Եհովա «յիմարութիւն»ը կը գործածէ հաւատացեալները փրկելու համար

«Քանզի ... Աստուծոյ իմաստութիւնովը աշխարհ չճանչցաւ զԱստուած իր իմաստութիւնովը, Աստուած հաճեցաւ քարոզութեան յիմարութիւնովը հաւատացեալները ապրեցնել»։—Ա. ԿՈՐՆԹԱՑԻՍ 1։21, Արեւմտահայերէն Թարգմանութիւն

1. Ի՞նչ իմաստով Եհովան «յիմարութիւն»ը պիտի գործածէ, եւ ինչպէ՞ս գիտենք որ աշխարհը իր իմաստութիւնով չճանչցաւ Աստուած։

Ի՞ՆՉ. Եհովա յիմարութի՞ւն պիտի գործածէ։ Իրականութեան մէջ՝ ո՛չ։ Բայց ան կրնայ եւ կը գործածէ, իսկ ինչ որ աշխարհի աչքին յիմար կ’երեւնայ։ Եհովա ասիկա կ’ընէ որպէսզի զինք ճանչցող եւ սիրող անհատները փրկէ։ Աշխարհ իր իմաստութիւնով, չի կրնար Աստուած ճանչնալ։ Յիսուս Քրիստոս ասոր մատնանշեց, երբ իր աղօթքին մէջ ըսաւ. «Ո՛վ արդար Հայր, աշխարհ քեզ չճանչցաւ»։—Յովհաննու 17։25

2. Ինչպէ՞ս կրնայ թուիլ որ Եհովայի ճամբաները եւ աշխարհի ճամբաները իրարու հետ զուգահեռ կ’ընթանան, բայց իրողութիւնները ի՞նչ են։

² Յիսուսի խօսքերը կը մատնանշեն որ Եհովայի ճամբաները տարբեր են աշխարհի ճամբաներէն։ Մակերեսէն դիտելով, այնպէս կրնայ թուիլ որ Աստուծոյ եւ այս աշխարհին մտադրութիւնը իրարու հետ զուգահեռ կ’ընթանան։ Այնպէս կրնայ թուիլ որ այս աշխարհի ծրագիրները Աստուծոյ օրհնութիւնը կը վայելեն։ Օրինակի համար, Աստուածաշունչը կ’ըսէ թէ Աստուած արդար կառավարութիւն մը պիտի հաստատէ, որ երկրի վրայ մարդոց խաղաղութիւն, ուրախութիւն եւ բարգաւաճութիւն պիտի բերէ։ (Եսայեայ 9։6, 7. Մատթէոս 6։10) Աշխարհն ալ, այդպէս կոչուած համաշխարհային նոր համակարգի մը միջոցաւ մարդոց խաղաղութիւն, բարգաւաճութիւն եւ լաւ կառավարութիւն մը հայթայթելու իր մտադրութիւնը կը հնչեցնէ։ Սակայն, Աստուծոյ եւ աշխարհի մտադրութիւնները նոյնը չեն։ Եհովայի մտադրութիւնն է ինքզինք ջատագովել որպէս տիեզերքի Գերիշխանը։ Ան ասիկա պիտի ընէ երկնային կառավարութեան մը միջոցաւ, որ պիտի բնաջնջէ երկրային բոլոր կառավարութիւնները։ (Դանիէլ 2։44. Յայտնութիւն 4։10. 12։10) Հետեւաբար, Աստուած հասարակաց ոչինչ ունի այս աշխարհին հետ։ (Յովհաննու 18։36. Ա. Յովհաննու 2։15–17) Անոր համար, Աստուածաշունչը երկու տեսակ իմաստութեան մասին կը խօսի. ‘Աստուածային իմաստութիւնը’ եւ ‘աշխարհային իմաստութիւնը’։—Ա. Կորնթացիս 1։20, 21

