FORSÍÐUEFNI | LÍF EFTIR DAUÐANN – ER ÞAÐ MÖGULEGT?
Hvað gerist við dauðann?
„Ég hélt að þrennt gæti gerst við dauðann, maður færi til himna, helvítis eða í hreinsunareld. Ég vissi að ég var hvorki nógu góður til að fara til himna né nógu vondur til að fara til helvítis. Og ég var ekki alveg viss um hvað hreinsunareldurinn væri. Ég rakst aldrei á neitt um það í Biblíunni. Þetta var bara eitthvað sem fólk sagði.“ – Lionel.
„Mér var kennt að allt fólk færi til himna við dauðann en ég var samt ekki viss. Ég hélt að dauðinn væri endir alls – að engin framtíð biði hinna dánu.“ – Fernando.
Þú spyrð kannski: „Hvað gerist við dauðann? Þjást látnir ástvinir okkar einhvers staðar? Eigum við eftir að sjá þá aftur? Hvar er hægt að fá fullnægjandi svör?“ Lítum á hvað Biblían segir um málið. Fyrst skulum við skoða hvað Biblían segir um dauðann. Síðan skoðum við hvaða von orð Guðs gefur okkur.
Hvert er ástand hinna dánu?
SVAR BIBLÍUNNAR: „Þeir sem lifa vita að þeir eiga að deyja en hinir dauðu vita ekki neitt og hljóta engin laun framar og minning þeirra gleymist. Allt sem hönd þín megnar að gera með kröftum þínum, gerðu það, því að í dánarheimum, þangað sem þú ferð, er hvorki starfsemi né hyggindi né þekking né viska.“a – Prédikarinn 9:5, 10.
Dánarheimar eru einfaldlega táknrænn staður þar sem hinir dánu sofa dauðasvefni og öll starfsemi er á enda. Hvernig leit hinn trúfasti Job á dánarheima? Hann hafði misst allar eigur sínar og börn á einum degi og síðan varð hann alsettur sársaukafullum kýlum frá hvirfli til ilja. Hann sárbændi Guð: „Ó að þú vildir geyma mig í dánarheimum, fela mig.“ (Jobsbók 1:13-19; 2:7; 14:13, Biblían 1981) Job leit greinilega ekki á dánarheima sem logandi víti, stað sem myndi auka enn meir á þjáningar hans. Hann trúði að í dánarheimum fengi hann hvíld frá þjáningum sínum.
Við getum líka lært um ástand hinna dánu með því að skoða frásögur úr innblásnu orði Guðs af átta einstaklingum sem fengu upprisu frá dauðum. – Sjá rammann „Frásögur Biblíunnar af upprisu átta einstaklinga“.
Enginn þessara átta, sem voru reistir upp til lífs, töluðu um að hafa verið á stað kvala eða alsælu. Hefðu þeir ekki sagt öðrum frá því ef þeir hefðu farið á slíkan stað þegar þeir dóu? Og stæði það ekki í frásögum Biblíunnar þannig að fólk gæti lesið um það? Í Biblíunni er hvergi minnst á neitt slíkt. Þessir átta einstaklingar höfðu greinilega ekki frá neinu slíku að segja. Af hverju ekki? Af því að þeir voru án meðvitundar, líkt og þeir svæfu djúpum svefni. Í Biblíunni er ástandi hinna dánu reyndar stundum líkt við svefn. Sem dæmi segir að Davíð og Stefán, sem báðir voru trúfastir menn, hafi ,sofnað‘ dauðasvefni. – Postulasagan 7:60; 13:36.
En hvaða von hafa þeir sem deyja? Geta þeir vaknað af dauðasvefninum?
a Hebreska orðið „séol“ og gríska orðið „hades“ í frumtexta Biblíunnar merkja sameiginlega gröf þeirra sem látnir eru. Þau eru oftast þýdd „hel“ í íslensku biblíunni en nokkrum sinnum „dánarheimar“ og „undirheimar“. Hugmyndin um logandi kvalastað fyrir hina dánu er ekki í samræmi við Biblíuna.