Síðari Konungabók

17 Á 12. stjórnarári Akasar Júdakonungs varð Hósea+ Elason konungur yfir Ísrael. Hann ríkti í níu ár í Samaríu. 2 Hann gerði það sem var illt í augum Jehóva, þó ekki í sama mæli og þeir Ísraelskonungar sem höfðu verið á undan honum. 3 Salmaneser Assýríukonungur fór í herferð gegn honum+ og Hósea varð þjónn hans og greiddi honum skatt.+ 4 En Assýríukonungur komst að því að Hósea tók þátt í samsæri gegn honum. Hósea hafði sent menn til Só Egyptalandskonungs+ og ekki staðið skil á árlega skattinum til Assýríukonungs. Assýríukonungur lét því handsama hann og varpa honum í fangelsi.

5 Assýríukonungur fór um allt landið, kom til Samaríu og sat um hana í þrjú ár. 6 Á níunda stjórnarári* Hósea vann Assýríukonungur Samaríu.+ Hann flutti Ísraelsmenn í útlegð+ til Assýríu og lét þá setjast að í Hala og í Habor við Gósanfljót+ og í borgum Meda.+

7 Þetta gerðist af því að Ísraelsmenn höfðu syndgað gegn Jehóva Guði sínum sem leiddi þá út úr Egyptalandi og leysti undan valdi faraós Egyptalandskonungs.+ Þeir tilbáðu* aðra guði+ 8 og fylgdu siðum þjóðanna sem Jehóva hafði hrakið burt undan Ísraelsmönnum og einnig þeim siðum sem Ísraelskonungar höfðu innleitt.

9 Ísraelsmenn gerðu ýmislegt sem Jehóva Guð þeirra var ekki ánægður með. Þeir reistu fórnarhæðir í öllum borgum sínum,+ bæði hjá varðturnum og víggirtum borgum.* 10 Þeir reistu sér helgisúlur og helgistólpa*+ á hverjum háum hól og undir hverju laufmiklu tré.+ 11 Þeir létu fórnarreyk stíga upp á öllum fórnarhæðunum, alveg eins og þjóðirnar sem Jehóva hafði rekið í útlegð undan þeim.+ Þeir gerðu margt illt og misbuðu Jehóva.

12 Þeir tilbáðu viðbjóðsleg skurðgoð*+ þó að Jehóva hefði sagt við þá: „Þið megið ekki gera þetta!“+ 13 Jehóva hafði hvað eftir annað sent spámenn sína og sjáendur til að vara Ísrael og Júda við.+ Hann sagði: „Snúið af ykkar vondu braut!+ Haldið boðorð mín og ákvæði, allt sem stendur í lögunum sem ég gaf forfeðrum ykkar og flutti ykkur fyrir milligöngu þjóna minna, spámannanna.“ 14 En þeir hlustuðu ekki heldur voru jafn þrjóskir og forfeður þeirra sem treystu ekki Jehóva Guði sínum.+ 15 Þeir höfnuðu ákvæðum hans og sáttmálanum+ sem hann hafði gert við forfeður þeirra og hunsuðu viðvaranir hans.+ Þeir fylgdu einskis nýtum skurðgoðum+ og urðu sjálfir einskis nýtir.+ Þeir líktu eftir þjóðunum allt í kringum þá þó að Jehóva hefði bannað þeim það.+

16 Þeir sögðu skilið við öll boðorð Jehóva Guðs síns, gerðu tvö kálfslíkneski úr málmi*+ og reistu helgistólpa.*+ Þeir féllu fram fyrir öllum her himinsins+ og þjónuðu Baal.+ 17 Auk þess fórnuðu þeir sonum sínum og dætrum í eldi,*+ stunduðu spákukl+ og leituðu fyrirboða. Þeir gerðu vísvitandi það sem var illt í augum Jehóva og misbuðu honum.