Աշխարհային Իմաստութեան Հիմնական Թերութիւնը

3. Թէեւ աշխարհի իմաստութիւնը տպաւորիչ կրնայ թուիլ, սակայն մարդուն խոստացած համաշխահային նոր համակարգը ինչո՞ւ բնաւ գոհացուցիչ պիտի չըլլայ։

³ Աստուածային իմաստութեամբ չառաջնորդուած անհատներու համար, աշխարհային իմաստութիւնը տպաւորիչ կը թուի։ Մտքերը գերեվարող աշխարհային բարձրահնչիւն փիլիսոփայութիւններ կան։ Բարձրագոյն ուսումի հազարաւոր հաստատութիւններ, տեղեկութիւններ կու տան մարդկութեան այդպէս նկատուած մեծագոյն միտքերէն։ Ընդարձակ գրադարաններ լեցուն են մարդկային դարերով դիզուած փորձառութեան։ Հակառակ ասոր, աշխարհային կառավարիչներուն առաջարկած համաշխարհային նոր համակարգը, պարզապէս անկատար, մեղքով արատաւորուած, մահկանացու մարդոց իշխանութիւն մը կրնայ ըլլալ։ Հետեւաբար, այդ համակարգը անկատար պիտի ըլլայ, անցեալի շատ մը սխալները կրկնելով եւ մարդկութեան բոլոր կարիքները բնաւ չկարենալ գոհացնելով։—Հռովմայեցիս 3։10–12. 5։12

4. Առաջարկուած համաշխարհային նոր համակարգը ի՞նչ բանի ենթակայ պիտի ըլլայ, եւ ի՞նչ արդիւնքով։

⁴ Մարդուն առաջարկած համաշխարհային նոր համակարգը, ոչ միայն մարդկային տկարութեան ենթակայ պիտի ըլլայ, այլ նաեւ՝ չար հոգեղէն արարածներու, այո, Բանսարկու Սատանային եւ իր դեւերուն ազդեցութեան։ Սատանան մարդոց մտքերը կուրցուցած է, որպէսզի «Քրիստոսին աւետարանին փառքին լոյս»ին չհաւատան։ (Բ. Կորնթացիս 4։3, 4. Եփեսացիս 6։12) Այս պատճառով, աշխարհ ցաւերով հարուածուած է։ Առանց Աստուծոյ օգնութեան եւ առանց նկատի առնելու աստուածային կամքը ինքզինք կառավարելու աղետալի փորձեր կատարելով, ան ինքզինքին միայն վնաս կը հասցնէ։ (Երեմեայ 10։23. Յակոբու 3։15, 16) Ուստի, ինչպէս Պօղոս առաքեալ կ’ըսէ. «աշխարհ չճանչցաւ զԱստուած իր իմաստութիւնովը»։—Ա. Կորնթացիս 1։21

5. Այս աշխարհի իմաստութեան հիմնական թերութիւնը ի՞նչ է։

⁵ Արդ, ի՞նչ է այս աշխարհի իմաստութեան, մէջը ըլլալով համաշխարհային նոր համակարգի ծրագրին, հիմնական թերութիւնը։ Անոր թերութիւնը այդ է որ ան կ’անտեսէ ինչ որ բնաւ կարելի չէ անտեսել ու յաջողութիւն գտնել. Եհովա Աստուծոյ գերիշխանութիւնը։ Աշխարհ գորոզութեամբ կը մերժէ ընդունիլ աստուածային գերիշխանութիւնը։ Անիկա գիտակցաբար Եհովան իր ծրագիրներէն դուրս կը ձգէ եւ իր կարողութեան ու ծրագիրներուն կ’ապաւինի։ (Բաղդատել Դանիէլ 4։31–34. Յովհաննու 18։37։) Աստուածաշունչը որոշ է երբ կ’ըսէ, թէ «իմաստութեան սկիզբը Տէրոջը վախն է»։ (Առակաց 9։10. Սաղմոս 111։10) Սակայն, աշխարհը այս հիմնական պահանջը տակաւին չէ սորված։ Ուստի, առանց աստուածային օգնութեան, անոնք ինչպէ՞ս կրնան յաջողիլ։—Սաղմոս 127։1

