Դանիէլի մարգարէական օրերը եւ մեր հաիատքը

«Երանի՜ անոր որ պիտի սպասէ ու հազար երեք հարիւր երեսունըհինգ օրուան պիտի հասնի»։—ԴԱՆԻԷԼ 12։12

1. Ինչո՞ւ շատեր իրական ուրախութիւն չեն կրնար գտնել, եւ իրական ուրախութիւնը ի՞նչ բանի կապուած է։

ԱՄԷՆ ՄԱՐԴ կ’ուզէ ուրախ ըլլալ։ Այսուհանդերձ, քիչեր ուրախ են։ ինչո՞ւ։ Ասոր պատճառը մասամբ այն է որ շատեր ուրախութիւնը սխալ տեղ կը փնտռեն։ Անոնք ուսումի, հարստութեան, գործի ասպարէզի կամ հեղինակութեան հետապնդումի մէջ կը փնտռեն ուրախութիւնը։ Սակայն Յիսուս, իր Լերան Քարոզի բացման խօսքերուն մէջ, ուրախութիւնը կապեց հոգեւոր կարիքներու գիտակցութեան, ողորմութեան, սրտի մաքրութեան եւ նման յատկութիւններու հետ։ (Մատթէոս 5։3–10) Յիսուս իրական եւ մնայուն խաղաղութեան մասին կը խօսէր։

2. Ըստ մարգարէութեան, վերջին ժամանակին ի՞նչ բան ուրախութեան պիտի առաջնորդէր, եւ այս մասին ի՞նչ հարցումներ կը յարուցուին։

² Վերջին ժամանակին, օծեալ մնացորդին ուրախութիւնը յաւելեալ բանի մը հետ ալ կապուած է։ Դանիէլի գրքին մէջ կը կարդանք. «Գնա՛, ո՛վ Դանիէլ, քանզի այս խօսքերը մինչեւ վերջին ժամանակը գոցուած ու կնքուած են։ Երանի՜ անոր որ պիտի սպասէ ու հազար երեք հարիւր երեսունըհինգ օրուան պիտի հասնի»։ (Դանիէլ 12։9, 12) Այս 1,335 օրերը ո՞ր ժամանակաշրջանը կը ծածկեն։ Ինչո՞ւ այդ օրերը ապրողները ուրախ պիտի ըլլային։ Անիկա ներկայիս որեւէ առնչութիւն ունի՞ մեր հաւատքին հետ։ Այս հարցումներուն պատասխանը ստանալու համար օգտակար է յետադարձ ակնարկ մը նետել այն օրերուն վրայ, երբ Դանիէլ այս խօսքերը գրեց, այսինքն, Պարսկաստանի Կիւրոս Թագաւորին երրորդ տարին, Բաբելոնի գերութենէն Իսրայելացիներուն ազատագրումէն ետք։—Դանիէլ 10։1  

Վերահաստատում մը Ուրախութիւն կը Բերէ

3. Կիւրոս Թագաւորին ո՞ր արարքը մեծ ուրախութիւն պատճառեց Հրեաներուն, Հ.Դ.Ա. 537–ին, բայց Կիւրոս Հրեաներուն ի՞նչ առանձնաշնորհում չտուաւ։

³ Հրեաներուն համար, Բաբելոնէն ազատագրումը իրական ցնծութեան առիթ մըն էր։ Հրեաները գրեթէ 70 տարի գերութեան մէջ մնալէ ետք, Մեծն Կիւրոս անոնց հրաւէր տուաւ որպէսզի Երուսաղէմ վերադառնան եւ Եհովայի տաճարը վերաշինեն։ (Եզրասայ 1։1, 2) Այս հրաւէրին ընդառաջողները մեծ յոյսերով ճամբայ ելան եւ իրենց հայրենիքը հասան Հ.Դ.Ա. 537–ին։ Սակայն, Կիւրոս անոնցմէ չխնդրեց որ Դաւիթ Թագաւորի շառաւիղէն եղողի մը միջոցաւ թագաւորութիւն մը վերահաստատեն։

