¹⁰ Ամուսնալուծման նկատմամբ, Յիսուսի հետեւեալ հարցումը ուղղուեցաւ. «Արժա՞ն է, որ մարդ մը իր կինը արձակէ [իր կնոջ հետ ամուսնալուծուի (ՆԱ)] ամէն պատճառի համար»։ Ըստ Մարկոսի պատմութեան, Յիսուս պատասխանեց. «Ով որ իր կինը արձակէ [առանց պոռնկութեան պատճառի] եւ ուրիշ մը առնէ, անոր դէմ շնութիւն կ’ընէ։ Ու կին մը եթէ իր էրիկէն զատուի եւ ուրիշ էրիկ մը առնէ, շնութիւն կ’ընէ»։ (Մարկոս 10։10–12. Մատթէոս 19։3, 9) Շատ պարզօրէն ըսուած այս խօսքերը կիներուն արժանապատուութեան հանդէպ յարգանք ցոյց կու տային։ Ինչպէ՞ս։

13. Ամուսնալուծման նկատմամբ, Յիսուս ինչպէ՞ս ցոյց տուաւ որ, Քրիստոնէական դրութեան ներքեւ, մէկ չափանիշ պիտի ըլլար թէ՛ այր մարդոց եւ թէ կիներուն համար։

¹³ Երրորդ, «եթէ իր էրիկէն զատուի» նախադասութեամբ, Յիսուս անհաւատարիմ ամուսինէ մը ամուսնալուծուելու կնոջ իրաւունքին կը գիտակցէր. սովորութիւն մը որ երեւութապէս հանրածանօթ էր, բայց այդ ատեն Հրէական օրէնքին ներքեւ հասարակաց չէր։c Կ’ըսուէր որ «կին մը կրնար ամուսնալուծման ենթարկուիլ իր կամքով կամ առանց իր կամքին, բայց մարդ մը՝ միայն իր կամքով»։ Սակայն, ըստ Յիսուսին, Քրիստոնէական դրութեան ներքեւ, նոյն չափանիշը պիտի կիրարկուէր թէ՛ մարդոց եւ թէ կիներուն։