18 Jehóva varð því ævareiður út í Ísraelsmenn og rak þá burt úr augsýn sinni.+ Aðeins ættkvísl Júda fékk að vera eftir.

19 En Júdamenn héldu heldur ekki boðorð Jehóva Guðs síns.+ Þeir fylgdu sömu siðum og Ísraelsmenn.+ 20 Jehóva hafnaði öllum afkomendum Ísraels, auðmýkti þá og gaf þá í hendur ræningja þar til hann að lokum rak þá burt frá sér. 21 Hann hafði rifið Ísrael frá ætt Davíðs og þeir höfðu gert Jeróbóam Nebatsson að konungi.+ En Jeróbóam fékk Ísrael til að snúa baki við Jehóva og drýgja mikla synd. 22 Ísraelsmenn drýgðu allar sömu syndirnar og Jeróbóam.+ Þeir létu ekki af þeim 23 þar til Jehóva rak Ísrael burt úr augsýn sinni eins og hann hafði boðað fyrir milligöngu allra þjóna sinna, spámannanna.+ Ísraelsmenn voru því fluttir úr landi sínu í útlegð til Assýríu+ og þar eru þeir enn í dag.

24 Assýríukonungur flutti fólk frá Babýlon, Kúta, Ava, Hamat og Sefarvaím+ og lét það setjast að í borgum Samaríu í stað Ísraelsmanna. Það lagði undir sig Samaríu og bjó í borgum hennar. 25 Fólkið óttaðist* ekki Jehóva fyrst eftir að það settist þar að. Jehóva sendi því til þeirra ljón+ sem drápu nokkra þeirra. 26 Assýríukonungi var tilkynnt: „Þjóðirnar sem þú hefur flutt í útlegð og látið setjast að í borgum Samaríu vita ekki hvernig á að tilbiðja Guð landsins.* Þess vegna sendir hann til þeirra ljón sem drepa þær því að engin af þeim kann að tilbiðja Guð landsins.“

27 Þá gaf Assýríukonungur þessi fyrirmæli: „Sendið til baka einn af prestunum sem þið fluttuð burt þaðan. Hann skal setjast þar að og kenna þeim að tilbiðja Guð landsins.“ 28 Einn af prestunum sem höfðu verið fluttir í útlegð frá Samaríu sneri þá aftur og settist að í Betel.+ Hann kenndi fólkinu að tilbiðja* Jehóva.+

29 Hver þjóð gerði samt sinn eigin guð* og kom honum fyrir í hofunum sem Samverjar höfðu reist á fórnarhæðunum. Þetta gerðu allar þjóðirnar í borgunum þar sem þær bjuggu. 30 Fólkið frá Babýlon gerði Súkkót Benót, Kútmenn gerðu Nergal, Hamatmenn+ gerðu Asíma 31 og Avítar gerðu Nibkas og Tartak. Sefarvítar brenndu syni sína í eldi handa Adrammelek og Anammelek, guðum Sefarvaím.+ 32 Þeir óttuðust Jehóva en skipuðu samt presta á fórnarhæðirnar úr hópi almennings. Prestarnir gegndu þjónustu fyrir þá í hofunum á fórnarhæðunum.+ 33 Þeir óttuðust sem sagt Jehóva en tilbáðu líka sína eigin guði á sama hátt og þjóðirnar* sem þeir höfðu verið fluttir í útlegð frá.+

34 Enn í dag halda þeir sig fast við sína fyrri trú.* Enginn þeirra tilbiður* Jehóva og enginn fer eftir ákvæðum hans og fyrirmælum, lögunum og boðorðunum sem Jehóva fékk sonum Jakobs sem hann gaf nafnið Ísrael.+ 35 Þegar Jehóva gerði sáttmála við Ísraelsmenn+ gaf hann þeim þessi fyrirmæli: „Þið skuluð ekki óttast aðra guði, ekki falla fram fyrir þeim, ekki þjóna þeim og ekki færa þeim fórnir.+ 36 Jehóva er sá sem þið skuluð óttast, hann sem leiddi ykkur út úr Egyptalandi með miklum mætti og útréttum handlegg.+ Fyrir honum skuluð þið falla fram og honum skuluð þið færa fórnir. 37 Gætið þess að fylgja alltaf ákvæðum hans og fyrirmælum, lögunum og boðorðunum sem hann skrifaði handa ykkur,+ og þið skuluð ekki óttast aðra guði. 38 Þið megið ekki gleyma sáttmálanum sem ég gerði við ykkur+ né óttast aðra guði. 39 En þið skuluð óttast Jehóva Guð ykkar því að það er hann sem mun bjarga ykkur úr höndum allra óvina ykkar.“

40 En þeir hlýddu ekki heldur héldu sig fast við sína fyrri trú.*+ 41 Þessar þjóðir fóru að óttast Jehóva+ en tilbáðu jafnframt skurðgoð sín. Allt til þessa hafa börn þeirra og barnabörn farið að dæmi forfeðra sinna.