4, 5. (ա) Դաւիթենական թագաւորութիւնը ե՞րբ տապալեցաւ։ Ինչո՞ւ։ (բ) Դաւիթենական թագաւորութեան վերահաստատման մասին Եհովա ի՞նչ երաշխիք տուաւ։

⁴ Ասիկա կարեւոր էր։ Ասկէ շուրջ հինգ դարեր առաջ, Եհովա Դաւիթի հետեւեալ խոստումը տուած էր. «Քու տունդ ու թագաւորութիւնդ քու առջեւդ յաւիտեան ապահով պիտի ըլլան, քու աթոռդ յաւիտեան հաստատ պիտի մնայ»։ (Բ. Թագաւորաց 7։16) Դժբախտաբար, Դաւիթի արքայազուններէն շատեր ըմբոստներ եղան եւ ազգին արիւնապարտութիւնը ա՛յնքան մեծ եղաւ որ Հ.Դ.Ա. 607–ին, Եհովա թոյլ տուաւ որ Դաւիթենական թագաւորութիւնը տապալի։ Մակաբայեցիներու կարճ շրջանէն զատ, Երուսաղէմը օտարներու լուծին տակ մնաց, այդ ժամանակէն մինչեւ Հ.Դ. 70–ին իր երկրորդ կործանումը։ Հետեւաբար, Հ.Դ.Ա. 537–ին, «ազգերուն սահմանուած ժամանակները»՝ որու ընթացքին Դաւիթի որդիներէն ոեւէ մէկը պիտի չիշխէր որպէս թագաւոր՝ տակաւին կը շարունակուէր։—Ղուկաս 21։24

⁵ Այսհուանդերձ, Եհովա չէր մոռցած Դաւիթի ըրած իր խոստումը։ Տեսիլքներու ու երազներու շարք մը տալով, ան իր Դանիէլ մարգարէին մանրամասնութիւններ յայտնեց աշխարհի ապագայ դէպքերուն մասին, որոնք պիտի տեւէին Բաբելոնի աշխարհակալութեան ժամանակէն մինչեւ Եհովայի ժողովուրդին մէջ անգամ մը եւս Դաւիթի շառաւիղէն թագաւորի մը իշխելը։ Դանիէլի 2, 7, 8 եւ 10–12–րդ գլուխներուն մէջ արձանագրուած այս մարգարէութիւնները ապահովեցուցին հաւատարիմ Հրեաները թէ վերջապէս Դաւիթի աթոռը իրապէս «յաւիտեան հաստատ պիտի մնար»։ Վստահաբար, այս յայտնուած ճշմարտութիւնը ուրախութեամբ պատեց Հ.Դ.Ա. 537–ին իրենց հայրենիքը վերադարձող Հրեաները։

6. Ինչպէ՞ս գիտենք որ Դանիէլի մարգարէութիւններէն ոմանք մեր օրերուն պիտի կատարուէին։

⁶ Աստուածաշունչի մեկնաբաններէն շատեր կ’ըսեն որ Դանիէլի մարգարէութիւնները գրեթէ ամբողջութեամբ կատարուած են Յիսուս Քրիստոսի ծնունդէն առաջ։ Բայց որոշապէս կրնանք ըսել որ պարագան այս չէ։ Դանիէլ 12։4–ին մէջ, հրեշտակ մը կ’ըսէ Դանիէլի. «Այս խօսքերը գոցէ ու գիրքը կնքէ մինչեւ վերջին ժամանակը։ Շատերը ուշադրութեամբ պիտի կարդան ու գիտութիւնը պիտի շատնայ»։ Եթէ Դանիէլի գրքին կնիքը միայն վերջին ժամանակին մէջ պիտի բացուէր՝ անոր իմաստը լիովին պիտի յայտնուէր՝ անշուշտ անոր մարգարէութիւններէն առնուազն քանի մը հատը այդ շրջանին կիրարկելի պէտք էր ըլլային։—Տես Դանիէլ 2։28. 8։17. 10։14

7. (ա) Ազգերուն սահմանուած ժամանակները ե՞րբ վերջացան, եւ այն ատեն ո՞ր ստիպողական հարցումը պատասխանի կը կարօտէր։ (բ) Որո՞նք չէին «հաւատարիմ ու իմաստուն ծառան»։

