Հ.Դ. 32–ի աշունն էր։ Միայն վեց ամիս մնացած էր Յիսուսի մահուան։ Քարոզչութեան գործը արագացնելու եւ իր աշակերտներէն ոմանց յաւելեալ մարզում հայթայթելու համար, ան 70 աշակերտներ որոշեց եւ «զանոնք իր առջեւէն երկու երկու ղրկեց բոլոր քաղաքները ու տեղերը ուր ինք պիտի երթար»։—Ղուկաս 10։1a

Յիսուս իր աշակերտները «իր առջեւէն» ղրկեց, որպէսզի մարդիկ կարենային Մեսիային նկատմամբ իրենց դիրքը աւելի արագօրէն որոշել, երբ հետագային Յիսուս անձամբ անոնց երթար։ Բայց ան ինչո՞ւ զանոնք «երկու երկու» ղրկեց։ Ակներեւաբար, որպէսզի զիրար քաջալերէին երբ հակառակութեան հանդիպին։

Շատ յաճախ, Եհովայի Վկաները զոյգ–զոյգ կը քարոզեն։ Եթէ իւրաքանչիւրը առանձին քարոզէ աւելի արդիւնաբեր չե՞ն ըլլար։ Թերեւս։ Բայց եւ այնպէս, ներկայիս Քրիստոնեաները կը գիտակցին որ հաւատակիցներու հետ կողք–կողքի քարոզելը իր օգուտները ունի։ Ասիկա վտանգաւոր շրջաններու մէջ վկայելու ընթացքին որոշ չափով պաշտպանութիւն կը հայթայթէ։ Ընկերակիցի մը հետ աշխատիլը նորեկներուն ալ կ’օգնէ որ բարի լուրի աւելի փորձառու հրատարակիչներու հմտութենէն օգտուին։ Իրապէս, երկուքն ալ կրնան փոխադարձ քաջալերութեան նպաստել։—Առակաց 27։17