Թագաւորութեան Քարոզչութիւնը —Յիմարութի՞ւն Է Թէ՝ Գործնական

6, 7. (ա) Աստուածային իմաստութեամբ առաջնորդուողները ի՞նչ կը քարոզեն, բայց աշխարհ ինչպէ՞ս կը դիտէ զանոնք։ (բ) Քրիստոնեայ Աշխարհի կղերները ո՞ր իմաստութեան համաձայն կը քարոզեն, եւ ի՞նչ արդիւնքով։

⁶ Իսկ միւս կողմէն, Աստուած ճանչցողները աստուածային իմաստութիւն կը յայտնաբերեն եւ կը նախընտրեն անով առաջնորդուիլ։ Ինչպէս Յիսուս նախագուշակեց, անոնք «արքայութեան այս աւետարանը բովանդակ աշխարհի մէջ» կը քարոզեն։ (Մատթէոս 24։14. 28։19, 20) Արդեօք այսպիսի քարոզչութիւն մը գործնակա՞ն է հիմա, երբ մեր երկիրը ծանրաբեռնուած է պայքարով, ապականութեամբ, աղքատութեամբ եւ մարդկային տառապանքով։ Այս աշխարհի իմաստուններուն համար, Աստուծոյ Թագաւորութեան մասին այս քարոզչութիւնը պարզ յիմարութիւն մըն է եւ անգործնական է։ Անոնք Աստուծոյ Թագաւորութեան քարոզիչները կռախեցիներ կը նկատեն, որոնք Պետութեան նաւը կը ծանրացնեն եւ դէպի քաղաքական իտէալ կառավարութեան մը անոր յառաջխաղացքը կը կասեցնեն։ Ասոր մէջ անոնց կ’աջակցին Քրիստոնեայ Աշխարհի կղերները, որոնք այս աշխարհի իմաստութեան համաձայն կը քարոզեն եւ մարդոց չեն ըսեր ինչ որ անոնք պէտք է գիտնան Աստուծոյ նոր աշխարհին եւ անոր Թագաւորական կառավարութեան մասին, հակառակ անոր որ ասիկա Քրիստոսի գլխաւոր ուսուցումն էր։—Մատթէոս 4։17. Մարկոս 1։14, 15

⁷ Պատմաբան Հ. Կ. Ուէլզ Քրիստոնեայ Աշխարհի կղերներուն այս թերացումին վրայ ուշադրութիւն հրաւիրեց։ Ան գրեց. «Նկատողութեան արժանի է այն շատ մեծ կարեւորութիւնը զոր Յիսուս տուաւ այն ինչ որ ինք կոչեց Երկնքի Թագաւորութիւնը եւ բաղդատաբար անոր տրուած աննշանութիւնը շատ մը Քրիստոնէական եկեղեցիներուն արարողութիւններուն եւ ուսուցումին մէջ»։ Սակայն, այս սերունդին մարդիկը կեանք ստանալու համար, նախ պէտք է լսեն Աստուծոյ հաստատուած Թագաւորութեան մասին եւ ասոր համար մէկը պէտք է քարոզէ բարի լուրը այդ մասին։—Հռովմայեցիս 10։14, 15

8. Աստուծոյ բարի լուրը քարոզելը ինչո՞ւ մեր օրերուն ամենէն գործնական բանն է, բայց ո՞ր ընթացքը մնայուն օգուտ մը պիտի չունենայ։