⁷ 1914–ին, ազգերուն սահմանուած ժամանակները վերջացան, իսկ այս աշխարհի վերջին ժամանակը սկսաւ։ Դաւիթենական Թագաւորութիւնը վերահաստատուեցաւ, ոչ թէ՝ երկրային Երուսաղէմի մէջ, այլ անտեսանելիօրէն, ‘երկնքի ամպերուն մէջ’։ (Դանիէլ 7։13, 14) Այդ ժամանակ, քանի որ կեղծ Քրիստոնէութեան «որոմները» ծաղկած էին, ճշմարիտ Քրիստոնէութեան վիճակը յստակ չէր՝ առնուազն մարդոց աչքին։ Սակայն, կարեւոր հարցում մը պատասխանի կը կարօտէր. «Ո՞վ է այն հաւատարիմ ու իմաստուն ծառան»։ (Մատթէոս 13։24–30. 24։45) Երկրի վրայ ո՞վ պիտի ներկայացնէր Դաւիթենական Թագաւորութիւնը։ Ասիկա ընողները Դաւիթի մարմնաւոր եղբայրները՝ Հրեաները՝ պիտի չըլլային։ Անոնք հաւատքի պակասի պատճառով եւ Մեսիային նկատմամբ գայթակղած ըլլալով՝ մերժուած էին։ (Հռովմայեցիս 9։31–33) Կարելի չէ՛ր որ հաւատարիմ ծառան Քրիստոնեայ Աշխարհի կազմակերպութիւններուն մէջ գտնուէր։ Անոնց չար գործերը կը փաստէին որ Յիսուս զիրենք չէր ճանչնար։ (Մատթէոս 7։21–23) Ուստի, ո՞վ էր ան։

8. Վերջին ժամանակի ընթացքին, որո՞նք փաստեցին ըլլալ «հաւատարիմ ու իմաստուն ծառան»։ Ինչպէ՞ս գիտենք։

⁸ Առանց որեւէ կասկածի, անիկա Յիսուսի օծեալ եղբայրներուն պզտիկ խումբն էր, որ 1914–ին ճանչցուած էր որպէս Աստուածաշունչի Աշակերտները, բայց 1931–էն ի վեր կը ճանչցուի որպէս Եհովայի Վկաներ։ (Եսայեայ 43։10) Միայն անոնք ծանուցանած են Դաւիթի շառաւիղին վերահաստատուած Թագաւորութիւնը։ (Մատթէոս 24։14) Միայն անոնք աշխարհէ անջատ մնացած են եւ Եհովայի անունը պանծացուցած են։ (Յովհաննու 17։6, 14) Նաեւ, վերջին օրերուն Աստուծոյ ժողովուրդին հետ առնչութիւն ունեցող մարգարէութիւնները միայն անոնց վրայ կատարուած են։ Այդ մարգարէութիւններուն մաս կը կազմեն Դանիէլի 12–րդ գլուխին մարգարէական ժամանակաշրջաններու շարքը, մէջը ըլլալով 1,335 օրերը, որոնք ուրախութիւն պիտի պատճառէին։

1,260 Օրերը

9, 10. Ո՞ր դէպքերը պիտի բնորոշէին Դանիէլ 7։25–ի «ժամանակ մը, ժամանակներ ու կէս ժամանակ»ը, եւ ուրիշ ո՞ր համարին մէջ զուգահեռ ժամանակաշրջան մը յիշուած է։

⁹ Դանիէլ 12։7–ին մէջ, մարգարէական առաջին շրջանին մասին կը կարդանք. «Ժամանակ մը, ժամանակներ ու կէս ժամանակ պիտի ըլլայ ու երբ սուրբ ժողովուրդին զօրութիւնը բոլորովին ցրուի, այս բոլորը պիտի կատարուի»։a Յայտնութիւն 11։3–6–ին մէջ այս նոյն ժամանակաշրջանին մասին խօսուած է, ուր կ’ըսէ որ Աստուծոյ Վկաները քուրձ հագած երեքուկէս տարի պիտի քարոզէին եւ ապա՝ սպաննուէին։ Դարձեալ, Դանիէլ 7։25–ին մէջ կը կարդանք. «Բարձրեալին դէմ խօսքեր պիտի ըսէ ու Բարձրեալին սուրբերը պիտի սպառէ եւ պիտի մտածէ ժամանակներ ու օրէնքներ փոխել։ Անոնք մինչեւ ժամանակ մը, ժամանակներ ու կէս ժամանակ անոր ձեռքը պիտի տրուին»։

