Taktu við biblíunni sem Guðs orði

„Þess vegna þökkum vér líka Guði án afláts, því að þegar þér veittuð viðtöku því orði Guðs, sem vér boðuðum, þá tókuð þér ekki við því sem manna orði, heldur sem Guðs orði, — eins og það í sannleika er. Og það sýnir kraft sinn í yður, sem trúið.“ — 1. ÞESSALONÍKUBRÉF 2:13.

1. Hvers konar upplýsingar inniheldur Biblían sem gera hana alveg einstaka?

HEILÖG Biblía er útbreiddasta bók heims og hefur verið þýdd á fleiri tungumál en nokkur önnur. Menn viðurkenna fúslega að hún sé eitt af meistaraverkum heimsbókmenntanna. Meira er þó um vert að Biblían veitir þá leiðsögn sem menn allra kynþátta og þjóða þarfnast sárlega, óháð atvinnu og stöðu. (Opinberunarbókin 14:6, 7) Biblían svalar bæði huga og hjarta með svörum sínum við spurningum svo sem: Hver er tilgangur lífsins? (1. Mósebók 1:28; Opinberunarbókin 4:11) Hvers vegna hafa stjórnir mannanna ekki getað komið á varanlegum friði og öryggi? (Jeremía 10:23; Opinberunarbókin 13:1, 2) Af hverju deyja menn? (1. Mósebók 2:15-17; 3:1-6; Rómverjabréfið 5:12) Hvernig getum við tekist farsællega á við vandamál lífsins í þessum vandræðaheimi? (Sálmur 119:105; Orðskviðirnir 3:5, 6) Hvað ber framtíðin í skauti sínu? — Daníel 2:44; Opinberunarbókin 21:3-5.

2. Hvers vegna gefur Biblían fullkomlega áreiðanleg svör við spurningum okkar?

² Hvers vegna eru svör Biblíunnar við slíkum spurningum traust og áreiðanleg? Vegna þess að hún er orð Guðs. Hann notaði menn til að skrifa hana en eins og sagt er greinilega í 2. Tímóteusarbréfi 3:16 er „sérhver ritning . . . innblásin af Guði.“ Hún er ekki persónuleg túlkun manna á atburðarásinni. „Aldrei var nokkur spádómur [yfirlýsing um ókomna atburði, fyrirmæli Guðs, siðferðisstaðlar Biblíunnar] borinn fram að vilja manns, heldur töluðu menn orð frá Guði, knúðir af heilögum anda.“ — 2. Pétursbréf 1:21.

3. (a) Nefndu dæmi sem sýna hve mikils menn hafa metið Biblíuna víða um lönd. (b) Hvers vegna var fólk fúst til að hætta lífinu til að geta lesið Biblíuna?

³ Margir hafa metið Biblíuna svo mikils að þeir hafa hætt á handtöku og jafnvel dauða til að geta eignast hana og lesið. Þannig var það á árum áður á Spáni þar sem kaþólskir klerkar óttuðust að áhrif þeirra myndu dvína ef fólk læsi Biblíuna á sinni eigin tungu, og þannig var það í Albaníu þar sem guðlaus stjórn gekk hart fram í því að binda enda á öll trúarleg áhrif. Engu að síður voru eintök af Biblíunni dýrgripir sem guðhræddir einstaklingar lásu og deildu hver með öðrum. Í síðari heimsstyrjöldinni var biblía látin berast með leynd frá einu fangahúsi til annars í fangabúðunum í Sachsenhausen (þótt það væri bannað), og þeir sem höfðu aðgang að henni lögðu einstaka kafla á minnið til að geta sagt öðrum frá. Á sjötta áratugnum hættu vottar Jehóva, sem fangelsaðir voru fyrir trú sína í Austur-Þýskalandi undir stjórn kommúnista, á langa einangrunarvist þegar þeir létu hluta Biblíunnar ganga milli fanga til að lesa að næturlagi. Af hverju gerðu þeir það? Af því að þeim var ljóst að Biblían er orð Guðs og þeir vissu að „maðurinn lifir eigi á einu saman brauði, heldur . . . á sérhverju því, er fram gengur af munni [Jehóva].“ (5. Mósebók 8:3) Þessi orð Guðs, sem er að finna í Biblíunni, gerðu vottunum kleift að halda sér andlega lifandi þrátt fyrir ótrúlega grimmd sem þeir máttu þola.

