Esekíel

21 Orð Jehóva kom aftur til mín: 2 „Mannssonur, snúðu þér í áttina að Jerúsalem. Flyttu yfirlýsingu gegn helgistöðunum og spáðu gegn Ísraelslandi. 3 Segðu við Ísraelsland: ‚Þetta segir Jehóva: „Ég snýst gegn þér. Ég dreg sverð mitt úr slíðrum+ og útrými bæði réttlátum og vondum. 4 Þar sem ég ætla að útrýma réttlátum og vondum hjá þér verður sverð mitt dregið úr slíðrum og beitt gegn öllum mönnum frá suðri til norðurs. 5 Allir munu skilja að ég, Jehóva, hef dregið sverð mitt úr slíðrum. Það verður ekki slíðrað aftur.“‘+

6 En þú, mannssonur, andvarpaðu skjálfandi, já, andvarpaðu sárlega í augsýn fólksins.+ 7 Og ef það spyr þig: ‚Hvers vegna andvarpar þú?‘ skaltu svara: ‚Vegna fréttar sem berst.‘ Hún mun sannarlega berast, öll hjörtu fyllast ótta og hver hönd verður máttlaus, allir missa kjarkinn og vatn drýpur af hverju hné.*+ ‚Það sem þú fréttir kemur fram – það mun gerast,‘ segir alvaldur Drottinn Jehóva.“

8 Orð Jehóva kom aftur til mín: 9 „Mannssonur, spáðu og segðu: ‚Jehóva segir: „Sverð! Sverð+ er brýnt og það er fægt. 10 Það er brýnt til að strádrepa, það er fægt til að blika eins og elding.“‘“

„Eigum við ekki að fagna?“

„‚Mun það* ekki höggva sundur veldissprota míns eigin sonar+ eins og það heggur hvert tré?

11 Ég afhendi það til að það sé fægt og því sé beitt. Sverðið er brýnt og fægt til að leggja í hendur aftökumanns.+

12 Æptu og kveinaðu,+ mannssonur, því að sverðið beinist gegn fólki mínu, það beinist gegn öllum höfðingjum Ísraels.+ Þeir falla fyrir sverðinu ásamt fólki mínu. Sláðu þess vegna á lærið af sorg. 13 Fólk mitt hefur verið reynt+ og hvað gerist ef sverðið heggur sundur veldissprotann? Hann verður ekki lengur til,‘+ segir alvaldur Drottinn Jehóva.

14 Mannssonur, spáðu, klappaðu saman höndunum og hrópaðu þrisvar: ‚Sverð!‘ Það er sverð hinna föllnu sem umkringir þá, sverðið sem strádrepur.+ 15 Hjörtu þeirra fyllast ótta+ og margir týna lífi við borgarhliðin. Ég læt marga falla fyrir sverðinu. Já, það blikar eins og elding og er fægt til að strádrepa! 16 Höggðu til hægri! Beittu þér til vinstri! Farðu hvert sem blað þitt beinist! 17 Ég mun líka klappa saman höndunum og svala reiði minni.+ Ég, Jehóva, hef talað.“

18 Orð Jehóva kom aftur til mín: 19 „Þú mannssonur, rissaðu upp tvo vegi sem sverð konungsins í Babýlon getur farið. Leiðin liggur frá sama landi, og þar sem vegurinn skiptist og liggur til tveggja borga á að setja upp vegvísi. 20 Merktu báðar leiðirnar sem sverðið getur farið, aðra til Rabba+ á svæði Ammóníta og hina til hinnar víggirtu Jerúsalem+ í Júda. 21 Konungur Babýlonar nemur staðar til að leita goðsvara á vegamótunum, þar sem vegurinn skiptist. Hann hristir örvarnar, leitar ráða hjá skurðgoðum* sínum og skoðar lifrina. 22 Svarið í hægri hendi hans bendir á Jerúsalem. Þar á hann að setja upp múrbrjóta, fyrirskipa blóðsúthellingar, reka upp heróp, stilla múrbrjótunum upp við hliðin og reisa umsáturs- og árásarvirki.+ 23 Í augum þeirra* sem höfðu svarið þeim* eiða+ virðist goðsvarið þó vera uppspuni. En hann man eftir sök þeirra og tekur þá til fanga.+

24 Þess vegna segir alvaldur Drottinn Jehóva: ‚Það er sjálfum ykkur að kenna að hann man eftir sök ykkar. Þið hafið afhjúpað afbrot ykkar og látið syndirnar birtast í öllum verkum ykkar. Fyrst þið hafið minnt á ykkur verðið þið nú tekin með valdi.‘

25 En dagur þinn er kominn, þú helsærði og illi höfðingi Ísraels,+ já, það er komið að endanlegri refsingu þinni. 26 Þetta segir alvaldur Drottinn Jehóva: ‚Fjarlægðu vefjarhöttinn og taktu af honum kórónuna.+ Ekkert verður eins og það var.+ Upphefðu hinn lága+ og niðurlægðu hinn háa.+ 27 Að rústum, rústum, rústum geri ég konungdóminn.* Hann skal ekki tilheyra neinum fyrr en sá kemur sem hefur lagalegan rétt+ og ég gef honum það sem hann á tilkall til.‘+

28 Mannssonur, spáðu og segðu: ‚Þetta segir alvaldur Drottinn Jehóva um Ammóníta og smánaryrði þeirra: Sverð! Sverði er brugðið til að strádrepa. Það er fægt til að eyða og blika eins og elding. 29 Þrátt fyrir falskar sýnir og lygaspár um þig verður þér hent á hauginn með hinum föllnu,* hinum illu. Dagur þeirra er kominn, endanleg refsing þeirra er runnin upp. 30 Slíðraðu sverðið. Ég dæmi þig þar sem þú varst skapaður, í landinu sem þú ert frá. 31 Ég ætla að úthella yfir þig heift minni. Ég blæs á þig logandi reiði minni og gef þig á vald grimmum mönnum, fagmönnum eyðingarinnar.+ 32 Þú verður eldsmatur.+ Blóði þínu verður úthellt í landinu og þín verður ekki minnst framar því að ég, Jehóva, hef talað.‘“