¹⁰ այս վերջին մարգարէութեան մէջ, խնդրոյ առարկան, Բաբելոնէն հաշուելով հինգերորդ աշխարհակալ ոյժն է։ Անիկա «պզտիկ եղջիւր»ն է, որու իշխանութեան ընթացքին Որդի մարդոյ «իշխանութիւն, պատիւ ու թագաւորութիւն» կը ստանայ։ (Դանիէլ 7։8, 14) Այս խորհրդանշական եղջիւրը, որ սկիզբը կայսերական Բրիտանիան էր, Առաջին Աշխարհամարտին վերածուեցաւ Անգլօ–Ամերիկեան համաշխարհային երկեակ ոյժին, որ հիմա Միացեալ Նահանգներու կողմէ տիրապետուած է։ Երեքուկէս ժամանակներ, կամ տարիներ, այս ոյժը պիտի սպառէր կամ տառապեցնէր սուրբերը եւ պիտի փորձէր ժամանակները ու օրէնքները փոխել։ Վերջապէս, սուրբերը անոր ձեռքը պիտի տրուէին։—Տես նաեւ Յայտնութիւն 13։5, 7։

11, 12. Ո՞ր դէպքերը 1,260 մարգարէական օրերուն սկսելուն առաջնորդեցին։

¹¹ Այս զուգահեռ մարգարէութիւնները ինչպէ՞ս կատարուեցան։ Ա. Աշխարհամարտէն տարիներ առաջ, Յիսուսի օծեալ եղբայրները հանրապէս ազդարարեցին որ 1914–ին ազգերու սահմանուած ժամանակները վերջ պիտի գտնէին։ Երբ պատերազմը ծագեցաւ, բացայայտ էր որ տրուած ազդարարութիւնը անտեսուած էր։ Սատանան իր «գազան»ը՝ այն ատեն Բրիտանական Կայսրութեան կողմէ տիրապետուած քաղաքական համաշխարհային կազմակերպութիւնը, գործածեց, ջանալով «ժամանակներ ու օրէնքներ փոխել», Աստուծոյ Թագաւորութեան ժամանակը յետաձգելու համար։ (Յայտնութիւն 13։1, 2) Ան ձախողեցաւ։ Աստուծոյ Թագաւորութիւնը հաստատուած էր երկնքի մէջ, մարդոց հասողութենէն շա՜տ հեռու։—Յայտնութիւն 12։1–3

¹² Աստուածաշունչի Աշակերտներուն համար պատերազմը փորձութեան ժամանակ մը եղաւ։ 1914–ի Յունուարէն ի վեր, անոնք Ստեղծագործութեան լուսատրաման կը ցուցադրէին, սուրբ գրային ներկայացում մը, որ Դանիէլի մարգարէութեան վրայ ուշադրութիւն կը հրաւիրէր։ Այդ տարուան ամառը, պատերազմը ծագեցաւ Հիւսիսային Կիսագունդին վրայ։ Հոկտեմբերին, սահմանուած ժամանակները վերջ գտան։ Տարուան վերջաւորութեան, օծեալ մնացորդը հալածանք կ’ակնկալէր, ինչ որ կը տեսնուի 1915–ին համար ընտրուած տարուան համարէն, որ իր աշակերտներուն Յիսուսի ուղղած հարցումն էր՝ «Կրնա՞ք խմել այն գաւաթը որ ես պիտի խմեմ», հիմնուած՝ Մատթէոս 20։22–ի վրայ։

13. Աստուածաշունչի Աշակերտները ինչպէ՞ս քուրձ հագած քարոզեցին 1,260 օր, եւ այդ ժամանակաշրջանի աւարտին ի՞նչ տեղի ունեցաւ։

