Jeremía
49 Um Ammóníta.+ Jehóva segir:
„Á Ísrael enga syni?
Á hann engan erfingja?
Hvers vegna hefur Malkam*+ lagt undir sig landsvæði Gaðs?+
Og hvers vegna býr þjóð hans í borgum Ísraels?“
Hún verður að yfirgefinni grjóthrúgu
og bæirnir umhverfis hana* verða brenndir.‘
‚Og Ísrael endurheimtir landið sem þeir tóku af honum,‘+ segir Jehóva.
3 ‚Kveinaðu, Hesbon, því að Aí er lögð í rúst!
Hljóðið, bæir umhverfis Rabba,
klæðist hærusekk.
Kveinið og ráfið um meðal steinbyrgjanna*
því að Malkam fer í útlegð
ásamt prestum sínum og höfðingjum.+
4 Hvers vegna montarðu þig af dölunum,*
af frjósamri sléttu þinni, þú ótrúa dóttir
sem treystir á fjársjóði sína
og segir: „Hver ætti að ráðast á mig?“‘“
5 „‚Ég leiði yfir þig skelfingu,‘ segir alvaldur Drottinn, Jehóva hersveitanna,
‚úr öllum áttum.
Þið tvístrist í allar áttir
og enginn safnar saman þeim sem flýja.‘“
6 „‚En seinna safna ég saman útlögum Ammóníta,‘ segir Jehóva.“
7 Um Edóm. Jehóva hersveitanna segir:
„Er engin viska lengur í Teman?+
Eru góð ráð horfin frá hinum skynsömu?
Er viska þeirra rotin?
8 Flýið, snúið við!
Farið og felið ykkur í djúpum dölum, þið sem búið í Dedan,+
því að ég sendi hörmungar yfir Esaú
þegar sá tími kemur að ég beini sjónum mínum að honum.
9 Ef menn koma til þín og tína vínber,
skilja þeir ekki eitthvað eftir til eftirtínslu?
Ef þjófar koma að nóttu
skemma þeir aðeins það sem þeir vilja.+
10 En ég geri Esaú allslausan.
Ég afhjúpa felustaði hans
svo að hann geti ekki falið sig.
11 Skildu föðurlausu börnin eftir
og ég sé til þess að þau haldi lífi.
Ekkjur þínar geta treyst á mig.“
12 Jehóva segir: „Fyrst þeir sem hafa ekki verið dæmdir til að drekka bikarinn þurfa að drekka hann, hvers vegna ættir þú þá að sleppa með öllu við refsingu? Þú sleppur ekki við refsingu. Þú verður að drekka hann.“+
13 „Ég hef svarið við sjálfan mig,“ segir Jehóva, „að fólk mun hrylla við Bosra+ og smána hana, henni verður eytt og hún nefnd í bölbænum. Allar borgir hennar verða að eilífum rústum.“+
14 Ég hef heyrt boðskap frá Jehóva,
sendiboði hefur verið sendur til þjóðanna:
„Safnist saman og haldið gegn Edóm.
Búist til bardaga!“+
15 „Ég hef gert þig ómerkilegan meðal þjóðanna,
fyrirlitinn meðal manna.+
16 Skelfingin sem þú ollir hefur blekkt þig,
já, hroki hjarta þíns,
þú sem býrð í skjóli klettanna
og dvelur á hæstu hæðum.
Þó að þú gerir þér hreiður hátt uppi eins og örninn
steypi ég þér niður þaðan,“ segir Jehóva.
17 „Fólk mun hrylla við Edóm.+ Allir sem fara þar fram hjá fyllast óhug og blístra af undrun yfir öllum hörmungum hans. 18 Eins fer fyrir honum og þegar Sódómu og Gómorru og nágrannabæjum þeirra var eytt,“+ segir Jehóva. „Enginn mun búa þar né nokkur maður setjast þar að.+
19 Óvinur ræðst á friðsæl beitilöndin eins og ljón+ sem kemur úr þykku kjarrinu meðfram Jórdan. Ég hrek þá* burt úr landinu á augabragði og set hinn útvalda yfir það því að hver jafnast á við mig og hver getur ákært mig? Hvaða hirðir getur staðist frammi fyrir mér?+ 20 Heyrið því ákvörðun* Jehóva um Edóm og áform hans um íbúa Teman:+
Hinir minnstu í hjörðinni verða dregnir burt.
