7. Յիսուս ինչո՞ւ արժանի կ’ըլլայ աթոռին վրայ Նստողին ձեռքէն գիրքը առնելու։

⁷ Ուշագրաւօրէն Յիսուս ինքն էր որ որպէս կատարեալ մարդ, տանջալից փորձութիւններու ներքեւ ուղղամտութեամբ Եհովայի ծառայեց։ Ան Սատանայի մարտահրաւէրին լիարժէք պատասխան մը հայթայթեց։ (Առակաց 27։11) Անոր համար ան կրնար ըսել, այն ինչ որ ըսաւ իր զոհաբերական մահուընէ ճիշդ առաջ. «Ես աշխարհին յաղթեցի»։ (Յովհաննու 16։33) Այս պատճառաւ, Եհովա յարուցեալ Յիսուսի յանձնեց «ամէն իշխանութիւն . . . երկնքի ու երկրի մէջ»։ Աստուծոյ բոլոր ծառաներուն մէջէն միմիայն ի՛նքն է որ գիրքը ստանալու արժանի է, որպէսզի անոր մեծ նշանակութիւն ունեցող պատգամը գիտցնէ։—Մատթէոս 28։18

11. Ինչո՞ւ անպատուաբեր չէ փառաւորեալ Յիսուսը ներկայացնել ‘որպէս թէ մորթուած գառնուկ մը’։

¹¹ Բայց քիչ մը նսեմացուցիչ կամ անպատուաբեր չէ՞ Յիսուսը ներկայացնել ‘որպէս թէ մորթուած գառնուկ մը’։ Բնաւ երբեք։ Մինչեւ մահ Յիսուսի հաւատարիմ մնալը մեծ պարտութիւն մըն էր Սատանայի համար, իսկ մեծ յաղթանակ՝ Եհովա Աստուծոյ համար։ Յիսուսը այս ձեւով ներկայացնելը վառ կերպով կը նկարագրէ Սատանայի աշխարհին վրայ իր տարած յաղթանակը, եւ մարդկութեան հանդէպ Եհովայի ու Յիսուսի խոր սէրը կը յիշեցնէ։ (Յովհաննու 3։16. 15։13. համեմատել՝ Կողոսացիս 2։15) Այսպիսով Յիսուս մատնանշուած է որպէս խոստացեալ Սերունդը, ուշագրաւօրէն որակեալ՝ գիրքը բանալու։—Ծննդոց 3։15