Յայտնութիւն 11։3–ը կը խօսի երկու վկաներու մասին, որոնք 1260 օր մարգարէութիւն պիտի ընէին։ Արձանագրութիւնը կ’աւելցնէ, թէ գազանը «անոնց պիտի յաղթէ[ր] ու պիտի սպաննէ[ր] զանոնք»։ Բայց ի զարմանք բոլոր դիտորդներուն, այս երկու վկաները «երեք ու կէս օր ետք» պիտի վերակենդանանային (Յայտ. 11։7, 11)։

Քուրձով իրենց կատարած քարոզչութեան աւարտին, այս օծեալները այլաբանօրէն սպաննուեցան, երբ բանտ նետուեցան համեմատաբար կարճ ժամանակուան մը համար, այլաբանական երեք ու կէս օր։ Աստուծոյ ժողովուրդի թշնամիներուն աչքին, օծեալներուն գործը վերջ գտաւ, այդ հակառակորդներուն մեծ ուրախութիւն պատճառելով (Յայտ. 11։8-10)։

Սակայն մարգարէութեան ըսածին պէս, երկու վկաները երեք ու կէս օր ետք վերակենդանացան։ Այս օծեալները ոչ միայն բանտէն ազատ արձակուեցան, այլեւ՝ իրենց մէջէն անոնք որոնք հաւատարիմ մնացին, Աստուծմէ մասնաւոր նշանակում մը ստացան իրենց Տէրոջ՝ Յիսուս Քրիստոսի միջոցով։ 1919–ին անոնք, ինչպէս նաեւ ուրիշներ, նշանակուեցան ծառայելու որպէս «հաւատարիմ ու իմաստուն ծառայ», որպէսզի վերջին օրերուն ընթացքին Աստուծոյ ժողովուրդին հոգեւոր կարիքները հոգան (Մատ. 24։45-47. Յայտ. 11։11, 12)։