4. Hvaða sess ætti Biblían að skipa í lífi okkar?

⁴ Biblían er ekki bók til að geyma bara í hillu og grípa í af og til og hún er ekki heldur ætluð til nota aðeins þegar trúbræður koma saman til tilbeiðslu. Hana ætti að nota dag hvern til að varpa ljósi á aðstæður sem við stöndum frammi fyrir og vísa okkur rétta veginn. — Sálmur 25:4, 5.

Ætluð til að lesa og skilja

5. (a) Hvað ættum við öll að eiga ef mögulegt er? (b) Hvernig komst fólk í Forn-Ísrael að raun um hvað Ritningin innihélt? (c) Hvaða áhrif hefur Sálmur 19:8-12 á viðhorf þitt til biblíulestrar?

⁵ Nú á dögum er Biblían auðfáanleg víðast hvar og við hvetjum hvern einasta lesanda Varðturnsins til að verða sér úti um eintak. Prentvélar voru ekki til á þeim tíma er Biblían var rituð. Almúgamenn áttu ekki eigið eintak af henni. En Jehóva gerði ráðstafanir til að þjónar hans heyrðu það sem ritað hafði verið. Þannig segir 2. Mósebók 24:7 frá því að Móse hafi ‚tekið sáttmálsbókina og lesið upp fyrir lýðnum‘ eftir að hann hafði skrifað niður það sem Jehóva hafði sagt honum. Ísraelsmenn voru sjónarvottar að hinum yfirnáttúrlegu atburðum á Sínaífjalli og gerðu sér ljóst að það sem Móse hafði lesið fyrir þá var frá Guði og að þeir þyrftu að þekkja það. (2. Mósebók 19:9, 16-19; 20:22) Við þurfum líka að vita hvað skrifað stendur í orði Guðs. — Sálmur 19:8-12.

6. (a) Hvað gerði Móse áður en Ísraelsmenn gengu inn í fyrirheitna landið? (b) Hvernig gætum við líkt eftir fordæmi Móse?

⁶ Þegar Ísraelsmenn bjuggu sig undir að fara yfir Jórdan inn í fyrirheitna landið, og snúa þar með baki við hirðingjalífi eyðimerkurinnar, var viðeigandi að þeir rifjuðu upp lögmál Jehóva og samskipti hans við þá. Knúinn af anda Guðs rifjaði Móse lögmálið upp með þeim. Hann minnti þá á einstök atriði lögmálsins og lagði líka áherslu á þær meginreglur og þau viðhorf sem áttu að liggja sambandi þeirra við Jehóva til grundvallar. (5. Mósebók 4:9, 35; 7:7, 8; 8:10-14; 10:12, 13) Þegar við tökum að okkur ný verkefni eða stöndum frammi fyrir nýjum aðstæðum í lífinu væri einnig hollt fyrir okkur að íhuga hvaða áhrif ráðleggingar Ritningarinnar ættu að hafa á það sem við erum að gera.

7. Hvað var gert skömmu eftir að Ísraelsmenn fóru yfir Jórdan til að greypa lögmál Jehóva í hugi þeirra og hjörtu?

⁷ Skömmu eftir að Ísraelsmenn voru komnir yfir Jórdan söfnuðust þeir aftur saman til að rifja upp það sem Jehóva hafði sagt þeim fyrir milligöngu Móse. Þjóðin kom saman um 50 kílómetrum norður af Jerúsalem. Helmingur ættkvíslanna stóð frammi fyrir Ebalfjalli og hinn helmingurinn frammi fyrir Garísímfjalli. Þar las Jósúa upp „öll orð lögmálsins, blessunina og bannfæringuna.“ Þannig heyrðu karlar, konur og börn, ásamt útlendingum sem með þeim voru, endurtekin lögin um þá hegðun sem hafði í för með sér vanþóknun Jehóva og um blessunina sem þeir myndu hljóta ef þeir hlýddu Jehóva. (Jósúabók 8:34, 35) Þeir þurftu að hafa skýrt í huga hvað væri gott og hvað væri illt frá sjónarhóli Jehóva. Enn fremur þurftu þeir að greypa í hjörtu sér ást á því sem gott er og hatur á því sem illt er, alveg eins og við þurfum öll að gera núna. — Sálmur 97:10; 119:103, 104; Amos 5:15.