¹³ Հետեւաբար, 1914–ի Դեկտեմբերէն սկսեալ, Վկաներու այս պզտիկ խումբը սկսաւ ‘քուրձ հագած վկայել’, խոնարհութեամբ համբերելով, մինչ Եհովայի դատաստանները կը ծանուցանէին։ 1916–ին Դիտարանի Աստուածաշունչի եւ Թերթիկի Ընկերութեան առաջին նախագահին՝ Չ. Թ. Ռասըլի՝ մահը շատերը ցնցեց։ Երբ պատերազմը բռնկեցաւ ամենուրէք, անոնք լեռնանման հալածանքներ դիմագրաւեցին։ Ոմանք բանտարկուեցան։ Կարգ մը անհատներ, սատիստական հեղինակութիւններու կողմէ չարչարուեցան, ինչպէս Ֆրէնք Փլէթը՝ Անգլիոյ մէջ, իսկ, Ռապըրթ Գլէկը՝ Գանատայի մէջ։ Վերջապէս 21 Յունիս 1918–ին, Ժ. Ֆ. Ռատըրֆորտը, նոր նախագահը, Դիտարանի Աստուածաշունչի եւ Թերթիկի Ընկերութեան վարիչներուն հետ, անհիմն ամբաստանութիւններով երկարատեւ բանտարկութեան վճիռ ստացան։ Այս կերպով, մարգարէական ժամանակաշրջանի վերջաւորութեան, «պզտիկ եղջիւր»ը սպաննեց կազմակերպուած հանրային քարոզչութիւնը։—Դանիէլ 7։8

14. Օծեալ մնացորդին համար ի՞նչ փոփոխութիւն եղաւ 1919–ին եւ անկէ ետք։

¹⁴ Յայտնութիւն գիրքը կը մարգարէանայ թէ անկէ ետք ի՛նչ տեղի ունեցաւ։ Նախագուշակուած անգործունէութեան կարճ շրջանէ մը ետք, (երեքուկէս տարի, որու ընթացքին սպաննուած ու հրապարակին վրայ նետուած պիտի ըլլային), օծեալ մնացորդը վերակենդանացաւ եւ վերստին աշխուժացաւ։ (Յայտնութիւն 11։11–13) 26 Մարտ 1919–ին, Դիտարանի Ընկերութեան նախագահը եւ վարիչները ազատ արձակուեցան եւ հետագային իրենց դէմ եղած ամբաստանութիւններէն ամբողջովին անպարտ յայտարարուեցան։ Ազատ արձակուելէն անմիջապէս ետք, օծեալ մնացորդը սկսաւ վերակազմակերպուիլ յաւելեալ գործունէութեան համար։ Այս կերպով, Յայտնութեան առաջին վայը կատարուելով, անոնք անգործութեան անդունդէն դուրս եկան հոգեւոր մարախներու նման, սուտ կրօնքին մութ ապագայ մը գուշակող թանձր ծուխին մէջէն։ (Յայտնութիւն 9։1–11) Յաջորդող քանի մը տարիներու ընթացքին, անոնք հոգեւորապէս կերակրուեցան եւ իրենց սպասող գործունէութեան մը համար պատրաստուեցան։ 1921–ին, անոնք նոր գիրք մը հրատարակեցին՝ Աստուծոյ Քնարը՝ որու նպատակն էր նորեկներուն եւ երախաներուն օգնել որ Աստուածաշունչի հիմնական ճշմարտութիւնները սորվին։ (Յայտնութիւն 12։6, 14) Այս բոլոր բաները տեղի ունեցան ուրիշ յատկանշական ժամանակաշրջանի մը ընթացքին։

1,290 Օրերը

15. Ի՞նչ կերպով կրնանք հաշուել 1,290 օրերուն սկիզբը։ Այս ժամանակաշրջանը ե՞րբ վերջացաւ։