⁸ Աստուծոյ բարի լուրը քարոզելը ուրեմն, ընելիք ամենէն գործնական բանն է մեր օրերուն։ Քանի որ Թագաւորութեան պատգամը իրական յոյս մը կը հայթայթէ, որ մարդկային սրտերը ուրախութեամբ կը լեցնէ այս վերջին օրերուն, երբ «չար ժամանակներ»ու մէջ կ’ապրինք։ (Բ. Տիմոթէոս 3։1–5. Հռովմայեցիս 12։12. Տիտոս 2։13) Մինչ այս աշխարհին մէջ կեանքը անորոշ եւ կարճ է, Աստուծոյ նոր աշխարհին մէջ անիկա յաւիտեան պիտի ըլլայ երկրի վրայ, ուրախութեամբ, ճոխութեամբ եւ խաղաղութեամբ։ (Սաղմոս 37։3, 4, 11) Ինչպէս Յիսուս Քրիստոս ըսաւ. «Ի՞նչ կը շահի մարդ եթէ բոլոր աշխարհը վաստկի եւ իր անձը կորսնցնէ, կամ իր անձին համար ի՞նչ ազատչէք պիտի տայ մարդ»։ Եթէ անհատ մը Աստուծոյ նոր աշխարհին մէջ ապրելու իրաւունքը կորսնցնէ, ի՞նչ կ’արժէ այս աշխարհը, որ անցնելու վրայ է։ Այսպիսի անհատի մը ներկայիս վայելած նիւթական բաները ունայն, պարապ եւ անցաւոր են։—Մատթէոս 16։26. Ժողովողի 1։14. Մարկոս 10։29, 30

9. (ա) Երբ Յիսուսի հետեւորդ մը ըլլալու հրաւէր ստացած մարդը խնդրեց որ քիչ մը յետաձգէ, Յիսուս անոր ի՞նչ խրատ տուաւ։ (բ) Յիսուսի պատասխանը ի՞նչպիսի ազդեցութիւն պէտք է ունենայ մեր վրայ։

⁹ Մարդ մը՝ որու Յիսուս հրաւիրած էր որ իրեն հետեւի, ըսաւ. «Տէ՛ր, ինծի հրաման տուր որ առաջ երթամ իմ հայրս թաղեմ»։ Յիսուս անոր ի՞նչ յանձնարարեց։ Գիտնալով որ այս մարդը շատ կենսական գործ մը կը յետաձգէր, սպասելով մինչեւ որ իր ծնողքը իրենց կեանքին վերջին օրերը լեցնեն, Յիսուս պատասխանեց. «Թող տուր մեռելներուն որ թաղեն իրենց մեռելները, բայց դուն գնա Աստուծոյ Թագաւորութիւնը քարոզէ»։ (Ղուկաս 9։59, 60) Անոնք որ իմաստութիւն կը ցուցաբերեն Քրիստոսին հնազանդելով, Թագաւորութեան պատգամը քարոզելու իրենց յանձնարարութիւնը կատարելէ չեն խուսափիր։ Աստուածային իմաստութեամբ, անոնք կը գիտակցին որ այս աշխարհը եւ անոր կառավարիչները դատապարտուած են։ (Ա. Կորնթացիս 2։6. Ա. Յովհաննու 2։17) Աստուծոյ գերիշխանութեան ջատագովները գիտեն որ մարդկութեան միակ իրական յոյսը կը կայանայ աստուածային միջամտութեան եւ իշխանութեան մէջ։ (Զաքարեայ 9։10) Ուստի, մինչ աշխարհային իմաստութիւն ունեցող անհատներ չեն հաւատար Աստուծոյ Թագաւորութեան եւ չեն փափաքիր այդ երկնային կառավարութիւնը, աստուածային իմաստութեամբ առաջնորդուող անհատները իրենց ընկերակիցներուն համար իսկապէս օգտակար եղածը կ’ընեն, Եհովայի խոստացած նոր աշխարհին մէջ յաւիտենական կեանքի համար զանոնք պատրաստելով։—Յովհաննու 3։16. Բ. Պետրոս 3։13