8. Hvaða gagn höfðu Ísraelsmenn af því að heyra orð Guðs lesið með reglulegu millibili á vissum hátíðum þjóðarinnar?

⁸ Auk þess að lesa lögmálið á slíkum tímamótum var gerð ráðstöfun til þess að orð Guðs væri lesið reglulega eins og frá er greint í 5. Mósebók 31:10-12. Sjöunda hvert ár átti öll þjóðin að koma saman til að heyra orð Guðs lesið. Það sá henni fyrir andlegri fæðu. Það hélt fyrirheitunum um sæðið vakandi í hugum og hjörtum Ísraelsmanna og beindi trúföstum mönnum þannig til Messíasar. Þær ráðstafanir til andlegrar næringar, sem komið var á í eyðimörkinni, voru ekki lagðar til hliðar er þeir gengu inn í fyrirheitna landið. (1. Korintubréf 10:3, 4) Þess í stað var orð Guðs auðgað með frekari opinberunum spámannanna.

9. (a) Lásu Ísraelsmenn Ritninguna aðeins þegar þeir komu saman í stórum hópum? Gefðu skýringu. (b) Hvernig var frætt frá Ritningunni innan fjölskyldunnar og í hvaða tilgangi?

⁹ Upprifjun á ráðleggingum Guðs átti ekki að takmarkast aðeins við þær stundir er fólkið kom saman í stórum hópi. Ræða átti daglega um kafla í orði Guðs og meginreglur þess. (5. Mósebók 6:4-9) Nú á dögum getur ungt fólk víðast hvar átt eigið eintak af Biblíunni enda mjög gagnlegt. En í Forn-Ísrael var því ekki til að dreifa. Þegar foreldrar fræddu frá orði Guðs á þeim tíma urðu þeir að reiða sig á það sem þeir höfðu lagt á minnið og þau sannindi sem þeir geymdu í hjarta sér, til viðbótar hverjum þeim smáglefsum sem þeir kunna að hafa skrifað hjá sér. Með tíðum endurtekningum leituðust þeir við að byggja upp með börnum sínum kærleika til Jehóva og vega hans. Markmiðið var ekki einfaldlega að vera með hugann fullan af upplýsingum heldur að hjálpa öllum í fjölskyldunni að elska Jehóva og orð hans í verki. — 5. Mósebók 11:18, 19, 22, 23.

Ritningarlestur í samkunduhúsunum

10, 11. Hvaða ritningarlestraráætlun var fylgt í samkunduhúsunum og hvernig leit Jesús á slíkan lestur?

¹⁰ Einhvern tíma eftir að Gyðingar voru fluttir í útlegð til Babýlonar komu samkunduhúsin til skjalanna sem tilbeiðslustaðir. Gerð voru fleiri eintök af Ritningunni til að hægt væri að lesa orð Guðs og ræða á þessum samkomustöðum. Það átti sinn þátt í að til eru um 6000 forn handskrifuð afrit af hlutum Hebresku ritninganna.

¹¹ Þýðingarmikill þáttur þjónustunnar í samkunduhúsunum var lestur Tórunnar sem samsvarar fyrstu fimm bókum Biblíunnar eins og hún er núna. Postulasagan 15:21 greinir frá því að á fyrstu öld hafi slíkur lestur farið fram á hverjum hvíldardegi, og Mísna sýnir að þegar kom fram á aðra öld var Tóran líka lesin annan og fimmta dag vikunnar. Margir tóku þátt í lestrinum og lásu úthlutaða kafla hver á fætur öðrum. Það var siður Gyðinga í Babýlon að lesa alla Tóruna árlega, en í Palestínu var sá háttur hafður á að dreifa lestrinum á þrjú ár. Einnig voru lesnir kaflar úr spámönnunum og skýrðir. Jesús var vanur að vera viðstaddur á hvíldardeginum til að heyra biblíulesturinn þar sem hann bjó. — Lúkas 4:16-21.

Persónuleg viðbrögð og notkun

12. (a) Hvaða gagn hafði fólkið af því þegar Móse las lögmálið fyrir þjóðina? (b) Hvernig brást fólkið við?

