39 Með tímanum sætti Davíð sig við* dauða Amnons og þráði að fara til Absalons.

33 Konungi var mjög brugðið. Hann fór upp í þakherbergið yfir borgarhliðinu og grét. Þar gekk hann um gólf og sagði hvað eftir annað: „Sonur minn, Absalon! Sonur minn, sonur minn, Absalon! Bara að ég hefði dáið í stað þín, Absalon, sonur minn, sonur minn!“+

2 Sigurgleðin breyttist í sorg þennan dag fyrir allan herinn þegar hann frétti að konungur syrgði son sinn.