«Կորսուածներուն Յիմարութիւն Է»

10. (ա) Երբ Տարսոնցի Սօղոս դարձի եկաւ, ան ո՞ր գործին ձեռնարկեց, եւ զայն ինչպէ՞ս նկատեց։ (բ) Վաղեմի Յոյները ի՞նչ համբաւ կը վայելէին, բայց Աստուած ինչպէ՞ս նկատեց անոնց իմաստութիւնը։

¹⁰ Տարսոնցի Սօղոս, որ Յիսուս Քրիստոսի Պօղոս առաքեալը եղաւ, այս փրկարար գործին ձեռնարկեց։ Տրամաբանակա՞ն է խորհիլ որ երբ Յիսուս Քրիստոս դարձի բերաւ Սօղոսը, անոր յիմար գործունէութեան մը նշանակումը տուաւ։ Պօղոս այդպէս չէր խորհեր։ (Փիլիպպեցիս 2։16) Այդ ժամանակ Յոյները աշխարհի ամենէն մտաւորական մարդիկը նկատուած էին։ Անոնք կը հպարտանային իրենց մեծ փիլիսոփաներով եւ իմաստուններով։ Թէեւ Պօղոս Յունարէն կը խօսէր, ան Յունական փիլիսոփայութեան եւ զարգացումին չհետեւեցաւ։ Ինչո՞ւ։ Քանի որ այս աշխարհի այդպէս կոչուած իմաստութիւնը Աստուծոյ քով յիմարութիւն է։a Պօղոս աստուածային իմաստութիւնը փնտռեց եւ անկէ մղուած բարի լուրը տունէ տուն քարոզեց։ Յիսուս Քրիստոս, որեւէ ժամանակ ապրած մեծագոյն Քարոզիչը, ինք օրինակ հանդիսացած էր եւ անոր հրահանգած էր որ նոյն գործը ընէ։—Ղուկաս 4։43. Գործք 20։20, 21. 26։15–20. Ա. Կորնթացիս 9։16

11. Որպէս ամփոփում, Պօղոս ի՞նչ կ’ըսէ իր քարոզելու յանձնարարութեան եւ աշխարհային իմաստութեան մասին։

¹¹ Պօղոս քարոզելու իր յանձնարարութեան մասին հետեւեալը կ’ըսէ. «Քրիստոս զիս ... աւետարանը քարոզելու [ղրկեց]. բայց ոչ խօսքերու ճարտարութիւնով, որպէսզի Քրիստոսին խաչը ոչինչ չըլլայ։ Քանզի խաչին [Յիսուսի փրկանքի զոհին] քարոզութիւնը կորսուածներուն յիմարութիւն է, բայց մեզի փրկուածներուս Աստուծոյ զօրութիւնն է։ Վասնզի գրուած է. ‘Իմաստուններուն իմաստութիւնը պիտի կորսնցնեմ ու հանճարեղներուն հանճարը պիտի խափանեմ’։ Ո՞ւր է իմաստունը [զոր օրինակ՝ փիլիսոփան], ո՞ւր է դպիրը, ո՞ւր է այս աշխարհին քննողը. չէ՞ որ Աստուած յիմարեցուց այս աշխարհին իմաստութիւնը։ Քանզի որովհաետեւ Աստուծոյ իմաստութիւնովը աշխարհ չճանչցաւ զԱստուած իր իմաստութիւնովը, Աստուած հաճեցաւ քարոզութեան յիմարութիւնովը հաւատացեալները ապրեցնել»։—Ա. Կորնթացիս 1։17–21

12. Եհովա ի՞նչ կ’իրագործէ «քարոզութեան յիմարութիւնովը» եւ «վերին իմաստութիւնը» փափաքողները ինչպէ՞ս կը հակազդեն։

