Við hægri hönd Guðs bíður Jesús fyrirskipunar frá föður sínum: „Drottna þú mitt á meðal óvina þinna!“ En hvað gerir Jesús þangað til, uns hann lætur til skarar skríða gegn óvinum sínum? Hann ríkir yfir smurðum lærisveinum sínum, leiðir þá í prédikunarstarfi þeirra og býr þá undir að verða meðkonungar sínir í ríki föðurins sem gerist eftir að þeir fá upprisu.

Nákvæm rannsókn á biblíuspádómunum, þeirra á meðal spádómi Jesú sjálfs um hina síðustu daga, leiðir í ljós að ‚Drottins dagur‘ hófst merkisárið 1914! Það var því árið 1914 sem Jesús sneri aftur ósýnilegur svo lítið bar á og engir urðu varir við endurkomu hans nema trúfastir þjónar hans. Það ár fyrirskipaði Jehóva Jesú að drottna mitt á meðal óvina sinna.

Jesús hlýddi fyrirmælum föður síns og úthýsti Satan og illum öndum hans af himnum og varpaði þeim niður til jarðar. Eftir að Jóhannes sér þetta í sýn heyrir hann rödd á himni lýsa yfir: „Nú er komið hjálpræðið og mátturinn og ríki Guðs vors, og veldi hans Smurða.“ Já, Kristur tók að ríkja sem konungur árið 1914!

Þetta eru gleðitíðindi fyrir dýrkendur Jehóva á himnum. Þeir eru hvattir: „Fagnið því himnar og þér sem í þeim búið.“ En hvað um jarðarbúa? „Vei sé jörðunni og hafinu,“ segir röddin á himni, „því að djöfullinn er stiginn niður til yðar í miklum móð, því að hann veit, að hann hefur nauman tíma.“

Þessi naumi tími stendur yfir núna. Nú er fólk að sýna hvort það sé hæft til inngöngu í nýjan heim Guðs eða eigi að farast. Sannleikurinn er sá að örlög þín ráðast af viðbrögðum þínum við fagnaðarerindinu um ríki Guðs sem verið er að prédika um alla jörðina undir stjórn Krists.

Þegar prédikunarstarfinu er lokið gengur Jesús Kristur fram sem fulltrúi Guðs og losar jörðina við allt heimskerfi Satans og alla þá sem styðja það. Hann eyðir allri illsku í stríði sem Biblían kallar Harmagedón. Jesús, mesta tignarpersóna alheimsins að Jehóva Guði undanskildum, tekur síðan Satan og illa anda hans og fjötrar þá um þúsund ár í ‚undirdjúpi,‘ það er að segja í dauðadái athafnaleysis. Postulasagan 7:55-60; 8:1-3; 9:1-19; 16:6-10; Sálmur 110:1, 2; Hebreabréfið 10:12, 13; 1. Pétursbréf 3:22; Lúkas 22:28-30; Kólossubréfið 1:13, 23; Opinberunarbókin 1:1, 10; 12:7-12; 16:14-16; 20:1-3; Matteus 24:14.