Գաղտուկ այցելութիւն մը դէպի Երուսաղէմ
Յիսուսի կեանքը եւ ծառայութիւնը
ՀԱՍԱՐԱԿ ԴԱՐԱՇՐՋԱՆ 32–ի աշունն է եւ Տաղաւարահարաց Տօնը մօտ է։ Զինք սպաննելու Հրեաներու փորձէն՝ Հ.Դ. 31–ի Պասէքէն ի վեր, Յիսուս իր ծառայութիւնը սահմանափակած է գլխաւորաբար Գալիլիոյ մէջ։ Հաւանաբար առաջին անգամ է որ Յիսուս Երուսաղէմ կ’այցելէ, այն ատեն Հրեաներուն երեք տօներուն ներկայ ըլլալու համար։
Արդ Յիսուսի եղբայրները կը ստիպեն զինք, ըսելով. «Ելի՛ր ասկէ ու Հրէաստան գնա»։ Երուսաղէմը Հրէաստանի գլխաւոր քաղաքը եւ բոլոր երկրին կրօնական կեդրոնն էր։ Իր եղբայրները կը պատճառաբանեն՝ «Մէկը չկայ որ ծածկաբար բան մը ընէ եւ ինք յայտնի ըլլալ ուզէ»։
Թէեւ Յակոբոս, Սիմոն, Յովսէս եւ Յուդա չեն հաւատար որ իրենց երէց եղբայրը՝ Յիսուս՝ իրապէս Մեսիան է, բայց կ’ուզեն որ ան իր հրաշքները ցոյց տայ տօնին համար հաւաքուած ամբոխին։ Բայց Յիսուս գիտէ վտանգը, ու կ’ըսէ. «Աշխարհ ձեզ չի կրնար ատել, բայց զիս կ’ատէ, վասնզի ես կը վկայեմ թէ իր գործերը չար են»։ Ուստի ան կ’ըսէ իր եղբայրներուն. «Դուք ելէ՛ք այս տօնին. ես [դեռ] չեմ ելլեր այս տօնին»։
Տաղաւարահարաց Տօնը եօթնօրեայ տօնակատարութիւն մըն էր, որ իր աւարտին կը հասնէր ութերորդ օրուան պաշտօնական գործունէութիւններով։ Այս տօնակատարութիւնը վախճանը կը նշէր երկրագործական տարուան եւ ցնծութեան ու գոհաբանական ժամանակ մըն էր։ Յիսուսի եղբայրները ճամբորդողներու հսկայ ամբոխին հետ այս տօնին երթալէ քանի մը օր ետք, ինք եւ իր աշակերտները գաղտուկ կ’երթան, առանց հանրութեան տեսնուելու։
Քանի որ Յիսուս եւ իր ընկերակիցները Սամարացիներու գիւղի մը մէջ պիտի օթեւանէին, ան առջեւէն պատգամաւորներ կը ղրկէ, որպէսզի պատրաստութիւններ տեսնեն։ Ժողովուրդը լսելով որ Յիսուս Երուսաղէմ պիտի երթայ, չ’ուզեր անոր համար բան մը ընել։ Յակոբոս եւ Յովհաննէս բարկութեամբ կ’ըսեն. «Տէ՛ր, կ’ուզե՞ս որ ըսենք ու երնքէն կրակ իջնէ ու սատկեցնէ զանոնք»։ Յիսուս այս թելադրութեան համար կը յանդիմանէ զիրենք եւ ուրիշ գիւղ մը կ’երթան։
Երբ անոնք ճամբան կը քալեն, դպիր մը կ’ըսէ Յիսուսի. «Վա՛րդապետ, ես քու ետեւէդ պիտի գամ ուր որ երթաս»։
«Աղուէսները որջեր ունին ու երկնքի թռչունները՝ բոյներ», կը պատասխանէ Յիսուս, «բայց Որդին մարդոյ տեղ մը չունի, ուր իր գլուխը դնէ»։ Յիսուս ցոյց կու տայ որ դպիրը դժուարութիւններ պիտի ունենայ եթէ Իր հետեւորդը ըլլայ։ Իսկ այնպէս կը հասկցուի որ այս դպիրը շատ հպարտ է այդպիսի ապրելակերպ մը ընդունելու համար։
Ուրիշ մարդու մը Յիսուս կ’ըսէ. «Եկուր իմ ետեւէս»։
«Ինծի հրաման տուր որ առաջ երթամ ու հայրս թաղեմ», կը պատասխանէ մարդը։
«Թող տուր մեռելներուն որ թաղեն իրենց մեռելները, բայց դուն գնա Աստուծոյ թագաւորութիւնը քարոզէ», կ’ըսէ Յիսուս։ Բացայայտօրէն այս մարդուն հայրը տակաւին մեռած չէր, ապա թէ ոչ անհաւանական պիտի ըլլար որ ան հոն նստած Յիսուսի մտիկ ընէր։ Ան երեւութապէս ժամանակ կ’ուզէ մինչեւ իր հօրը մեռնիլը։ Այս մարդը պատրաստ չէ թագաւորութիւնը իր կեանքին մէջ առաջին տեղը դնելու։
Երբ անոնք դէպի Երուսաղէմ կը քալեն, ուրիշ մարդ մը կ’ըսէ Յիսուսի. «Տէ՛ր, ես քու ետեւէդ պիտի գամ, բայց ինծի հրաման տուր որ առաջ իմ տանս մէջ եղողներուն հրաժարական ողջոյն տամ»։
Առ ի պատասխան Յիսուս կ’ըսէ. «Ով որ ձեռքը մաճին վրայ կը դնէ ու ետին կը նայի, Աստուծոյ թագաւորութեանը յարմար չէ»։ Անոնք որ Յիսուսի աշակերտը պիտի ըլլան, իրենց աչքերը սեւեռած պէտք է պահեն Թագաւորութեան ծառայութեան վրայ։ Ինչպէս որ ակօսները ծուռ կ’ըլլան, եթէ հողագործը ուղիղ իր դիմաց չնայի, նմանապէս ան որ իր ետին՝ իրերու այս հին դրութեան կը նայի, յաւիտենական կեանքի առաջնորդող ճամբէն կը շեղի։ Յովհաննու 7։2–10. Ղուկաս 9։51–62. Մատթէոս 8։19–22
Յիսուսի եղբայրները որո՞նք են եւ անոնք ի՞նչ կը խորհին իր մասին։
Ինչո՞ւ Սամարացիները այդքան կոշտ են եւ Յակոբոս ու Յովհաննէս ի՞նչ կ’ուզեն ընել։
Ճամբուն վրայ Յիսուս ի՞նչ երեք խօսակցութւններ կ’ունենայ եւ ան ինչպէս անձնազոհ ծառայութեան վրայ շեշտ կը դնէ։