Hann gerir beitiland þeirra að auðn vegna þeirra.+
21 Jörðin nötrar við hávaðann af falli þeirra.
Neyðaróp heyrast!
Ómurinn berst allt til Rauðahafs.+
Á þeim degi verður hjarta hermanna Edóms
eins og hjarta konu í barnsburði.“
23 Um Damaskus:+
„Hamat+ og Arpad eru niðurlægðar
því að þær hafa heyrt ógnvænlegar fréttir.
Hjörtu þeirra bráðna af ótta.
Hafið er ólgandi og finnur enga ró.
24 Damaskus hefur misst kjarkinn.
Hún snerist á flótta en ofsahræðsla greip hana.
Hún er undirlögð angist og kvöl
eins og kona í barnsburði.
25 Hvers vegna hefur fólk ekki yfirgefið borgina dásömuðu,
borg gleðinnar?
26 Ungir menn hennar munu falla á torgunum
og allir hermennirnir farast á þeim degi,“ segir Jehóva hersveitanna.
27 „Ég kveiki í múrum Damaskus
og eldurinn gleypir virkisturna Benhadads.“+
28 Um Kedar+ og konungsríki Hasórs sem Nebúkadnesar* Babýlonarkonungur vann. Jehóva segir:
„Af stað, farið upp til Kedars
og útrýmið austanmönnum.
29 Tjöld þeirra og hjarðir verða tekin herfangi,
tjalddúkar þeirra og allar eigur.
Úlfaldar þeirra verða teknir
og menn munu hrópa til þeirra: ‚Skelfing er allt um kring!‘
30 Forðið ykkur, flýið langar leiðir!
Farið og felið ykkur í djúpum dölum, þið sem búið í Hasór,“ segir Jehóva,
„því að Nebúkadnesar* Babýlonarkonungur hefur lagt á ráðin gegn ykkur
og er með áætlun um að ráðast á ykkur.“
31 „Af stað! Haldið gegn þjóðinni sem býr við frið
og er örugg um sig,“ segir Jehóva.
„Hún hefur hvorki hurðir né slagbranda og býr út af fyrir sig.
32 Úlfaldar þeirra verða ránsfengur
og aragrúi búfjár þeirra herfang.
Ég tvístra þeim í hverjum vindi,*
þeim sem skera hárið við gagnaugun,+
og leiði hörmungar yfir þá úr öllum áttum,“ segir Jehóva.
33 „Hasór verður að bæli sjakala,
að eilífum eyðirústum.
Enginn mun búa þar
né nokkur maður setjast þar að.“
34 Þetta er orð Jehóva sem kom til Jeremía spámanns varðandi Elam+ í upphafi stjórnartíðar Sedekía+ Júdakonungs: 35 „Jehóva hersveitanna segir: ‚Ég brýt boga Elamíta,+ sterkasta vopn þeirra.* 36 Ég leiði yfir Elamíta vindana fjóra frá fjórum endimörkum himins og tvístra þeim í öllum þessum vindum. Engin þjóð mun fyrirfinnast sem Elamítar hrökklast ekki til.‘“
37 „Ég læt Elamíta fyllast skelfingu frammi fyrir óvinum þeirra og þeim sem vilja drepa þá. Ég leiði yfir þá ógæfu, brennandi reiði mína,“ segir Jehóva. „Ég sendi sverðið á eftir þeim þar til ég hef útrýmt þeim.“
38 „Ég reisi hásæti mitt í Elam+ og eyði þaðan konungi og höfðingjum,“ segir Jehóva.
39 „En á síðustu dögum safna ég saman útlögum Elams,“ segir Jehóva.