4, 5. Պօղոս եւ իր ուղեկիցները սուրբ հոգիին ուղղութիւնը ինչպէ՞ս վայելեցին։

⁴ Նախ նկատի առնենք, թէ առաքեալները ո՛ւր քարոզելու ուղղութեան նկատմամբ արթուն էին։ Աստուածաշունչը ցոյց կու տայ, թէ Յիսուս ինչպէ՛ս Աստուծոյ հոգին գործածեց՝ Պօղոս առաքեալն ու իր ուղեկիցները արտասովոր ճամբորդութեան մը ընթացքին առաջնորդելու համար (Գործք 2։33)։ Աչքէ անցընենք անոնց ճամբորդութիւնը (կարդա՛ Գործք 16։6-10)։

⁷ Այդ ժամանակ, անոնք որոշում մը առին, որ անսովոր կրնար թուիլ։ 8–րդ համարը մեզի կ’ըսէ. «Միւսիայի քովէն անցնելով Տրովադա գացին»։ Ուստի, ճամբորդները դէպի արեւմուտք դարձան եւ շուրջ 550 քմ քալեցին, քաղաքներու քովէն անցնելով՝ մինչեւ որ հասան Մակեդոնիա տանող դուռը՝ Տրովադա, որ նաւահանգիստ մըն էր։ Հոն, երրորդ անգամ ըլլալով, Պօղոս եւ իր ուղեկիցները դուռ մը զարկին, եւ այս անգամ ատիկա լայն բացուեցաւ։ 9–րդ համարը կը տեղեկագրէ ինչ որ ետքը պատահեցաւ. «Գիշերը Պօղոսին տեսիլք մը երեւցաւ. Մակեդոնացի մարդ մը կայներ կ’աղաչէր անոր ու կ’ըսէր. ‘Մակեդոնիա՛ անցիր եւ օգնէ՛ մեզի’»։ Վե՛րջապէս, Պօղոս գիտցաւ ո՛ւր քարոզել։ Անյապաղ, անոնք դէպի Մակեդոնիա նաւարկեցին։