¹² Անհաւատալի կը թուի, սակայն աշխարհին կողմէ յիմար կոչուածները Եհովա կը գործածէ որպէս իր քարոզիչները։ Այո, այս քարոզիչներուն ծառայութեան յիմարութիւնովը, Աստուած հաւատացեալները կը փրկէ։ Եհովա իրերը այդպէս մը կ’ուղղէ որ այս ‘յիմարութեան’ քարոզիչները չկարենան իրենք զիրենք փառաւորել եւ ուրիշներ ալ չկարենան արդարացիօրէն փառաւորել զանոնք, որոնց միջոցաւ բարի լուրը լսեցին։ Որպէսզի «մարմին մը չպարծի Աստուծոյ առջեւ»։ (Ա. Կորնթացիս 1։28–31. 3։6, 7) Ճիշդ է որ քարոզիչը կարեւոր դեր կը խաղայ, բայց իրեն յանձնուած պատգամն է որ կը գործէ անհատին փրկութեան ի նպաստ, եթէ անոր հաւատայ։ Անոնք որոնք կը փափաքին «վերին իմաստութիւնը» ձեռք ձգել, քարոզիչին պատգամը պիտի չմերժեն պարզ անոր համար որ ան յիմար եւ նուաստացած կը թուի, հալածուած է եւ տունէ տուն կ’երթայ։ Ընդհակառակը, հեզերը կը յարգեն Թագաւորութեան հրատարակիչ մը որ Եհովայէ յանձնարարուած է եւ Աստուծոյ անունով կու գայ։ Անոնք մեծ կարեւորութիւն կ’ընծայեն քարոզիչին բերած թէ բանաւոր եւ թէ գրաւոր պատգամին։—Յակոբու 3։17. Ա. Թեսաղոնիկեցիս 2։13

13. (ա) Հրեաները եւ Յոյները ինչպէ՞ս կը նկատէին Քրիստոսի ցցահանուիլը։ (բ) Յիսուսի հետեւորդ ըլլալու համար ո՞ր դասակարգէն շատ կանչուած չեն եւ ինչո՞ւ։

¹³ Աստուծոյ ճամբաներուն մասին իր բացատրութիւնը շարունակելով, Պօղոս կ’ըսէ. «Հրեաները նշան կ’ուզեն եւ Յոյները իմաստութիւն կը փնտռեն. իսկ մենք կը քարոզենք խաչեալ Քրիստոսը, ինչ որ Հրեաներուն գայթակղութիւն ու յոյներուն յիմարութիւն է։ Բայց անոնց որ կանչուած են, թէ՛ Հրեայ եւ թէ՛ Յոյն, Քրիստոսը՝ Աստուծոյ զօրութիւնը եւ Աստուծոյ իմաստութիւնն է։ Վասնզի Աստուծոյ յիմարը մարդոցմէ աւելի իմաստուն է եւ Աստուծոյ տկարը մարդոցմէ աւելի զօրաւոր է։ Արդարեւ, դուք ձեր կոչումը կը տեսնէք, ե՛ղբայրներ, որ ոչ թէ մարմնի կողմանէ շատ իմաստուններ եւ ոչ թէ շատ զօրաւորներ եւ ոչ թէ շատ ազնուականներ կանչուեցան. բայց Աստուած աշխարհիս յիմարները ընտրեց, որպէսզի ամօթով ընէ իմաստունները ու աշխարհիս տկարները ընտրեց, որպէսզի ամօթով ընէ զօրաւորները»։—Ա. Կորնթացիս 1։22–27. բաղդատել Եսայեայ 55։8, 9։

14. (ա) Եթէ իրենց յանձնարարութիւնը հարցուի, Եհովայի Վկաները ի՞նչ բանի կը մատնանշեն։ (բ) Պօղոս ինչո՞ւ մերժեց Յոյները հաճեցնել աշխարհային իմաստութեան որեւէ յայտնաբերումով։

