² Ամէն տարի, աշխարհի չորս կողմը մենք եւ ուրիշ միլիոնաւորներ կը հաւաքուինք մեր շատ սիրած մէկ անհատին՝ Յիսուս Քրիստոսի՝ մահուան թուականին (Ա. Պետ. 1։8)։ Մենք կը հաւաքուինք յիշելու համար այն անձը, որ իր կեանքը փրկանք տուաւ, որպէսզի մեզ ազատէ մեղքէն ու մահէն (Մատ. 20։28)։ Եւ Յիսուս ի՛նք ուզեց, որ իր հետեւորդները իր մահը յիշեն։ Իր երկրային կեանքին վերջին գիշերը, ան յատուկ ընթրիք մը հաստատեց եւ պատուիրեց. «Ասիկա ըրէք զիս յիշելու համար» (Ղուկ. 22։19)b։