¹² Það átti ekki að vera bara formsatriði að lesa hina innblásnu Ritningu. Það var ekki gert bara til að svala forvitni manna. Þegar Móse las upp úr ‚sáttmálsbókinni‘ fyrir Ísraelsmenn á sléttunni undir Sínaífjalli gerði hann það til að þeir skildu ábyrgð sína frammi fyrir Guði og ræktu hana. Myndu þeir gera það? Lesturinn kallaði á viðbrögð. Fólkið gerði sér það ljóst og svaraði: „Vér viljum gjöra allt það, sem [Jehóva] hefir boðið, og hlýðnast því.“ — 2. Mósebók 24:7; samanber 2. Mósebók 19:8; 24:3.

13. Hvað átti fólkið að gera þegar Jósúa las upp bölvunina sem fylgdi óhlýðni, og í hvaða tilgangi?

¹³ Síðar, þegar Jósúa las upp fyrir þjóðinni hina fyrirheitnu blessun og tíundaði bölvunina, kallaði það á viðbrögð. Eftir hverja bölvun fylgdu þessi fyrirmæli: „Og allur lýðurinn skal segja: Amen.“ (5. Mósebók 27:4-26) Þannig létu þeir í ljós að þeir samþykktu lið fyrir lið fordæmingu Jehóva á tilgreindum syndum. Það hlýtur að hafa verið hrífandi að vera viðstaddur þegar öll þjóðin lýsti yfir samþykki sínu með þrumuraust!

14. Af hverju reyndist opinber lestur lögmálsins sérstaklega gagnlegur á dögum Nehemía?

¹⁴ Á dögum Nehemía, þegar öll þjóðin kom saman í Jerúsalem til að heyra lögmálið, gerðu menn sér ljóst að þeir hefðu ekki farið fyllilega eftir skráðum fyrirmælum þess. Við það tækifæri fóru þeir þegar í stað eftir því sem þeir lærðu. Hver var árangurinn? „Mjög mikil gleði.“ (Nehemíabók 8:13-17) Eftir að hafa hlýtt á daglegan lestur í Biblíunni í heila viku á hátíðinni gerðu þeir sér ljóst að enn meira var krafist. Í bæn rifjuðu þeir upp samskiptasögu Jehóva við þjóð sína allt frá dögum Abrahams. Allt þetta var þeim hvatning til að vinna eið að því að halda ákvæði lögmálsins, að mægjast ekki við útlendinga og að taka á sig þær skyldur að viðhalda musterinu og þjónustunni í því. — Nehemíabók 8.-10. kafli.

15. Hvernig sýna fyrirmælin í 5. Mósebók 6:6-9 að fræðsla í orði Guðs innan fjölskyldunnar átti ekki að vera bara formsatriði?

¹⁵ Innan fjölskyldunnar átti kennsla í Ritningunni ekki heldur að vera bara formsatriði. Eins og við höfum þegar séð var mönnum sagt í óeiginlegri merkingu í 5. Mósebók 6:6-9 að ‚binda orð Guðs til merkis á hönd sér‘ — og sýna þannig með fordæmi og í verki að þeir elskuðu vegu Jehóva. Þeir áttu líka að hafa orð Guðs sem ‚minningarband milli augna sinna‘ — og hafa þannig alltaf í sjónmáli þær meginreglur sem Ritningin innihélt og nota þær sem grundvöll að ákvörðunum sínum. (Samanber orðfæri 2. Mósebókar 13:9, 14-16.) Þeir áttu að ‚skrifa þau á dyrastafi húss síns og borgarhlið sín‘ — og auðkenna þannig heimili sín og samfélög sem staði þar sem orð Guðs var virt og eftir því farið. Með öðrum orðum átti líf þeirra að bera ríkuleg merki þess að þeir elskuðu og færu eftir réttlátum lífsreglum Jehóva. Það gat verið einkar gagnlegt! Gegnir orð Guðs svona áberandi hlutverki í daglegu heimilislífi okkar? Því miður gerðu Gyðingar allt þetta að hreinum formsatriðum og báru á sér lítil hylki með biblíutilvitnunum rétt eins og þau væru verndargripir. Tilbeiðsla þeirra hætti að koma frá hjartanu og Jehóva hafnaði henni. — Jesaja 29:13, 14; Matteus 15:7-9.