¹⁴ Երբ Յիսուս երկրի վրայ էր, Հրեաները երկնքէն նշան մը խնդրեցին իրմէ։ (Մատթէոս 12։38, 39. 16։1) Բայց Յիսուս մերժեց որեւէ նշան տալ։ Այսօր ալ, Եհովայի Վկաները նշաններ ընելով իրենք զիրենք չեն յանձնարարեր։ Այլ, անոնք բարի լուրը քարոզելու իրենց յանձնարարութեան կը մատնանշեն, ինչպէս արձանագրուած է Աստուածաշունչի հետեւեալ համարներուն մէջ. Եսայեայ 61։1, 2. Մարկոս 13։10 եւ Յայտնութիւն 22։17։ Վաղեմի Յոյները իմաստութիւն եւ այս աշխարհին վերաբերեալ բաներուն մէջ աւելի բարձր ուսում կը փնտռէին։ Թէեւ Պօղոս այս աշխարհի իմաստութեամբ դաստիարակուած էր, բայց ան մերժեց Յոյները հաճեցնել զայն ցուցադրելով։ (Գործք 22։3) Ան հասարակ Յունարէնով մարդոց առօրեայ լեզուով գրեց եւ խօսեցաւ, փոխանակ դասական Յունարէն մը գործածելու։ Պօղոս Կորնթացիներուն ըսաւ. «Ե՛ղբայրներ, ձեզի խօսքի կամ իմաստութեան գերազանցութիւնով մը Աստուծոյ վկայութիւնը յայտնելու չեկայ։ ... Ու իմ խօսքս եւ քարոզութիւնս ո՛չ թէ մարդկային իմաստութեան համոզիչ խօսքերով էր, հապա հոգիին համոզիչ զօրութիւնով։ Որպէսզի ձեր հաւատքը մարդոց իմաստութիւնովը չըլլայ, հապա Աստուծոյ զօրութիւնովը»։—Ա. Կորնթացիս 2։1–5

15. Պետրոս ի՞նչ կը յիշեցնէ բարի լուրը ծաղրողներուն, եւ ներկայ վիճակը ինչպէ՞ս կը նմանի Նոյի օրերուն։

¹⁵ Այս վերջին օրերուն, Աստուծոյ մօտալուտ նոր աշխարհին եւ այս աշխարհի վերահաս վախճանին բարի լուրը ծաղրողներուն Պետրոս առաքեալ կը յիշեցնէ թէ Նոյի օրուան աշխարհը «ջրհեղեղով կորսուեցաւ»։ (Բ. Պետրոս 3։3–7) Նոյ այդ աղիտալի վախճանին հետ դէմ յանդիման գալով, ի՞նչ ըրաւ։ Շատեր իր մասին կը մտածեն որպէս տապան շինող մը։ Բայց Պետրոս կ’ըսէ, թէ երբ Աստուած ջրհեղեղը բերաւ հին աշխարհին վրայ, Ան «Նոյը, ութերորդ անձը, արդարութեան քարոզիչը՝ պահեց»։ (Բ. Պետրոս 2։5) Իրենց աշխարհային իմաստութեամբ, նախա–ջրհեղեղեան շրջանի այդ ամբարիշտ մարդիկը անկասկած ծաղրեցին Նոյի քարոզչութիւնը եւ զինք յիմար, անիրապաշտ եւ անգործնական կոչեցին։ Այսօր, ճշմարիտ Քրիստոնեաներն ալ նոյն վիճակի մէջ կը գտնուին, քանի որ Յիսուս մեր սերունդը բաղդատեց Նոյի օրերուն հետ։ Հակառակ ծաղրողներուն, սակայն, Թագաւորութեան բարի լուրը միայն խօսք չէ։ Նոյի քարոզչութեան նման, անիկա փրկութիւն պիտի նշանակէ թէ՛ քարոզողին եւ թէ անոր մտիկ ընողներուն։—Մատթէոս 24։37–39. Ա. Տիմոթէոս 4։16