¹⁵ Հրեշտակը Դանիէլի ըսաւ. «Մշտնջենապէս այրուող զոհին վերցուելուն եւ աւերող պղծութեանը դրուելուն ժամանակէն հազար երկու հարիւր ինիսուն օր պիտի ըլլայ»։ (Դանիէլ 12։11) Մովսիսական Օրէնքին ներքեւ, Երուսաղէմի տաճարին խորանին վրայ կ’այրուէր ‘մշտնջենական զոհը’։ Քրիստոնեաները այրուած զոհեր չեն մատուցաներ, բայց անոնք հոգեւոր մշտնջենական զոհեր կը մատուցանեն։ Պօղոս ասոր ակնարկեց, երբ ըսաւ. «Ամէն ատեն Աստուծոյ օրհնութեան պատարագ մատուցանենք, այսինքն մեր շրթունքներուն պտուղը, որոնք իր անունը կը դաւանին»։ (Եբրայեցիս 13։15. բաղդատել Ովսեայ 14։2։) Այս մշտնջենական զոհը վերցուեցաւ 1918–ի Յունիսին։ Արդ, ի՞նչ էր այս համարին երկրորդ երեսակը՝ «աւերող պղծութիւնը»։ Անիկա Ազգերու Դաշնակցութիւնն էր, որ Ա. Աշխարհամարտի վերջաւորութեան, յաղթական ուժերուն կողմէ խրախուսուեցաւ։b Անիկա պիղծ էր, քանի որ Քրիստոնեայ Աշխարհի առաջնորդները զանիկա Աստուծոյ Թագաւորութեան տեղը դրին, Դաշնակցութիւնը ներկայացնելով որպէս խաղաղութեան համար մարդուն վերջին յոյսը։ Ազգերու Դաշնակցութիւնը առաջարկուեցաւ 1919–ի Յունուարին։ Եթէ 1,290 օրերը հաշուենք (երեք տարի ու եօթը ամիս) այդ ժամանակէն, կը հասնինք 1922–ի Սեպտեմբերին։

16. 1,290 օրերուն վերջաւորութեան, ինչպէ՞ս բացայայտ էր որ օծեալ մնացորդը գործի լծուելու պատրաստ էր։

¹⁶ Այն ատեն ի՞նչ տեղի ունեցաւ։ Աստուածաշունչի Աշակերտները կազդուրուած, Մեծն Բաբելոնէն ազատուած եւ գործի անցնելու պատրաստ էին։ (Յայտնութիւն 18։4) 1922–ի Սեպտեմբերին, Սիտըր Փոյնթ Օհայոյի մէջ տեղի ունեցող համաժողովի մը ընթացքին, անոնք սկսան խիզախօրէն ծանուցանել, Քրիստոնեայ Աշխարհին վրայ գալիք Աստուծոյ դատաստանները։ (Յայտնութիւն 8։7–12) Մարախներուն խայթոցները ի՛րապէս սկսան ցաւցնել։ Ասկէ զատ, Յայտնութեան երկրորդ վայը սկսաւ։ Քրիստոնեաներու հեծելազօրք մը՝ սկիզբը օծեալ մնացորդէն բաղկացած եւ ապա մեծ բազմութեամբ աւելցած՝ պատեց երկիրը։ (Յայտնութիւն 7։9. 9։13–19) Այո, 1,290 օրերուն վախճանը ուրախութիւն պատճառեց Աստուծոյ ժողովուրդին։c Բայց տակաւին աւելին վերապահուած էր։

1,335 Օրերը

17. 1,335 օրերու ե՞րբ սկսան ու վերջացան։

¹⁷ Դանիէլ 12։12–ը կ’ըսէ. «Երանի՜ անոր որ պիտի սպասէ ու հազար երեք հարիւր երեսունըհինգ օրուան պիտի հասնի»։ Բացայայտօրէն, այս 1,335 օրերը, կամ երեք տարի ու ութուկէս ամիսը, սկսաւ նախորդ ժամանակաշրջանին աւարտէն ետք։ 1922–ի Սեպտեմբերէն հաշուելով, ասիկա մեզի կը հասցնէ 1926–ի գարնան վերջաւորութեան (Հիւսիսային Կիսագունդին համար)։ Ի՞նչ տեղի ունեցաւ այդ 1,335 օրերու ընթացքին։

