Sálmur
Söngljóð eftir Davíð.
141 Jehóva, ég ákalla þig.+
2 Bæn mín verði eins og reykelsi+ gert handa þér,+
upplyftar hendur mínar eins og kornfórn að kvöldi.+
4 Láttu hjarta mitt ekki hneigjast að neinu illu,+
að ógeðfelldum verkum með illum mönnum.
Megi ég aldrei gæða mér á krásum þeirra.
5 Ef hinn réttláti slær mig er það merki um tryggan kærleika,+
ef hann leiðréttir mig er það eins og olía á höfuð mitt+
sem ég myndi aldrei afþakka.+
Ég held áfram að biðja, jafnvel þegar hann á erfitt.
6 Þótt dómurum fólksins sé hrint fram af kletti
hlustar það á mig því að orð mín eru mild.
7 Beinum okkar er tvístrað við grafarmunnann*
eins og þegar jörð er plægð og henni rótað upp.
8 En ég horfi til þín, alvaldur Drottinn Jehóva.+
Ég hef leitað athvarfs hjá þér.
Láttu mig ekki týna lífi.
9 Verndaðu mig fyrir gildrunni sem þeir hafa lagt fyrir mig,
fyrir snörum illmenna.
10 Hinir illu festast allir í sínum eigin netum+
meðan ég geng óhultur fram hjá.