13. Ի՞նչ բան պէտք է մեր միտքը պահենք, առաջ որ առողջապահական խրատ տանք կամ առնենք։

¹³ Ներկայիս, մեր եղբայրներէն ո՛չ մէկը կրնայ հրաշք գործելով մեզ բժշկել։ Բայց կարգ մը եղբայրներ լաւ միտումով առողջապահական խրատներ կու տան, նոյնիսկ եթէ իրենցմէ չխնդրենք։ Անշուշտ, ոմանք պարզապէս ընդհանուր թելադրութիւններ կու տան, որոնք գործնական են։ Օրինակ՝ երբ Տիմոթէոս ստամոքսի խնդիրներ ունէր, թերեւս քանի որ ապականած ջուր խմած էր, Պօղոս ըսաւ որ քիչ մը գինի խմէ (կարդա՛ Ա. Տիմոթէոս 5։23)a։ Սակայն ասիկա բան մըն է, եւ ուրիշ բան մըն է՝ փորձել մէկը համոզել որ որոշ բոյս մը կամ դեղ մը առնէ, կամ ալ որոշ ուտելիքներ ուտէ կամ չուտէ։ Երբեմն ոմանք փորձած են ուրիշները համոզել՝ ըսելով. ‘Ազգականս ասոր նման հիւանդութիւն մը ունէր եւ սկսաւ ( . . . ) առնել ու առողջացաւ’։ Տրուած խրատը որքա՛ն ալ անկեղծ ըլլայ, պէտք է մեր միտքը պահենք որ նոյնիսկ շատ գործածուած դարմանումները կրնան վնասակար հետեւանքներ ունենալ (կարդա՛ Առակաց 27։12)։