‘Յիմար Ըլլալ Իմաստուն Ըլլալու Համար’

16. Արմագեդոնին, ի՞նչ պիտի պատահի այս աշխարհի իմաստութեան, եւ որո՞նք պիտի մտնեն Աստուծոյ նոր աշխարհը։

¹⁶ Արմագեդոնին, Եհովա Աստուած «իմաստուններուն իմաստութիւնը» պիտի խափանէ։ Ան մէկդի պիտի ընէ «հանճարեղներուն հանճարը» որոնք կը գուշակէին թէ ի՛նչպէս իրենց համաշխարհային նոր համակարգը աւելի լաւ պայմաններ պիտի բերէ մարդկութեան։ «Ամենակալ Աստուծոյ այն մեծ օրուանը պատերազմը» պիտի հրկիզէ ամէն սոփեստութիւն, փիլիսոփայութիւն եւ այս աշխարհի իմաստութիւնը։ (Ա. Կորնթացիս 1։19. Յայտնութիւն 16։14–16) Այդ պատերազմէն միակ վերապրողները եւ Աստուծոյ նոր աշխարհը մտնողները պիտի ըլլան անոնք որոնք կը հնազանդին այն ինչ որ աշխարհ յիմարութիւն կը կոչէ, այսինքն Եհովայի փառաւոր Թագաւորութեան բարի լուրին։

17. Եհովայի Վկաները ինչպէ՞ս ‘յիմարներ’ եղած են, եւ Աստուծոյ բարի լուրի քարոզիչները ի՞նչ ընել վճռած են։

¹⁷ Եհովայի Վկաները, իր հոգիէն առաջնորդուած, չեն ամչնար քարոզելու այն ինչ որ աշխարհ յիմարութիւն կը կոչէ։ Փոխանակ աշխարհային իմաստով իմաստուն ըլլալու ջանք թափելու, անոնք ‘յիմարներ’ եղած են։ Ինչպէ՞ս։ Թագաւորութեան քարոզչութիւնը ընելով, որպէսզի իմաստուն ըլլան, ինչպէս Պօղոս գրեց. «Եթէ ձեզմէ մէկը զինք իմաստուն սեպէ այս աշխարհի մէջ, թող յիմար ըլլայ՝ որպէսզի իմաստուն ըլլայ»։ (Ա. Կորնթացիս 3։18–20) Եհովայի բարի լուրի քարոզիչները իրենց պատգամին արժէքը գիտեն եւ առանց դանդաղելու պիտի շարունակեն զայն քարոզել մինչեւ Արմագեդոնի պատերազմը, երբ այս աշխարհը եւ անոր իմաստութիւնը վերջ գտնէ։ Եհովա Աստուած շուտով պիտի ջատագովէ իր տիեզերական գերիշխանութիւնը եւ յաւիտենական կեանք պիտի տայ բոլոր անոնց որոնք ‘քարոզութեան յիմարութեան’ կը հաւատան եւ անոր համաձայն կը վարուին։

[Ստորանիշ էջ 29]

Ի՞նչ Պիտի Պատասխանէք

◻ Ի՞նչ են երկու տեսակ իմաստութիւնները։

◻ Աշխարհային իմաստութեան հիմնական թերութիւնը ի՞նչ է։

◻ Բարի լուրի քարոզչութիւնը ինչո՞ւ ընելիք ամենէն գործնական բանն է։

◻ Շուտով ի՞նչ պիտի պատահի աշխարհային ամէն իմաստութեան։

◻ Եհովայի Վկաները ինչո՞ւ չեն ամչնար քարոզել այն ինչ որ աշխարհը յիմարութիւն կը սեպէ։

[Նկար՝ էջ 30]

Յոյները աշխարհային իմաստութիւն կը փնտռէին եւ յաճախ Պօղոսի քարոզչութիւնը յիմարութիւն կը նկատէին