22 En Guð hafði ekki gleymt Rakel. Hann bænheyrði hana og gerði henni kleift að eignast börn.*+ 23 Hún varð barnshafandi og eignaðist son og sagði: „Guð hefur tekið burt skömm mína.“+

10 Hanna var í miklu uppnámi. Hún bað til Jehóva+ og hágrét. 11 Hún vann svohljóðandi heit: „Jehóva hersveitanna, ef þú lítur á eymd ambáttar þinnar og gleymir mér ekki heldur minnist mín og gefur ambátt þinni son+ þá skal ég gefa hann þér, Jehóva, alla ævi hans og rakhnífur skal ekki snerta höfuð hans.“+