¹⁰ Հոս յիշուած «վախճանը», Քրիստոսի Հազարամեայ Իշխանութեան վախճանն է, երբ Յիսուս խոնարհութեամբ ու հաւատարմութեամբ Թագաւորութիւնը կը յանձնէ իր Աստուծոյն ու Հօրը։ (Յայտնութիւն 20։4) ‘Քրիստոսով ամէն բան բովանդակելու’ Աստուծոյ նպատակը կատարուած պիտի ըլլայ։ (Եփեսացիս 1։9, 10) Բայց նախ՝ Քրիստոս պէտք է կործանէ Գերիշխան Աստուծոյ կամքին հակառակող «ամէն իշխանութիւն եւ ամէն պետութիւն ու զօրութիւն»։ Ասիկա Արմագեդոնին կատարուած կործանումէն աւելին պիտի բովանդակէ։ (Յայտնութիւն 16։16. 19։11-21) Պօղոս կ’ըսէ. «[Քրիստոս] պէտք է թագաւորէ մինչեւ բոլոր թշնամիները իր ոտքերուն տակ դնէ։ Վերջին թշնամին որ պիտի խափանուի՝ մահն է»։ (Ա. Կորնթացիս 15։25, 26) Այո, ադամական մեղքի ու մահուան ամէն հետք վերցուած պիտի ըլլայ։ Ուստի անհրաժեշտ է որ Աստուած «գերեզմաններ»ը պարպած ըլլայ, մեռելները վերակենդանացնելով։—Յովհաննու 5։28

15. Յարուցուածները ‘գրքերուն մէջ գրուածներէն դատուեցան, իրենց գործերուն համեմատ’ խօսքին իմաստը ի՞նչ է։

¹⁵ Կեանքի վերադարձողները ի՞նչպէս ‘գրքերուն մէջ գրուածներէն պիտի դատուին, իրենց գործերուն համեմատ’։ Այս գրքերը իրենց անցեալի արարքներուն արձանագրութիւնը չեն. երբ անոնք մեռան, իրենց կեանքի տեւողութեան գործած մեղքերէն անպարտ արձակուեցան։ (Հռովմայեցիս 6։7, 23) Սակայն, յարուցեալները տակաւին ադամական մեղքի ներքեւ պիտի ըլլան։ Շատ հաւանաբար, այդ գրքերը աստուածային հրահանգներ պիտի պարունակեն, որոնց բոլորը պէտք է հետեւին, որպէսզի Յիսուս Քրիստոսի զոհագործութենէն լիովին օգտուին։ Երբ ադամական մեղքին վերջին հետքը վերցուի, ‘մահը պիտի խափանի’ բառին լիարժէք իմաստով։ Հազարամեայի վերջաւորութեան, Աստուած պիտի «ըլլայ ամէնը ամէն բանի մէջ»։ (Ա. Կորնթացիս 15։28) Այլեւս մարդը պէտք պիտի չունենայ Քահանայապետի մը կամ Փրկարարի մը միջամտութեան։ Ամբողջ մարդկութիւնը Ադամի սկիզբը վայելած կատարեալ վիճակին պիտի բերուի։