Kraftaverkið við Rauðahafið

Um leið og faraó frétti að Ísraelsmenn hefðu farið út úr Egyptalandi sá hann eftir að hafa sent þá í burtu. Hann skipaði hermönnunum: ‚Náið í alla stríðsvagnana og eltum þá! Við hefðum ekki átt að leyfa þeim að fara.‘ Faraó og menn hans eltu Ísraelsmennina.

Jehóva leiddi fólk sitt með skýi á daginn og eldi á nóttunni. Hann leiddi fólkið að Rauðahafi og sagði því að tjalda þar.

Allt í einu sáu Ísraelsmenn að faraó og her hans voru að elta þá. Þeir voru innikróaðir á milli hafsins og hers Egypta. Fólkið hrópaði til Móse: ‚Við munum deyja! Þú hefðir átt að skilja okkur eftir í Egyptalandi.‘ En Móse sagði: ‚Ekki vera hrædd. Bíðið bara og sjáið hvernig Jehóva bjargar okkur.‘ Móse treysti Jehóva algjörlega.

Jehóva sagði Ísraelsmönnum að pakka saman tjöldunum. Um nóttina færði Jehóva skýið svo að það var á milli Egyptanna og Ísraelsmannanna. Þeim megin sem Egyptarnir voru var myrkur. En það var bjart hjá Ísraelsmönnunum.

Jehóva sagði Móse að rétta út höndina yfir hafið. Þá lét Jehóva sterkan vind blása alla nóttina. Hafið klofnaði í tvennt. Það var þurr vegur í gegnum það og veggur af vatni báðum megin. Milljónir Ísraelsmanna löbbuðu yfir á ströndina hinum megin.

Her faraós elti þá út á hafsbotninn. Þá lét Jehóva allt fara í rugl hjá hernum. Hjólin duttu af vögnunum þeirra og hermennirnir öskruðu: ‚Komum okkur héðan! Jehóva er að berjast fyrir þá.‘

Jehóva sagði við Móse: ‚Réttu höndina út yfir hafið.‘ Um leið hrundu vatnsveggirnir yfir her Egypta. Faraó og menn hans dóu. Enginn þeirra lifði af.

Hinum megin við hafið söng þessi stóri hópur Guði lof: „Lofsyngjum Jehóva því að hann er hátt upp hafinn. Hestum og riddurum kastaði hann í hafið.“ Fólkið söng og konurnar dönsuðu og spiluðu á tambúrínur. Allir voru mjög glaðir að vera loksins orðnir frjálsir.