18. Ո՞ր իրողութիւնները ցոյց կու տան որ 1922–ին տակաւին ընելիք յառաջդիմութիւն կար։

¹⁸ Հակառակ 1922–ի դէպքերուն յատկանշական ըլլալուն, բացայայտօրէն ոմանք տակաւին կարօ տով կը նայէին անցեալին։ Տակաւին ուսումնասիրութեան հիմնական գիրքերն էին, Չ. Թ. Ռասըլի կողմէ գրուած Սուրբ Գրութիւններու Ուսումնասիրութիւնները։ Անկէ ետք, լայն շրջաբերութիւն ունեցող Հիմա Ապրող Միլիոնաւորներ Բնաւ Պիտի Չմեռնին գրքոյկը այն տեսակէտը ներկայացուց թէ երկիրը Դրախտի վերածելու եւ վաղեմի հաւատարիմները յարուցանելու առնչութեամբ Աստուծոյ նպատակները պիտի սկսէին կատարուիլ 1925–ին։ Այնպէս կը թուէր որ օծեալներուն համբերութիւնը ա՛լ վախճանին կը մօտենար։ Այսուհանդերձ, Աստուածաշունչի Աշակերտներուն ընկերակցողներէն ոմանք, ուրիշներու հետ բարի լուրը բաժնելու մղումը չունէին։

19, 20. (ա) Աստուծոյ ժողովուրդին համար շատ մը բաներ ինչպէ՞ս փոխուեցան 1,335 օրերուն ընթացքին։ (բ) 1,335 օրերուն ժամանակաշրջանը ո՞ր դէպքերով վերջ գտաւ, եւ անոնք ի՞նչ ցոյց կու տային Եհովայի ժողովուրդին համար։

¹⁹ Մինչ 1,335 օրերը կը շարունակուէին, այս բոլոր բաները փոփոխութիւն մը կրեցին։ Եղբայրները զօրացնելու համար, Դիտարանի կանոնաւոր ուսումնասիրութեան համար խումբեր կազմակերպուեցան։ Դաշտի ծառայութեան վրայ շեշտ դրուեցաւ։ 1923–ի Մայիսէն սկսեալ, հրաւէր տրուեցաւ որ ամէն մարդ դաշտի ծառայութեան մասնակցի ամսուան առաջին Երեքշաբթին, իսկ միջշաբաթային ժողովներու ընթացքին, ժամանակ կը յատկացուէր այս ուղղութեամբ զանոնք քաջալերելու համար։ 1923–ի Օգոստոսին, Գալիֆորնիոյ Լոս Անճէլըսի համաժողովին, ցոյց տրուեցաւ որ ոչխարներու ու այծերու Յիսուսի առակը պէտք էր կատարուէր Հազարամեայէն առաջ։ (Մատթէոս 25։31–40) 1924–ին, WBBR ձայնասփիւռի կայանի բացումը կատարուեցաւ, զոր գործածուեցաւ բարի լուրը օդային ալիքներով սփռելու համար։ 1 Մարտ 1925–ի Դիտարանի յօդուածը՝ «Ազգին Ծնունդը»՝ Յայտնութիւն 12–րդ գլուխի հասկացողութիւնը վերաճշդեց։ Վերջապէս, հաւատարիմ Քրիստոնեաները կրնային պատշաճօրէն հասկնալ 1914–1919–ի խռովալից դէպքերը։

