ Այն ատեն պիտի տեսնես եւ ուրախանաս ու սիրտդ պիտի ուրախանայ ու ցնծայ, քանզի ծովուն առատութիւնը քեզի պիտի դառնայ, ազգերուն հարստութիւնը քեզի պիտի գայ»։ (Եսայեայ 60։4, 5) Յաջորդող տասնամեակներուն, ‘տղաքներ ու աղջիկներ’ շարունակեցին մտնել հոգիով օծուելով, հոգեւոր Իսրայէլի վերջնական տեղերը գրաւելու համար։

22. «Օտարներուն որդիները» ինչպէ՞ս եկան հոգեւոր Իսրայելացիներուն հետ գործելու։

²² Իսկ ի՞նչ կրնանք ըսել այն «օտարներուն որդիներ»ուն մասին, «որոնք պարիսպներդ պիտի շինեն»։ Ասիկա ալ տեղի ունեցած է մեր օրերուն։ Մինչ 144,000–ին տրուած հրաւէրը իր աւարտին կը հասնէր, բոլոր ազգերէ մեծ բազմութիւն մը սկսաւ խուժել հոգեւոր Իսրայէլին հետ պաշտելու համար։ Այս նորեկները, դրախտ երկրի մը վրայ յաւիտենական կեանքի ակնկալութիւնը ունին, որ հիմնուած է Աստուածաշունչին վրայ։ Թէեւ անոնց հաւատարիմ ծառայութեան վերջնական վայրը տարբեր պիտի ըլլայ, բայց անոնք ուրախ են օծեալ մնացորդին օգնելով Թագաւորութեան բարի լուրը քարոզելու մէջ։—Մատթէոս 24։14

23. «Օտարներուն որդիները» ո՞ր տարողութեամբ կ’օգնեն օծեալներուն։

²³ Ներկայիս, աւելի քան 4,000,000 «օտարներուն որդիներ» «քաղաքականութիւնը երկինքը» ունեցող մնացորդին հետ Եհովայի հանդէպ իրենց նուիրումը կ’ապացուցանեն։ Անոնցմէ շատեր, այրեր թէ կիներ, երիտասարդներ թէ ծերեր, որպէս ռահվիրաներ լիաժամ ծառայութիւն կը մատուցանեն։ Աւելի քան 66,000 ժողովքներու մէջ, այս օտարներուն որդիները որպէս երէցներ եւ օգնական ծառաներ պատասխանատուութիւններ կը վերցնեն։ Ասիկա ուրախութիւն կը պատճառէ մնացորդին, տեսնելով Եսայիի խօսքերուն կատարում մը. «Օտարականները պիտի գան ու ձեր հօտերը պիտի հովուեն։ Օտարներուն որդիները ձեր երկրագործները եւ այգեգործները պիտի ըլլան»։—Եսայեայ 61։5

24. Ինչո՞ւ կրնանք քաջալերուիլ անցեալին Իսրայէլի եւ ուրիշներուն հետ Աստուծոյ վերաբերմունքէն։

²⁴ Ուստի, երկրի վրայ ո՛ր ազգի մէջ քաղաքացի, կամ գաղթական, կամ ապաստանեալ ըլլաք, կրնաք հոյակապ պատեհութիւնը ունենալ հոգեւոր օտարական մը ըլլալու, որու Ամենակալը սրտանց կ’ընդունի։ Իր ընդունելութիւնը կը բովանդակէ Իր ծառայութեան մէջ առանձնաշնորհումներ վայելելու կարելիութիւնը, թէ՛ հիմա եւ թէ յաւիտենական ապագային։

[Ստորանիշ էջ 17]

[Ստորանիշ էջ 18]

Նկատի Առի՞ք Ասիկա

◻ Աստուած ինչպէ՞ս յոյս մը հայթայթեց թէ սիրով պիտի ընդունէր բոլոր ազգերէն մարդիկ։

◻ Ի՞նչ բան ցոյց կու տայ թէ Աստուծոյ մասնայատուկ ժողովուրդէն՝ Իսրայէլէն՝ զատ ուրիշներ ալ կրնային Իրեն մօտենալ։

◻ Մարգարէութիւններու մէջ, Աստուած ինչպէ՞ս մատնանշեց թէ օտարներուն որդիներ պիտի միանային Իսրայէլի։

◻ Բաբելոնի աքսորէն Իսրայէլի վերադարձը ի՞նչ զուգահեռ ունի, եւ ասոր մէջ «օտարներուն որդիները» ի՞նչ մասնակցութիւն ունեցած են։

[Նկար՝ էջ 17]

Սողոմոն Թագաւոր աղօթեց օտարականներուն մասին, որոնք պիտի գային Եհովան պաշտելու համար