13. Պօղոսի օրինակին մէջ կրակը ի՞նչ կը ներկայացնէ, եւ ամէն մէկ Քրիստոնեայ ի՞նչ բանի գիտակից պէտք է ըլլայ։

¹³ Կրակ մը կայ, որ բոլորս ալ մեր կեանքի ընթացքին անկէ կ’անցնինք. մեր հաւատքին փորձութիւնը։ (Յովհաննու 15։20. Յակոբու 1։2, 3) Կորնթոսի մէջ եղբայրներ պէտք էր գիտնային՝ ինչպէս որ մենք ներկայիս պէտք է գիտնանք, թէ անոր որ ճշմարտութիւնը կը սորվեցնենք՝ փորձէ պիտի անցնի։ Եթէ խեղճ կերպով սորվեցնենք, անիկա գէշ հետեւանք կրնայ ունենալ։ Պօղոս զգուշացուց. «Եթէ մէկուն շինած գործը մնայ, ինք վարձք պիտի առնէ. եւ եթէ մէկուն շինածը այրի, անիկա վնաս պիտի քաշէ. բայց ինք պիտի ազատի, սակայն այնպէս՝ իբր թէ կրակի մէջէն ելած է»։c —Ա. Կորնթացիս 3։14, 15

14. (ա) Քրիստոնեայ աշակերտող մը ի՞նչպէս կրնայ ‘վնաս քաշել’, ասով հանդերձ ան ի՞նչպէս կրնայ ազատիլ որպէս թէ կրակի մէջէն։ (բ) Ի՞նչպէս կրնանք նուազագոյն կորուստ կրել։

¹⁴ Մտածելու արժանի խօսքեր, արդարեւ։ Շատ վիշտ կը պատճառէ ծանր աշխատիլ անհատ մը աշակերտելու համար, ապա տեսնել որ ան փորձութեան կամ հալածանքի տեղի տալով ճշմարտութեան ճամբէն հեռանայ։ Պօղոս ասո՛ր կ’ակնարկէ, երբ կ’ըսէ որ այսպիսի պարագաներու կորուստ կ’ունենանք։ Այս փորձառութիւնը այնքան կրնայ վիշտ պատճառել, որ մեր փրկութիւնը անգամ նկարագրուած է «իբր թէ կրակի մէջէն». ճիշդ կը նմանի մարդու մը որ կրակին մէջ ամէն բան կորսնցնելով, հազիւ կրցած է ինքզինք ազատել։ Անհատապէս ի՞նչ կրնանք ընել, որպէսզի կորուստը նուազեցնենք։ Պէտք է դիմացկուն նիւթերով շինենք։ Եթէ մեր աշակերտներուն այնպէս մը սորվեցնենք որ անոնց սրտին հասնինք, որպէսզի գնահատեն իմաստութեան, ներատեսութեան, Եհովայի վախի եւ անկեղծ հաւատքի նման քրիստոնէական յատկութիւններ, այդ պարագային տոկուն եւ կրակի դիմացող նիւթերով շինած կ’ըլլանք։ (Սաղմոս 19։9, 10. Առակաց 3։13-15. Ա. Պետրոս 1։6, 7) Անոնք որոնք այս յատկութիւնները ձեռք կը ձգեն, պիտի շարունակեն Աստուծոյ կամքը կատարել. անոնք յաւիտեան ողջ մնալու վստահ յոյսը կ’ունենան։ (Ա. Յովհաննու 2։17) Արդ, Պօղոսի տուած օրինակը ի՞նչպէս կրնանք գործնական կերպով ի գործ դնել։ Կարգ մը օրինակներ նկատի առնենք։