²⁰ 1925–ը իր աւարտին հասաւ, բայց տակաւին վախճանը չեկաւ։ 1870–ական թուականէն ի վեր, Աստուածաշունչի Աշակերտները իրենց մտքին մէջ թուական մը ունենալով կը ծառայէին. նախ 1914–ը եւ ապա՝ 1925–ը։ Արդ, անդրադարձան որ պէտք էր ծառայեն ա՛յնքան ատեն որ Եհովա կը կամէր։ 1 Յունուար 1926–ի Դիտարանին մէջ յիշատակելի յօդուած մը կար՝ «Ո՞վ Պիտի Պատուէ Եհովան»՝ որ աննախընթաց կերպով շեշտ կը դնէր Աստուծոյ անուան կարեւորութեան վրայ։ Իսկ վերջապէս, 1926–ի Մայիսին, Անգլիոյ Լոնտոն քաղաքի համաժողովին որոշում մը որդեգրուեցաւ, որու խորագիրն էր՝ «Աշխարհի Կառավարիչներուն Վկայութիւն»։ Ասիկա բացայայտօրէն ճշմարտութիւնը կը ծանուցանէր Աստուծոյ Թագաւորութեան եւ Սատանայի աշխարհին վրայ գալիք մօտալուտ կործանման մասին։ Այս համաժողովին, ուժգնօրէն հարուածող Ազատագրութիւն գիրքը լոյս տեսաւ, որ առաջին հատորը եղաւ այն գիրքերու շարքին, որոնք պիտի փոխարինէին Սուրբ Գրութիւններու Վրայ Ուսումնասիրութիւններուն։ Այլեւս Աստուծոյ ժողովուրդը առաջ կը նայէր, ոչ թէ՝ ետեւ։ 1,335 օրերը իրենց աւարտին հասած էին։

21. Այն ատեն 1,335 օրերուն ժամանակաշրջանին, Աստուծոյ ժողովուրդին համար համբերութիւնը ի՞նչ նշանակեց, այս ժամանակաշրջանին նկատմամբ մարգարէութեան կատարումը մեզի համար ի՞նչ իմաստ ունի։

²¹ Ոմանք չուզեցին այս բարեփոխումներուն յարմարիլ, բայց անոնք որ համբերեցին, ի՛րապէս ուրախ եղան։ Ասկէ զատ, երբ մենք յետադարձ ակնարկ մը նետենք այդ մարգարէական ժամանակաշրջաններու կատարման վրայ, մենք ալ կ’ուրախանանք, որովհետեւ աւելի վստահ կ’ըլլանք որ այն ատեն ապրած օծեալ Քրիստոնեաներու պզտիկ խումբը ի՛րապէս հաւատարիմ ու իմաստուն ծառան էր։ Անկէ ի վեր, Եհովայի կազմակերպութիւնը նկատելի կերպով ընդլայնած է, բայց հաւատարիմ ու իմաստուն ծառան տակաւին անոր կորիզը կը գտնուի եւ զայն կ’ուղղէ։ Ուստի, որքա՜ն խայտալի է գիտնալ թէ օծեալներուն եւ ուրիշ ոչխարներուն համար, տակաւին յաւելեալ ուրախութիւններ վերապահուած են։ Ասիկա պիտի տեսնենք Դանիէլի ուրիշ մէկ մարգարէութիւնը քննելով։

[Ստորանիշ էջ 8]

[Ստորանիշ էջ 10]

[Ստորանիշ էջ 10]

Կրնա՞ք Բացատրել

◻ Ինչպէ՞ս գիտենք որ Դանիէլի գրքին կարգ մը մարգարէութիւնները մեր օրերուն պիտի կատարուէին։

◻ Ինչո՞ւ կրնանք վստահ ըլլալ որ օծեալ մնացորդն է «հաւատարիմ ու իմաստուն ծառան»։

◻ 1,260 օրերը ե՞րբ սկսան եւ վերջացան։

◻ 1,260 օրերը ի՞նչ ոգեւորութիւն եւ վերահաստատում բերին օծեալ մնացորդին։

◻ Մինչեւ 1,335–ի վախճանը համբերողները ինչո՞ւ ուրախ էին։

[Նկար՝ էջ 9]

Զուիցերիոյ Ճենովա քաղաքին մէջ Ազգերու Դաշնակցութեան Կեդրոնատեղին

[Վերապահուած Իրաւասութիւն]

UN photo

[Շրջանակ՝ էջ 10]

ԴԱՆԻԷԼԻ ՄԱՐԳԱՐԷԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿԱՇՐՋԱՆՆԵՐԸ

1,260 օրերը.

Դեկտեմբեր 1914–էն Յունիս 1918

1,290 օրերը.

Յունուար 1919–էն Սեպտեմբեր 1922

1,335 օրերը.

Սեպտեմբեր 1922–էն Մայիս 1926