Önnur Mósebók
15 Þá sungu Móse og Ísraelsmenn þennan lofsöng til Jehóva:+
„Ég vil lofsyngja Jehóva því að hann er hátt upp hafinn.+
Hestum og riddurum kastaði hann í hafið.+
2 Jah* er styrkur minn og máttur því að hann hefur bjargað mér.+
Hann er Guð minn og ég lofa hann,+ Guð föður míns+ og ég upphef hann.+
3 Jehóva er voldug stríðshetja.+ Jehóva er nafn hans.+
5 Ólgandi hafið huldi þá, þeir sukku eins og steinn í hafdjúpið.+
6 Hægri hönd þín, Jehóva, er máttug,+
hægri hönd þín, Jehóva, getur kramið óvin.
7 Í hátign þinni fellirðu þá sem rísa gegn þér.+
Þú úthellir brennandi reiði þinni, hún gleypir þá eins og hálm.
8 Fyrir blæstri nasa þinna hlóðst sjórinn upp,
hann stóð kyrr eins og stífla,
ólgusjórinn stirðnaði í hjarta hafsins.
9 Óvinurinn sagði: ‚Ég elti þá! Ég næ þeim!
Ég ætla að skipta herfangi þar til ég fæ nóg!
Ég dreg sverð úr slíðrum! Hönd mín mun yfirbuga þá!‘+
10 Þú blést á þá og hafið huldi þá,+
þeir sukku eins og blý í hafið mikla.
11 Hver á meðal guðanna er eins og þú, Jehóva?+
Hver er eins og þú sem ert heilagastur allra?+
Þú ert sá sem ber að óttast og lofa í söng, þú sem vinnur kraftaverk.+
12 Þú réttir út hægri hönd þína og jörðin gleypti þá.+
13 Í tryggum kærleika þínum leiddirðu fólkið sem þú leystir,+
með mætti þínum fylgirðu því til heilags bústaðar þíns.
Íbúar Kanaans missa allir kjarkinn.+
16 Ótti og skelfing grípur þá.+
Vegna mikilleika þíns hreyfast þeir ekki frekar en steinn
þar til fólk þitt, Jehóva, er farið hjá,
17 Þú leiðir þá inn og gróðursetur á fjallinu sem þú átt,+
á staðnum þar sem þú, Jehóva, hefur gert þér bústað,
helgidóm sem hendur þínar, Jehóva, hafa reist.
18 Jehóva ríkir sem konungur um alla eilífð.+
19 Þegar hestar faraós ásamt hervögnum hans og riddurum héldu út í hafið+
lét Jehóva sjóinn steypast yfir þá+
en Ísraelsmenn gengu á þurru beint í gegnum hafið.“+
20 Mirjam spákona, systir Arons, tók sér nú tambúrínu í hönd og allar konurnar fylgdu henni dansandi með tambúrínu í hendi. 21 Mirjam söng víxlsöng á móti mönnunum:
„Lofsyngjum Jehóva því að hann er hátt upp hafinn.+
Hestum og riddurum kastaði hann í hafið.“+
22 Eftir þetta leiddi Móse Ísraelsmenn burt frá Rauðahafinu og þeir héldu út í óbyggðir Súr. Þeir gengu í þrjá daga um óbyggðirnar en fundu ekkert vatn. 23 Þeir komu til Möru*+ en gátu ekki drukkið vatnið þar af því að það var beiskt. Þess vegna kallaði hann staðinn Möru. 24 Fólkið fór að kvarta við Móse+ og sagði: „Hvað eigum við að drekka?“ 25 Móse hrópaði til Jehóva+ og Jehóva vísaði honum á tré. Hann kastaði trénu í vatnið og þá varð það ferskt.
Þar setti Guð þeim ákvæði og fordæmi til að dæma eftir og þar reyndi hann þá.+ 26 Hann sagði: „Ef þú hlustar vel á Jehóva Guð þinn og gerir það sem er rétt í augum hans, heldur boðorð hans og fylgir öllum lögum hans+ þá legg ég ekki á þig neina af þeim sjúkdómum sem ég lagði á Egypta+ því að ég, Jehóva, lækna þig.“+
27 Síðan komu þeir til Elím en þar voru 12 uppsprettur og 70 pálmatré. Þeir tjölduðu þar við vatnið.