Sú hugmynd að jörðin hvíli ekki á neinu vekur aðra spurningu: Hvað heldur henni og öðrum hnöttum himins á sporbraut? Guð ávarpaði Job einhverju sinni og spurði: „Hnýtir þú strengi Sjöstjörnunnar eða leysir þú fjötra Óríons?“ (Jobsbók 38:31) Kvöld eftir kvöld á langri ævi sá Job þessar kunnuglegu stjörnuþyrpingar koma upp og ganga til viðar. Hvorug þeirra hefur breyst svo nokkru nemi síðan hann var uppi. En af hverju litu þær eins út ár eftir ár? Af hverju breyttust þær ekki þótt áratugir liðu? Hvaða strengir og fjötrar héldu þessum stjörnum og öllum öðrum himintunglum á sínum stað? Job hefur eflaust fyllst lotningu við tilhugsunina.

Væru stjörnurnar festar á einhvers konar himinhvel þyrfti enga slíka strengi eða fjötra. Það liðu heil 2.000 ár þangað til vísindamenn fengu nánari vitneskju um þau ósýnilegu bönd sem halda himintunglunum saman í hægfara dansi þeirra um víðáttur himingeimsins. Þeir Isaac Newton og síðar Albert Einstein urðu frægir fyrir uppgötvanir sínar á þessu sviði. En Job vissi auðvitað ekkert um þau öfl sem Guð notar til að binda saman himintunglin. Innblásin orð Jobsbókar hafa engu að síður staðist tímans tönn, ólíkt hugmyndum hins lærða Aristótelesar. Gat nokkur annar en sá sem setti lögmálin gefið svona nákvæmar upplýsingar?