Ábyrgð þeirra sem fara með umsjón

16. Af hverju var þýðingarmikið fyrir Jósúa að lesa reglulega í Ritningunni?

¹⁶ Sérstakri athygli var beint að ritningarlestri þeirra sem voru umsjónarmenn þjóðarinnar. Jehóva sagði við Jósúa: ‚Gættu þess að breyta eftir öllu lögmálinu.‘ Til að axla þá ábyrgð var honum sagt: „Skalt þú hugleiða hana um daga og nætur, . . . því að þá munt þú gæfu hljóta á vegum þínum og breyta viturlega.“ (Jósúabók 1:7, 8) Reglulegur lestur Ritningarinnar myndi hjálpa Jósúa að hafa hin sérstöku boðorð, sem Jehóva hafði gefið fólki sínu, skýr í huga. Svo er einnig um alla kristna umsjónarmenn nú á dögum. Jósúa þurfti líka að skilja hvernig Jehóva hafði farið með þjóna sína undir ýmsum kringumstæðum. Þegar hann las yfirlýsingar um tilgang Guðs var mikilvægt fyrir hann að hugsa um sína eigin ábyrgð í sambandi við þann tilgang.

17. (a) Hvað þurftu konungarnir að gera, auk þess að lesa Ritninguna, til að hafa það gagn af lestrinum sem Jehóva tók fram? (b) Af hverju er reglulegur biblíulestur og hugleiðing mjög þýðingarmikil fyrir kristna öldunga?

¹⁷ Jehóva mælti fyrir um að hver sem væri konungur yfir þjóð hans ætti í upphafi stjórnartíðar sinnar að gera sér afrit í bók af lögmálinu eftir því eintaki sem prestarnir geymdu. Síðan átti hann að „lesa í henni alla ævidaga sína.“ Markmiðið var ekki bara að leggja efni hennar á minnið. Hann átti að ‚læra að óttast Jehóva Guð sinn‘ og gæta þess að ‚ofmetnast eigi í hjarta sínu yfir bræður sína.‘ (5. Mósebók 17:18-20) Það krafðist þess að hann hugleiddi vandlega það sem hann las. Sumir konunganna virðast hafa talið sig of upptekna við stjórnarstörfin til að gera það og öll þjóðin leið fyrir vanrækslu þeirra. Öldungarnir í kristna söfnuðinum eru vissulega ekki í konungshlutverki. Það er þó ekkert síður mikilvægt fyrir þá að lesa orð Guðs og hugleiða það. Það hjálpar þeim að varðveita rétt viðhorf til þeirra sem þeim er falin umsjón með. Það gerir þeim líka kleift að axla ábyrgð sína sem kennarar á þann hátt að þeir heiðri Guð og styrki kristna bræður sína andlega. — Títusarbréfið 1:9; samanber Jóhannes 7:16-18; sjá andstæðuna í 1. Tímóteusarbréfi 1:6, 7.

18. Hvaða fordæmi Páls postula erum við að líkja eftir ef við lesum Biblíuna og nemum reglulega?

¹⁸ Páll postuli, kristinn umsjónarmaður á fyrstu öld, þekkti hinar innblásnu Ritningar vel. Þegar hann bar vitni fyrir fólki í Þessaloníku gat hann rökrætt á áhrifaríkan hátt við það út af Ritningunni og hjálpað því að skilja merkinguna. (Postulasagan 17:1-4) Hann náði til hjartna þeirra sem hlustuðu í einlægni. Þess vegna tóku margir trú sem á hann hlýddu. (1. Þessaloníkubréf 2:13) Hefur biblíulestur þinn og biblíunám gert þig færan um að rökræða með áhrifaríkum hætti út af Ritningunni? Er greinilegt af því hlutverki, sem biblíulestur gegnir í lífi þínu, að þú kannt virkilega að meta það að eiga orð Guðs? Í greininni á eftir hugleiðum við hvernig jafnvel þeir, sem eru mjög uppteknir, gera svarað þessum spurningum játandi.

Hverju svarar þú?

◻ Af hverju hefur fólk verið fúst til að hætta lífi sínu og frelsi til að lesa Biblíuna?

◻ Hvaða gagn höfum við af því að rifja upp þær ráðstafanir sem gerðar voru til að Ísraelsmenn til forna heyrðu orð Guðs?

◻ Hvað ættum við að gera með það sem við lesum í Biblíunni?

◻ Af hverju er sérstaklega þýðingarmikið fyrir kristna öldunga að lesa og hugleiða Biblíuna?

[Mynd á blaðsíðu 10]

Jehóva sagði Jósúa: „Skalt þú hugleiða hana um daga og nætur.“