Sálmur

 2 Þú ert sveipaður ljósi+ eins og skikkju,

þú þenur út himininn eins og tjalddúk.+

 3 Hann leggur bjálka loftstofu sinnar ofar skýjunum,*+

gerir skýin að vagni sínum+

og fer um á vængjum vindsins.+

 4 Hann gerir engla sína að voldugum öndum,

þjóna sína að eyðandi eldi.+

 5 Hann hefur grundvallað jörðina á undirstöðum hennar,+

aldrei að eilífu færist hún úr stað.*+

 6 Þú huldir hana djúpum vötnum eins og með skikkju,+

vötnin náðu yfir fjöllin.

 7 Þau flúðu undan ávítum þínum,+

hlupu í skelfingu undan þrumugný þínum

 8 – fjöll risu+ og dalir sigu –

þangað sem þú hafðir ætlað þeim.

 9 Þú settir vötnunum mörk sem þau máttu ekki fara yfir+

til að þau skyldu aldrei framar hylja jörðina.

10 Hann sendir vatn í dalina,

lindir spretta upp milli fjallanna.

11 Öll dýr merkurinnar drekka úr þeim,

villiasnarnir svala þorsta sínum.

12 Fuglar himins eiga sér náttból þar,

þeir syngja í laufþykkninu.

13 Þú vökvar fjöllin úr loftstofum þínum,+

með ávexti verka þinna seður þú jörðina.+

14 Þú lætur grasið spretta handa nautgripunum

og gróður handa mönnunum.+

Þú lætur jörðina gefa af sér fæðu

15 og vín sem gleður hjarta mannsins,+

olíu sem gerir andlitið gljáandi

og brauð sem nærir hjarta mannsins.+

16 Tré Jehóva fá næga vökvun,

sedrustrén í Líbanon sem hann gróðursetti

17 þar sem fuglarnir gera sér hreiður.

18 Há fjöllin eru heimkynni fjallageita,+

klettarnir eru skjól klettagreifingja.+

19 Þú gerðir tunglið til að afmarka tíma,

sólin veit hvenær hún á að setjast.+

20 Þú lætur dimma og það verður nótt+

þegar öll villtu skógardýrin fara á kreik.

21 Ungljónin öskra eftir bráð+

og leita ætis sem Guð gefur þeim.+

22 Þegar sólin rís

draga þau sig í hlé og leggjast í bæli sín.

23 Maðurinn fer til vinnu

og stritar til kvölds.

25 Þar er hafið, svo stórt og víðáttumikið,

iðandi af lifandi verum, stórum sem smáum.+

26 Þar fara skipin um

og Levjatan*+ sem þú skapaðir til að leika sér þar.

27 Þau bíða öll eftir þér,

að þú gefir þeim fæðu á réttum tíma.+

30 Ef þú sendir út anda þinn verða þau til+

og þú endurnýjar yfirborð jarðar.

32 Hann lítur á jörðina og hún skelfur,

hann snertir fjöllin og það rýkur úr þeim.+

33 Ég vil syngja fyrir Jehóva+ alla ævi,

ég lofsyng* Guð minn meðan ég lifi.+

35 Syndarar munu hverfa af jörðinni

og hinir illu verða ekki til framar.+