Երգ 5
Քրիստոս՝ մեր Տիպարը
1. Ի՜նչ մեծ սէր ցոյց տուաւ,
օրհնութիւններ բերաւ
Եահը, երբ Որդին զոհեց մեզի համար։
Քրիստոս մեր «հացն» եղաւ,
որպէսզի կշտանանք
եւ յաւիտենական կեանք ունենանք։
2. Քրիստոս ինք սորվեցուց՝
աղօթել ամէն օր,
որ Եհովայի անունը սուրբ ըլլայ,
Արքայութիւնը գայ,
Եահի կամքը ըլլայ,
մեր ամէն օրուան հացը մեզի տայ։
3. Յիսուս ուսուցանեց,
նաեւ մխիթարեց
ոչխարանման, հլու, հեզ մարդիկը։
Սերմերն Արքայութեան
ցանենք առատութեամբ,
որ ուրախութեամբ լեցուի մեր սիրտը։
(Տե՛ս նաեւ Մատ. 6։9-11. Յովհ. 3։16. 6։31-52. Եփ. 5։2)